231 odpowiedzi w tym temacie

[budo_thufir hawat]

1obaj muszą osłonić centralny ośrodek decyzyjny (mózg) i najważniejsze organy (tzw.garda) przed ewentualnym nowym ciosem, który może być rozstrzygający
2obaj są w stanie paraliżu decyzyjnego i chwilowego braku orientacji, więc muszą wyjść spoza zasięgu ciosów(tzw.zmiana dystansu).
3obaj muszą starać się, aby przeciwnik nie podążył za nimi i nie skrócił dystansu. W tym celu wykonują ruch kończyną w prawdopodobnym kierunku ataku napastnika (technika stopująca lub rodzaj kreacji)

(...)

Dlaczego ten nowy fantastyczny wynalazek już na samym wstępie pozbawia swoich wyznawców wszelkich szans na obrone? Ja wiem im coś bardziej udziwnione tym lepiej się sprzedaje, ale proszę, pozostańmy obiektywni i podchodżmy do takich spraw sceptycznie. Okinawa, czy Nowy Jork wszędzie atak ma ten sam cel i sprowadza się do podobnych metod. Odruchy pozostają, trzeba tylko umieć je wykorzystać

Rozumiem, ze piszesz o sytuacji tzw. sucker punch, czy inaczej niespodziewanego walnięcia "z partyzanta". Faktycznie, ręce wtedy instynktownie próbują osłonić głowę, z tym że raczej nie jest to garda, tylko tzw. flinch.

Teoretycznie masz racje co do zalet przedłużenia dystansu- ale tylko teoretycznie. W praktyce napastnik zazwyczaj kontynuuje atak, prąc do przodu. Człowiek nie jest w stanie cofać się szybciej, niż jego przeciwnik idzie do przodu. Czemu bokserzy tak często dążą do zwarcia gdy nie mogą sobie poradzić ze zdecydowanym atakiem przeciwnika? Czemu walki uliczne tak często kończą się na ziemi, po tym jak atakowany przechodzi do klinczu? Kiedy nie można uciec ani się osłonić, a przeciwnik zadaje ból, instynktownym wyjściem jest jak najbardziej zbliżyć się do przeciwnika by jego uderzenia nie miały mocy. Obejrzyj dowolną walkę bokserską, to zobaczysz to, o czym piszę. A skoro jesteś już blisko, to czemu by nie użyc swoich dłoni i palców by rozedrzeć mu twarz?

Pozdrawiam, Thufir

PS. Oto świetny artykuł Richarda Dimitri o różnicach między sportem a prawdziwa walką:





Guys... Is this art good for self defense?

Postby Richard Dimitri on Sun Jan 11, 2004 7:38 pm
There seems to be allot of questions like these popping up. More often than not, it is the practitioner that make it happen, the style, range or tool that was used is incidental. However, this isn't true for many, this is the exception to the rule and not the rule itself. Like I mentioned a few times on previous posts, there are people out there who can make TKD work in the streets, this doesn't mean TKD would be the choice art for enhancing survivability.

In order for an art or system to enhance your chances at surviving a real fight, a real violent confrontation, an attempted rape, mugging or murder, it is essential for this art or system to be rooted in reality.

This art has to be 3 dimensional. It has to properly (not adequately, not dabble in) but properly and fully deal with the emotional, psychological, and physical aspects in terms that replicate how real fights start, why they start, which attacks are the most common, how intention to action begins, etc.

Too many times the word 'sparring' comes up... "we spar hard", "we spar against various styles" etc. when was the last time you saw or heard of a rapist strap on a pair of 12 ounce boxing gloves, set a 3 minute time limit prior to raping a woman in the entrance of her own home?

Ask yourself the following questions and answer them honestly without thinking about how you train or any martial art in question.

What is a real violent confrontation?
Who are the most likely to be attacked?
How will you most likely be attacked?
What frame of mind will you be in when you are attacked?
Should you be concerned about the Tai Chi expert attacking you? Should you be concerned about the golden gloves champion attacking you or maybe the last UFC champion?

The real threats are the rapists, the muggers, the random bullies and ego jocks, the road rage incidents, the potential murderers, spousal & parental abuse etc.

The difference between the dojo and the street is the unknown. Remember, awareness, consent and preparation will not be present. Your attacker will not be squaring off you, he is not there to "spar". Therefore the mind set is that of surprise and the attack is usually sudden when one is ill prepared and most always starts with an attack on the mind which triggers emotional inertia. Like it or not.

