Napisano Ponad rok temu
Re: Charakterystyka metalu na nóż
Troche tego duzo i mam wątpliwości czy mnie ktos nie zgnoi, ale zaryzykuje.
Węgiel to podstawowy składnik, od niego zależna jest twardość i wytrzymałośc po zahartowaniu. W stalach narzędziowych waha sie w granicy 0,3 do 1,5 a nawet 2,2 (ale wtedy jest koło 12-14% chromu). Od 0,7 - 0,8 uzyskuje sie juz pełną twardość HRC=62). O temperaturach hartowania służy rzeczony juz układ Fe-C
Chrom - 1,5% obniża temerature hartowania i umożliwia chłodzenie olejem (mniejsze napręzenia), większe ilości w stali sprzyjaja nierdzewności (do 18-19%)
Wolfram - zwiększa odporność na ścieranie, dzięki tworzącym sie węglikom wolframu, nie obniża on krytycznej temperatury hartowania więc trzeba stosować do chłoddzenia wode, w wyniku czego prowadzi często do pęknięc (chyba że dorzuci sie chrom). Podwyższa wytrzymałośc stali w wysokich temp.
Molibden - tak jak wolfram tyle że trzeba go 2 - 3 razy mniej, w małych ilościach poprawia hartownośc stali
Wanad - jest stosowanych chyba głownie w stalach szybkotnących (do 3-4 %), gdyż tworzy trwałe i twarde wegliki wanadu, czyli poprawia odpornośc na ścieranie, sprawia że stal jest drobnoziarnista
Tytan - tworzy trwałe egliki tytanu i hamuje rozrost ziarna, daje odpornośc na wysokie temperatury, w małych ilościach zmniejsza kruchość
Kobalt - tak jak tytan tyle sie go nie stosuje bo obniża udarność, jest za to stosowany jako spoiwo węglików spiekanych
mangan - wiąże ze sobą siarke tworzą siarczki manganu, zamiast siarczków żelaza które zwiększają kruchośc, sprzyja rozrostowi ziarna i powstaniu pęknięć szlifierskich więc dają go do stali w małych ilościach
Krzem - 1,5 - 3% zwiększa sprężystość stali, stosowany w stalach żąroodpornych
Nikiel - obniża hartowanie w oleju, jest drogi i deficytowy u nas wiec az tak czesto nie stosowany
Glin - ponoć niemcy go używają w swych stalach
Siarka i fosfor - zanieczyszczenia (nikt i ch nie chce) hyba ze w stali automatowej
Przepraszam że tak dużo