160 odpowiedzi w tym temacie

[budo_ninja65]

HISTORIA OKINAWA GOJU RYU KARATE

Goju-ryu podobnie jak Shorin-ryu i Shotokan ma swoje korzenie na Okinawie jednak prawdziwe początki stylu można znaleźć w Chinach.
Pojawienie się chińskiego kempo datuje się na 1372 rok, kiedy to król Sato z dynastii Ryukyu wysłał swojego brata Taki jako posła z darami do chińskiego władcy Chu Yuen Cheang z dynastii Ming. Był to moment, który uznawany jest za początek przenikania się kultur Chińskiej i Okinawskiej. Chu Yuen Cheang każdego roku wysyłał na Okinawę posłańców na "wymianę kulturalną", dzięki czemu wiele aspektów Chińskiej kultury wtopiło się w kulturę Okinawy. (Podróże takie odbywały się regularnie do 1866 roku.) W skład delegacji Chińskich wchodzili również często mistrzowie Kempo, którzy podczas swojego pobytu w Shuri oraz Naha uczyli swojej sztuki zarówno miejscową arystokrację jak i przedstawicieli innych klas.
W 1392 roku podczas panowania króla Satto wielu Chińskich rzemieślników i mnichów osiedliło się w wiosce "kume" (blisko miejsca gdzie dziś leży miasto Naha - mapa Okinawy). Byli oni odpowiedzialni za utrzymanie szlaku handlowego między Chinami a Okinawą. Uczyli również kempo mieszkańców wioski.
Równocześnie delegacje władców z Okinawy wyruszały w głąb kontynentu, do Chin. Niektórzy z nich osiedlali się w Chinach, inni po wielu latach wracali do domu przywożąc rozmaite Chińskie sztuki walki.. Rezultatem tego było rozprzestrzenienie się Kempo na Wyspie.
W 1470 roku podczas panowania Króla Sho Shin wprowadzono na Okinawie zakaz posiadania broni, co w rezultacie przyczyniło się do powstania dwóch głównych szkół wojennych . Pierwsza znana jest jako "te" co oznacza ręka, pięść, lub "tode" - chińska pięść. Ta szkoła rozwijana i praktykowana była przede wszystkim przez członków zamożnych rodów. Drugą szkołą walki było Ryukyu Kobudo Ryukyu Kobudo było praktykowane przede wszystkim przez farmerów i rybaków. Różniło się od Te tym, że w systemie kobudo używano broni (W tym celu wykorzystywano przede wszystkim narzędzia rolnicze). Obie metody walki, jak że nielegalne ćwiczone były zwykle nocami w samotności.
Złoty wiek Okinawy trwał aż do inwazji Japońskiej.
Po przejęciu Okinawy przez Japonię (klan Satsuma wkroczył na wyspę w 1609 roku) utrzymano w mocy zakaz posiadania broni, co przyczyniło się do wzrostu liczby mieszkańców praktykujących "podziemne" sztuki walki. Okinawa stała się praktycznie jedną z prowincji japońskich, jednak Shogun utrzymał zakaz posiadania broni oraz pozwolił na dalszą współpracę z Chinami, by stworzyć wrażenie, że nic na Okinawie się nie zmieniło.
Historia Goju-Ryu rozpoczyna się w połowie lat osiemdziesiątych dziewiętnastego stulecia, kiedy to Kanryo Higaonna wyruszył do Chin studiować Kempo i powrócił na Okinawę by stworzyć sztukę walki nazwaną Naha-te.

