144 odpowiedzi w tym temacie

[budo_satorian]

słowo w różnojaki sposób interpretować.

Czas pomiędzy bodzcem, a reakcją. Podstawy nauk o zachowaniu. Mierzalny, parametryzowalny, powtarzalny. Ja wiem, że na tym forum "z automatu" relatywizuje się każde niewygodne pojęcie, ale akurat tutaj walnąłes kulą w płot.

[budo_kiod]

słowo w różnojaki sposób interpretować.

Czas pomiędzy bodzcem, a reakcją. Podstawy nauk o zachowaniu. Mierzalny, parametryzowalny, powtarzalny. Ja wiem, że na tym forum "z automatu" relatywizuje się każde niewygodne pojęcie, ale akurat tutaj walnąłes kulą w płot.

Hmm, nie zrozumiałeś mnie do końca. Przecież w życiu spotykamy sie z różnego rodzaju refleksem. Może go posiadać zarówno szchista, karateka, narciarz, ale nie możez go porównywać na tej samej płaszczyznie. Dlatego dalej uważam że mam rację.

Zazwyczaj jest aż za dużo czasu na przygotowanie obrony przed najszybciej nawet wykonanym atakiem z dystansu...

Dlaczego?, tutaj właśnie mamy do czynienie z timingiem. Przez "przygotowanie obrony" rozumiem, zejście z lini ataku. Ale samo zejście z lini ataku nie jest aż tak łatwe, kiedy uke zmienia trajektorie ataku w chwili kiedy zejdziesz za wcześnie(a tak powinien robić).

[budo_satorian]

Oczywiście, releks jest przydatny w wielu dziedzinach, ale zasadniczo jest to zawsze ta sama cecha. A Ty wydaje mi się mylisz ją z timeingiem, który jest już zupełnie inną rzeczą..
Jasne, że zejście z lini ataku może byc trudne. Przy krótko uderzonym shomen-tsuki może być wręcz niemożliwe... I dlatego ćwiczy się to tak rzadko.

[budo_kiod]

Oczywiście, releks jest przydatny w wielu dziedzinach, ale zasadniczo jest to zawsze ta sama cecha. A Ty wydaje mi się mylisz ją z timeingiem, który jest już zupełnie inną rzeczą.

Zwróć proszę uwagę na to, że nawet już szachista wyżej przeze mnie wspomniany również dyspnuje refleksem, tylko że charakterystycznym dla jego zajęcia. Ten sam natomiast refleks nie przyda mu się ani na ringu, ani na trenignu Aikido. Ale tutaj chyba nie dojdzeimy do consensusu

Jasne, że zejście z lini ataku może byc trudne. Przy krótko uderzonym shomen-tsuki może być wręcz niemożliwe...

Tutaj się natomiast zgadzamy.

I dlatego ćwiczy się to tak rzadko.

Jak już pisałem, wszystko zależy od sekcji w której się ćwiczy.

pozdrawiam

[budo_damians]

....
Wracając do kreatywności, tak jak Fidiasz używał i posiadał pewną techne by tworzyć swe rzeźby, tak stratedzy posiadali techne prowadzenia wojny. Stąd odwoływanie się do "sztuki artystycznej" by wyjaśnić nazwę "sztuki walki" uważam za błedne. Sztuka w S.W. to techne, perfekcyjna umiejętność radzenia sobie z zagrożeniem w walce wręcz /czyli wszystko co sie z tym wiąże/.
......

Ładny list - niezbyt często zdarzają się tu długie i przy okazji sensowne wypowiedzi.
Mi osobiście bardziej zamiast techne odpowiada słowo rzemiosło.
W szczególnosci, że jest ono bliższe (przynajmiej w moim wyobrażeniu - niestety nie jestem specjalistą w tej dziedzinie) pojmowaniu sztuki przez Japończyków. Rzemiosło na pierwszym planie stawia (doskonałe) opanowanie techniki, dopiero po tym etapie następuje wychodzenie poza standardy: ulepszanie i opracowanie nowych technik (czyli kreatywność).

W Europie słowo sztuka kojarzy się bardziej z kreatywnością. Kreatywność jest nauczana/rozwijana równocześnie z techniką. Dlatego SW nie jest trafnym wyrażeniem, bo w odniesieniu do tradycyjnych japońskich SW prowadzi nieraz do nieporozumień. Niestety rzemiosło nie jest dobrą alternatywą.

.....
Należy tu powiedziec co to jest "praktyczne zastosowanie". Otóż jest to zastosowanie zgodne z zamierzonym dla danego przedmiotu celem. W tej mierze iaido jest SW, bo uczy praktycznej umiejętności cięcia mieczem, kyudo też, bo uczy jak celnie strzelać z łuku i obojętne jest czy zrealizuje te umiejętność strzelajac do dresów w parku, czy tylko do tarczy na strzelnicy. Cała skodyfikowana otoczka też jest cechą SW.
A jak jest w aikido? Panie danbog, ładnieś pan napisał, ale czy uczy jak obronić się przed napastnikiem który zaatakuje, choćby nadgarstek by nie pozwolić nam wyjąć broni? Twierdzę że nie. Większość technik jest nie do wykonania przy realnym ataku - łapię i sruuu... A już na pewno nie, jeśli nie bedą szkodliwe dla przeciwnika
....

Obawiam się, że kyudo i iaido są równie skuteczne (czy jak kto woli nieskuteczne) w realnych sytuacjach. Systemy te powstały w oparciu o pewne założenia, które obecnie nie są w praktyce spełnione (nie słyszałem np. o sparingach w iaido i kyudo - choć to przecież niezbędny element skuteczności ). Mimo to, wszystkie one należą do SW gdyż były tworzone w odpowiednim kontekscie (jako systemy przeznaczone do obrony/walki) i w taki sposób są ćwiczone (przynajmniej mentalnie).

...
Jeśli odbierzemy element realnej umiejętności, techne, czyli czysto praktycznego zastosowania aikido, to aikido przestaje być SW, stanie się czymś w rodzaju Kung fu Wu Schu, ładną i ekstremalnie wymagającą formą sportu i rekreacji, albo w drugą stronę, tai chi, czyli łapaniem kosmiczej energii w parku. Nie jest to zarzut, a stwierdzenie.
...

Dla mnie osobiście aikido to rekreacja. Jeżeli jednak należy ją jakoś dodatkowo charakteryzować to należy ją właśnie zaliczyć do SW. Jestem przekonany, że uczestnicy form dyskusyjnego dot. tańca znaleźliby wiele zastrzeżeń niepozwalających zaliczyć im aikido do tej dyscypliny.
Już nie wspominając o forum towarzyskim :-) (dla tych co chcieliby aikido uznać za klub wzajemnej adoracji).

Pozdrawiam, DamianS