42 odpowiedzi w tym temacie

[budo_szczepan]

qrna znowu musze sie zgodzic z Seikenem, co do licha? Dzisiaj juz 2 raz 8O

Majac porownanie jak w krajach Europy Zach wszystkie SW sa scisle kontrolowane przez panstwo przez system licencji i z drugiej strony USA i Kanade gdzie nikogo to nie obchodzi, mysle ze w sumie rozwoj kontroli panstwowej i papierowych zaswiadczen to zmierzch przwdziwych SW.

To jest zupelnie proste. Jak komus naprawde zalezy na jakosci, to wczesniej czy pozniej szukajac znajdzie wlasciwego instruktora. W sumie to co doswiadczy po drodze spowoduje ze bedzie go bardziej cenil, nie?
A ci co sie zadowalaja McDojo i tym co tam instruktor pokaze i nic nie szukaja samemu zeby byc lepszym , to niech siedza tam gdzie sa teraz, i tak nie ma dla nich nadziei - to po co sobie za przeproszeniem dupe zawracac jakimis bzdurami administracyjnymi? Lepiej ten czas poswiecic na rzetelny trening, co nie?

[budo_grey]

Troche mi smutno, bo naprawdę nie uważam się za gnoja, który złośliwie podważa czyjś autorytet, łazi, zadaje głupie i niewygodne pytania, oczernia instruktorów... a tak wyglądam chyba w postach MRada.
Przez 6 lat ćwiczyłem dość sumeinnie aikido, od jakiegoś czasu przechodze "przemianę" i zacząłem się rozglądać za czymś innym. Złożyłem wiele wizyt w warszawskich klubach, wielu instruktorów pytałem sie o zdanie, wypytywałem o styl, szkołę, treningi. Nie zauważyłem aby ktoś to źle odebrał. Może po prostu tego nie okazują...

Ale wracając do mojej osoby i zadanych pytań. Ja najchętniej poszedłbym do klubu i sam wszystko ocenił naocznie, ale z przyczyn praktycznych nie mogę, bo start klubu się odwleka. No i co robię? Czytam, pytam... po prostu interesuję się. A zostałem odebrany jako czarna owca. Przykro mi, bo nie taki był mój zamiar.

Co do papierów. Akurat dla mnie osobiście nie ma to dużego znaczenia. Jeśli chodzi o zdrowie i rozsądość treningów, potrafię to ocenić, byłem w wielu klubach SW i sportowych, ćwiczyłem przez kilka lat lekkoatletykę i kulturystykę, miałem sposobność zaobserwowania wielu metod nauczania. Co innego zupełne żółtodzioby, którzy szukają swojego pierwszego klubu. Taka osoba, co zrozumiałe, nie potrafi często ocenić, czy trening prowadzony jest własćiwie, w zdrowy sposób, czy nie. A ponieważ w większości klubów sprzedawana jest papka pod tytułem "my jesteśmy najlepsi, my robimy wszystko dobrze" możliwość zmądrzenia na czas (przed groźnymi kontuzjami, trwałymi uszkodzeniami) zredukowana jest do minimum. Przy okazji dobrym przykładem jest aikido. Bardzo szanuję tą SW, ale jednocześnie nie mogę przemilczeć szkodliwości treningów dla na przykład kolan (to IMHO największe zagrożenie). Własnego dziecka na aikido bym nie wysłał (obcego też nie).

Tak więc papier mógłby być istotym elementem oceny danego instruktora pod kątem sportowym (nie stylowym, o to można zapytać innych instruktorów z danego stylu). Z drugiej strony obecnie papier dostać jest łatwo, właściwie wystarczy zainwestować trochę kasy (ilość zależy od urzędu/organizacji) i odbębnic kurs. Wiem, bo wielu moich znajomych ma za sobą takie kursy.

MRAD zarzuca mi, że na starcie nie ufam instruktorom. Otóż żeby zaufać komukolwiek, a tym bardziej komuś, kogo w przyszłości będę słuchać (a to rozumiem przez zapisanie się do klubu) muszę wiedzieć, że mam do czynienia z osobą, która wie co robi. W końcu chodzi o moje zdrowie, czas, no i nie oszukujmy się, pieniądze. Kredyt zaufania? Początkowo może być to mały kredyt, tyle aby przyjść na pierwszy trening i zobaczyć co dana osoba mi oferuje (charakter, profesjonalizm, rodzaj treningu). Kiedyś trafiłem do świeżej sekcji jakiegoś tam dziwacznego "karate", której instruktor... potrafił kopać - i to wszystko. A jego opowieść o powstaniu stylu była mocno nieprawdopodobna (w czasie drugiej wojny światowej zebrali się w Wietnamie mistrzowie wielu sztuk walki i stworzyli nowy styl... nazwa była jakaś taka indopodobna).

Gdy na forum czy w realu ktoś mnie zapytał, jaką sztukę walki wybrać mówiłem, pójdź do kilku klubów, poćwicz i zobacz co ci się podba najbardziej. Teraz sam znalazłem się w takiej sytuacji i chodzę, patrzę, oceniam (pod kątem moich potrzeb). I tyle tylko. Nikogo nie chcę dyskredytować. Tym bardziej, że wciąż shidokan mnie interesuje najbardziej. A informacja, że warszawski instruktor jest byłym judoką uspokoiła mnie.

W dzisiejszych czasach jest setki prywatnych szkół, jedne są lepsze inne gorsze, jedne mają uprawnienia szkół inne wcale. Ale to leży po stronie studenta, gdzie chce pójść - to jest wolna wola i rynek konkurencyjny.

A żeby podjąć decyzję, trzeba się rozeznać w sytuacji, ocenić poszczególne opcje. Więc należy się pytać, dociekać, odwiedzać i nie ulegać naciskom Twardym trzeba być

[budo_jarek]

Pytać i szukać to rzecz ludzka. Ale fakty są takie, że i tak wyboru dokonasz sam na podstawie tego co zaoobserwujesz a nie tego jakie papierki poogądasz. W sumie, burzliwy post, ale wnosi tylko to, że czasy są jakie są i wolność nie może być ograniczana przez nadmierą biurokratyczną nadbudowę, a biurokracja i tak nie powstrzyma oszołomów przez dewastowaniem zdrowia ludzi. Dlatego jesteśmy nazwani homo sapiens - ale to się nie do wszystkich odnosci