MISTRZ KANRYO HIGAONNA

Mistrz Kanryo Higaonna urodził się 10 marca 1853 roku w Naha, stolicy Okinawy. Jego ojciec był kupcem przewożącym każdego dnia towary pomiędzy małymi wyspami Okinawy. Kanryo od najmłodszych lat pomagał swemu ojcu w jego przacy, a ciężki wysiłek fizyczny sprawił, że jego ciało stało się niezwykle silne. Kanryo Higaonna był jeszcze dzieckiem gdy zmarł ojciec, wtedy postanowił, że będzie studiował sztuki walki. W tym celu udał sie do Fuzhou w Chinach. Dotarł tam w roku 1869 (miał wtedy 16 lat). W Fuzhou rozpoczął naukę Chińskich sztuk walki pod opieką mistrza Ryu Ryu Ko. Bardzo szybko stał się "Uch Dechi" (prywatny uczeń) i pozostał w Chinach pod opieką swego mistrza ok. 13 lat. Oprócz studiowania sztuk "pustej ręki" uczył się również technik z użyciem broni oraz studiował Chińską medycynę naturalną. Mistrz Ryu Ryu Ko bardzo wysoko cenił umiejętności Kanryo i ogłosił go mistrzem swojej szkoły (co było wyróżnieniem niezwykle rzadkim). Wraz ze wzrostem umiejętności Kanryo stawał się on sławny nie tylko w Fuzhou.
W roku 1881, po 13 latach wrócił na Okinawę i zamieszkał w Naha, stąd jego sztuka walki nazwana została Naha-te (czasami nazywano ją "tode" – chińska pięść). Kanryo Higaonna Uczył swojej sztuki na Okinawie jednocześnie ją rozwijając. ucząc młodzież wypracował specyficzną metodę treningu specjalnie stworzoną by rozwijać zarówno ciało jak i umysł, by uzyskać zdrowie zarówno ciała jak i duszy. Pierwszą okazją do tego, aby wcześniej sekretna sztuka Naha-te stała się bardziej "otwarta " pojawiła się we wrześniu 1905 roku kiedy to Kanryo Higaonna zaczął uczyć na Uniwersytecie. Kanryo Higaonna całe swe życie poświęcił karate. Zmarł w grudniu 1915 roku w wieku 63 lat.

