183 odpowiedzi w tym temacie

[budo_akahige]

Dla mnie Twój przykład jest bardziej zrozumiały od anegdoty o egzaminatorze z defektem pamięci krotkotrwalej ; )

Matko!
Rzeczywiście nie zrozumiałeś. Podpowiem tylko, że w tym kawale ( o głębokim przesłaniu filozoficznym ) musi być lawina, a egzaminator nie ma defektu pamięci krótkotrwałej. ;-) ;-) ;-) ;-) ;-)

[budo_thufir hawat]

Tutaj też wiedziałem że będzie problem, i przyznam że nie wiem jak z niego wybrnąć, czyli jak "ustawić" walkę combatowca i sportowca, z zaskoczenia jak piszesz czy na trawniku przed domem z ojcem braci jaki sekundantem;)
Przyjmijmy że chodzi o sprzeczkę która przeradza się w bijatykę, choć nie wiem czy jest sens dodawać kolejną zmienną, jak w ogóle czy jest sens dalej brnąć w ten przykład i dodawać kolejne "zmienne" , wyjdzie z tego chyba tylko masło maślane..., ale myślę że zrozumieliście o co chodziło w tym przykładzie.

No właśnie myślę że niemożliwe jest "ustawienie" takiej walki w sposób który by nie faworyzował którejś ze stron. To trochę tak, jakbyś chciał się przekonać, czy lepszym strzelcem jest komandos z Delta Force, czy strzelec sportowy klasy olimpijskiej...

Pozdrawiam, Thufir

[budo_email]

dubel

[budo_email]

Oj, po łebkach przeczytałem temat i wcześniej przegapiłem bardzo dobrze ujętą Zasadę Wosia.
Akahige, jedyne głębokie przesłanie filozoficzne jakie płynie z anegdoty nosi m.in. nazwę "palenie głupa" rozumiem, że taki był cel tej opowieści.
Przykład Osadnika nie jest tak bardzo filozoficzny jeśli zastosować wspomnianą zasadę Wosia (czy tez zbiór bo było tam kilka pktów); kto nie zastanawiał się nigdy nad podobną sytuacją? Jeśli obaj byliby "obici", przewagę zyskuje wielokrotnie ćwiczona technika.
To się tyczy również scenerii o której pisze niżej Thufir. Różnica między Delta Force a strzelcem olimpijskim będzie taka, że ten pierwszy zabija a drugi strzela do tarczy.
Jeśli Delta Force wcześniej ćwiczył w klubie sportowym strzelanie z KBKS a olimpijczyk był dwa lata w Afganistanie i strzelał do Talibów, nie będzie miało znaczenia dla nich otoczenie tylko broń, którą dostaną do ręki, którą lepiej się posługują, dłużej nią ćwiczą. Czyli technika.

[budo_email]

dubel

[budo_martius]

Różnica między Delta Force a strzelcem olimpijskim będzie taka, że ten pierwszy zabija a drugi strzela do tarczy.

Szybciej sie zrobi z olimpijczyka dobrego snajpera niz z dobrego snajpera olimpijczyka

[budo_jet]

- aby skutecznie bić się na ulicy w dorosłym życiu, musisz być obity na maksa za młodu, w podstawówce, gimnazjum czy szkole średniej, masz walczyć na maksa i nie ważne czy więcej razy przegrałeś czy wygrałeś, masz się napierdalać, aby zdobywać doświadczenia, wzmacniać swoja pozycję grupową i nabywać pewności siebie,
- bo walki dzieci i nastolatków między sobą, rzadko skutkują poważniejszymi obrażeniami, walka dwóch dorosłych mężczyzn może zakończyć się śmiercią po jednym ciosie..., więc trzeba to robić jak się jest młodym,

A słyszałeś Wosiu o sparingach w ochraniaczach, gdzie walka nie kończy się śmiercią po jednym ciosie? Z całym szacunkiem, ta Twoja teoria jest dla mnie bardzo naciągana. Owszem, obicie w dzieciństwie może wpłynąć na większą pewność siebie w późniejszym wieku, lecz też nie musi być wyznacznikiem tego, że ktoś umie się bić. Z resztą, sam się przyznam, że podobnie jak mort miałem w dzieciństwie problemy z silniejszymi kolegami, jako że byłem niewielkiej postury a miałem akurat trudną klasę. Między innymi dlatego zacząłem trenować SW. Lata później miałem kilka sytuacji na ulicy i, wbrew Twojej teorii, nie robiłem pod siebie.

