Wyszłam z domu po jakoś przed 21.00, szłam z plecakiem (niosłam blaszkę do ciasta babci), a tu drogę zachodzi mi jakiś dres i do mnie "Dawaj plecak!", ja pierwszy raz miałam taką sytuację dziś więc miałam strach w oczach, ale pomyślałam, że nie mogę oddać mu mojego plecaka i sobie iść. Dres był mojego wzrostu, ale miał pewnie ze 28 lat więc był starszy sporo, widać, że pewny siebie, a ja miałam oczy jak pięć złotych. Ja do niego, że nie oddam, bo z jakiej racji, a on że jak chce żeby mi się nic nie stało to żebym nie pyskowała, bo "dostane po ryju i więcej tamtędy nie przejdę". Chciałam po prostu go ominąć, a on mnie za ramiona wziął i docisną do stojącego obok śmietnika. Kopnęłam go w krok z całej pary jak się dało, dres się schylił i jeszcze dostał kopa w twarz, w nos chyba trafiłam i uciekłam. Blok babci był trzy dalej, uciekłam, wpadłam z hukiem, nawet nie myślałam wtedy o tym, dotarło do mnie dopiero jak opowiedziałam babci i doszło do mnie, że to było moje pierwsze, mam nadzieję ostatnie "starcie" z "bandytą". Jak można kogoś napaść
Dziewczynę, która sobie idzie, nikomu nie przeszkadza, wygląda w miarę normalnie i w ogóle 8O Dla mnie to chore. Ja nie wychodzę jak się ściemni. Nigdy więcej sama nie wyjdę. To był jakiś osiedlowy dres, co ja zrobię jak go spotkam, a on mnie pozna? Nie wiem. Musiałam to tu powiedzieć. Pozdrawia Green_Lady.
Co myślicie? Zostawić to tak, czy co?
Na drugi raz badz bardziej szczodra. 8) 
FaceBook