MISTRZ CHOJUN MIYAGI

Mając 49 lat Higaonna Sensei spotyka po raz pierwszy czternastoletniego Miyagi Chojuna - swojego przyszłego ucznia i twórcę Okinawa Goju-Ryu. Miyagi Chojun Sensei (1888-1953) pochodził z Naha. Od jedenastego roku życia uczył się sztuki walki u mistrza Aragaki Ryuko, który trzy lata póĄniej przedstawia go Higaonna Sensei. Trzynaście lat spędza Miyagi Chojun Sensei u mistrza Higaonny, poznając tajniki jego Naha-te. Po jego śmierci w 1916 r. wyrusza do Chin szukać śladów legendarnego mistrza Ryu Ryuko. Po pobycie w Chinach wraca na Okinawę, wzbogacony dodatkową wiedzą na temat sztuk walki (zgodnie z niektórymi przekazami miał ćwiczyć w Chinach tzw. miękkie lub wewnętrzne sztuki walki - w szczególności bagua). Miyagi Chojun Sensei rozwija Naha-te, uzupełnia je o nowe elementy, z których wiele jest owocem jego praktycznych studiów i przemyśleń. W 1921 r. demonstruje Naha-te przed następcą tronu Hirohito (przyszłym cesarzem Japonii), w 1927 r. pokazuje kata karate twórcy judo Kano Jigoro Sensei, którego zafascynował nie tylko styl walki, lecz także i jego osobowość. W latach 1930 i 1932 Miyagi Sensei prezentuje karate z Okinawy na turniejach japońskich sztuk walki. W roku 1930 nazywa opracowane przez siebie karate Goju-Ryu (styl miękko-twardy). Miyagi Sensei był pierwszym mistrzem, który nadał nazwę swojemu stylowi karate (dotychczas poszczególne style nosiły nazwy miejscowości, w których były uprawiane: Naha-te, Tomari-te itd.). W 1933 r. styl Miyagi Sensei zostaje oficjalnie zarejestrowany w jako "Goju-Ryu" w Butoku-kai - Japońskim Stowarzyszeniu Sztuk Walki. W następnych latach Miyagi Sensei popularyzuje i naucza swojego karate w różnych miejscach, wzbudzając zachwyt i podziw swoimi umiejętnościami. Uczy karate w instytucjach publicznych Okinawy, między innymi w akademii policyjnej, ciesząc się ogólnym poważaniem. Znali go wszyscy mieszkańcy Okinawy, którzy widząc elegancję jego technik i ich ogromną skuteczność nadali mu przydomek "Bushi Magusuku" ("szlachetny wojownik Miyagi"). Miyagi Chojun Sensei wniósł do karate Okinawa Goju-Ryu ogromny wkład twórczy - między innymi stworzył dwa kata: Gekisa Dai Ichi i Gekisai Dai Ni, zmodyfikował podstawowe kata tego stylu - Sanchin i opracował kata Tensho, które było owocem jego dogłębnych studiów nad kata Rokkishu.
Najbardziej utalentowanym z jego uczniów był mistrz An'ichi Miyagi, który z kolei był nauczycielem obecnego mistrza Morio Higaonna Sensei (9 dan) - spadkobiercy oryginalnego karate Goju-Ryu z Okinawy, założyciela (w 1979 r.) Międzynarodowej Federacji Okinawa Goju-Ryu Karate-Do (I.O.G.K.F.) z siedzibą w San Marcos (USA). Dzisiaj Morio Higaonna Sensei jest niekwestionowanym autorytetem karate na świecie i niedoścignionym liderem stylu Okinawa Goju-Ryu. Jego umiejętności są najlepszą ilustracją maksymy karate: "hitotsuki, hitogeri" - co oznacza, że zastosowanie jednej techniki powinno wystarczyć do obezwładnienia przeciwnika.
źródło: "Traditional Karate do Fundamental Techniques - Book 1" - Morio Higaonna

[budo_washi]

Dobra robota :-)

[budo_kamyk78]

Witaj Ninja. Nareszcie znalazl sie ktos co mądrze pisze..pozdrawiam...Okinawa Goju Ryu Radom :-)

[budo_kamyk78]

Jak już na to wskazuje sama nazwa, styl karate Goju-Ryu z Okinawy jest stylem twardomiękkim. Oznacza to, że składa się on zarówno z charakterystycznych cech „twardego" karate tradycyjnego (Naha-te) jak i z elementów, „miękkich", obejmujących specyficzne techniki i sposób poruszania się, typowe dla stylów wewnętrznych , które kładą większy nacisk na kierowanie przepływem energii i większe wykorzystywanie impetu ataku przeciwnika. W tym wprowadzającym tekście chciałbym przedstawić skrótową informację o sposobach wyrabiania twardości, jej wykorzystywaniu i służących do tego celu specyficznych przyrządach posiadających swój rodowód na Okinawie.

[budo_kamyk78]

