18 odpowiedzi w tym temacie

[Roztropek]

Witajcie,

 

na wstępie powiem, że dopuszczam możliwość bycia tu wyśmianym

 

Niedawno stuknęła mi 30-tka. Od dawna marzę o tym, żeby zmężnieć i czuć się lepiej w swoim ciele. No i żeby przyciągać spojrzenia swoim zdrowym ciałem. Jeśli jeszcze się nie śmiejecie, czytajcie dalej.

 

Jako dziecko byłem wiele lat prześladowany ze względu na mój wygląd i w głowie zrobiło mi to śmietnik. Terapie i inne cuda nie pomogły. Mam rozregulowany układ nerwowy, ale da się z tym żyć. Jestem przekonany, że moje pragnienie pięknego wyglądu i siły wzięło się właśnie stąd, żeby zrekompensować sobie te lata, gdy byłem poniżany przez wielu, wielu ludzi.

 

Ale dzisiaj wyglądam normalnie. Nie jestem też chuchrem, mam lekki brzuszek (BMI górne granice normy). Wyrosłem z mojego defektu, choć kiedyś wydawało mi się to niemożliwe. Trenowałem kilka lat z trenerem personalnym i wyglądałem dobrze. Jednak podjadałem sporo słodyczy, więc sylwetka nie była aż tak dobra jak mogłaby być.

 

Oprócz tego jest jeden problem, którego żaden trener ani psycholog do tej pory mi nie wyjaśnił. Moje ciało szybko się męczy, treningi to przeważnie koszmar. Teorii jest kilka, ale moim zdaniem najbardziej prawdopodobna jest reakcja ze strony układu nerwowego, który przyśpieszone tętno łączy z prześladowaniem, przez co uruchamia mi się cała lawina reakcji obronnych. Bardzo rzadko miewam dni, kiedy lepiej znoszę wysiłek, ale wiem jak to jest. Dlatego nikt mi nie powie, że "po prostu trzeba cisnąć", bo to jest zupełnie inny wymiar dyskomfortu. Co innego czuć ból w ciele, a co innego mieć objawy podobne do paniki.

 

Ryzykuję pisaniem o tym, bo widocznie to jest rzadki objaw, który ludzie lubią sprowadzać do narzekania/słabości. Ja też nie rozumiem rzeczy, których sam nie odczuwam.

 

Moim marzeniem jest znaleźć kogoś, kto żyje zdrowo i potrafi zarażać swoją pasją. Życie bez regularnego uprawiania sportu i zdrowego odżywiania nie jest pełne. Chciałbym wykorzystać swój potencjał, wyglądać najlepiej jak mogę i pokazać światu, że się pomylił wyśmiewając mój wygląd.

 

Czy to jest śmieszne, że mam taki plan? Czy jestem nienormalny, że nie potrafię sam trenować? Czy moja motywacja, by wyglądać najlepiej jak mogę, jest czymś żałosnym? Wreszcie, gdzie można znaleźć takiego pasjonata-nauczyciela?

[kukulim]

Hmmm... to chyba zły adres. Tobie potrzebny jest psycholog, a to forum o kulturystyce. 

[Haroldek48]

A jak   wygląda  Twój  trening? 

Czy  porobiles sobie  badania  podstawowe  czy  wiesz jaki  masz  poziom  testosteronu w organizmie? 

Być  może  zbyt  niski  poziom  testosteronu  ma wpływ  na  to ze  brak  Ci  chęci  i motywacji  do czego  kolwek 

[Roztropek]

W tej chwili wcale nie wygląda, a chciałbym, żeby wyglądał. Testosteron miałem badany i jest w normie.

Użytkownik Roztropek edytował ten post Ponad rok temu

[Roztropek]

Użytkownik Roztropek edytował ten post Ponad rok temu

[Roztropek]

Użytkownik Roztropek edytował ten post Ponad rok temu

[Haroldek48]

Na początek  wejdź  do działu  dieta  poczytaj  sobie  o diecie  

Puzniej przeczytaj ten temat 

http://forum-kultury...any-treningowe/

Aby ułożyć  sobie  jakiś  plan.. 

I daj  do oceny  a ,, Bardziej  doświadczeni  koledzy  Ci pomogą "

[faluś]

Atak paniki... heh sam miałem 2x tyle że to przez alkohol i narkotyki, w każdym razie wiem jakie to uczucie, od zmęczenia/zmachania różni się tym że są do tego "lęki" i świrujesz. Prawdopodobnie sobie tylko wkręcasz bo jeśli chodzi o stan fizyczny to praktycznie tak samo jak duże zmęczenie.
Zacznij biegać, nie wiem czy lubisz czy nie ale świetnie buduje to psychikę do tego wytrzymałość, no i oczywiście przyspieszy spalanie tłuszczu. Zacznij delikatnie, będziesz czuł że masz dość kończ. Co dziennie staraj się trochę zwiększać odległość/czas biegu czy doprowadzać do większego zmęczenia. Sam zobaczysz że buduje to psychikę.
Tak w ogóle bierzesz jakieś psychodropki czy tym podobne?
Co do treningu na siłownie poszukaj w podwieszonych. Tak po za tym może w kalistenike byś poszedł, jak nie liczysz na nie wiadomo jakie efekty. Tu już sam się zastanów, bo taki trening w domu też wykonasz

