12 odpowiedzi w tym temacie

[budo_akira2007]

Jestem niepełnosprawny mam problem z nogami ale chodze i poruszam sie o własnych siłach to jest moje pytanie do was?

[budo_shabu]

W moim byłym dojo ćwiczy (lub ćwiczył, nie wiem, nie mam kontaktu) z powodzeniem koleś bez obydwu dłoni.

Myślę, że jest to jedynie kwestia odpowiedniego dostosowania tempa i zakresu ćwiczenia do swojej osoby, oczywiście po odpowiednich ustaleniach z prowadzącym. Część technik pewnie odpadnie (np. suwari waza albo trzymania po rzutach, być może część padów), inne będą wykonywane z mniejszą intensywnością, ale grunt to pójść, pogadać i spróbować.

Z całą pewnością, tak na dobry początek, powinieneś po prostu pójść do wybranego dojo i popatrzeć na trening, na to, co tam się robi i jak się to robi i samodzielnie ocenić, czy jesteś w stanie podjąć takie wyzwanie. :-)

[budo_avbert]

W moim byłym dojo ćwiczy (lub ćwiczył, nie wiem, nie mam kontaktu) z powodzeniem koleś bez obydwu dłoni.

Chyba nie za długo był na macie. Miałem z nim okazję poćwiczyć. Z tym że chwytałem go za poły rękawa. Kolega powiedział żebym się nie krępował i mogę go chwytać za kikut, na co zwuważyłem że w tym miejscu - czyli tam gdzie powinny być nadgarstki nie mam pewnego trzymania. Trzba by mieć imadło w dłoni żeby utrzymać chwyt w tak wąskim miejscu.

Natomiast u Romana rozwija z powodzeniem swoje Aikido Krzysztof 1 kyu - chłopak, który dzięki treniengowi i woli przezwycięża swoje problemy motoryczne.
Tak że do dzieła.

[budo_shabu]

Chyba nie za długo był na macie. Miałem z nim okazję poćwiczyć. Z tym że chwytałem go za poły rękawa. Kolega powiedział żebym się nie krępował i mogę go chwytać za kikut, na co zwuważyłem że w tym miejscu - czyli tam gdzie powinny być nadgarstki nie mam pewnego trzymania. Trzba by mieć imadło w dłoni żeby utrzymać chwyt w tak wąskim miejscu.

Ale można złapać troszkę wyżej, w połowie drogi do łokcia, i wcale nie trzeba do tego mieć imadła. Wiem, bo nie mam imadła, a z powodzeniem tak właśnie robiłem, kiedy z nim ćwiczyłem te trzy czy cztery razy.

Natomiast u Romana rozwija z powodzeniem swoje Aikido Krzysztof 1 kyu - chłopak, który dzięki treniengowi i woli przezwycięża swoje problemy motoryczne.
Tak że do dzieła.

Na śmierć zapomniałem o Krzyśku! Pomimo wielu trudności (w tym w rozumieniu tego, co mówi) w miarę regularnie i z wielkim zapałem trenuje i biorąc wszystko pod uwagę, niesamowicie mu to wychodzi. Do tego jest ogromną inspiracją do cięższego treningu. A skoro już mowa o inspiracji, to proponuję również zerknąć tutaj: [link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]. A więc tak jak mówi AvBert: do dzieła!

[budo_dzieciak]

W wiązku ze słabo bo słzbo ale osobiscie znam obie tutaj wymienone osoby i miałem niejednokrotnie z nimi ćwiczyć, gdyz uczęszczamy na te same treningi to powiem, ze naprawdę chylę czoła przed Krzyśkiem i drugim kolegą. Pokonanie takiej bariery jaka oni pokpnali to naparawdę coś. Krzysztof ze swoją przypadłością która zmusza go do x razy większej kontroli swojego ciała niz wszyscy inni nie poddaje się i naparawde pracuje na treningach i nie jednokrotnie usłyszałem od niego naprawdę ciekawe uwagi nabyte prze jego kilkunastolenie doświadczenie. Tak więc uyważam że jest to typowy przykład, że jeżeli ktoś chce to naprawdę może.