Bez dużej siły nasze ciosy mogą dochodzić do celu, ale będą mało destruktywne, a Goju-Ryu dąży między innymi do tego, aby jedna niszcząca technika kończyła starcie. Uderzająca ręka lub noga powinna przekazać na atakowany punkt ciała tak dużą energię, żeby spowodowała ona wyeliminowanie agresora lub zniechęciła go do dalszych ataków. Przypomina mi się tu znakomite powiedzenie Feliksa Stamma, że nie ma boksera niepokonanego, jest tylko bokser źle uderzony. Ataki na punkty witalne, które za kilkoma wyjątkami, są dobrze chronione przez warstwę mięśni lub kości, również mogą być skuteczne tylko wtedy, jeśli nasze palce będą w stanie tak mocno uderzyć lub ścisnąć napięte mięśnie przeciwnika (fizjologia reakcji organizmu na stany stresowe), żeby się przez nie przedrzeć i zaatakować któryś z kanałów energetycznych. A przy tym wszystkim nasze ciało musi być przygotowane do tego, że atakując z dużą siłą i szybkością nie wyrządzić krzywdy samemu sobie. Jest to możliwe tylko po odpowiednim utwardzeniu ciała, któremu służą między innymi ćwiczenia hojo-undo. Polegają one na wzajemnym uderzaniu się w różne partie ciała (przedra­miona; uda, łydki, brzuch); co powoduje z jednej strony uzyskanie właściwej struktury wewnętrznej mięśni, z drugiej zaś wykształcenie prawidłowych odruchów mięśniowych, bezwiednego stanu ochronnego napięcia i właściwego podświadomego ustawiania ciała stosownie do rodzaju' i kierunku ataku.
Karate Goju-Ryu posługuje się także wieloma przyrządami służącymi do utwardzania i wyrabiania siły fizycznej. Jednym z nich jest chishi - rodzaj „ma­czugi”, która pomaga w ćwiczeniu mocnego uchwytu, wyrabianiu silnych nadgarstków, zdecydowanie poprawia techniki np. tsuki, uto uke, nagashi e i hiki uke. Znako­mitymi przyrządami są iri-game, dzbany napełniane piaskiem lub wodą. Chwytane z góry palcami za specjalnie wyprofilowaną szyjkę wyrabiają u ćwiczącego bardzo silny uchwyt palców, wykorzystywany później np. w technice to­ra-guchi („paszcza ty­grysa"). Ogromne obciążenie fizyczne przy ćwiczeniu ż nigiri-game powoduje także roz­wój współpracujących partii mięśni i zawsze poprawną reakcję całego ciała przy wykonywaniu tego rodzaju technik. Substytutem ćwiczeń z nigir-game jest zaciskanie w dłoniach piłek tenisowych lub małych kamieni albo ćwiczenie z przyciętymi rurami stalowymi, Nieocenionym narzędziem jest makiwara, na której można ćwiczyć właściwie wszystkie techniki uderzeń i kopnięć. Innym ciekawym przyrządem jest ishisashi - rodzaj żelaznej kłódki. Trzymana w każdej ręce wzmacnia siłę przedramion, nadgarstków i moc wykonywanych bloków lub uderzeń. Podobnie zresztą jak i tan rodzaj drewnianego pręta z żelaznymi końcówkami w kształcie kół. Jego ciężar wynosi od 20 do 30 kg. Podrzucany np. na przedramionach świetnie wzmacnia ich siłę i wytrzymałość.

[budo_kamyk78]

Bardzo efektywną (ale też i trudną) techniką jest uderzenie nukite. Odpowiednie zahartowanie czubków palców i zapewnienie odpowiedniej wytrzymałości samych palców możliwe jest dzięki ćwiczeniom z tou (wiąz­ka prętów bambusowych) lub jari bako (naczynie wypełnione piaskiem, ziarnami np. grochu hub fasoli). Kilkaset uderzeń każdą ręką codziennie w tou lub jari linko sprawi, że atak techniką nukite będzie niszczącą odpowiedzią na każdą agresję przeciwnika. Bardziej może znane są tetsu geta - żelazne buty, wyrabiające siłę i wytrzymałość nóg, mięśni podbrzusza i grzbietu oraz siłę kopnięć. Charakterystycznym przyrządem karate tradycyjnego jest kongoken - owalna rura stalowa o wadze od 30 do 40 kg, słu­żąca do ćwiczeń indywidualnych lub z, partnerem. Kongoken wspaniale rozwija siłę fizyczną ciała i mocne techniki uchwytów:
Ćwiczenia z przyrządami mają w Goju-Ryu swoją ściśle określoną choreografię. Ich zadaniem jest między innymi także osiągnięcie tego, co mieszkańcy Okinawy nazywają chiru no chan chan – mięśni twardych jak stal, ale jednocześnie elastycznych i sprężystych. Jest to szczególnie przydatne w bliskim zwarciu, kiedy nie mamy możliwości oglądu całego przeciwnika i tylko poprzez dotyk jego ciała musimy zdać się na prawidłowe instynktowne przewidywanie jego ruchu i właściwą reakcję naszego organizmu i jego układu mięśniowego. A umiejętność ta możliwa jest tylko po latach treningu z przyrządami, które budują właściwą koordynację reakcji mięśni na określone bodźce i zachowania karateki.
Podkreślić należy, że ćwiczenia z przyrządami dozwolone są tylko dla zaawansowanych karateków. Wymagają one bowiem odpowiedniej dyscypliny, hartu ducha i ciała oraz surowego przestrzegania rygorów natury zdrowotnej. Bardziej ceni się tutaj cierpliwość i czas niż usiłowanie robienia czegokolwiek na siłę. Karate tradycyjne stawia sobie przecież za cel rozwój ciała i ducha, a nie szkodzenie sobie zbytnią niecierpliwością i próbowaniem „przeskoczenia" praw natury. Droga jest długa, ale też efekt przekracza często najśmielsze oczekiwania