Wszyscy wiemy jak wyglądają bójki w szkole podstawowej czy gimnazjum, nie są one zbyt niebezpieczne dla zdrowia. Znacznie więcej doświadczenia daje bójka właśnie w dorosłym wieku, kiedy już nie można beztrosko młócić się cepami, bo "walka dwóch dorosłych mężczyzn może zakończyć się śmiercią po jednym ciosie...".

[budo_shouryu]

U mnie w gimnazjum łamali nosy, ręce i nogi. :roll:
Ps. I tłukli nauczycieli.
Pss. A cała teoria Wosia, to chyba z animal planet jest wzięta.

[budo_whitebelt]

ważę ok 70 kg i mam 34 w bicepsie ,ale potrafiłem teroryzować kilkuosobowe grupy potężniejszych ode mnie napastników- czasem nawet nie dochodzilo do uzycia przemocy.

Mort, a możesz napisać, jak to robisz? Pytam serio, bez aronii. To może być bardzo przydatna umiejętność ;-)

Wosiu, nie dałeś znać, co trenujesz - chyba się obraziłeś? ;-)

[budo_jet]

Pytam serio, bez aronii.

A z jagodami?

[budo_wosiu]

Wosiu, nie dałeś znać, co trenujesz

Od dłuższego czasu ze względów życiowych nie trenuję, ale jakby co, to Sztukę Lekkości, Styl Spontaniczny oraz Sztukę Miotania Kamieniami Ludu Buyi. ;-)

[budo_whitebelt]

A z jagodami?

A gdzie tam. Bez ("Zwariowała pani? Na co mi bez?")

Od dłuższego czasu ze względów życiowych nie trenuję, ale jakby co, to Sztukę Lekkości, Styl Spontaniczny oraz Sztukę Miotania Kamieniami Ludu Buyi. ;-)

Czy to aby na pewno jest skuteczne na ulicy...? ;-)

[budo_mort]

ważę ok 70 kg i mam 34 w bicepsie ,ale potrafiłem teroryzować kilkuosobowe grupy potężniejszych ode mnie napastników- czasem nawet nie dochodzilo do uzycia przemocy.

Mort, a możesz napisać, jak to robisz? Pytam serio, bez aronii. To może być bardzo przydatna umiejętność ;-)

Wosiu, nie dałeś znać, co trenujesz - chyba się obraziłeś? ;-)

napisałem jakiś czas temu w dziale "walka nożem", więc przeklejam:

roblaecki- jak byłem sporo młodszy miałem coś takiego, że przyciągałem zaczepiających dresów- czasem dwa razy w ciagu dnia mi się zdarzało. Wczesniej właśnie robiłem tak jak ty- w sytuacji zagrozenia zastanawiałem się jakiej techniki użyć a to powoduje paraliż decyzyjny. Świetnie zwrócił na to uwagę Jan Chodkiewicz w swoim opracowaniu n/t walki bagnetem. Ówczesni praktycy (XIX w) zauważyli, że jest typ żołnierza, który pomimo znajomości technik walki za dużo sie zastanawia dając się łatwo pobić w walce na bagnety żołnierzowi, ktory po prostu bez namysłu atakuje.
Taka postawa wskazuje, że już przegrałeś- bo oddałęś inicjatywę i nie dizałasz w czasie realnym.

JA natomiast od kilku lat mam inną zasadę. W sytuacji konfliktu zawsze wyobrażam sobie przeciwnika leżącego na ziemi totalnie zdominowanego, rozbitego i płaczącego. Jednoczesnie rozmawiam z nim patrząc się na niego jak na ulubiony deser Nie zdarzyło się jeszcze żebym musiał się bić- kończy się na rozmowie, pojednawczych gestach
Jestem przy tym dośc mikry- 177/70-75 kg. A są to sytuacje typu: wbicie się w srodek pijanej 9- cio osobowej ekipy, kiedy początek interakcji to "k...wa...za...bię cię!" połączone z uniesionymi piąchami, albo interwencja w sytuacji, gdy kilkuosobowa grupa wdeptywała chłopaka w podłogę autobusu, za krzywe spojrzenie.albo wielki bamber chodzący po pociagu i wymuszający pieniądze na ludziach, który na mój widok mówi "o, z toba nie gadam" - ( to akurat była przesmieszna sytuacja bo koleś zorientował się, że u mnie nic nie ugra i zaczał sie czepiać drugiego faceta w przedziale, który , mimi, ze duzo wiekszy ode mnie prawie piszczał tłumacząc się ,ze nie ma pieniędzy- a napastnik coraz bardziej się rozkręcał. pamieam, że zlitowałem się nad tym facetem i zawołałem napastnika wręczxając mu 2 złote "pańskim gestem". Zrobił wtedy okrągłe oczka zdziwionego misia bo kompletnie sie pogubił no i musiałem wyprosić go z przedziału.

