128 odpowiedzi w tym temacie

[budo_gosc(usunięty)]

Kolego starszawy. Hmm ... chyba nie starszy ode mnie, bo przeproszę i powiem - panie kolego. Ja tam nie wiem co aikido ma uczyć. Zasad, czy odruchów. Praktyka pokazuje, że nauczyciele aikido nie uczą ani tego, ani tamtego. Zresztą, kto się tym przejmuje? A Twoje pobożne życzenie, by każdy wybierał co mu najbardziej odpowiada, pozostanie niestety życzeniem, bo tego wyboru po prostu nie ma. Ani w Twojej okolicy, śmiem przypuszczać, ani też i w mojej.

Ja też się zgadzam ze Szczepanem. Ale co z tego wynika? Nic. Popełniasz jednak, w moim odczuciu, poważny błąd kojarząc aikido z bójką. O-Sensei się od razu od tego w grobie przewraca. Podobnie, gdybyś do wszystkiego podchodzł tak, jak piszesz: ".. dlatego mamy wszyscy wystarczajaco duzo do nauczenia sie do konca zycia", to byś do dzisiaj nie umiał się podpisać pod ważnymi dokumentami. Kto wie, czy by to i nam wszystkim na dobre nie wyszło w pewnych sytuacjach.

Proszę, bądź świadomy, że kierujesz te słowa do faceta, dla którego aikido to tylko umiejętność, jak każda inna, którą można przyswoić sobie w miarę szybko, jeżeli podejdzie się do tego z głową. Można to robić w dojo, ale i także poza dojo. Zaletą dojo jest to, że ma się partnerów różnej maści, jak i w pewnym sensie motywację do systematycznego podejścia, chociażby dlatego, że zainwestowało się w to część swoich dochodów.

Co do kulania się, to każdy doktor Ci powie, że wjest lepsze dla krwioobiegu niż każda inna dyscyplina sportowa. Badania jakiejś populacji aikidoków wykazały (gdzieś czytałem, ale nie potrafię niestety wskazać żródła), że ma kojący wpływ na wysokie ciśnienie, czego i ja się niestety w życiu nabawiłem.a

[budo_szczepan]

Stwierdzasz więc, że jest tylko jedna, jedynie sluszna metodologia nauczania aikido...? 8O 8O 8O 8O 8O

Oczywiscie ze nie.
Zauwaz tylko jaka role odgrywaja sparringi w sportach walki. Co odgrywa taka role w aikido jakie ty cwiczysz?

[budo_voivod]

Stwierdzasz więc, że jest tylko jedna, jedynie sluszna metodologia nauczania aikido...? 8O 8O 8O 8O 8O

Oczywiscie ze nie.
Zauwaz tylko jaka role odgrywaja sparringi w sportach walki. Co odgrywa taka role w aikido jakie ty cwiczysz?

Może się powtórzę, ale...:

Pull, Push Tap, Aim, Fire!
Frank Doran

ADVANCED INFANTRY TRAINING August 1951

The lieutenant moved down the line, asking a question of each marine as he inspected his weapon. “When’s the last time you cleaned this rifle, boy? Looks like a rats nest inside the barrel” he barked at the third man to my right. My attention was split between the lieutenant as he moved closer to me down the line, and my sweating palm gripping the twenty pound Browning Automatic Rifle at my side. Standing at attention under a blazing sun on the parade ground, time goes by slowly. I brought my weapon up sharply, as the inspecting officer stepped in front of me. “What immediate action do you take if this weapon fails to fire on the battlefield” he asked. “Sir, .... immediate action is ... PULL, PUSH ,TAP, AIM, FIRE!” I shouted back.
For every infantry weapon, there is an emergency action that if taken, will clear the majority of weapon jams or failures. For the B.A.R. (Browning Automatic Rifle, it was PULL, PUSH, (pull and push the slide) TAP, (tap the bottom of the magazine to insure it is fully seated) AIM, FIRE (self explanatory). I must have repeated that phrase a hundred times in training.