A person’s ability to perform certain techniques that require fine or complex motor skills greatly diminishes while under attack. On the other hand, gross motor skills such as grabbing, tearing, ripping, striking, biting are not only not affected during high stress situations, they are enhanced thanks to mother nature's hard wiring of our survival mechanism.

You want to know if your system will enhance your survival during a serious violent attack that triggered the mind and caused emotional inertia prior to you even being touched? How do you train? Does your training replicate reality YES or NO?

What is reality? Go to your nearest 'hard reputed' club or bar on a Friday or Saturday night and simply observe the behavior, the initiation, the escalation and the treacherous development of a few fights. See if any of the participants "spar", stand at 4 or 5 feet away from each other first and square off. Check it out and compare it to the training that you do.

You'll notice several things. You'll notice that while someone is being grabbed with feral anger, he is also being severely verbally aggressed. You'll probably also notice that one or two or even more of his friends are standing behind him screaming and yelling for him to kill you. You'll probably also notice that you are instinctively grabbing him back trying to maintain your space and that the words coming out of your mouth are for the most part, not exactly defusing the situation...

Is this how you trained the 2 arm lapel grab last time in class? Or was it just you and your class partner while he grabbed you in a 2 arm lapel grab with some degree of force but simply stood there waiting for you to execute your technique?

What about other attacks? Which one's do you spend more time on training?

How much time is devoted to defending against the jab, the thai kick, the technical clinch, the side kick, the perfectly executed hook punch, the arm bar, the wrist lock?

How much time is devoted to defending against a sucker punch in the middle of a verbal confrontation, a hard tackle off of a verbal assault, a knife coming out while struggling in the clinch.

How are you dressed while doing this? A gi? Thai shorts? Tank top? Bare feet maybe?

What about winter boots? A 3 quarter jacket? Jeans? Heals? Suit and tie? 30 pound schoolbag on your back?

If you isolate an attack without incorporating realistic levels of physical and verbal aggression in order t trigger the emotional inertia, when faced with a real attack outside the dojo, ring, mats whatever... the student will more often than not experience 'freezing' from lack of suffice information. The mind will have no comparable experience making it almost impossible for them to respond effectively. Why? Because the brain will revert back to the training but the training never dealt with this unfortunately "new information". No one in class ever nearly put me through a wall while grabbing me like that and calling my mother a filthy cunt licking whore?!?!

How much time does your system devote to avoiding and defusing a potential threat with proper tools based on research, experience and statistics? It's not enough to simply tell someone you don't want any trouble. It's not enough telling someone you don't want to fight. This is NOT defusing a fight at all. On the contrary, the majority of what is being taught as verbal defusing in most schools today will actually escalate the situation. When was the last time you actually verbally de-escalated the scenario you were in where it didn't go physical and your partner who was the intended attacker turned around and said "Damn man, I didn't know what else to say, you got me."

What about the physical aspect? Well, what about it? Like I mentioned earlier, we are already hard wired with a survival mechanism, mother nature took care of that. If your physical arsenal consists of tools or techniques that require fine and complex motor skills, then the chances of them working are minimal, argue all you want, it has been scientifically proven time and time again. So your physical arsenal should enhance what God already gave you as opposed to negate it through stylistic interference (your bodies desire to perform a move that directly negates the already bypassed cognitive brain by the mid brain due to the adrenal stress and fight or flight response).

What does your physical arsenal look like? How many hours do you spend on elaborate submissions, on perfecting your punches, kicks, elbows and knees? How much time do you spend actually using these tools not in sparring but in fighting against the unknown opponent? Unknown meaning, you don't know if he has a friend on the side who'll jump in, you don't know if he's carrying a weapon or not, you don't know how he is going to react or what he is going to do because there are no parameters created by rules in sparring... this is real now...

Let me add to this the following:

Does your style spend a considerable amount of time teaching you about the legalities of your implications in a real fight? How to deal with witnesses? How to talk to a cop if your caught?

What about the revenge factor? Does your system teach you that after you've won your fight that the guy you just beat on may seek revenge? Do they teach you how to deal with the sometimes grim aftermath of your actions?

