43 odpowiedzi w tym temacie

[budo_mrozek]

Z moich krótkich obserwacji wynika, że najwięcej przykrych wypadków podczas treningów z dziećmi zdarza się nie podczas ćwiczenia technik, ale podczas zabaw ruchowych, czy gry w piłkę.

W czasach gdy dzieci spędzały więcej czasu włócząc się po podwórkach, mając styczność z płotami, drzewami i uskuteczniając wszelkiego rodzaju zabawy ruchowe - "przykre" wypadki były normą. Czy to źle?

Wykazujesz się troszkę "mamuśnym" rozumowaniem (to nic złego oczywiście - dopóki wzorem Szwecji, nikt nie stara się przekuć tego na ustawy), "podczas zabawy dzieci doznają przykrych wypadków!" Ojejku! Oberwanie z piłki w twarz jest z pewnością przykrym wypadkiem dla obrywającego Ale czy to trauma? Ustawowo zabronić gry w dwa ognie? Kazać dzieciakom rzucać "leciutko"? Zabawa jest "fajna" gdy niesie za sobą trochę ryzyka, zdartych kolan i siniaków Przynajmniej w dziecięco-samczym świecie
Jan111 wspomina że dzieciaki najlepszą frajdę mają podczas zapasów - racja! Ja będąc w tym wieku uwielbiałem "wrestling" w piaskownicy! Tylko że na macie nie można "gryźć" piachu

[budo_shu lien]

Panowie, a wy zaraz, że mamusine rozumowanie, no jasne, że na karate trzeba być silnym i odpornym, ale tego trzeba się nauczyć. Jeśli prowadzicie swoje sekcje to widzicie, że z roku na rok jest coraz gorzej. dzieciaki, które przychodzą na treningi nie są ani odporne, ani zdyscyplinowane. Tego wszystkiego muszą uczyć się dopiero w trakcie treningów. Dodatkowo w wielu przypadkach ich ulubioną i preferowaną przez rodziców formą rekreacji jest telewizor z bajkami, albo komputer i nagle w przypływie natchnienia tatuś lub mamusia przyprowadza takiego gościa na trening. Reakcje są różne jedne dzieci płaczą(bo np. chcą mieć karategę już i natychmiast), inne wpadają w szał zabawy zupełnie oszołomione wielkością sali gimnastycznej i możliwościami jakie stwarzają znajdujące się tam materace tudzież drabinki :wink: I do tego wszystkiego twarze rodziców z bezwarunkowym uwielbieniem wpatrzonych w swoje pociechy. Tylko mi zaraz nie zarzućcie jakiegoś antyrodzicielskiego nastawienia . Nie dotyczy to wszystkich, ale zdarza się i to często. Takie dzieci często nawet biegać nie umieją, a co tu mówić o zapasach w piaskownicy(przecież to takie niehigieniczne :wink: ).
Ale wracając do tematu raz miałam przypadek, że dzieciak właśnie podczas gry w dwa ognie najzwyczajniej w świecie się potknął i uderzył brodą w podłogę. Rozciął ją na tyle paskudnie, że nie mogłam zatamować krwawienia. Niby nic nie powinno się stać a jednak. Stąd mój głos w tym temacie może dygresyjny, ale z tematem związany.

[budo_matardo]

Chciałbym się odnieść do postu z poprzedniej strony, ponieważ wnosi coś do dyskusji, lecz mam wrażenie że nie jest doprecyzowany

Proste - musi sie oprzec o nowoczesny trening sportowy
Odejsc od tej sztywnej stroktory ki-hon,hata kumite.

Powszechne jest myślenie, Ćwiczę karate- ok, ale trening kata czy kihonu to to, to tamto. Te trzy elementy stanowią esencje karate, a jest jeszcze tyle innych styli że hej.
Słuchaj nie trzeba reformować od razu karate. Można przerzucić się z powodzeniem na sekcje sportową kick boxingu.

Brakuje mie adekwatnej naszym czasom koncepcji treningowej ja bym to widzial tak:
1. wyksztalcenie psychicznych wlasciwosci (gotowosc do ryzyka, stabilnosc emocjonalna itp)
2.wyksztalcenie wlasciwosci taktycznych (Atak,obrona, sytuacjie standartowe)
3.wyksztalcenie umiejetnosci technicznych (kopy, uderzenia, uniki, kombinacje)
4.wyksztalcenie umiejetnosci koordynacyjnych(ruchliwosc, szybkosc reakcji, orientacja, sprzerzenia motoryczne itp)
5. wyksztalcenie kondycyjnych umiejetnosci (wytrzymalosc podstawowa (aerob), sila kopniec, uderzen piescia, lokciem, szybkosc , rozne rodzaje sily. specyficzna dla danego stylu wytrzymalosc zawodnicza (ile rund., jak dlugo kazdy itp)

wg mnie:
ad1 kata
ad2 ippon kumite
ad3 kihon
ad4 rozgrzewka, inne elementy treningu
ad5 kumite

[budo_pepe]

Dla mnie idealny trening to taki ktory ma to wszystko co powyzej napisane, ale trener zna sie na technice i zwraca szczegolną uwage na postepy ucznia, koryguje bledy, podchodzi do zawodnika indywidualnie i wybiera to co najbardziej mu sie przyda i to nad czym musi popracowac, wazna jest takze relacja z trenerem na szczeblu mniej formalnym. Trener wiedzac o problemach dnia codziennego bedzie umial dostosowac jeszcze bardziej trening.