KOREA, MAY 4, 1952

“A” Company, 1st Battalion, 5th Marines. The second platoon moved out toward the large hill to our right front. It was a warm day, and I noted that a few marines tossed their entrenching tools into the bushes as we left the line. Why tote the extra weight, better to dump some stuff and pick it up on the return. Big mistake! A few hours later, we were pinned down under a heavy enemy mortar barrage. I scraped out a small indention in the hard earth and attempted to bury myself, grateful that I had not dumped my entrenching tool.
Our point had run into heavy small arms fire and was pinned down behind a large outcropping of rock at the top of the hill, about 300 yards to our front. The platoon leader and platoon sergeant moved forward to assess the situation, the rest of us trying vainly to crawl inside our helmets to escape a heavy mortar barrage. I recall the marine lying to my right praying audibly. It was a like a mantra: “Oh God .. protect me from this evil, Oh God .. protect me from this evil, Oh God .. protect me from this evil.” A mortar round landed almost on top of me, the concussion raising me off the ground and slamming me back against the earth. I looked to the right and saw that the round had been a direct hit on the marine who had been praying. He and his mantra - gone forever.
My squad was ordered to move forward and support the men pinned down at the top of the hill. Our first two attempts to move forward failed, as an enemy forward observer called in another mortar barrage, and walked the rounds directly down our path as we attempted to advance. On our third attempt we made it through.
Reaching our men who were pinned down, I hit the deck and rolled into firing position. I found myself about two feet from the medical corpsman who was attending to Corporal Phillip Leo. Leo had been severely wounded by an enemy grenade - both legs and one arm were shattered. The Corpsman, under intense enemy fire, was kneeling over him and attempting to administer blood serum. Leo was deeply in shock from loss of blood, his veins had collapsed, and “Doc” was trying vainly to get the needle into a collapsed vein.
The enemy soldiers, master of camouflage, were rushing our position in waves. What one moment looked like a field of bushes, would suddenly rise and with both hands holding grenades - they would hurl themselves and the grenades at our position. During this intense firefight, I had just put a fresh magazine into my weapon, fired a short burst of two rounds, and my weapon failed to fire. My first response was panic, my second was incomprehension. I looked down into the ejection port and could see live rounds - why wouldn’t my weapon fire? In the terror of the moment, my thinking mind not functioning ... the training came through. PULL, PUSH, TAP, AIM, FIRE - the words seemed to explode in my head, and I cleared the weapon and began to fire.
In the heat of this action, the platoon leader (lieutenant) ordered us to pull back. Doc said no, that if we moved Leo he would die. The platoon leader again ordered us to pull out, saying he couldn’t risk ten lives to save one. The platoon sergeant’s response: “We don’t move until Leo is moved”. With that, the Lieutenant took off down the hill - the rest of us continued to fire. A few minutes later, low on ammunition and clearly about to be overrun, the platoon sergeant ordered four men to put Leo on a poncho and to move out. (Note: Leo died as he was carried down the hill).
We held our position until the poncho bearers had a good head start, then the six of us remaining fired a final burst, rolled out of our positions and took off in a dead run down the steep hill. About a third of the way down we instinctively fanned out in a line and, turning toward the enemy, backed down the hill by “ fire and maneuver.” The enemy poured over the hill in pursuit, returning our fire. At that moment, low flying marine aircraft simultaneously blew away the top of the hill to the sound of cheering marines.

Note: “Fire and maneuver” is a basic infantry tactic used to attack an enemy position. An example would be two squads of a platoon laying down a base of withering fire to pin down the enemy, while the third squad rushed the enemy position. This squad would “hit the deck” and begin firing while the other two squads jumped up and, firing on the run, passed through. The two groups leapfrogging their way forward until the enemy position is overrun. This tactic is practiced repeatedly during training and becomes embedded in a marine’s genes. On this day, however, as we backed off the hill fully engaged with the enemy - we passed through one another in reverse - in a perfect execution of fire and maneuver. Training, again, took over under conditions of extreme stress.

THE DOJO 1995

It has been over forty years since I walked off that hill. Twice on that day, and again in subsequent actions, my training came through when needed. I owe my life to those who trained me in the repetitive method. The lessons I learned have molded my concepts of training ever since.
I believe, with every part of my being, in the absolute effectiveness of repetitive practice. Repetition is the core training method of all Budo, and has been for centuries. Aikido practice, as we have all discovered, is endless applications of ikkyo, nikyo, sankyo ... tenkan and irimi. I often tell my students you must practice a technique or movement 10,000 times before it belongs to you. It has become somewhat of a dojo joke. As I move around the mat during practice a student will often say “Sensei ... this technique doesn’t feel right”, or something similar. I will respond with a question: “How many times have you tried the movement?” Getting the point, the student will smile, shut up and continue training.
From time to time I hear students discussing theirs doubts, fears, and uncertainties regarding the effectiveness of their techniques should they find themselves in a “real situation.” I believe strongly that if they have practiced their movements 10,000 times, the movements will be there when needed.
I have never been able to thank the marine instructors who through their efforts gave me the gift of life. Their repetitive lessons remain with me today. In my dojo, following the warm ups, we always practice tenkan and irimi (turning and entering out of the path of harm). I feel that my students at times must think this training highly predictable, perhaps boring. Teaching is often subtle. My students hear me say: “tenkan ... irimi”. What I am really saying is: “PULL, PUSH, TAP, AIM, FIRE”…

[budo_voivod]

Ponownie wkraczamy w bardzo dyskusyjną kwestię metodyki nauczania. Moich nauczycieli zdaniem wspólpraca podczas treningu pozwala na pelniejszy rozwój...

.....smialo, smialo, nie wahaj sie kontynuowac....

Może i znowu się powtórzę, ale...:

Sensei,
I am very glad You agreed.
So... let's maybe first try to solve the problem that seems to appear during my practice, the one You were willing to point out last Thursday.
After I came here 14 months ago I did have to change my attitude to uke's work although I was already aware of the fact that being a good tori requires being even a better uke at the same time (that's what Christian Tissier sensei and his direct students always used to repeat during their seminars). So I started to soften my uke's work taking most of good examples from Karl. I listened carefully to Gino, Tim, Paul, Karl and any other person who tried to help me improve my skills. I have changed A LOT since my first training in Redwood City. I have also got many positive background from my partners. And at this point You came and said that it is still to little... I was, let's say, a bit confused.
What I understood from Your feedback was that I keep preventing my partners from doing techniques and that is why they cannot improve themselves. And I started to wonder if it is really that problem. What if I let them do any technique any time even if the technique was done wrong? They would have chances to repeat techniques for tens of times but... How are they going to learn it if they are repeating it improperly (maybe I shouldn't have used such a strong adjective...)?
While training I do not try to oppose just to make tori's life harder. But I don't feel like falling down when there is no proper tori's work. I do cooperate but at the same time I softly try to show some particular points of tori's work that DON'T WORK. Natalia for example - she is now able to "take care" of me being at the same time able to see the points where I COULD NOT LET her do this or that.
That is why last Thursday I became very confused. I felt as if all of my 14-month-work was incorrect.
Please, elaborate on it.
With plenty of regards,
Maciek

Maciek -
You have made a big jump forward in your progress in the 14 months of your training at Aikido West Dojo. Your efforts especially as tori where you have become more flexible and smooth in execution of technique are greatly improved. It is my opinion, however, that your progress as uke - although also improved - has not improved at the same level. I will attempt to elaborate.
My attempts to convey to you the LEVEL of resistance I request in my dojo for the most part have failed. There is a scale of resistance that at one end involves stopping your partners technique completely and at the other end involves falling down in a condescending manner with little or no effort from your partner. We both agree that either extreme is unacceptable. Where we seem to disagree is where on that scale that resistance should be.
I have attempted through story examples to give you an idea of what that level of resistance is at my dojo. You may remember the following story I relayed to you in the past:
A farmer has a cart with two wheels that is pulled by a mule. If the hubs on the wheels are too loose - the wheels will wobble and the cart will will be useless. (Tori falling down for uke). If If the hubs on the wheels are too tight the cart will not move and is also useless. (Tori offering too much resistance.) The key is to tighten the wheel hubs until they lock ...and then back off just until the wheels turn FREELY AND SMOOTHLY.
What I observe often (but not always) is that your cart (you and your partner) is not rolling smoothly and in harmony with the other carts running smoothly all around you. During your practice with Natalia, and I see this often in your practice with others, the level of resistance was too much. I see this as a double-negative. On the one hand your partner is struggling and being required to use too much force. On the other hand as uke you are not moving smoothly and freely improving your skills. It is a start-stop practice.
Allow me to paint you a word picture: Picture a factory with twenty machines in a large room. (twenty pairs of aikido students on the mat) Each machine has two parts and they operate quietly and smoothly. As the factory supervisor (Sensei) walks around the shop he observes 19 machines working smoothly in unison, and one machine that stops, starts, and sputters. This concerns the supervisor (Sensei). As just one machine you are understandably involved with your personal practice and do not see all that is going on around you. You are not seeing that the one machine struggling is disruptive.
An example of what I witnessed during one class last week. I believe it was during jiyu-keiko near the end of class. You were training with Tim and unknown to you and Tim others around you had paused in their training and were watching you and shaking their heads in disbelief. They looked to me as of to say why are you permitting this?
What we all saw was two people who appeared to be having a wrestling match - each one refusing to allow the other to complete a technique. I saw no aikido practice, just two people competing. I called Tim into the office after class and asked him for an explanation. He said that your resistance to his attempts brought out a feeling that he must defend himself and so it escalated into a struggle. Your resistance brought out his resistance. He did not place all the blame on you, he acknowledged equal responsibility.
I have repeatedly advised you that in my dojo it is inappropriate to stop your partner from completing the technique. It is difficult but important that you develop the sensitivity to give your partner just that amount of resistance to bring out the best in them WITHOUT STOPPING THE SMOOTH EXECUTION OF THE MOVEMENT. Overtime, the weaker student will naturally grow stronger and more confident. From time to time the instructor may specify that during a practice he wishes uke to give strong resistance. It is also appropriate from time to time to test your skills against resistance by training with partner before or after class by agreement. During regular scheduled classes, however, please respect my wishes as stated above.
Should you wish to discuss the subject further, I would be happy to meet with you at a coffee shop either before or after class. Let me know your wishes.
Frank

[budo_starszawy]

Drogi Gosciu,

nie bede sie speiral o wiek, mam swoje lata, a postrzeganie, kto jest stary jest wzgleden.