Real violence is behaviorally rooted. Sparring isn't. Martial arts training is physically rooted. "When someone does this, you do that." Not many explain or teach how to avoid "someone doing this" in order for "that" not to become the primary choice action. So, is your training behaviorally rooted, yes or no? Does it take into consideration pre contact psychology yes or no? Is the physical training adaptable to your hard wired survival system or are you trying to reprogram thousands of years of evolution with new techniques that require timing, torque, distance, and a high degree of skill and cognitive processing? You be the judge.

[budo_s.o.s.]

Nie piszę tu o solówkach, tylko o ulicznym starciu które rzadko kiedy przypomina sparring. Podchodzi do ciebie facet na ulicy, pyta jak dojść do Pałacu Kultury, ty zaczynasz mu wyjaśniać i w tym momencie dostajesz niespodziewane uderzenie, po którym lądujesz na ziemi a on się oddala z twoją komórką i portfelem.

czyli mam rozumiec w takiej sytuacji jesli cwicze jakis sysem nie sportowy tej bomby nie dostane?

nie wiem czy to takie trudne zrozumiec...trenujesz system nie sportowy, nie nauczysz sie bic, nie masz obicia, wyczucia...w parterze trenujac mma bedac na dole robisz rolke i G&P i po sprawie, po jakims kombacie zaloze sie o bańke ze pozadnej rolki nie zorbisz bo nie bedziesz wiedzial jak i co, a ladujac na plecy moze nauczac Cie jedynie jak sie zwinac zeby za bardzo nie bolalo i to jedynie w teori bo z praktyka ciezko...kurde combaty to jest teoria, a sportowe systemy to praktyka, od kiedy teoretycy ucza praktykow?? uwazam takze ze konkretna liczba sparingow i obicia geby daje wieksza pewnosc siebie i spokoj w trakcie walki niz jakies sztuczki magiczki, co z tego ze trenuje kombat jak dostane w ryj strzala i sie poplacze bo to pierwsza luta w ryj jaka dostalem w zyciu, to dopiero szok psychiczny musi byc...



to z 3 instruktorami, sory ale towarzyszy temu taka adrenalina, ze czytajac to nie wiem co sie ze mna dzieje, jak na zawodach ide do walki nie ma jej wcale (wychodze na przeciw wyszklonemu gosciowi i nie wiem co potrafi)
tak serio nie sparujesz nie uemiesz sie bic i czary Ci nie pomoga, nie na darmo ktos madry kiedys powiedziaz, ze systemy moga byc uzupelnieniem czegos "sparingowego"




Teoretycznie masz racje co do zalet przedłużenia dystansu- ale tylko teoretycznie. W praktyce napastnik zazwyczaj kontynuuje atak, prąc do przodu. Człowiek nie jest w stanie cofać się szybciej, niż jego przeciwnik idzie do przodu

taka sytuacja to dla boksera bajka, prawy sierp i po zabawie, dla graplera coz, przeciwnik sam sie pcha w lapy

[budo_jersey]

Człowiek nie jest w stanie cofać się szybciej, niż jego przeciwnik idzie do przodu. Czemu bokserzy tak często dążą do zwarcia gdy nie mogą sobie poradzić ze zdecydowanym atakiem przeciwnika? Czemu walki uliczne tak często kończą się na ziemi, po tym jak atakowany przechodzi do klinczu? Kiedy nie można uciec ani się osłonić, a przeciwnik zadaje ból, instynktownym wyjściem jest jak najbardziej zbliżyć się do przeciwnika by jego uderzenia nie miały mocy. Obejrzyj dowolną walkę bokserską, to zobaczysz to, o czym piszę. A skoro jesteś już blisko, to czemu by nie użyc swoich dłoni i palców by rozedrzeć mu twarz?

- patrz punk nr3 i znajdż mi takich którzy instynktownie przybliżają się do żródła bólu.
Bokserzy po zaliczeniu celnego trafienia chronią się w gardzie i starają nie zaliczyć następnego, przetrzymać moment bezwładu, ale jednocześnie kontynuować obrone czynną (wytworzyć strefe pomiędzy sobą a napastnikiem) Skrócić dystans możesz po wielu latach treningu, kedy posiądziesz umiejętności zbliżone do twojego przeciwnika i kiedy jesteś pewny, że jest on sam. Najpierw twierdzisz, że sport to nie ulica a potem za przykład podajesz wyszkolonego boksera .

Całą reszte o dystansie napisał Ci S.O.S. na końcu swojego postu, jest on "praktykującym".

