Brak odpowiedzi do tego tematu

[budo_slaszysz]

Pewnie nie wszyscy wiedzą, ale jest czasopismo traktujące o medycynie sportowej, gdzie pojawiają się interesujące artykuły:
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Warto zajrzeć do niego będąc np. w bibliotece.
Poza tym pod linkiem "Medicina Sportiva Practica" można przeczytać artykuły dot. praktycznych problemów sportowych.

Oto streszczenia wybranych artykułów.

Medicina Sportiva 2003, Vol.7, No.1

DZIECKO A INTENSYWNY TRENING SPORTOWY
CHILD AND INTENSIVE SPORT TRAINING
Władysław Rokicki
Klinika Kardiologii Dziecięcej Śląskiej AM, Katowice
W pracy omówiono przede wszystkim kardiologiczne ryzyko związane z nadmiernymi obciążeniami stosowanymi w treningu sportowym (nadmiernym wysiłkiem fizycznym) u dzieci, gdyż pozytywne aspekty właściwie dozowanej aktywności fizycznej, o których też wspomniano, są ogólnie znane. Zwrócono uwagę na brak, nie tylko u nas, właściwej kontroli lekarskiej dzieci dopuszczonych do uprawiania sportu. Pracę zilustrowano zapisami EKG, wskazującymi na stan patologiczny dzieci nadmiernie trenujących (zapis migotania komór, 15-sekundowej asystolii u młodocianych sportowców, czy zmian niedokrwiennych u nastolatka zażywającego amfetaminę, aby poprawić wydolność fizyczną). Przypomniano o ryzyku zaburzeń rozwoju fizycznego, psychicznego, płciowego i społecznego, związanych z nadmiernym wysiłkiem. Wspomniano też o sportowcach, których nieprawidłowości rozwojowe (np. bardzo drobna budowa, czy nadmierny wzrost np. w zespole Marfana) są wykorzystywane w pewnych dyscyplinach sportu. Podkreślono, że zawał serca w wieku dziecięcym też występuje, choć jest trudny do rozpoznania. Wreszcie zauważono, że dawniej patologia serca, związana z nadmiernym wysiłkiem fizycznym, u dzieci była chyba częstsza niż teraz, kiedy lepiej znamy ryzyko towarzyszące dużej aktywności fizycznej młodocianych sportowców.
Słowa kluczowe: dziecko, nadmierne obciążenie w sporcie

CUKRZYCA A WYSIŁEK FIZYCZNY
DIABETES AND EXERCISE: THE ROLE OF THE ATHLETIC TRAINER
C. Jimenez Carolyn, MS, ATC

Cel pracy: Ocena roli wysiłku fizycznego w postępowaniu z chorymi na cukrzycę i przedstawienie czytelnikowi sposobu zapobiegania i leczenia zależnych od wysiłku komplikacji.
Źródła informacji: Przeglądnięto dane z MEDLINE od 1985 do 1996 r. posługując się słowami kluczowymi: cukrzyca, wysiłek fizyczny, cukrzyca typu 1, sport.
Podsumowanie: Cukrzyca jest przewlekłą chorobą metaboliczną, charakteryzującą się podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Choroba ta ma długotrwały i różnorodny wpływ na układy i narządy człowieka. Podstawową rzeczą w postępowaniu z chorymi na cukrzycę jest normalizacja poziomu cukru we krwi. Wysiłek fizyczny z uwzględnieniem modyfikacji diety i dawek insuliny jest ważnym elementem w prowadzeniu tych chorych. Wprawdzie wysiłek fizyczny nie jest bezpośrednio związany z długotrwałym wyrównaniem poziomu cukru we krwi, ale prowadzi do innego korzystnego działania, które może zmniejszać nasilenie i liczbę powikłań cukrzycowych.
Wnioski/Rekomendacje: Trener może pomóc sportowcom z cukrzycą bezpiecznie uczestniczyć w zawodach dzięki zrozumieniu ich unikalnej fizjologicznej odpowiedzi na wysiłek fizyczny, ryzyka i korzyści związanych z wysiłkiem.
Słowa kluczowe: cukrzyca, kontrola poziomu cukru we krwi, cukrzyca typu 1.

_____________________________________
Medicina Sportiva 2002, Vol.6, No.4

MECHANIZMY POWSTAWANIA, OBJAWY I NASTĘPSTWA OPÓŹNIONEJ BOLESNOŚCI MIĘŚNI SZKIELETOWYCH (DOMS)
MECHANISMS, SYMPTOMS AND AFTER-EFFECTS OF DELAYED MUSCLE SORENESS (DOMS)
ANETA JASKÓLSKA, MARLENA BOGUCKA, RENATA ŚWISTAK, ARTUR JASKÓLSKI
KATEDRA FIZJOLOGII STOSOWANEJ, WYDZIAŁ FIZJOTERAPII, AWF, WROCŁAW

STRESZCZENIE

Od wielu lat trwają badania nad przyczynami powstawania opóźnionej bolesności mięśni (ang. DOMS- delayed onset muscle soreness). Jest ona skutkiem pracy ekscentrycznej mięśni szkieletowych. Pojawia się ze znacznym opóźnieniem – zwykle po 24-48 godzinach od zakończenia wysiłku i przez wiele lat niesłusznie wiązano ją z teorią nagromadzenia kwasu mlekowego (tzw. zakwasów). Objawia się m.in. osłabieniem maksymalnej siły skurczu dowolnego (MVC), ograniczeniem zakresu ruchu, obrzękami, bolesnością uciskową i dysfunkcjami nerwowo–mięśniowymi. We krwi pojawiają się markery uszkodzenia tkankowego, a w biopsjach mięśniowych, wykonywanych bezpośrednio po ćwiczeniach ekscentrycznych, wyraźnie widoczne jest uszkodzenie różnych struktur komórkowych. Niniejszy artykuł przedstawia najnowsze doniesienia i teorie próbujące wyjaśnić fizjologiczny mechanizm rozwoju DOMS, jego skutki oraz wczesne i odległe następstwa.

Słowa kluczowe: ćwiczenia ekscentryczne, mięśnie szkieletowe, tkanka łączna, enzymy, opóźniona bolesność mięśniowa(DOMS)