W naszym miesie jest przynajmniej 5 rornych klubow aikido i uweirz mi mozna sobie cos wybrac.

A mysle sobie, ze O sensei chcial pozostawic po sobie sztuke walki, a nie rekreacje ruchowa. W moich dawnych (a bylo to dawno - tez wzgledne) zaimponowala mi filozofia aikido, a nie mozliwy do osiagniecia skutek. Czy to bedzie karate, czy aikido, czy jakakolwiek inna SW skutek musi byc w stanie byc podobnym. Czyli, jesli mam uzyc tego na wojnie, to musze byc w stanie sie obronic chocby zabijajac w pierwszym wejsciu. Filozofia aikido zaklada jednak, ze jesli mozna uniknac walki, chcby uciekajac, to ja sie na to godze i mi to odpowiada. Mozesz powiedziec, ze tchurze, ale jesli nie mam mozliwosci ucieczki, to musze miec narzedzia, ktore pozwola mi zmiejszyc prawdopodobienstwo wlasnej smierci, czy kalectwa i o to mi chodzi. W karate masz w sytuacji ataku dwie mozliwosci - wyprowadzic kontratak i byc moze mocno okaleczyc, czy nie daj cos gorszego (wszyscy zyjemy dzisiaj w panstwach "prawa" i wiadomo jak to sie moze skonczyc), albo nie zrobic tego i narazic siebie samego na odwrotna sytuacje. I nie sprowadzam wszystkiego do bojek, bo w aikido mi zaimponowalo to, ze byc moze moge sie obronic (uzywajac innych srodkow) i nie narazic sie na zarzuty prawne, czy wyrzuty sumienia, ale to zawsze czlowiek ma pojac decyzje, ale tez moc byc w stanie takowa podjac. Karate z zalozenia nie atakuje pierwsze, wiec tym samym tez jest samoobrona. W filozofii aikido spodobalo mi sie, ze mozna osiagnac podobny skutek wyrzadajac mniejsze szkody, ale to nie oznacza, ze musze z definicji byc skazanym na kleske.

ja traktuje aikido jako nieustanna nauke, i byc moze zabrzmi to paradoksalnie, ale nie po to, zeby sie bic, ale po to, zeby sie nie musiec bic. Sfera psychiki ma tu decydujace znaczenie. Przyrownam to do psow. Mala psy ujadaja, a duze nie, bo nie musza. Zatem, chcialbym sie jak najwiecej nauczyc, zeby nie musiec ujadac. A uwierz mi, ze (oczywiscie w zaleznosci od kogo sie uczymy, badz jacy tepi jestesmy), to osobiscie mam jeszcze od cho...ry do nauczenia, ale na szczecie mam nauczyciela, ktory moze to zrobic. Tobie pozostaiwam ocene, czy jestem tepak i od lat kraze w kolku, czy moze faktycznie aikido, to droga na cale zycie. Nie chce tu uzywac podnioslych slow, ze to sposob na zycie, czy cos takiego. Sam przyszedlem do aikido, bo chcialem sie umiec (w razie czego) obronic, nie wyrzadajac temu drugiemu zbyt wielkiej krzywdy. Wychowywalem sie z zapasnikami i wiem, co to bojka, ale nie o to mi szlo. Powiem, Ci co juz zreszta gdzies napisalem, ze gdybym 14 lat temu nie spotkal mojego Senseia, to badz pewny, ze dzisiaj nie zajmowalbym sie aikido.

[budo_gosc(usunięty)]

Przykro mi za tych, którzy nie znają angielskiego na tyle, by zrozumieć o co w tych ostatnich postach chodzi. Uważam, że nie jest w porządku na polskim forum cytować i nie udostępniać tłumaczenia. Załączenie lub odnośnik do orginału jest wskazany, oczywiście. W skrócie, uważam, że tych 'dużo słów' nic nie wnosi do naszej rozmowy ponieważ odnosi się do stanu faktycznego i podejścia jednego z nauczycieli aikido, który to stan, jak i podejście opierają się na błędnych założeniach. Pozwalają one sprawić, że aikido będzie wyglądać 'ślicznie', nie mając w dalszym ciągu żadnego praktycznego zastosowania. Podobnie komentarz Szczepana jest zaprzeczeniem aikido w samej istocie rzeczy, ponieważ, moim zdaniem, nie istnieje żaden związek aikido ze sportami walki. Nie może być zatem mowy o żadnym odpowiedniku sparingów.

