Napisano Ponad rok temu
Re: Historia Okinawa Goju Ryu Karate
KAKIE w Okinawa Goju-ryu
Sztuki walki praktykowane przez Kanryo Higaonna pod koniec dziewietnastego wieku, a później studiowane przez Chojun Miyagi zakorzenione są w rzeczywistej walce bitewnej człowieka z człowiekiem.
Sztuki te zawierają dużą różnorodność technik, wykraczających poza główny nurt nowoczesnego karate, które ogranicza się głównie do kopnięć, ciosów pięścią i uderzeń. Sztuki walki z Fujian zostały ukonstytuowane z rzeczywistej walki i klasycznej wiedzy chińskiej medycyny.
PRAKTYKA WALKI
Ze względu na bliskie powiązania z rzeczywistą walką, która zwykle rozgrywa się na powieszchni jednego lub dwóch metrów kwadratowych, sztuki te zawierają wiele technik walki w bliskim kontakcie. Techniki te nazywane są qinna lub technikami przechwytującymi. Składają się z rzutów, duszeń, ataków na naczynia krwionośne, dźwigni na stawy, ataków uciskowych, itp. Techniki te, poza uderzeniami łokciem, kolanem i głową, od starożytności aż po czasy współczesne odgrywają główną rolę w wielu ‘walkach ulicznych’.
Chociaż techniki walki w bliskim kontakcie są wciąż główną praktyką w wielu tradycyjnych stylach okinawskiego karate, wiele z nich uległo zapomnieniu podczas rozwoju nowoczesnego karate. Głównym nurtem nowoczesnego karate są raczej międzynarodowe zawody, niż realna samoobrona, czy wyszukana i cenna wiedza medyczna Południowo-wschodniej Azji oraz jej duchowe doktryny. Wspomniane wyżej przechwytujące techniki były, i wciąż są praktykowane w różnych ćwiczeniach walki, takich jak bunkai kumite i kakie.
Wiele ćwiczeń walki z Południowych Chin rozpoczyna się od sytuacji, w której praktykujący mają już wzajemny kontakt z którąś częścią ciała partnera – głównie z przedramieniem. Przedramiona często nazywane są ‘mostami’ ponieważ łączą ciała atakującego i broniącego się, oraz tworzą możliwość przedzierania się przez obronę atakującego. Dziś wiele z tych ćwiczeń istnieje i jest praktykowanych w sztukach walki Południowych Chin i Okinawy. Dobrym ich przykładem są tuishou (‘pchające ręce’) w taijiquan oraz chishou w Yongchun quan . W Okinawa goju-ryu karate ten rodzaj ćwiczeń zgrupowany jest pod nazwą ‘kakie’, wymowa ‘koki’ w dialekcie Fujian, i odgrywa ważną rolę w rozwoju umiejętności walki.
Wpływ praktyki kakie na rozwój sprawności karateki, zarówno z perspektywy walki i uzdrawiania jest ogromny. Intensywne, ciągłe i żywe sprzężenie zwrotne płynace od partnera wymaga od praktykującego zrównoważonej postawy, głębokiego oddychania, płynnego zastosowania siły i wysokiego poziomu mentalnej uważności i świadomości. Kakie łączy w sobie wiele różnych ćwiczeń karatedo. Zawiera podstawowe i głębokie ćwiczenia gimnastyki zdrowotnej, zasady medytacyjne sanchin kata, techniczną obfitość bunkai kumite oraz siłę i dynamikę iri kumi. Dlatego praktykujący kakie adept silnie podwyższa swoje umiejetności artysty sztuki walki. Z ‘kinetycznej i energetycznej’ perspektywy kakie ma silny wpływ na zdolności: ugruntowania i zakorzenienia postawy, ześrodkowania, regulacji oddechu, absorbowania i rozwijania mocy.