"Przyklejanie" rąk do twarzy i rozrywanie policzków i wydłubywanie oczów jest niestety niepraktyczne
a) pozbawiasz się możliwości zasłonięcia
nie masz możliwości blokowania (nie mówie już o przechwycie)
c)celem nr1 dla napastnika stają się twoje "rozciapirzone" dłonie
d) możesz się pomylić co do intencji przeciwnika ( wysoki sądzie wydłubałem mu oko, bo krzyknął na mnie i przestępował z nogi na noge)
Opisujesz różne sytuacje (Pub, ulica itd), ale czy po strzale jesteś w stanie podjąć tak "wysublimowane" i precyzyjne działania? Chciałbym zobaczyć jak po uderzeniu, które zwaliło Cię z nóg, wstajesz, skracasz dystans i szukasz oka do wydłubania. Trzy skomplikowane działania w stanie lekkiego zamroczenia, oznacza to trzy razy nadziewasz się na pięść i na końcu czeka jeszcze rzut i sprowadzenie do parteru. Uwierz mi (bądz nie) nie przeżyjesz tego. :wink:

-pozdrawiam
Jersey

[budo_jersey]

I nagle okazuje się, że wszystkie umiejętności zanikają i do dyspozycji pozostają tylko tzw. gross motor skills. Pod wpływem szoku adrenalinowego wytrenowane czarne pasy stają się tak samo nieporadne jak zupełnie początkujący.

-przepraszam, to znalazłem póżniej :-) . Organizm po latach praktyki zaczyna się uodparniać (tępieć) na dopływ adrenaliny. Dlatego czasami wstrzykuje się ją bokserom (nie wiem czy to legalne). Utrata umiejętności zawsze jest jakaś, ale bez przesady. Żeby zdobyć (prawdziwy) czarny pas tj. stopień mistrzowski potrzeba wieeeelu lat. Jeżeli trening był właściwy to uwierz mi (albo i nie :wink: ) różnice będą kolosalne.

Ktoś kto głosi takie "mądrości" powinien być niepokonanym zawodnikiem i killerem , tylko czy to wszystko można uznać za prawdziwe?
Osąd pozostawiam Tobie, bądż sobą.

-pozdrawiam
Jersey

[budo_s.o.s.]

ja znam wysoki pas co skasowal 3 manych i jakos umiejetnosci mu nie zanikly

[budo_jersey]

Po to jest trening, żeby się oswoić


OSWOIĆ-oznacza to przyzwyczaić organizm do pewnych działań.

żaden kurs tego nie załatwi, a tym bardziej oparty na fałszywych poglądach

[budo_thufir hawat]

Człowiek nie jest w stanie cofać się szybciej, niż jego przeciwnik idzie do przodu. Czemu bokserzy tak często dążą do zwarcia gdy nie mogą sobie poradzić ze zdecydowanym atakiem przeciwnika? Czemu walki uliczne tak często kończą się na ziemi, po tym jak atakowany przechodzi do klinczu? Kiedy nie można uciec ani się osłonić, a przeciwnik zadaje ból, instynktownym wyjściem jest jak najbardziej zbliżyć się do przeciwnika by jego uderzenia nie miały mocy. Obejrzyj dowolną walkę bokserską, to zobaczysz to, o czym piszę. A skoro jesteś już blisko, to czemu by nie użyc swoich dłoni i palców by rozedrzeć mu twarz?

- patrz punk nr3 i znajdż mi takich którzy instynktownie przybliżają się do żródła bólu.
Bokserzy po zaliczeniu celnego trafienia chronią się w gardzie i starają nie zaliczyć następnego, przetrzymać moment bezwładu, ale jednocześnie kontynuować obrone czynną (wytworzyć strefe pomiędzy sobą a napastnikiem) Skrócić dystans możesz po wielu latach treningu, kedy posiądziesz umiejętności zbliżone do twojego przeciwnika i kiedy jesteś pewny, że jest on sam. Najpierw twierdzisz, że sport to nie ulica a potem za przykład podajesz wyszkolonego boksera .

Wyczerpany, oszołomiony bokser uwiesza się na przeciwniku, by dać sobie odetchnąć. Nie ma to nic wspólnego z wyszkoleniem, to instynkt.

Całą reszte o dystansie napisał Ci S.O.S. na końcu swojego postu, jest on "praktykującym".

