63 odpowiedzi w tym temacie

[budo_wyborowa]

Poza fazą cyklu (chociaż można w przybliżeniu powiedzieć, po siłowej ogólnej) parametry znamy Moja znajomość myśli stricte polskiej jest nikła. Masz rację, na necie to se można - ale i to co wstępnie rozpisałem powinno być bezpieczne dla tych parametrów siłowych - nie ma wysokich ani obciążonych zeskoków, ćwiczeń jednonóż.

Mysle jest taka jakie sa wyniki. Na szukanie szkoda czasu.
W polskiej literaturze w zakresie treningu szybkosciowego bue ma rozroznienia pojeciowego miedzy speed training a quickness trening. W polskiej literaturze to funkcjonuje jako "szeroko pojety" trening szybkosciowy. A to sa dwie zupelnie odrebne zdolnosci, ktore cwiczy sie odrebnymi metodami.

Troche bedzie o tym w mojej kolejnej ksiazce "Trening sily eksplozywnej w sportach walki", ktora ukaze sie po polsku na jesien. Okupacja stanowisk na katedrach uczelnianych nie przynopsi zadnych wymiernych sportowych rezultatow. Kiepsko ten trening w Polsce wyglada.

[budo_kogan]

odswiezam
jakies nowinki w tym temacie??

Poniekąd

Jak wskazali przedmówcy plyometrię monżna zdefiniować jako pewien rodzaj pracy mięśniowo-nerwowej. Jest ona nieodłączną częścią składową każdego wysiłku o charakterze dynamicznym. Najprostszym przykładem aktywności o takim charakterze są podskoki. Trening zawierający komponenty plyometryczne, specyficznie: trening mocy jest podstawą dyscyplin szybkościowych (takich jak sztuki walki), ponieważ poziom mocy generowany przez mięśnie przekłada się bezpośrednio na szybkość atlety (zakładając idealną koordynację i technikę ruchu).

To szokujące, że na forum zajmującym się sztukami walki, zagadnienia mocy (w tym plyometrii) są przemieszane i podawane niejako na marginesie treningu siłowego. W moim odczuciu jest to wyraz tendencji gdzie ludzie trenujący SW skupiają się na rzeźbie oraz biciu rekordów w podnoszeniu ciężarów i do tych celów dostosowują swoje plany treningowe. Jest to część szerszego problemu sztuk walki w Polsce, gdzie istnieje bardzo duża osób uprawiających dyscypliny, którzy nie startują w zawodach i nie mają szans się sprawdzić inaczej jak przez porównywanie cyferek i kaloryferów.

Odkładając na bok dygresję: rozumienie jakiego rodzaju priorytetów potrzebuje sportowiec w budowaniu cech biomotorycznych oraz dostosowywania się do działania w odpowiednim systemie energetycznym jest kluczem do specjalizacji w określonej dyscyplinie sportu (tutaj SW). Jednak nie jest prawdą to co zasugerował jeden z kolegów, że ćwiczenia mocy (plyometria) są elementem specjalizacji. Nawet w sportach o charakterze cyklicznym (bieganie, pływanie, kolarstwo) na etapie ogólnym, stosuje się ćwiczenia mocy. Innymi słowy: ćwiczenia mocy nie pojawiają się na etapie specjalizacji, tylko są elementem wielokierunkowego przygotowania ogólnego.

I znowu: to szokujące, kiedy 20-paro letni albo 30-paro letni byk stwierdza, że nie jest gotów na specjalizację. Pytanie, które trzeba sobie postawić: czy my rozumiemy specjalizację w ten sam sposób, czy może w naszym kraju panuje taka zapaść treningowa, że specjalizacja następuje rok przed emeryturą? Jest to także część szerszego problemu: w Polsce teoretycznie wielokierunkowy trening sportowy powinien obowiązywać dzieci od lat 7 do (minimum) 14 roku życia, po czym powinna następować selekcja zgodnie z talentem do określonej grupy dyscyplin. W wieku 19-22 lat proces powinien być zamknięty. Tyle założenia, realizacja jak wygląda każdy doświadczył: nijak.

Trener SW w Polsce, który chce wprowadzić ćwiczenia plyometryczne (czy jakiekolwiek inne) musi brodzić w ciemnościach, ponieważ jego problem jest unikalny: dostaje nastolatków lub dwudziestolatków, z minimum lub bez jakiegokolwiek przygotowania sportowego, którzy chcą od razu specjalizować się w konkretnej dyscyplinie. Tutaj trzeba wiedzy, tutaj trzeba umiejętności ewaluacji, tutaj trzeba uważnej obserwacji. Tym czasem wielu lub nawet większość trenerów nie chce lub nie potrafi napisać każdemu z trenujących indywidualnego, periodyzowanego planu treningowego i dopilnować jego realizacji.

Pisanie porad na temat treningu plyometrycznego to czysta głupota, trudno powiedzieć inaczej. Ja jednak z troski o bliźniego raz jeszcze zrobię z siebie "szczeniaka" i "idiotę" i poradzę. Negatywnie. Jeśli myślicie o podnoszeniu wyników sporcie przez wprowadzanie psedoprogramów firmowanych nazwiskami klulturystów, koszykarzy, z fajnym logo, marką (Dunc Five all rights restricted, PlyJump Core all rights reserved, Reebok Cross Fit Plyo Challange etc.) to jesteście w błędzie. Żaden zbiór kilku ćwiczeń ze sztangą, bramką czy pudełkiem nie jest dopasowany do Waszych indywidualnych możliwości i potrzeb. Stosowanie metod zeskoków, przeskoków i głębokich skoków, wzorowane na wycinkach z treningów profesjonalnych atletów jest szkodliwe. Jeśli nie potraficie teoretycznie połączyć obciążeń i ćwiczeń w treningu siłowym (wolne ciężary) z rodzajami ćwiczeń i poziomami obciążeń w ćwiczeniach plyometrycznych, to znaczy, że nie jesteście na nie gotowi.

Najpierw edukacja, potem trening.

[budo_gwyn]

To ja jak zwykle uzupełnię - wszystko jest kwestią proporcji. Elementy treningu mocy stosuje się i w okresie ogólnym, ale to z czasem zwiększa się na nie nacisk, by drastycznie je często ograniczać w okresie startowym (gdzie i tak występuje b. duża objętość ruchów o takim właśnie charakterze). Do tego często stosuje się je cyklicznie.

Ja tam stosuję, w zasadzie we wszystkich podstawowych kierunkach ruchu, w cyklach jeden tydzień na trzy tygodnie ciężarów, gdzie też występują elementy treningu mocy.

Edukacja jest zadaniem trenera, zawodnik nie musi wiedzieć, ma być zmotywowany, wykonać i mieć z tego wynik. Ci zawodnicy których takie rzeczy interesują mogą potem sami brać się za trenowanie innych. Ja jestem przypadkiem osoby o słabych predyspozycjach, która będzie szukać wszelkich sztuczek, by poprawić swoje osiągi Jestem też trenerem - na razie osobistym, z czasem przygotowania siłowo-kondycyjnego.

[budo_kogan]

Moim zdaniem każda jednostka treningowa powinna być poprzedzona 3 do 15 minutową odprawą objaśniającą sens wykonywanych ćwiczeń. Zawodnik powinien rozumieć co robi i dlaczego. Naturalnie inaczej się tłumaczy zawodnikowi, a inaczej trenerowi - dla tego drugiego jest cały wykład.