Uważam, że zrozumienie o co w aikido właściwie chodzi jest możliwe poprzez nawiązanie bezpośrednio do judo, czy też elementu jego teningu, to jest nauczania rzutów. Nie ma mowy tutaj o żadnym oporowaniu ze strony uke. Z kolei randori w judo służy do znalezienia praktycznej możliwości zastosowania nauczanych rzutów zgodnie z przyjętymi regułami walki. Reguły te mówią, że przeciwnicy poruszają sie po macie w 'objęciach'. Tutaj właśnie chodzi o przełamanie oporu tym spowodowanym.

W przypadku aikido mamy do czynienienia z sytuacja analogiczną, tyle, że istotą konfrontacji jest unik oraz nawiązanie kontaktu tak szybko, jak to tylko jest możliwe, aby móc wykonać technikę. Właśnie, by przeciwnik nie miał okazji zaoporować. Oznacza to tylko to, że podobnie jak w judo, należy rozdzielić nauczanie technik do poziomu ich swobodnego wykonywania bez ataku, od przejmowania ataków poprzedzonych unikiem. Ta ostatnia umiejętność jest decydująca w konfrontacji i powinna być bardzo poważnie traktowana w procesie nauczania, jeżeli chcemy, by aikido można było zaliczyć do budo, czy jak by to ktoś chciał nazywać inaczej. A jak jest dzisiaj? Ile poświęcamy na to czasu? Zero. To co obserwuje się przy randori w aikido, nie ma nic wspólnego z wyrabianiem stosownych odruchów warunkowych. To jest wielka frajda. Sami to przyznamy. Ale w żadnym razie nie ma nic wspolnego z metodyką nauczania, czemu zdecydowanie odpowiada randori w judo.

[budo_voivod]

Przykro mi za tych, którzy nie znają angielskiego na tyle, by zrozumieć o co w tych ostatnich postach chodzi. Uważam, że nie jest w porządku na polskim forum cytować i nie udostępniać tłumaczenia. Załączenie lub odnośnik do orginału jest wskazany, oczywiście. W skrócie, uważam, że tych 'dużo słów' nic nie wnosi do naszej rozmowy ponieważ odnosi się do stanu faktycznego i podejścia jednego z nauczycieli aikido, który to stan, jak i podejście opierają się na błędnych założeniach. Pozwalają one sprawić, że aikido będzie wyglądać 'ślicznie', nie mając w dalszym ciągu żadnego praktycznego zastosowania...

Twierdzisz, że instruktor Marine Corps, żolnierz i wieloletni policjant w SF, shihan aikikai, jeden z najbardziej szanowanych nauczycieli w USA, opiera coś, co robi od 45 lat - na blędnych zalożeniach...??? Rozumiem...

:twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:

PS. Nie mam czasu na tlumaczenie, ale nie sądzę, żeby to byl aż tak wielki problem... Zresztą - zawsze można pousuwać zbędne posty...

[budo_gosc(usunięty)]

Tak twierdzę. :wink:

[budo_voivod]

I - wyprostuj, jeśli się mylę - to samo sądzisz o Saotome, Chiba, Tissier, Ikeda, Isoyama...?

[budo_szczepan]

Może i znowu się powtórzę, ale...

niech cie drzwi scisna, ty nie masz tam latwego zycia. Jak oni cie jeszcze z dojo nie wyrzucili? 8) Dzieki za zamieszczenie korespondencji, poklon wynika z niej ze tam nikogo nie interesuje czy technika naprawde dziala (na warunki dojo aikido oczywiscie :wink: ). Co ich interesuje, to tylko to, zeby wszyscy gladko cwiczyli. Wielka szkoda ze nie pracujesz w Montrealu, to by dopiero byla rzeznia, moj instruktor jest nie tylko o wiele bardziej liberalny, ale w pelni docenia podnoszenie stopnia trudnosci techniki wraz ze wzrostem umiejetnosci tori :peace:

Pozostaje mi zyczyc ci duzo odpornosci psychicznej, zebys jakos przetrwal ten okres burzy i naporu. Pojedz kiedys na staz z Chiba albo Shibata sensei, zobaczysz inny swiat aikido.

[budo_gosc(usunięty)]

Wybacz kolego starszawy, ale moja uwaga o wieku była żartobliwa, bo ja sam zbliżam się szybkimi krokami do sześćdziesiątki. Nawet moja obecność w dojo na uniwersytecie jest jakaś taka, przynajmniej nie zwyczajna. Co niektórzy są nieziemsko ostrożni, obawiając się, że mi coś zrobią (?!).

Co do ilości dojo aikido w moich okolicach, to też jest ich sporo i to przynajmniej z 5 danami za instruktorów. W dalszym ciągu twierdzę, że nie znalazł byś tutaj tego, czego szukasz, i tym samym skłonny jestem uważać, że u Ciebie jest podobnie. Dlaczego? To właśnie spróbowałem wyjaśnić powyżej. Nie pamiętam Ciebie z czasów poprzednich na tym forum, zatem dla zapoznania się ze szczegółami, proszę poczytaj sobie o tym moim 'zajebistym aikido', jak to określił kolorowo voivod, w moich poprzednich postach.