Praktykującym sport, nie przetrwanie na ulicy. Jeśli chodzi o to drugie, to bardziej wierzę takim ludziom jak Geoff Thompson, Peyton Quinn, Lee Morrison czy Richard Dimitri. Każdy z nich pracował (m.in.) jako bramkarz i poznał czym jest prawdziwa przemoc. I każdy podkreśla, ze jest to coś zupełnie innego niż walka sportowa.

"Przyklejanie" rąk do twarzy i rozrywanie policzków i wydłubywanie oczów jest niestety niepraktyczne
a) pozbawiasz się możliwości zasłonięcia
nie masz możliwości blokowania (nie mówie już o przechwycie)
c)celem nr1 dla napastnika stają się twoje "rozciapirzone" dłonie
d) możesz się pomylić co do intencji przeciwnika ( wysoki sądzie wydłubałem mu oko, bo krzyknął na mnie i przestępował z nogi na noge)

W przypadku zastosowania shreddera (bo o tym piszę), występuje zjawisko zwane pradator/prey switch. Innymi słowy napastnik, który jeszcze przed chwilą miał zamiar rozwalić łeb atakowanemu, myśli tylko o tym, by jak najszybciej się od niego oderwać.
Ryzyko pomyłki w ocenie intencji napastnika oczywiście istnieje, ćwiczenie różnych scenariuszy i taktyk de-eskalacji je zmniejsza. Dla sądu ważne są też zeznania świadków, którzy widzą, jak napastnik jest agresywny werbalnie i fizycznie, natomiast napadnięty cofa się w pozycji pasywnej, starając się go uspokoić. Jest to dla sądu zupełnie inna sytuacja, niż taka w której obaj staja w pozycji walki i następuje wymiana ciosów.

Opisujesz różne sytuacje (Pub, ulica itd), ale czy po strzale jesteś w stanie podjąć tak "wysublimowane" i precyzyjne działania? Chciałbym zobaczyć jak po uderzeniu, które zwaliło Cię z nóg, wstajesz, skracasz dystans i szukasz oka do wydłubania. Trzy skomplikowane działania w stanie lekkiego zamroczenia, oznacza to trzy razy nadziewasz się na pięść i na końcu czeka jeszcze rzut i sprowadzenie do parteru. Uwierz mi (bądz nie) nie przeżyjesz tego. :wink:

Shredder pod żadnym względem nie jest precyzyjnym działaniem, to są typowe gross motor skills.
Po uderzeniu które mnie zwali z nóg nie będę robił shreddera, tylko stosował inne narzędzia. Shredder to typowe narzędzie do walki w ekstremalnie bliskim dystansie.

Po to jest trening, żeby się oswoić


OSWOIĆ-oznacza to przyzwyczaić organizm do pewnych działań.

żaden kurs tego nie załatwi, a tym bardziej oparty na fałszywych poglądach

Oswoić z czym? Z walką sportową, której oczekujesz, na którą się zgadzasz i do której się przygotowujesz? Czy ze starciem na ulicy? Bo wciąż nie potraficie zrozumieć że to są zupełnie inne zwierzęta...

Pozdrawiam, Thufir

[budo_email]

Tak, to bardzo fajne szkolenia praktyczne właśnie na solówki, gdzie przeciwnikiem jest kozak po 3 piwach, który dotychczas trwogę siał samą zmarszczką między brwiami i słowami "Co się k... patrzysz..."...
Jeśli porównujecie sporty walki do tematu topicu, ciekawi mnie metodyka szkoleń - nie te w zajezdni autobusowej ani na klatkach schodowych.
W większości tych pierwszych poza sparringami uderzenia powtarza się na choćby worku. Tak po kilka-xxx razy
Na czym natomiast szlifujecie wydłubywanie oczu?
To worek kształtuje szybkość, technikę i precyzję. Sparring jest sprawdzianem. Nie liczba sparringów ani walk daje precyzję. Tyle jeśli chodzi o technikę.

Psychika. Tutaj odwrotnie, im więcej walk, tym większe "obicie" psychiczne. Jednak nie sparring - walka z kolegą z klubu nie daje żadnego dyskomfortu analogicznego do walki na ulicy. Zawody owszem, tam często nei znamy przeciwnika, jego umiejętności, w krótkim czasie konfrontacja obnaża braki którejś ze stron.

