63 odpowiedzi w tym temacie

[budo_dmx-fighter]

Obczajcie sobie ten filmik ...

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

[budo_dacheng]

Swoją drogą podobno "bezforemność" u Bruca została zainspirowana kontaktem z Liang Zipengiem (Leung Tzu-pang), mistrzem liuhebafaquan, uczniem Wu Yihui'a i trochę Wang Xiangzhai'a. Przynajmniej tak jeden gość z Hongkongu w chińskim magazynie parę lat temu się wypowiadał. Zwracał uwagę, że wypowiedzi Bruca, to są praktycznie dosłowne cytaty z tego źródła. Jednocześnie jednak zauważał, że cały wpływ ograniczył się do inspiracji koncepcjami, bez przejęcia metod treningowych.

Kolega ze Śląska, po przeczytaniu tego posta przypomniał sobie, że ma pewną starą publikację, która o tym wspomina.

"BRUCE LEE. HIS UNKNOWS IN MARTIAL ARTS LEARNING"
Wyd.: Bruce Lee Jeet-kune-do Club, Hong Kong, 1977

Bruce po pierwszym kontakcie z taijiquan (którego uczył się od ojca) i porażce związanej z jego użyciem, był zniechęcony do taijiquan i styli wewnętrznych. Gdy już był po pewnych czasie treningu Wing Chun, ale także Hung kuen, Choy Lee Fut i judo, ojciec, który wówczas był uczniem Liang Zipenga (w w.w. publikacji pojawia się pisownia Liang Tzu-peng i Liang Tze-peng), namówił Bruce'a do spotkania z Liangiem. Książeczka podaje, że Liang zajmował się m.in. I-kune (czyli Yiquan) oraz Six-hop-eight-fa-kune (zabawny mix sylab z dialektu kantońskiego i języka angielskiego, ale chodzi po prostu o liuhebafaquan, czyli styl sześciu harmonii i ośmiu metod). Bruce zainteresował się tym, czego uczył Liang i chciał się uczyć od niego. Jednak Liang zażądał, żeby porzucił to wszystko, czego Bruce uczył się do tej pory. Bruce na to nie poszedł. Liang go zatem nie uczył. W wyniku próśb Bruce został dopuszczony tylko do uczestnictwa w wykładach.

To wyjaśnia dlaczego, podczas gdy w koncepcjach jeet-kune-do wyraźnie widać wpływ yiquan i liuhebafaquan, nie ma tam śladu metod treningowych tych systemów.

Przy okazji z w.w. publikacji dowiedzialem się jeszcze jednej ciekawej rzeczy. Okazuje się, że pierwsza książka Bruce'a Lee: "CHINESE GUNG FU. The Philosophical Art of Self Defense", wydana w 1963 roku, opiera się w dużej mierze (bezpośrednie tlumaczenie dużych fragmentów) na książce Cai Longyun'a (w książeczce pisownia Tsai Lung-Yun) "WUSHU YUNDONG JIBEN XUNLIAN" ("Trening podstawowy sportu wushu"). Cai Longyun to mistrz stylu huaquan, który zaangażował się już w latach 50. w tworzenie sportowego wushu, a ta jego książka była jedną z pierwszych publikacji dotyczących sportowego wushu, napisaną na zamówienie władz sportowych ChRL. Za swoje zasługi, gdy w ChRL zaczęto wprowadzać system stopni w sportowym wushu, Cai Longyun był jednym z kilku, którzy otrzymali najwyższy stopień - 9 duan.

[budo_reed_88]

Szkoda, że Bruce nieżyje.
Ciekawe co by robił i mówił na temat tego co sie mówi o nim.

[budo_krzyk]

Moim zdaniem, smierc św Bruce'a Lee jest jedna z przyczyn dla ktorych zaczalem sie interesowac Kung-Fu. Zaczalem czytac, a potem trenowac. A co by bylo gdyby jeszcze zyl, co bylo by mozliwe ? Powiedzmy ze jego smierc jest moim natchnieniem, i moze nawet nie tylko dla mnie. Nie mowie ze dobrze ze umarl, lecz jakby zyl bylby pewnie inaczej spostrzegany niz teraz po jego smierci. :roll: