Koenzym Q-10 został wyizolowany po raz pierwszy w roku 1957 przez amerykańskiego biochemika, Frederica Crane’a z serca wołowego. Już wkrótce odkryciem zainteresowali się naukowcy ze wszystkich wiodących ośrodków badawczych świata. W roku 1978 profesor Uniwersytetu Cambridge, Peter Mitchel, otrzymał Nagrodę Nobla za odkrycie mechanizmu syntezy ATP, w którym nadrzędną rolę pełni koenzym Q-10 jako czynnik sprawczy i zawiadujący systemem transferowania energii komórkowej.
Wszechobecny koenzym
Koenzym Q-10 jest nieustannie wykorzystywany przez komórki organizmu w procesie oddychania tlenowego, oddychania komórkowego i w ogóle w procesach metabolicznych. Ma on również zdolność działania antyoksydacyjnego, co oznacza, że jest przeciwutleniaczem chroniącym komórki przed atakiem wolnych rodników, które dokonują uszkodzeń ważnych komórkowych cząsteczek, takich jak na przykład DNA oraz lipidy.
Koenzym występuje w większości tkanek, ale jego najwyższe stężenie spotyka się w sercu, wątrobie, nerkach i trzustce, natomiast najmniej jest go w płucach. Specjaliści twierdzą, że koenzym Q-10 to cichy stymulant wszystkiego, co funkcjonuje w organizmie, odpowiada za to, aby wszystkie organy wykonywały swoje zadania w optymalny sposób.
Żródło: KiF
Ponad rok temu
FaceBook