Jednak to też nei wszystko.
Autorzy systemów senshido-podobnych sami niejednokrotnie napier...lali (walka niekoniecznie jest tu trafna) sięna "ulicy". Psychikę swoją zbudowali nie na nauce podobnych systemów - bo przecież te ich są autorskie (!!) a z własnej praktyki. Jeśli kilka razy złamali komuś nos, zostawili zakrwawionego, nieprzytomnego agresora (lub ofiarę) na ulicy, utwardzili swoją psychę. Aż postanowili zbić na tym kapitał wmawiając różnej maści i zawodów przeciętnych członkom społeczeństwa, że ONI TEŻ TAK MOGĄ!!
Tylko co mogą? Pokrzyczeć na siebie "Ty chuju, złamasie" a potem pośmiać się do łez i poklepać po ramieniu ("Uch, prawie mnie przestraszyłeś, ty wariacie!" itp.)? Poteoretyzować o strasznych skutkach wydłubanego oka dla psychiki bandyty?
Pisząc o "przeciętnych ..." nie miałem na myśli osób wykonujących zawody w służbach interwencyjnych a informatyków, studentów, księgowych prezesów i magazynierów.

Jest tak, jak napisali koledzy Jersey, S.O.S. i kilku innych. W realnej sytuacji będziecie kalkulować, co lepsze - palec w oko, klaps w pupę czy szybka spierdolka a tymczasme dostaniecie dwa strzały i pozamiatane.
Chyba że w księgowym drzemie demon, w jego genach i psychice... Wtedy "agresor" może mieć poważnego zonka ale ten demon-księgowy nie musi ćwiczyć wydłubywania oczu. Dużo lepiej dla niego byłoby rekreacyjne uprawianie boksu, obicie sie z workiem i zarobienie kilku strzałów mimo nieszczelnej gardy na treningu, z kolegą sparringpartnerem. To dopiero da mu realne szanse na wyjście z opresji.

Jeszcze jedno, bo po 500-ce nie chce mi się postów nabijać

Nie chaotyczna gestykulacja wokół twarzy ani wysokie kopnięcia decydują o tym, czy w ogóle dojdzie do walki a postawa i...doświadczenie z ulicy.
Nie jestem jakimś "brylem", który w zaułkach zabijał murzynów, ale na tzw. ulicy zdarzyło mi się sporo razy z kimś tam mierzyć - z takich to a nie innych rewirów pochodzę. Już mi dawno przeszło, bo i rzadko mnie ktoś zaczepia, ostatnim razem szedłem sobie elegancko ubrany (dopiero wróciłem od klienta) do nocnego sklepu po browarka na dobry sen. Nieciekawa dzielnica, wychodzę sobie z bramy i podbija koleś z pytaniem o godzinę. Miałem sprawdzić na komie ale ten podchodzi z boku, więc cofam prawą nogę do tyłu i pytam "Ty, a o co ci biega właściwie?" On, że o godzinę, ja że pomylił osoby, niech spierdala i kupi gdzie indziej zegarek. Koleś popatrzył, przeprosił "sorry, fakt, pomyliłem się" i poszedł.
Na ekranie wygląda, że jestem paranoikiem, ale nie, nie jestem. Zwykle mówię, która godzina i 2 zł też czasem poratuję, tylko wiedziałem, że jemu nie chodzi o godzinę.

[budo_sniffles]

Z calym szacunkiem ale najlepsze jest to ze kiedys dostaniesz z partyzanta w glowe, pozniej zatancza na Tobie krakowiaka i cala ta teorie bedzie mozna wyrzucic do smietnika.

[budo_email]

Z calym szacunkiem ale najlepsze jest to ze kiedys dostaniesz z partyzanta w glowe, pozniej zatancza na Tobie krakowiaka i cala ta teorie bedzie mozna wyrzucic do smietnika.

ale kto (z szacunkiem również :wink: )?

[budo_laser]

A ja ciut przeciwnie myślę.

Takie szkolenia są przydatne dla ludzi już ćwiczących sporty czy sztuki walki. Jest to bądź co bądź próba odtworzenia pewnych statystycznie typowych akcji na ulicy.

Masę widziałem ludzi, nawet zawodników którzy na ulicy byli paraliżowani adrenaliną.

Bo to trzeba jasno powiedzieć, nie o strach chodzi tylko o działanie adrenaliny na tego konkretnego człowieka.

Jeden od razu będzie miał max siły a drugi wprost przeciwnie, chce uderzyć a nie może bo ręka nie idzie , nogi drętwieją, podbrzusze boli a on nie wie o co chodzi, chciał przywalić kolesiowi i nie może za to sam zbiera.