[budo_irimi]

Szczepan, myślę, że cel osiągnąłeś. Zaczęłeś temat z określonym zamiarem. Poczytaliśmy wszyscy kolejny odcinek twojej krucjaty, o pardon - "zachęcania" do poznania jedynie słusznego, obcego, nieznanego w Europie, innego dla nas wszystkich, idealnego metodycznie aikido. Zrobiłeś to w stylu polskiej polityki przedwyborczej, a mianowicie na zasadzie kampanii negatywnej, jadąc po czymś, co jest w sprzeczności z Twoim osobistym pojeciem prawdziwego budo. W pełni spełniasz się jako moderator - moderator "pełen" shoshin do którego innych nawołujesz. Mam nadzieję, że kiedyś dostrzeżesz prosty szczegół, że niewielu neguje to co robisz (fizykę ciała stałego - Voi np. uprawiał taką całkiem sporo) - tak, wiemy, że ona działa i jest efektywna (fizyków ciałą stałego nam nie brak), ale wielu z nas zwyczajnie jazda na pełnej prędkości, ile fabryka dała, przekraczanie możliwości ludzkich stawów itp, itd, już nie kręci. Idziemy dalej, mając etap zachwytu nad fizyczną siłą już za sobą. Kiwamy do Ciebie z odległej wyspy, gdzie realizujemy kolejne etapy naszego pedalskiego aikido, gdzie uczymy się czuć ruch i reakcje partnera, gdzie uczymy się korzystać z jego, a nie własnej siły, gdzie kręci ciekawość poznawania kolejnych szczegółów i subtelności, i odkrywania, że działa to, w co kiedyś nie wierzyliśmy i gdzie zwyczajnie nadal fascynuje nas aikido. Robimy to tylko i wyłącznie dlatego, że tak chcemy praktykować aikido, niezależnie od tego kto z zewnątrz, (doszukujący się wiedzy o całym złym metodycznie aikido z krótkich filmików) jak naszą pracę na macie ocenia. Innymi słowy mając to... :dupa:

Tylko prociem, następnym razem otwierając kolejny temat (który ma być tylko prowokacją wobec innych forowiczów, wyśmiewaniem metod innych nauczycieli, tępieniem obcego Tobie, pedalskiego aikido) nie pisz, że chcesz się czegoś dowiedzieć, bo to bardziej żałosne niż osławione tematy ze słowem na S.

To było na temat, co by nie było, że OT 8)

EOT EOF?

[budo_voivod]

...Dzieki za zamieszczenie korespondencji, poklon wynika z niej ze tam nikogo nie interesuje czy technika naprawde dziala (na warunki dojo aikido oczywiscie :wink: ). Co ich interesuje, to tylko to, zeby wszyscy gladko cwiczyli. Wielka szkoda ze nie pracujesz w Montrealu, to by dopiero byla rzeznia, moj instruktor jest nie tylko o wiele bardziej liberalny, ale w pelni docenia podnoszenie stopnia trudnosci techniki wraz ze wzrostem umiejetnosci tori :peace:

Pozostaje mi zyczyc ci duzo odpornosci psychicznej, zebys jakos przetrwal ten okres burzy i naporu. Pojedz kiedys na staz z Chiba albo Shibata sensei, zobaczysz inny swiat aikido.

Zapewniam Cię, że dziala... ale techniki to zaledwie, jak sam wiesz, narzędzia.

Sprawdź więc, czy nie ma tam gdzieś w ciągu najbliższego roku jakiegoś koncertu VOIVOD (rezydują w Montrealu). Jest to jedyna rzecz, która może mnie tam w dającej się przewidzieć przyszlości sciągnąć...

[budo_przemek]

Szczepan, myślę, że cel osiągnąłeś. Zaczęłeś temat z określonym zamiarem. Poczytaliśmy wszyscy kolejny odcinek twojej krucjaty, o pardon - "zachęcania" do poznania jedynie słusznego, obcego, nieznanego w Europie, innego dla nas wszystkich, idealnego metodycznie aikido. Zrobiłeś to w stylu polskiej polityki przedwyborczej, a mianowicie na zasadzie kampanii negatywnej, jadąc po czymś, co jest w sprzeczności z Twoim osobistym pojeciem prawdziwego budo. W pełni spełniasz się jako moderator - moderator "pełen" shoshin do którego innych nawołujesz. Mam nadzieję, że kiedyś dostrzeżesz prosty szczegół, że niewielu neguje to co robisz (fizykę ciała stałego - Voi np. uprawiał taką całkiem sporo) - tak, wiemy, że ona działa i jest efektywna (fizyków ciałą stałego nam nie brak), ale wielu z nas zwyczajnie jazda na pełnej prędkości, ile fabryka dała, przekraczanie możliwości ludzkich stawów itp, itd, już nie kręci. Idziemy dalej, mając etap zachwytu nad fizyczną siłą już za sobą. Kiwamy do Ciebie z odległej wyspy, gdzie realizujemy kolejne etapy naszego pedalskiego aikido, gdzie uczymy się czuć ruch i reakcje partnera, gdzie uczymy się korzystać z jego, a nie własnej siły, gdzie kręci ciekawość poznawania kolejnych szczegółów i subtelności, i odkrywania, że działa to, w co kiedyś nie wierzyliśmy i gdzie zwyczajnie nadal fascynuje nas aikido. Robimy to tylko i wyłącznie dlatego, że tak chcemy praktykować aikido, niezależnie od tego kto z zewnątrz, (doszukujący się wiedzy o całym złym metodycznie aikido z krótkich filmików) jak naszą pracę na macie ocenia. Innymi słowy mając to... :dupa:

Tylko prociem, następnym razem otwierając kolejny temat (który ma być tylko prowokacją wobec innych forowiczów, wyśmiewaniem metod innych nauczycieli, tępieniem obcego Tobie, pedalskiego aikido) nie pisz, że chcesz się czegoś dowiedzieć, bo to bardziej żałosne niż osławione tematy ze słowem na S.

To było na temat, co by nie było, że OT 8)

EOT EOF?

Alez Irimi skad taka agresja i nietolerancja o ktora kiedys tak nawolywales..kazdy przeciez jak sam onegdaj pisales moze miec swoje zdanie i isc swoja sciezka ... zyjemy przeciez w wolnym kraju...... no chyba ze punkt widzenia zmienia sie z punktem siedzenia....

[budo_hara-kiri]

Alez Irimi skad taka agresja i nietolerancja o ktora kiedys tak nawolywales..kazdy przeciez jak sam onegdaj pisales moze miec swoje zdanie i isc swoja sciezka ... zyjemy przeciez w wolnym kraju...... no chyba ze punkt widzenia zmienia sie z punktem siedzenia....

Nie dostrzegam w tym, co napisał Irimi agresji i nietolerancji a raczej zniechęcenie i rezygnację, spowodowane postawą moderatora. Temat, który w innych okolicznościach mógłby być ciekawą płaszczyzną wymiany aikidockich doświadczeń, jest niestety areną rozpaczliwych prób Voivoda przekonania szyderczej gawiedzi, że jednak nie jest wielbłądem. A to wszystko pod gradem niewybrednych zaczepek i komentarzy moderatora, który napisał był kiedyś:

Celem tego jest osiagniecie takiej sytuacji, aby KAZDY mogl sie swobodnie wypowiadac na temat dyskutowany nie bedac narazony na ataki osobiste, i zeby forum moglo w ogole dzialac w sposob cywilizowany.W ten sposob jedynie mozna przyciagnac tu ludzi o duzej renomie w swiecie SW.

Z życzeniami nieustającego dobrego samopoczucia, wynikającego z realizacji założonego celu pozostaję…
h-k

[budo_ronin bastard]

Co do "słuszności" różnych dróg w rozwoju AIKIDO to myślę, że inspirujący może być fragment wywiadu z poprzednim Doshu:

Recently, there has been a tendency for Aikido training to become too soft and flowing and some beginners lightly bypass hard training. That's not the way it should be. If you are going to practice you must practice basics earnestly. This he told me frequently even in his later years. . . exactly, not changing anything. . . if you don't reach the level of softness beyond technique by getting the basics down perfectly, you won't develop true strength. If, from the beginning, you practice a "tofu-like(bean-curd)" soft style, you will be vulnerable to an attack. So it's necessary to do solid training in the beginning. Over time, through this kind of solid training your technique will become effective. A soft effectiveness will emerge.

Wywiad zamieszczony jest [link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

PS
nazgul - dzięki za namiary poklon :-)

[budo_pmasz]

