Pierwsze preparaty zawierające HGH pojawiły się na rynku farmaceutycznym w latach 1980'. Ich zawartość stanowiła biologicznie naturalna somatotropina, pobrana z przysadki zmarłych. Jednak taki sposób pozyskiwania somatotropiny nie trwał długo. Szybko wstrzymano ten proceder, ze względu na częste przypadki ciężkich chorób mózgu, spowodowane właśnie przez podawanie somatotropiny ze zwłok. Dzisiaj praktycznie wszystkie dostępne HGH są formami pozyskiwanymi syntetycznie, na drodze inżynierii genetycznej. W chwili obecnej w USA wytwarza się 2 preparaty zawierające HGH. Pierwszy to Humatrope z Eli Lilly Labs, zawierający prawidłową strukturę 191 aminokwasów oraz Protropin z Genentech'u ze 192 aminokwasami. Dodatkowy aminokwas może zwiększać ryzyko wykształcenia przez organizm reakcji antyciała na somatotropinę. Konfiguracja 191-aminokwasowa jest uważana za pewniejszą, mimo to różnica jest bardzo niewielka. Większość syntetycznych somatotropin dostępnych w pozostałych częściach świata zawiera strukturę 191-aminokwasową.
Wzrost popularności hormonu wzrostu wśród zawodników w ostatnich latach spowodowany jest szeregiem bardzo pozytywnych efektów jego stosowania. Somatotropina stymuluje wzrost większości tkanek ciała, głównie przez zwiększanie ilości komórek, nie ich rozmiaru. Tyczy się to m.in. tkanek mięśni szkieletowych, bez wpływu na gałki oczne, mózg czy inne organy. Transport aminokwasów jest także zwiększony, podobnie jak synteza białek. Efekty te są wynikiem działania IGF-1 (insulino podobny czynnik wzrostu), silnie anabolicznego hormonu, wytwarzanego w wątrobie i innych tkankach, jako reakcja na somatotropinę (szczytowe stężenie IGF-1 można odnotować około 20 godzin po administracji HGH). Sam GH pobudza hydrolizę trój glicerydów w tkance tłuszczowej, powodując widoczną utratę tkanki tłuszczowej podczas terapii. Somatotropina ponadto nasila przemianę glukozy w wątrobie oraz blokuje działanie insuliny na tkanki docelowe. Dlatego podczas stosowania HGH kwasy tłuszczowe stają się głównym źródłem energii dla organizmu, stąd też utrata podskórnej tkanki tłuszczowej.
Nasilanie procesów wzrostu dotyczy także tkanek łącznych, chrząstek i ścięgien. Efekt skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia kontuzji w wyniku treningu siłowego, zwiększając jednocześnie jego wydajność. Użycie HGH okazuje się być bardzo wygodne zwłaszcza dla zawodników startujących, gdyż nie jest wykrywalny w testach moczu. Mimo że HGH jest środkiem od dawna zakazanym, nie ma nadal skutecznych metod jego detekcji. To sprawia że jest środkiem niezwykle popularnym wśród kulturystów, ciężarowców oraz lekkoatletów. Niedawno wśród członków agencji anty-dopingowych pojawiły się wieści o wynalezieniu skutecznej metody wykrywania egzogennego HGH, która już niedługo ma być wprowadzona do użytkowania. Zanim to jednak nastąpi, popularność HGH na pewno nie spadnie.
Stopień skuteczności stosowania HGH stał się tematem wielu sporów wśród zawodników. Jedni mają go za "święty Graal" anabolików, oferujący wspaniałe rezultaty - niewiarygodne przyrosty masy mięśniowej w połączeniu z błyskawiczną utratą tkanki tłuszczowej, czego wynikiem są dzisiejsze sylwetki najlepszych kulturystów świata. Inni z kolei twierdzą że środek ten jest stratą pieniędzy, nieskutecznym anabolicznie, słabo radzącym sobie z tkanką tłuszczową. Ogromne koszty kuracji w połączeniu z jego niską efektywnością nie zachęcają więc do jego zakupu. Na terapię somatropiną mogą pozwolić sobie wyłącznie zamożni zawodnicy, dlatego nie jest środkiem szeroko stosowanym. Stąd też wywodzi się aura tajemniczości, otaczająca kwestie związane z terapią HGH - wielu autorów, licznie rozpisujących się na jego temat nigdy osobiście somatotropiny nie przyjmowało. Zatem w którą z tych wersji uwierzyć, jeśli mamy tyle sprzecznych opinii?
W pierwszej kolejności należało by zrozumieć, dlaczego stosujący go zawodnicy uzyskują tak różniące się od siebie rezultaty. Weźmy pod uwagę cenę HGH, jako jeden z ważniejszych czynników. Niezwykle skomplikowany proces produkcji syntetycznej somatotropiny powoduje, iż jest ona niezwykle kosztowna. Nawet umiarkowany cykl z zastosowaniem HGH kosztuje zawodnika w granicach $75 - $150 dziennie. Z tego powodu wielu z nich decyduje się na obniżanie dawek, z powodu czego cykl staje się nieefektywny. Terapia somatotropiną ma sens tylko przy większych dawkach. Wniosek jest niezwykle prosty - jeśli nie stać nas na prawidłowe dawkowanie i długość kuracji, w ogóle nie zabierajmy się za HGH.