Zajęcia które symulują takie akcje są dość pomocne w nauczeniu przełamywania tej bariery.
Pomocny tu jest i sport (istotnie sparing z kolega zupełnie nie pomaga w tym zakresie), sparringi między klubowe i właśnie aranżowanie, symulacje realnych sytuacji. Ale to jest pomocne na tyle na ile jesteśmy dobrymi aktorami i na ile potrafimy wyobrazić sobie, że ten na przeciwko to nie kolega.

Oczywiście, że to wszystko nie zastąpi prawdziwego zdarzenia, ale chodzi o to, by być na nie jak najlepiej przygotowanym.

[budo_laser]

Z calym szacunkiem ale najlepsze jest to ze kiedys dostaniesz z partyzanta w glowe, pozniej zatancza na Tobie krakowiaka i cala ta teorie bedzie mozna wyrzucic do smietnika.

Nigdy partyzanta nie dostałem ale na niego mocnych nie ma (chyba, że Fedor ) natomiast miałem olbrzymią ilość gadek rozpraszających agresję.

[budo_jersey]

Thufir i Laser macie tą samą sprzeczność w wypowiedzi
Trening sparingowy z kolegą z klubu nie, ale sytuacja "prawie realna" z kolegą z kursu to tak?
Przecież napisałem wyrażnie, oswoić ze STRESEM (przypływem adrenaliny, a nie z walką sportową.

Instynktem jest blokowanie w trakcie klinczu a nie obwisanie na przeciwniku

żaden bokser nie jest kursantem systemów samoobrony (chyb, że sąd amerykański go wyśle ), więc bezsensem jest porównywanie ich reakcji.
Poproś jakąś małą i drobną kursantke, żeby uwiesiła się na Tobie i sprawdż jak wiele możesz zrobić jeżeli się "nakręcisz".

Jest gdzieś na forum temat o walkach przedstawicieli krav maga (bramkarzy) z zawodnikami parterowymi (klienci PAB-ów), zauważ ,że podstawową rzeczą, która decydowała o "wyniku" spotkania było wyciąganie rąk w kierunku oczu.

[budo_sniffles]

To nie bylo do Ciebie ale Twoje szczescie ze nie dostales. Nic przyjemnego

[budo_email]

Może nie tańczyli krakowiaka ale skopali mi w 8-miu korpus i miałem olbrzymi napuchnięty prawy policzek - resztę jakoś ramionami zasłoniłem. No, ale dwóch z nich wcześniej pojedynczo oberwało (wpierw jeden, następnie skopanie, potem drugi, co mnie odciagał i znowu skopanie) - tyle z satysfakcji sponiewierania... Nic przyjemnego

[budo_s.o.s.]

Praktykującym sport, nie przetrwanie na ulicy. Jeśli chodzi o to drugie, to bardziej wierzę takim ludziom jak Geoff Thompson, Peyton Quinn, Lee Morrison czy Richard Dimitri. Każdy z nich pracował (m.in.) jako bramkarz i poznał czym jest prawdziwa przemoc. I każdy podkreśla, ze jest to coś zupełnie innego niż walka sportowa


mi na bramce tez zdazy sie pracowac i przerabialem rozne akcje: kilku manych z bejki, najebanego kozaka co to po odplynieciu dalej chce Cie pocisnac, nacpanego typa krzyczacego "zabij mnie"... widzialem jak w ulicznej walce bokser nokautuje typa sporo od siebie wiekszego i ciezszego, dla ciekawostki bokser ten wazyl jakies 70 kilo, dla uczestnika kursu takie cos bylo by nie mozliwe pewnie, ze ulica i sport to co innego ale przez walke sprtowa przygotujesz sie do tej ulicznej...nie wiem czemu argumenty do Ciebie nie trafiaja...

[budo_pashunio]