[Jasiu22]

Nic tu nie jest śmieszne, fajnie że chcesz zmienić swoje ciało i charakter, swoją drogą trening i samodoskonalenie to świetny sposób na wzmacnianie charakteru aczkolwiek jeśli masz aż tak wielkie problemy może przydałby się jakiś psycholog? To żaden wstyd 

[Roztropek]

Dzięki za odpowiedzi.

 

@Haroldek48 uwierz mi lub nie, ale dla niektórych ludzi po prostu ułożenie planu i trzymanie się go to nie jest rozwiązanie. Gdyby to było takie proste, to już dawno bym śmigał. Ty to widzisz inaczej, bo treningi to wielka część Twojego życia. Ja sam nie dam rady, próbowałem wielokrotnie.

 

@faluś nienawidzę biegać. Bieganie ze wszystkich aktywności fizycznych wywołuje u mnie te objawy najsilniej. Gdy tylko tętno się podwyższy do pewnego poziomu (po kilku minutach dość spokojnego biegu) mam ściśnięty żołądek i mięśnie odmawiają posłuszeństwa.

 

@Jasiu22 dzięki. Psycholog to żaden wstyd, ale też niewielka pomoc. Przechodziłem w życiu terapie z ok. 10-cioma psychologami z niewielkim skutkiem. Niestety naprawianie szkód po traumach jest skomplikowane i nie wystarczy "iść do psychologa".

 

Jeśli lubicie czytać, to polecam książkę "Obudźcie tygrysa" autorstwa Petera Levine'a. Ona najdokładniej opisuje moje objawy. Kiedyś poleciła mi ją jedna pani psycholog i faktycznie trafiła. A książek psychologicznych przeczytałem mnóstwo. Ta książka opisuje fizjologiczne następstwa traum, o których się nie mówi. Prawda obiegowa jest taka, że wystarczy się ruszać, żeby poprawiać swoją tężyznę fizyczną. Ale prawda jest taka, że u niektórych osób pojawia się granica nie do przeskoczenia dość wcześnie, bo dają się we znaki objawy psychosomatyczne.

 

Dlatego właśnie szukam mentora. Wierzę w to, że da się poskładać tę moją fizjologię, połączyć trening z odpowiednio ukierunkowaną motywacją i nauką uważności. Ale sam trening u mnie nie działa niestety, Haroldku i proszę uwierz mi, że nie mówię tego z lenistwa.

[faluś]

Również nie przepadam za bieganiem, ale ogólnie jak pisałem świetnie buduje to psychikę. Ściśnięty żołądek i podwyższone tętno to normalka u nie wytrenowanej osoby. Powiem Ci że sam nieraz robiłem trening dosłownie do porzygu. Odmawianie posłuszeństwa przez mięśnie ciężko stwierdzić od czego, przyczyną może być nawet dieta. Tak czy inaczej jeśli tylko takie objawy to chyba nie miałeś prawdziwego ataku paniki gdzie masz lęki, nie wiesz co zrobić i myślisz irracjonalnie, ogólnie zachowując się jak krowa próbująca wyjść z bagna.

[Haroldek48]

Wiec  w takim  razie  powiec mi jak Ci pomóc? 

Czego  oczekujesz ?? 

Konkretnie  - Plan  dieta? 

Jesli chodzi  o  dietę  to Ci nie  pomogę  ponieważ  ja  mam  inne  do niej  podejście  niż  95% ekspertów  na tym forum  

Jeśli  potrzebujesz  konkretnego  treningu pod siebie  to wal  śmiało 

[Roztropek]

Wydaje mi się, że mi potrzeba kogoś, kto łączy wiedzę treningową z psychologią. Są takie osoby, prawda? Z tego co mi wiadomo, tacy właśnie ludzie trenują najlepszych sportowców.

 

Wiem, że da się ze mnie coś wycisnąć, bo mój stan jest zmienny, ale przez 99% czasu źle znoszę trening. I naprawdę nie jest to taka sama reakcja jak "u każdego", czyli czysto fizyczne objawy. Kiedyś po jednym psychotropie miałem tydzień, przy którym moje objawy praktycznie zniknęły. Czułem wtedy czyste zmęczenie po treningu. Nieprzyjemno-przyjemne jak to zmęczenie, ale bez całej psychologiczno-fizjologicznej warstwy. I przez to dzisiaj wierzę, że tak właśnie czują się normalni ludzie po treningu. Nie wpływa to aż tak bardzo na układ nerwowy jak u mnie, gdzie cały się czuję jak sparaliżowany i włącza mi się właśnie irracjonalne myślenie. Peter Levine nazywa to sprzężeniem zwrotnym - to, co kiedyś był objawem traumy, dzisiaj działa odwrotnie. Umysł połączył ze sobą stan fizyczny ze stanem psychicznym i działa to w obie strony. Taka jest teoria - czy prawdziwa? Nie wiem. Ale po sobie obserwuję właśnie coś takiego.