Przeciętny zawodnik płci męskiej do skutecznej terapii potrzebuje dawek w granicach 4 - 6 I.U. dziennie. Codzienne dawkowanie jest niezbędne, gdyż okres działania HGH w organizmie jest bardzo krótki. Szczytowe stężenie osiąga już po 2 - 6h po iniekcji, po czym hormon jest stopniowo usuwany z organizmu (okres półtrwania 20-30 minut). Ze względu na to ciężko utrzymać stabilny poziom somatotropiny we krwi. Wyraźne rezultaty stosowania tego środka obserwuje się po długich kuracjach, sięgających kilku miesięcy. Krótsze stosowanie ma sens tylko w celu utraty tkanki tłuszczowej. Cykl w takim wypadku trwa 4 tygodnie. Administracja HGH może zachodzić na 2 sposoby - domięśniowo, podobnie jak iniekcyjne SAA, oraz podskórnie. Iniekcje podskórne dokonuje się lokalnie, w miejscach z których pragniemy pozbyć się nadmiaru tkanki tłuszczowej. Efekt ten w przypadku HGH jest bardzo wyraźny, nie jest mocno uzależniony od wysokiego dawkowania.
W celu osiągniecie możliwie najlepszych rezultatów wymagane jest łączenie HGH z innymi środkami farmakologicznymi. Podczas kuracji somatotropiną organizm potrzebuje większych ilości hormonów tarczycy, insuliny oraz androgenów (stosowanie HGH obniża poziom hormonów tarczycy oraz insuliny). Dołączenie środków zawierających hormony tarczycy znacznie zwiększy efekt termogeniczny cyklu. Najlepszym rozwiązaniem jest zakup Cytomel'u lub Synthroid'u, stosowanych w medycynie wersji T-3 i T-4. Z reguły zawodnicy wybierają mocniejszy Cytomel. Kolejnym mile widzianym środkiem jest insulina, dawkowana jak w przypadku kuracji anabolicznych. Egzogenna insulina nie tylko uzupełnia braki naturalnego hormonu trzustki. Zwiększa ponadto czułość receptorów na IGF-1 oraz obniża poziom białek wiążących IGF, pozwalając na swobodne krążenie większej ilości IGF-1. Kolejnym ważnym elementem kuracji z użyciem HGH jest odpowiednie zastosowanie sterydów anaboliczno - androgennych. Dobrym rozwiązaniem okazuje się być środek mocniejszy androgennie, Testosteron lub Trenbolon. Androgen sprzyjać będzie efektowi anabolicznemu kuracji, zwiększając rozmiar komórek mięśniowych (HGH zwiększa ich ilość). Steryd ponadto może zwiększać wolny IGF-1 przez obniżanie protein go wiążących (na podobnej zasadzie jak HGH). Prawidłowe połączenie wspomnianych wyżej środków (HGH, anaboliki, insulina, T-3) zapewni znaczne działanie synergiczne, powodując bardzo zadowalające rezultaty. Warto jednak zanotować, iż zarówno insulina jak i T-3 są środkami bardzo mocnymi, niosącymi dodatkowe, duże ryzyko.
Somatropina sama w sobie stwarza pewne zagrożenia. Najczęściej wspominanym efektem ubocznym jej stosowania jest akromegalia - choroba wywołana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową u osób dorosłych, u których zakończył się proces wzrastania. Objawia się powiększeniem żuchwy, nosa, uszu, rąk i stóp. Ponadto może wystąpić powiększanie takich organów wewnętrznych, jak serce i nerki. Stosowanie HGH wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii i cukrzycy (zwiększanie odporności na działanie insuliny). Są to oczywiście skutku niebezpieczne, niekiedy zagrażające życiu. W praktyce jednak występują niezwykle rzadko. Pośród znacznej liczby zawodników stosujących HGH odnotowano tylko nieliczne przypadki wystąpienia wspomnianych skutków. Stosowany okresowo, w rozsądnych dawkach, HGH jest środkiem w miarę bezpiecznym. Oczywiście, jeśli wystąpią jakiekolwiek negatywne zmiany w strukturze kości i skóry, zły wpływ na zdrowie przyjmującego, terapia powinna zostać natychmiastowo wstrzymana.
Reasumując, największym błędem jaki możemy popełnić w sprawie HGH to zostać zmylonym przez jego cenę. Nawet całkiem krótka terapia wraz z środkami dodatkowymi kosztować może tysiące dolarów. Nie jest prawdą czasem spotykana opinia, iż HGH jest najpotężniejszym anabolikiem. Jego użycie jest sprawą niezwykle złożoną, przy czym bardzo kosztowną, ze względu na technologię wytwarzania. Jeśli chcesz po prostu zwiększyć znacznie masę mięśniową, lepiej wydać $1,000 na same SAA. Hormon wzrostu nie zmieni człowieka w napakowane monstrum z dnia na dzień, jak to sobie niektórzy wyobrażają. Jest substancją przeznaczoną dla zawodników wysokiego szczebla, chcących osiągnąć więcej, niż oferują tylko sterydy. Istnieją pewne wątpliwości, czy HGH w znacznym stopniu przyczynia się do uzyskiwania wyników przez współczesnych kulturystów i przedstawicieli innych dyscyplin. Na wysokim poziomie wydatek na HGH jest uzasadniony. Jednak poza czołówką współczesnego sportu - z reguły nie.
Załączone pliki
-
h.jpg 15,42 KB
226 Ilość pobrań
Ponad rok temu
FaceBook