Większość tu dyskutujących ma tendencję: albo rybki albo akwarium. Już na początku powiedziałem, że takie rzeczy jak shredder mogą być dobrym uzupełnieniem sportu. Raz, że gdy się trafia na przeciwnika walczącego w podobnej konwencji, to jest czym go zaskoczyć, i dwa, że gdyby się okazało, że jednak adrenalina i stres psuje nam technikę i ku naszemu zaskoczeniu uderzenia tracą moc, to mamy w zanadrzu coś, co bardziej opiera się na naturalnych odruchach. A tu mam wrażenie, że albo trenujemy sport, albo trenujemy systemy.
Sprawa kolejna, że ludzie są różni. Nie każdy chce trenować regularnie, jeździć na zawody, dawać sobie twarz obijać na sparringach. Niektórzy np. wolą grać w szachy. Czy to oznacza, że są skazani na bycie poniewieranym? Nie tylko przez zawodników, ale też przez zwykłych pijaczków? Jeśli w ciągu dwóch dni, za np 200 zł mogę nabyć wiedzę, która pozwoli mi uniknąć przegranej w powiedzmy 80% starć (pozostałe 20% to wyszkoleni zawodnicy) to ja się na to piszę. Tym bardziej, że nauczą mnie tam też jak tych 80% procent starć z dużym prawdopodobieństwem uniknąć.
Ja tam sportów kontaktowych po prostu nie lubię. Lubiłem aikido więc trenowałem aikido. Konieczność rzuciła mnie na boks. Długo nie trenowałem bo głowa mnie po uderzeniach bolała i miałem problemy ze skupieniem. Ot, taki mój defekt. Ale nauczyłem się nieźle uderzać i poruszać. Ale gdy miałem sytuację z typem, uderzenia mocy jakoś nie miały.
Co ciekawe, przeciwnik, który mi na parkiecie wypłacił pięknego, technicznego lewego prostego, aż gwiazdy mi w oczach zatańczyły, na zewnątrz już walił zamachowce. Gdy wylądowaliśmy na ziemi, przed totalną moją zagładą uratowały mnie techniki z Combat56, typu palce w oczy, rozciąganie ust (o mało mi palca nie odgryzł :? ), których nie ćwiczyłem bo do nich techniki nie trzeba. To jest naturalne po prostu. Starcie przegrałem nie dlatego, że był większy i cięższy, tylko z powodu zbyt małej determinacji. Byłem zbyt delikatny, bałem się uszkodzić - a wszystko to z pełną świadomością w danej chwili. Ale ten moment, gdy przeciwnik był zajęty ochroną swojej twarzy przed moimi zakusami, dał mi chwilę na odpoczęcie przed spadającymi na ryj bombami. Żeby zmienić pozycję. Pomyśleć co dalej. Gdybym odrobinę mocniej pociągną za usta, wbił głębiej palce - mógłbym zrobić to czego uczą na takich kursach - na chwilę pozbyć się przeciwnika, nie żeby wygrać, tylko po to żeby uciec.
Jeśli jesteście specjalistami od napierdalanek, to może takie szkolenia nie są dla Was. Ale są ludzie, którzy na nich korzystają. Bo jest wykurwista różnica pomiędzy być pobitym przez podpitego żula a nie być pobitym przez podpitego żula.

O skuteczności shreddera w stosunku do wyszkolonego zawodnika nie dyskutuję. Nie sprawdzałem.

O skuteczności boksu i innych tego typu sportów w samoobronie ciężko dyskutować. Najpierw trzeba by zdefiniować pojęcie wygranej. Bo jeśli gościu dostał bombę i leży a ja mam połamane śródręcze, powybijane kości (jak kolega pięściarz), połamany palec (jak kolega ochroniarz) , broczę krwią z rozciętej o zęby łapy (jak kolega pięściarz) to to jest dla mnie wątpliwa wygrana. A jeśli w skrajnych przypadkach, zarażę się AIDS przez te rany na ręku, lub trafię do więzienia bo padający przeciwnik uderzył się głową (przypadek kolegi mojego trenera) - to już dla mnie żadna dyskusja.

Co do reszty kwestii to chyba zgodzicie się ze mną, że we wszystkim się nie zgodzimy.

[budo_laser]

no właśnie, ja mówię o takich kursach jako o niezłym uzupełnieniu

[budo_jersey]

no właśnie, ja mówię o takich kursach jako o niezłym uzupełnieniu

-kursy uzupełniające tak, jako możliwość sprawdzenia swoich działań w różnych sytuacjach, czemu nie, ale w dwa tygodnie nauczymy cię wychodzić z 80% sytuacji na ulicy zwycięsko, zdecydowanie nie. Jeszcze raz powtarzam, nie ma magaicznych zaklęć i amuletów siły, i nikt takich nie wymyśli.

[budo_laser]

Tu nie o to chodzi Jersey.

Ktoś nieobity, powiedzmy trenujący tylko karate sportowe bezkontaktowe ma akcje na ulicy. Lepiej, żeby był po takim kursie czy nie?