To uczeń powinien zabiegać o wiedzę i to w stopniu w jakim czuje ze jest mu potrzebna.
Zabieganie o wiedze oznacza, że nauczyciel powinien być do dyspozycji ucznia. Za to mu płacę.
W przypadku opisywanym przez Szczepana - jeżeli dziewczyna nie chce być poprawiana to nie poprawiać. Na pewno zorientuje się na pewnym poziomie ze to co robi nie daje efektów i nie działa. Wtedy będzie wiedziała że cos jest nie tak i korekte przyjmie z entuzjazmem
Dlatego uwielbiam aikido. Ćwiczy człowiek kilka lat robi coś. W pewnym momęcie kiedy zaczyna się inaczej czuć ciało - jednoczyć z uke. Pojawia się dyskonfort coś nie jest tak. Gdzieś jest błąd.
Wtedy proszę nauczyciela o pomoc. licząc że będzei wiedział.
A on mówi - weź łokieć bardziej albo stopę inaczej lub coś innego i wtedy
Uśmiech i wiele radości.
I taką korektę zapamiętuje się do końca życia.
To się nazywa uświadomienie niedoskonałości. Bez tego lipa. Na początku ćwiczenia na macie byłem przekonany że wiem prawie wszystko
Nie wiedziałem że nie wiem Jeżeli nauczyciel chodzi i poprawia ćwiczących to jest troszeczkę inaczej.
Drobne rzeczy są łatwo przyswajane, trudniejsze bez spełniena powyższego założenia mogą zajmować ćwiczącemu i instruktorowi dużo czasu
Zwłaszcza pod koniec treningu kiedy już się nie myśli ze zmęczenia. Nie wiadomo o co mu chodzi. Nie wiem co robię źle, nie wiem co mi pokazał, nie wiem czy to ma sens. Zapewne tak ale nie posiadam przekonanej do tego wątroby a to istotne.
Pozdrawiam nauczycieli i pozostawiam ten tekst pod ich rozwagę :wink:
FaceBook
