Na podstawie licznych badań ustalono np., że człowiek z zaburzeniami nerwicowymi o osłabionej kondycji psychofizycznej, ma oddech nierówny, osłabiony i płytki. Natomiast u osobnika zdrowego i silnego ten proces fizfologiczny przebiega odmiennie - oddech jest w miare głęboki i spokojny.
Ciekawe czy za to odkrycie ktoś dostał IgNobla
Jaki bużet był przeznaczony na te badania
Znaczenie oddechu dla wzmocnienia żywotności organizmu odkryto w Azji już kilka tysięcy lat temu. wydaje się, że najwcześniej zainteresowanie oddechem rozpowszechnilo się w Indiach, później w Chinach, Japonii i innych rejonach tej cześci świata.
Istotne jest w tym aspekcie znaczenie
braku oddechu dla żywotności bądź braku żywotności organizmu.
Zainteresowanie oddechem rozprzestrzeniło sie wiele milionów lat wcześniej u ryp zmienno (dwu) dysznych rozpoczynających ekspansję na stałym lądzie.
W wyniku ciągłych poszukiwań sposobu oddychania, który byłby najbardziej efektywny, powstało wiele metod i szkoł wykonywania go oraz regulacji. Jedne preferowały kontrolowane oddychanie przez nos, inne nakazywały wdech przez nos, a wydech przez usta itp.
fantastyczny artukół bardzo mi sie podoba. Metody regulacji oddychania ot przykład co robić kiedy ma się dużo czasu wolnego.
Ponieważ sposób oddychania ma niewątpliwie wpływ na naszą psychikę, , metody oddychania zaczęto wprowadzać do praktyk religijnych. w ten sposób oddech włączono z czasem w całe dziedzictwo duchowe Azji i interpretowano w świetle obowiązującego tu swiatopoglądu.
Owszem można się np. hiperwentylować co daje fajne efekty mistyczne. Można wraz z oddechem przyjmoać inne niematerialne dymy i kadzidła. Wtedy religijny aspekt oddechu jest zdecydowanie wzmocniony
W Indiach np. mowi się, iż powietrze nasycone jest życiodajną energią - praną (odpowiednik japońskiego ki, chińskiego chi) Tak jak wdychamu tlen następnie absorbowany przez krew, tak układ nerwowy wchłania pranę, która wzmacnia go. Nagromadzona w nim energia jest z kolei wykorzystywana w procesach myslenia, działania, w aktach woli itp.
Kiedyś nie znano tlenu, a znano skutki braku powietrza, zapewne stąd koncepcja energii życiowej
A nam powinienn wystarczć po prostu tlen? Po co tworzyć dodatkowe byty?
Fajny tekst na weekend
pozdrawiam
"W języku japońskim słowo kokyu oznacza oddychanie. "Oddychanie jest panem siły" - mówi jedno ze starych chińskich przysłów. Współczesna nauka w pełni to potwierdziła. Na podstawie licznych badań ustalono np., że człowiek z zaburzeniami nerwicowymi o osłabionej kondycji psychofizycznej, ma oddech nierówny, osłabiony i płytki. Natomiast u osobnika zdrowego i silnego ten proces fizfologiczny przebiega odmiennie - oddech jest w miare głęboki i spokojny. Znaczenie oddechu dla wzmocnienia żywotności organizmu odkryto w Azji już kilka tysięcy lat temu. wydaje się, że najwcześniej zainteresowanie oddechem rozpowszechnilo się w Indiach, później w Chinach, Japonii i innych rejonach tej cześci świata. W wyniku ciągłych poszukiwań sposobu oddychania, który byłby najbardziej efektywny, powstało wiele metod i szkoł wykonywania go oraz regulacji. Jedne preferowały kontrolowane oddychanie przez nos, inne nakazywały wdech przez nos, a wydech przez usta itp. Ponieważ sposób oddychania ma niewątpliwie wpływ na naszą psychikę, o czym już wspomniano, w celu zwiększenia stopnia koncentracji i pogłebienia ćwiczeń medytacyjnych, metody oddychania zaczęto wprowadzać do praktyk religijnych. w ten sposób oddech włączono z czasem w całe dziedzictwo duchowe Azji i interpretowano w świetle obowiązującego tu swiatopoglądu. W Indiach np. mowi się, iż powietrze nasycone jest życiodajną energią - praną (odpowiednik japońskiego ki, chińskiego chi) Tak jak wdychamu tlen następnie absorbowany przez krew, tak układ nerwowy wchłania pranę, która wzmacnia go. Nagromadzona w nim energia jest z kolei wykorzystywana w procesach myslenia, działania, w aktach woli itp. Tak więc z czasem zaczęto mówic o oddychaniu nie tylko w kategoriach procesu fizjologicznego, ale wskazywano wprost na jego charakter duchowy. W aikido kokyu to "siła oddechu". Na wyższym poziomie ćwiczeń praktycy dążą do tego, by ich kokyu wypływało z hara i było skordynowane z ki. Jeżeli się tego nie osiągnie, to według doktryny obronnej aikido wykonywane techniki będą tylko odmianą baletu lub akrobatyki. Każdy ruch musi być więc zgrany z kokyu, który z kolei jest manifestacją twojego ki. Tylko wtedy to, co robisz, będzie skuteczne. E. Herrigel pisząc o prawidłowym oddychaniu w sztukach walki w książce "Zen w sztuce łucznictwa" stwierdza, że jeżeli adept doświadczy siły oddechu i zrozumie ją, wówczas jego techniki bedą wykonywane zgodne z etyką, bez agresji i bez chęci niszczenia. Wtedy też sztuka walki nie będzie tylko fizyczną metodą pokonywania przeciwnika: "...byłem kontent, zacząłem bowiem rozumieć, czemu system samoobrony (czyt. aikido), zgodnie z którym obala się przeciwnika nieoczekiwanie, z niewymuszoną giętkością ustępując jego zaciekłym atakom - a więc obracając przeciwko niemu własną siłę - nosi miano sztuki łagodnej... Piekny widok przedstawia sobą człowiek bez wysiłku dokonujący czynu wymagającego ogromnego wielkiej siły. Cały Wschód nader wrażliwy na ten rodzaj piękna darzy go szczególnie wdzięcznym poważaniem."
FaceBook