 

A naprawdę marzę o dobrej sylwetce i odpowiedniej diecie. Odżywiam się raczej niezdrowo, bo niezdrowe jedzenie na krótką metę dobrze działa na moją psychikę. Ale jest nadzieja, bo zdrowe jedzenie też kocham, nie muszę się do niego zmuszać. Gdyby tylko pozbyć się tego stanu lękowego czy jak go nazwać, byłoby super. Myślę, że mój trener musiałby do mnie mówić podczas treningu po prostu, żeby wypleniać te reakcje obronne psychiki. Przypominać mi o tym co robię i po co. Mam tendencje do spinania mięśni, ale dość łatwo też się rozluźniają, kiedy o tym pamiętam. Pewnie to brzmi kosmicznie i komicznie, no ale cieszę się, że jeszcze mnie stąd nie wyrzuciliście

[Haroldek48]

Na początek  wprowadz sobie  jakąś  aktywność  fizyczną  która  daje  Ci  satysfakcję  i nie  doprowadza  do  lęków  np pływanie  rower  skakanka  worek  bokserski  co kolwiek  i rob to systematycznie  tak by Puzniej  w miarę mozliwosci wydluzuuc dany  wysiłek  aż  po wprowadzenie bardziej  wymagających 

[Roztropek]

Nie wiem czy mogę to nazwać wysiłkiem, ale na co dzień dużo spaceruję żwawym tempem. Często zdarza mi się przekraczać 20km takiego marszu w ciągu dnia. Szybkie chodzenie to dla mnie optimum samopoczucia. Jak nie jestem w podróży, to też rower (jednorazowo ok. 30km), ale to już czasami wywołuje objawy.

 

Wiesz, ja to wszystko znam z teorii i miałem w swoim życiu epizody dużej aktywności: siłownia, rower, pływanie, bieganie. Ale chciałbym powalczyć o lepsze samopoczucie w tym, bo już wiem jak powinien być odczuwany trening.

[Roztropek]

Dodam jeszcze coś. Kiedy trenuje się w takim stanie, zupełnie nie wiadomo kiedy przestać. Cały trening jest jedną wielką walką z fatalnym samopoczuciem i nie da się zauważyć, kiedy się przesadziło, bo i tak cały czas czujesz się źle.

[Haroldek48]

A może  masz  jakąś  ukryta  chorobę  udaj  się  do lekarza  pierwszego  kontaktu  i opowiec mu o swoich  problemach  i niech  Cie wyślę  na jakieś  badania 

[kukulim]

Ja polecam squasha. Świetna gra, tak szybka że niema czasu nawet pomyśleć. Genialny odstresowywacz, przynajmniej na mnie działa.

 

A i jak chcesz znaleźć jakiegoś mentoro-trenera to raczej nie na forum, tylko w realu. Kontakt osobisty jest mega ważny, no i ważne żeby ten ktoś mieszkał w twojej okolicy. 

Po co ci super trener z Sopotu jak mieszkasz w Tarnowie.

Użytkownik kukulim edytował ten post Ponad rok temu

[Roztropek]

@Haroldek jako nastolatek chodziłem wiele lat po lekarzach w poszukiwaniu przyczyn i jedyne co wychodziło, to jakieś gastroentorologiczne problemy, które zapewne są skutkiem, a nie przyczyną. Niektórzy lekarze mówili do mnie jak do hipochondryka, co podobno jest powszechne dla osób z objawami psychosomatycznymi. Niestety powszechny stan wiedzy medycznej i psychologicznej sprawia, że dla takich osób nie ma ratunku. Każdy powie: idź do psychologa, idź do lekarza. A ja idę do pierwszego, drugiego, dziesiątego i nic. Tu trzeba wiedzy z obu dziedzin naraz, a takich specjalistów prawie nie ma.

 

@kukulim oczywiście, że w realu. Pytam tutaj dlatego, że może orientujecie się gdzie takiego kogoś w ogóle szukać. Jestem w stanie nawet na kilka tygodni/miesięcy się przenieść, nawet za granicę. Znajomy mi kiedyś opowiadał, że jako nastolatek poznał takiego mentora, który nauczył go trenowania. Dzisiaj ten znajomy jest sportowcem. Ja może nie chcę zostać sportowcem, ale chcę nauczyć ciało radzenia sobie z napięciem. A wiem, że w moim przypadku trzeba podejść sposobem. Moi trenerzy personalni nie radzili sobie zupełnie z tym, przeważnie było ignorowanie tematu, przez co te treningi były takie sobie. Trenerzy zwykle mają niewielką wiedzę o sprawach psychosomatycznych, a szkoda.