Od kiedy stosuję taka taktykę mam wrażenie, że napastnik w jakis sposób to odbiera i robi wszystko żeby wycofać się z sytuacji. Wystarczy mu umożliwic odwrót bez ryzyka utraty twarzy przed kumplami

Na pewno nie działa to zawsze i wszędzie, ale jest duzo lepsze od taktyki rozkminiania tryliarda mozliwości.
Temat interesuje mnie, bo zauwazyłem, że mój 7 letni syn ma podobne zawiechy decyzyjne kiedy jakiś dzieciak -często na granicy upośledzenia po prostu robi swoje bez zbędnych dylematów.

[budo_thufir hawat]

Mort- fajny post.

Pozdrawiam, Thufir

[budo_wosiu]

W sytuacji konfliktu zawsze wyobrażam sobie przeciwnika leżącego na ziemi totalnie zdominowanego, rozbitego i płaczącego. Jednoczesnie rozmawiam z nim patrząc się na niego jak na ulubiony deser

;-) Jaki ten świat mały...

Zacytuję siebie z jednego artykułu:

"oczy jak rozbłyskujące meteory" - ostry, przeszywający wzrok, wyrażający całkowitą pewność siebie, krańcową determinację i pełne skupienie na przeciwniku, nie tyle gniewny, co drapieżny, na podobieństwo np. orła wpatrującego się w potencjalną zdobycz, "

[budo_mort]

widzisz wosiu zawsze bardziej ciągnęło mnie do prozy niż poezji... ;-)

swoją drogą, jakbym był napastnikiem i napadniety zacząłby mi cos truć o meteorach, wzrokach orła to bym zwiewał gdzie pieprz rośnie...

[budo_czarny msciciel]

to jest troche trikowy temat - jajko czy kura:) - tak jak mozna poczytac np. jak sie zachowywac na rozmowie zeby wygladac na pewnego siebie itd. a mozna byc pewnym siebie i wtedy mowa ciala bedzie to pokazywac, tak samo troche jest moim zdaniem z tym wzrokiem, jak sie czujesz pewnie to patrzysz sie tak wlasnie.

[budo_whitebelt]

Mort, fajny post, dzięki.

Chciałem trochę podrążyć:

po pierwsze primo - przez "paraliż decyzyjny" rozumiesz zastanawianie się jakiej techniki użyć, czy bardziej szeroko - myśli typu "czy w ogóle warto coś zaczynać, a jeśli on się tylko bardziej zdenerwuje itp." - czyli, czy w ogóle przystąpić do akcji a nie tylko co zastosować (jak się już zdecyduje, że przystąpić). Czy może jedno i drugie?

po drugie primo - na ile ta Twoja metoda (świetna notabene ) pomaga przezwyciężyć ten paraliż decyzyjny? bo ja to rozumiem tak, że samego paraliiżu nie przezwycięża, ale zapobiega sytuacji, w której do niego dochodzi (tj. eliminuje zagrożenie na wcześniejszym etapie). Dobrze rozumiem? Czy jak już sobie wyobrazisz przeciwnika na ziemi, spojrzysz na niego jak na deser to wtedy u Ciebie mija etap paraliżu decyzyjnego?

Dzięki i pozdr

[budo_wosiu]

swoją drogą, jakbym był napastnikiem i napadniety zacząłby mi cos truć o meteorach, wzrokach orła to bym zwiewał gdzie pieprz rośnie...

8O

A o co chodzi? Czy ja coś takiego napisałem?


Chodziło mi tylko o podobny opis odpowiedniej postawy mentalnej i wynikający z niej wzrok, czyli np. Mort patrzący się na ulubiony deser albo orzeł na ofiarę. Posłużyłem się przy tym cytatem z opisu pewnego chińskiego stylu.
Miałem nadzieję, że to jest zrozumiałe.

[budo_mort]

jest zrozumiałe ;-) wyluzuj- to nie był osobisty przytyk- podążyłem za twoja analogią i jej podniosłym opisem.