[budo_kamyk78]

[budo_kamyk78]

Makiwara sen.Morio Higaonna

[budo_novocaine]

mozna troche wieksza ta makiware? bo na tym zdjeciu nic nie wiedac

[budo_kamyk78]

Chishi sen.Morio Higaonna

[budo_kamyk78]

Ishi sashi sen.Morio Higaonna

[budo_kamyk78]

Nigiri game sen.Morio Higaonna

[budo_kamyk78]

Kongoken sen.Morio Higaonna

[budo_ukyo78]

Jak już na to wskazuje sama nazwa, styl karate Goju-Ryu z Okinawy jest stylem twardomiękkim.

A nie jest to tez tlumaczone przypadkiem jako 5 doskonalosci?
Co do mistrza MIYAGI, ja pamietam jak czytalem z nim kiedys wywiad to mowil tez duzo o wplywie indyjskiej jogi na swoje cwiczenia. Co do kunk fu to z tego co slyszalem i widzialem na filmach dokumentalnych adepci goju-ryu cwicza jako uzupelnienie z mistrzami jednej z odmian bialego zurawia.
Z checia poczytam wiecej o tym stylu, dla mnie chyba zrobil najwieksze wrazenie z karate ktore widzialem.

[budo_kamyk78]

Masz racje...w wolnym i najczesciej spotykanym tlumaczeniem Goju -Ryu to twardo miekki styl.Ale rowniez za sobą kryje takie miedzyinnymi
tlumaczenie .. Pięć doskonalosci...To ciekawa
historia i dlugi temat.. ale mysle ze chetnie napisze w wolnej chwili..A co do Bialego Zorawia tez sie zgadzam. Prawdziwe korzenie okinawa Goju-Ryu siegają wlasnie tego stylu Bialy Zuraw ((Fuzhou w Chinach)) ..od wielkiego Mistrza RYU RYU KO

[budo_apas]

Brawa dla autora - Goyu Riu jest mi bliskie, bo kilku moich przyjaciol cwiczylo ten styl przed laty, wielokrotnie tez razem cwiczylismy... Namowili mnie nawet kiedys na wspolny kilkugodzinny trening w samych gi w styczniu przy dwudziestostopniowym mrozie... Bylo ciezko, ale moje aikidockie cielsko jakos to przetrwalo! Szanuje Goyu za przywiazanie do tradycji - przy dzisiejszej pogoni karatekow za skutecznoscia, zawodami i medalami, skoncsntrowanie sie na wlasnej slabosci i niedoskonalosci jest godne uwagi!