Do licha. A czemu to pmasz siedzi cicho? Ja miałem kontakt tylko z jednym polskim aikidoką. Jeżeli niemożność odebrania podstawowych ataków takich jak shomen, yokomen i mune-tsuki reprezentuje polskie solidne podstawy - to ja dziękuję. Podobnie uczniowie Chiby Sensei w moim 'miasteczku' (oboje z 6 danem) za brak kooperacji odsyłają uke do kąta, robiąc przy tym jakieś znaczące, idiotyczne miny. Chiba Sensei natomiast, jest bardzo uczulony w kwestii swojego ego, co przenosi się także na jego uczniów. W rezultacie, techniki są 'dopieszczane' tak, że tej kooperacji adept uczy się w trymiga. Tak, ten filmik z którego wyśmiewa się Szczepan jest 'cieńki'. Czy trzeba jednak pokazać bardzo podobny filmik ulubionego, jedynego, mistrza naszego moderatora? Czy nie wystarczy zajrzeć do archiwum filmików Aikido Journal, gdzie 'bardzo aktualny' stan dzisiejszego aikido można sobie obejrzeć na ostatnim Aikido Expo. Szczepanowi to się nie podoba. Mnie może i też, ale zejdźmy koledzy na ziemię. To właśnie sprawia nam wszystkim przyjemność. Turlamy się na macie dla zdrowia i frajdy. Krew szybciej krąży, ciało zażywa jakże niezbędnego ruchu po całodziennym ślęczeniu za biurkiem, czy przed telewizorem. Jest nawet po tym wszystkim piwko na przeciwko. Mamy swój show, swoich idoli których zobaczenie kosztuje nas wiele wysiłku i szmalu (patrz sprawozdania z podróży na staże zagraniczne). Nie inaczej zachowują się inni fani muzyki rockowej, czy też antycznych samochodów - o cyrku, balecie, tańcu towarzyskim, nie wspomnę. Ja tam na "kalifornijskie" aikido nie narzekam. Może właśnie dlatego, że mówimy, mówicie, o Kalifornii. Za oknem słoneczko, o którym można było by tylko w Polsce pomarzyć, a i ponownie wziął ją w swoje silne łapki nieprzekupny Arnold. Hmm ... nie zarzekajmy się. Pieniądze zmieniają ludzi. A ich nigdy nie za wiele, jak mawia Bill, po dwóch głębszych.

swiete slowa. nawet nie ma co wyciac zeby skrocic cytowanie

ale zwlaszcza podobalo mi sie to:

Podobnie uczniowie Chiby Sensei w moim 'miasteczku' (oboje z 6 danem) za brak kooperacji odsyłają uke do kąta, robiąc przy tym jakieś znaczące, idiotyczne miny. Chiba Sensei natomiast, jest bardzo uczulony w kwestii swojego ego, co przenosi się także na jego uczniów. W rezultacie, techniki są 'dopieszczane' tak, że tej kooperacji adept uczy się w trymiga.

wypisz-wymaluj uczniowie chiby
doprecyzujmy. owo dopieszczanie oznacza - jesli nie zrobisz dokladnie tak jak sensei od ciebie tego oczekuje to wspomniany przeze mnie wczesniej "wpierdol". nic dziwnego ze wykonuja potem wygibasy niewiele majace czesto wspolnego ze sztuka walki, ale za to wspaniale utrzymuja kontakt z nage...

.......wszyscy macie wpie...l
omasz - wracając znow do tematu - skoro tam ci nie gra to po jakacholere ćwiczysz w tym dojo - chłopie marnujesz im tylko powietrze....

[budo_pmasz]

jedna z durniejszych dyskusji zwrociwszy uwage na ilość osób znających osobiscie nauczycieli o ktorych sie wypowiadają....

[budo_starszawy]

Witaj Gosciu,

masz racje ztym, ze nie znlazlbym w moim miescie tego, czego szukam, ale twedy nie bralbym sie za aikido, tylko cos innego. Uwazam, ze lepsze dobre cokolwiek niz kiepskie aikido, bo to akurat musi byc aikido. Mi chodzi o budo, a nie jakas tam konkretna forme. Dam Ci przyklad. Jest u nas w klubie dziewczyna studiujaca sinologie i miala jechac do Chin na ror. Zapytala, jakiego aikido ma szukac. Odpowiedz byla prosta. Zobacz i ocen sama, jesli takowe w ogole bedzie. Jesli nie to pojdz na kung fu, tai chi czy cos innego, byle u dobrago nauczyciela.

Z innej beczki,

przeczytalem tekst o miekkosci. Owa miekkosc jest efektem dlugiego treningu, ktory na poczatku musi byc lagodny, potem twardy a na koniec moze i moze byc bardzo miekki, ale sam nie jestem jeszcze na tym etapie i nie wiem, czy bedzie mi to dane. poczatkujacy ucza sie podstaw - patrz zasad i maja wykonywac techniki rozsadnie i lagodnie. Potem przychodzi okres mlodego tygryska i doklada sie dynamike i jak to nazywamy power (prosze nie mylic z sila fizyczna, bo na to sklada sie ruch calego ciala - niestety moja angielszczyzna nie jest wystarczajaca, zeby to oddac). Pozniej mozna sobie pozwolic na luzniejsze wykonywanie technik, ALE kime tame, dynamika i power musza pozosytac.

W karate tez sa miekkie bloki, ale ich uczy sie na wyzszym poziomie i wszystko znowu sprowadza sie do tego samego.

[budo_omasz]

omasz - wracając znow do tematu - skoro tam ci nie gra to po jakacholere ćwiczysz w tym dojo - chłopie marnujesz im tylko powietrze....

odpowiedz jest prosta. to najlepsze dojo jakie udalo mi sie znalezc w londynie...