87 odpowiedzi w tym temacie

[budo_brisban]

Mana Kanabis wypowiadasz sie jakbys byla eks-zona Yokota. Ma to swoje potwierdzenie w rzeczyswistosci ?

[budo_mana kanabis]

raczej nie

[budo_brisban]

A to sorki

[budo_mana kanabis]

ale Jet Li z chęcią bym została:)

[budo_kirin]

Mój brat powiedział kiedyś:
"W życiu chodzi o to, żeby mieć WSZYSTKO... ale umiar jest tu bardzo ważną rzeczą"

Ja uważam, że mogę mieć wszsytko: treningi, czas na życie osobiste, naukę, rozrywki. Jest to jedynie kwestia racjonalnego gospodarowania czasem i ustawiania priorytetów. We wszystkim tym trzeba zachować równowagę.

[budo_dux]

No ja raczej jestem uzależniony od sportu i to mocno, szkoda że to wpłyneło na pogorszenie sytuacji w szkole

[budo_kirin]

W szkole to jeszcze nie tak znowu źle :wink: Uważaj tylko, żeby treningi nie wpłynęły na pogorszenie realcji POZA szkoł (dom, znajomi)

[budo_marta]

Szyk, umiar, elegancja...
Uzaleznic sie mozna od doslownie wszystkiego.
Zycie i tak wszystko zweryfikuje.

[budo_madhornet]

w sumie przyzwyczajenia nie nazwalbym uzaleznieniem, to ze ktos bardzo lubi trenowac nie znaczy ze nie moze przestac jesli bedzie mial powod bez siedzenia w odosobnieniu nie przesadzac ludzie

[budo_marreco]

A nie pomyśleliście o tym, żeby spojrzeć na problem uzależnienia od sportu z drugiej strony? Sport jako odskocznia od problemów. Bo do tej pory piszecie głównie o tym, że treningi sprawiają iż zapominamy o innych wartościach, które sa istotne w życiu. To nie zawsze tak jest. Ja mogę bez wahania powiedzieć, że capoeira uratowała mi życie. To było ponad 3 lata temu, miałem dość poważne problemy (nieistotne jakie) i nie wiedziałem co z soba zrobić. Musiałem mieć ucieczkę do czegoś co pozwoli zapomnieć o wszystkim. Gdyby nie capoeira to bym zaczął ćpać, pić, może uciekłbym z domu. Miałem wtedy 19 lat czyli byłem w pełni świadomy tego co robię i nie miało to związku ze zwykłym "buntem przeciwko całemu światu", który często przechodzą nastolatki. Na szczęście trafiłem na capoeira i jakoś żyję do dzisiaj. Zwiedziłem trochę świata, poznałem dużo ludzi. Mimo iż swoich problemów do dzisiaj nie rozwiązałem to czuję, że nie zostałem sam...

[budo_picachu]

Dokładnie cie rozumiem i wiem co masz na mysli. Jest u nas w klubie pare osob, ktore chodza aby zapomniec o zyciu codzinnym i problemach z nim zwiazanymi. Same mowia, ze po treningu jakby caly bagaz problemow zycia splynna lub chociaz zmniejszyl sie i to diametralnie - dlatego nie maja one zamiaru przerywac trenowania a wrecz chca trenowac jak najwiecej i nie ma to nic wspolnego z uzaleznieniem.


Pozdrawiam.

[budo_jusi]

chciałam tylko powiedzieć,że uzależnienie od sportu zostało badane przez psychologów. I faktycznie sport uzależnia. Gdyz uwalniają się przy ćwiczeniu hormony szczęścia czy cuś :wink:

[budo_marta]

tak jak jedzenie czekolady:P
Endorfiny z tego co pamietam, poza tym sport ma spory wplyw na psychike, tez zbadane.
Jak cos znajde/przypomne sobie to wkleje, choc w zasadzie sam kazdy wie co go do treningu ciagnie i trzyma.

[budo_jusi]

Eghm..no własnie :wink:

[budo_niedziel]

Sparingi i cwiczeniai areobowe :twisted:

[budo_radi]

w sumie to żę tak dużo trenowałem od poniedziałku do czwartku po 1,5 godz doporowadziło moje oceny w szkole do bardzo kipeskiego stanu
nic innego nie robiłem tylko trenowałem widziałem efekty i to cieszyło mnie bardzo ale to że w szkole coraz bardziej sie opuszczałem
niestety zauważyłem to zapużno rodzice zdecydowali że zakończe trening no i sie stało z perspektywy czasu uważam że mieli racje ale troche szkoda mi tego czasu . ale tak łatwo sie nie dam i zaczołem trenować capoeira

[budo_skiper]

Ja natomiast mam zupełnie odwronie. U mnie treningi idą w parze z nauką. Jedno mobilizuje mnie do drugiego. Sam nie wiem jak to robię..ale działa

[budo_daniel]

Napewno jak dla mnie treningi są uzależnieniem, ja bez treningu nie potrafię żyć ,w tym sensie że jak brakuje mi treningu i mówię tu o długich przerwach, to zdaża mi się często sięgać po alkohol i tytoń, dlatego wole mniejsze zło, i spotkałem wielu chłopaków którzy bez tej specyficznej aktywności sportowej tj sporty czy też sztuki walki mogli wyrwać się od kiepskiego towarzystwa z dzielnicy, narkotyków itp, tak jak to już ktos zauważył wcześniej treningi sportów czy też sztuk walki mogą być taką odskocznią. A jeśli chodzi o stosunk parterskie to jak ktoś nie zaakceptuje tego co robisz (oczywiście trzeba tu mieć pewien umiar) to nie zasługuje na to by być właśnie partnerem.
A co do tych substancji, to są to tzw serotoniny i ja jestem chyba "przypadkiem" notorycznego ich braku, więc łatwo popadam w nałogi

[budo_daniel]

Cholera, małe sprostowanie do powyższego " nie bez tej ...." tylko "z pomocą"

[budo_skiper]

... dlatego wole mniejsze zło...

Sport nazywasz "mniejszym złem"?? :-)