[budo_kamyk78]

Dzieki Apas z mojej strony i Ninja ..widze ze są jeszcze ludzie szanujący tradycje okinawa karate

[budo_gaweł]

Wtrące się.
Też ćwiczę Goju Ryu ,też uważam że jest bardzo interesującym stylem i też jest bardzo bliski memu sercu.
Ale szukając informacji o historii tego stylu i zgadnieniach technicznych znalazłem trochę "ciekawych" informacji.
Najbardziej znana i obowiązująca hisoria o naukach K.Higashionna w Chinach mówi o ok.13 latach jakie spędził u mistrza Liu Liu Kunga (Ryu Ryu Ko).Ale np. Ch.Miyagi w swoim wydanym w 1934r "Karate -do Gaisetsu" pisze,że Goju Ryu zostało zapoczątkowane w chińskiej szkole Kempo założonej w Naha ok.1828r (Tłumaczenie P.McCarthy "Starożytne Sztuki Walki Z Okinawy" 1999 vol.2)
Kolejny interesujący fakt to wielkie spotkanie mistrzów Okinawa Karate w 1936r.Na spotkaniu tym Chofu Ota mówi :"Słyszałem,że miejscowi mistrzowie nie byli na studiach w Chinach".Odpowiada mu nie kto inny, a sam Ch.Miyagi :" Słyszałem,że Matsumura był na studiach w Chinach"(!)
Matsumura nie Higashionna ! (Tłumaczenie jak wyżej)
Można by powiedzieć ,że P.McCarthy to jakiś tam "wynalazek".I tu byśmy się mocno pomylili...
Również Tokashiki Iken przeprowadzał badania nad długością czasu jaki przebywał K.Higashionna w Chinach i "wyszło" mu trochę inaczej...
Kolejna sprawa to obowiązujący temat ogromnego wpływu wewnętrznych styli chińskiego boksu na Goju Ryu.Owszem Ch.Miyagi był dwa razy w Chinach ale u kogo albo z kim tam ćwiczył to raczej nie wiadomo.Uważa się,że spotkał tam ucznia Liu Liu Kunga i z nim "przedyskutował" wiele spraw.Ale co do styli wewnętrznych(?) to raczej brak jednoznacznych faktów i dokumentów.Co ciekawe Profesor Ohtsuka z Goju-Kensha (te japońskie) przeprowadził wiele badań nad chińskimi stylami wewnętrznymi i zaadoptował tą wiedzę do odtworzenia bojowego znaczenia wielu technik z kata Goju Ryu.Ohtsuka razem z M.Yajima odbył wiele podróży na Okinawę i do Chin w celach badawczych nad Goju Ryu.
(W opini wielu,japońskie Goju to coś o wiele gorszego...).
Co do "korzeni" Goju Ryu to niewątpliwie jest to jeden z systemów Żurawia.Przyjaciel Ch.Miyagi ,Gokenki był także mistrzem Stylu Żurawia...
W Goju jest także wiele elementów Stylu Tygrysa (tora guchi) występujących choćby w kata Saifa.
Trzeba szczerze powiedzieć,że niewiele jest historycznych dokumentów dotyczących powstania Goju Ryu,spłonęły podczas bombardowań Okinawy w czasie drugiej wojny światowej.

[budo_kamyk78]

Dobra robota Gawel..Tak czytalem o tym i to jest bardzo ciekawe,ale chyba zawsze i wszedzie bedą jakies niejasnosci,kazdy bedzie gdzies tam grzebal i wysowal swoje teorie ..ale nic nie podlega wątpliwosci ze Okinawa Goju Ryu jest niesamowitym, bogatym stylem.Pozdrawiam serdecznie

[budo_best]

Witam,
od znajomych , którzy bywają na Okinwie dowiedziałem się , że najbrdziej popularne są szkoły:Eichi Miyazato , Meitoku Yagi ( Meybukan) i Choyu Kyuna (Shodokan).Szkoła Morio Higaony jest najbardziej znana na świecie lecz na Okinawie mniej .
Czy to jest prawda?

Pozdrawiam