czy wyczyny Yao Chengguanga którego zdyskwalifikowano na zawodach (nikt nie wie jakich , gdzie i kiedy) za to że miał zbyt niebezpieczną siłę.
A kimże jest ten nikt, który nie wie?
Po okresie rewolucji kulturalnej chińskie władze zaczęły popierać rozwój sportowego wushu, zwłaszcza konkurencji form, ale począwszy od 1979 roku zaczęto też rozwijać konkurencję sanshou/sanda, rozpoczynając od eksperymentalnych szkoleń w trzech miejscach w Chinach: w Pekińskim Instutycie Kultury Fizycznej, Wuhańskim Instytucie Kultury Fizycznej i Komisji Kultury Fizycznej prowincji Zhejiang. Po zamkniętej konferencji połączonej z próbnymi walkami, zdecydowano o powołaniu drużyny sanshou prowincji Hebei i od tego momentu szkolenie odbywało się w czterech ośrodkach. W tym czasie dość regularnie dochodziło do spotkań zawodników Pekińskiego Instytutu Kultury Fizycznej i drużyny sanshou prowincji Hebei z uczniami Yao Zongxuna, takimi jak Yao Chengguang, Yao Chengrong, Cui Ruibin, Liu Pulei, Peng Zhendi. Z prostej przyczyny - yiquan był chyba jedynym systemem w Chinach, w którym stosowano formy sparingu podobne nieco do tego w jakim kierunku rozwijano to sportowe san shou/sanda, i to już od lat 40., gdy zaczęto stosować w yiquanie rękawice bokserskie i eksperymentować z szerszym zestawem ochraniaczy, np. z pancerzykami od kendo, które stały się pierwowzorem dla pancerzyków na korpus używanych w san shou. W tym samym 1979 roku odbyły się już także pierwsze pokazowe zawody otwarte dla publiczności.
Kolejne dwa lata to była intensywna praca nad opracowaniem i dopracowaniem regulaminu walk. Oficjalny regulamin został opublikowany na początku 1982 roku. Wkrótce po tym w Pekinie zorgnizowano eksperymentalny, ogólnochiński zaproszeniowy turniej, który odbył się już według tego regulaminu.
To właśnie na tym turnieju wystąpił Yao Chengguang W pierwszej rundzie pierwszej walki w której brał udział, w czterdziestej którejś sekundzie znokautował przeciwnika serią uderzeń na głowę. Przeciwnika odwieziono do szpitala, a sędziowie zareagowali histerycznie, dyskwalifikacja nie tylko z tych zawodów, ale i zakaz w ogóle startowania w zawodach sanshou. Argumentacja, że jest zbyt agresywny, że walczy jak naprawdę, a nie jak na zawodach, że dysponuje zbyt niebezpieczną siłą. Cała rzecz jednak w tym, że Yao nie wykonał żadnej niedozwolonej akcji, wszystko robił jak najbardziej zgodnie z regulaminem. Natomiast to właśnie wtedy, dokładnie w wyniku tego wydarzenia do regulaminu została wprowadzona zmiana: zakaz uderzeń seriami na głowę.Trochę off topic - przez kolejne lata odbywały się tylko taki "eksperymentalne" zawody w sanshou. W jednych z nich (o ile pamiętam w 1985 roku, mistrzem w swojej kategorii wagowej został Peng Zhendi, znany też jako Peng Andi, jeden ze wspomnianych wyżej uczniów Yao Zongxuna). Od 1987 roku zaczęto je rozgrywać na podwyższonej platformie. Dopiero w 1989 roku sanshou/sanda zostało uznane przez wladze za dyscypliną sportową, a dopiero od 1993 rozgrywane są
oficjalne mistrzostwa Chin! Wcześniejsze zawody nie mialy takiego statusu, a tylko status zawodów "eksperymentalnych". Na arenie międzynarodowej, pierwsze zawody san shou, również eksperymentalne i zaproszeniowe, odbyly się w 1988 roku. Podczas pierwszych mistrzostw świata wushu w 1991 roku, san shou było jeszcze tylko dyscypliną pokazową, a nie oficjalną. Oficjalną było dopiero na mistrzostwach świata dwa lata później.
Wracając do yiquan, trening jest oparty na założeniach zupełnie innych niż regulamin sportowego sanshou. Jednak mimo wszystko yiquanowcy w Pekinie od czasu do czasu biorą udział w takich zawodach. W ostatnich latach yiquanowcy zdobywali mistrzostwa i wicemistrzostwa Pekinu. Trzy lata temu odbyly się pierwsze mistrzostwa Chin tradycyjnego wushu, gdzie rozegrano konkurencję leitai - w zasadzie w oparciu o regulamin zbliżony to standardowego sportowego san shou, tyle że na platformie umieszczonej nad wodą :-) Przedstawiciele yiquanu zdobyli w tej kategorii 5 medali.