Pozdrawiam

[budo_voivod]

Pamiętam również podobną osobę z Trójmiasta bodajże. Chłopak początkowo wyraźnie z trudem się poruszał (stwardnienie rozsiane...?), nie wspominając o wykonywaniu technik, ale po kilku latach (spotykałem Go zawsze na seminariach z Asai sensei) owe trudności motoryczne stały się wręcz niezauważalne. Byłem pod ogromnym wrażeniem postępu, natomiast nie potrafię jednoznacznie stwierdzić, czy to wyłącznie dzięki aikido...

[budo_garry]

Jako ciekawostkę:

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Pamiętam że na którymś z pokazów w Bercy był też niewidomy aikidoka.

[budo_marcin35715]

Ćwiczyłem kilka lat temu z Francuzem (asystentem Sensei Etiene Leman), który jest prawie całkowicie niewidomy. Powiedziano mi o tym dopiero po tym jak miałem okazję z Nim ćwiczyć ( pamiętam, że było to nikyo ). Także wydaje mi się, że można.
Wyrazy szacunku dla każdego kto przełamuje swoje własne ograniczenia....

[budo_bujin]

mozna, ale jest pewna granica, po przekroczeniu ktorej traci to sens. kiedys cwiczylem przez pewien czas z ludzmi z ki-aikido, ktorzy mieli ze soba cwiczacego na wozku. to jest po prostu karykatura. zdrowy rozsadek powinien wyznaczac pole dla takich eksperymentow.

[budo_garry]

Niedawno ktoś tu pisał o byciu na drodze....

[budo_hara-kiri]

mozna, ale jest pewna granica, po przekroczeniu ktorej traci to sens. kiedys cwiczylem przez pewien czas z ludzmi z ki-aikido, ktorzy mieli ze soba cwiczacego na wozku. to jest po prostu karykatura. zdrowy rozsadek powinien wyznaczac pole dla takich eksperymentow.

Czy karykaturalnie wygląda człowiek, który nie mając rąk, je zupę trzymając łyżkę palcami stopy? Albo maluje obraz pędzelkiem trzymanym w ustach? Czy karykaturalnie wyglądają chłopaki grający w kosza czy tenisa na wózkach? Może karykaturalnie wg Ciebie wygląda sensei Savegnago rozpoczynający trening Aikido w klęku, nie mogąc usiąść w seiza?
Ciesz się chłopie, że jesteś zdrowy i nie mów o sensie spraw, o których nie masz pojęcia…
h-k

[budo_marcin35715]

mozna, ale jest pewna granica, po przekroczeniu ktorej traci to sens. kiedys cwiczylem przez pewien czas z ludzmi z ki-aikido, ktorzy mieli ze soba cwiczacego na wozku. to jest po prostu karykatura. zdrowy rozsadek powinien wyznaczac pole dla takich eksperymentow.

Widzisz...może nie z premedytacją ale stawiasz właśnie granicę ludziom którzy z całych sił starają się takie właśnie granice łamać. Te granice które przed nimi się pojawiły są granicami z przyczyn "losu"(tak to nazwijmy) i jako takie są dla nas tajemnicą, ale mamy wpływ na to aby nie stawiać nikomu naszych małych, zwykłych ludzkich, egoistycznych ograniczeń. Idąc dalej warto takim ludziom pomagać w przełamywaniu problemów, dlaczego...? odpowiedz sobie sam.

[budo_avbert]

Lepiej próbować przekraczać swoje ograniczenia. Nigdy nie wiadomo co się osiągnie. Nie jestem miłośnikiem paraolimpiad i rywalizacji zawodniczej wśród niepełnosprawnych. Natomiast Aikido jest tym miejscem gdzie ćwiczy się dla siebie i można sobie sprowfilować trening i rowój - tak żeby osiągnąć realne cele. Patrząc na niepełnosprawnych tańczących na wózkach, oglądając popisy wokalne głuchych ( ) należy wziąć pod uwagę to że robia dla siebie i sowich bliskich. Nie dla szerokiej publiczności. Zawsze lepiej coś robić niż siedzieć w domu i pić.