16 odpowiedzi w tym temacie

[fitkot]

Moda, konieczność czy przypadek – różne są przyczyny rozpoczęcia przez nas regularnej aktywności ruchowej. Osoby, które wytrwały w tej regularności, zgodnie stwierdzą, że teraz ciężko byłoby im przestać, bo oznacza to zmianę całego ich życia. Jednak co zrobić, aby utrzymać motywację i co dzieje się z nią w trakcie naszego rozwoju poprzez uprawianie wysiłku fizycznego.

 

Wskazane przeze mnie elementy motywacyjne, wynikają z mojej motywacji i mojego podejścia do aktywnego trybu życia. Zapewne każda osoba ma swoje motywacje, swoje cele i plany i jeśli są one skuteczne to jak najbardziej są prawidłowe.

 

1. Cel

 

Cel musi być mierzalny, wtedy łatwiej kontrolować postępy i dążyć do niego. Dlatego najlepiej prowadzić dziennik, mieć rozpisany plan treningowy i regularnie zapisywać stan faktyczny. Wówczas łatwo zmierzyć efekty. Oczywiście cel musi być dobrze dobrany, gdyż jeśli jest zbyt odległy i ambitny, może zniechęcać. Najlepiej jeśli cel rozłożymy na kilka mniejszych celów, wówczas krok po kroku, od szczegółu do ogółu, osiągniemy więcej.

 

 

2. Rywalizacja

 

Walka, ambicja, wyzwanie – te trzy rzeczy określają moje codzienne podejście do aktywności. Rywalizacja nie musi oznaczać wcale tylko udziału w zawodach i mierzenia się z innymi osobami. Najpierw trzeba nauczyć się walczyć ze swoimi słabościami i brakami. Pracować nad sobą i swoimi wynikami. To jak mierzenie się z samym sobą ale tym dawnym, poprzednim, słabszym, mniej aktywnym. Wygrana walka ze swoją słabością, ze swoim „nie chce mi się” daje równie dużo motywacji jak zwycięstwo i rywalizacja z innymi.

 

 

3. Emocje

 

Emocje i uczucia ściśle związane są z dążeniem do celu i rywalizacją. Uczucia towarzyszące podczas treningu: skupienie, pasja, siła wewnętrzna są nieodłączne. Oczywiście pojawiają się też uczucia negatywne: bezsilność, złość, żal, jeśli nie uda nam się poprawić poprzedniego wyniku lub mamy słabszy dzień i trening nie wypada najlepiej. Euforia po wygranej i radość ze zwycięstwa, z poprawienia czasu czy progresu obciążeniowego daje siłę i wiarę, że w nasz wysiłek nie został zmarnowany. Trening również nie obejdzie się bez uczucia bólu, bezsilności, zaciskania zębów, gdyż wysiłek to nieodłączny element pracy nad sobą i nie zawsze jest on przyjemny, jednak wygrana walka, to że dotrwaliśmy do końca treningu, pomimo, że często ostatnie powtórzenie wywołało grymas bólu na twarzy, jest rekompensatą za wylanie hektolitrów potu.

 

 

4. Uznanie innych

 

Motywują nas także inni, którzy doceniają naszą pracę nad sobą, gratulują, dopingują i pytają, skąd w nas tyle siły i motywacji. Mnie osobiście udało się zmotywować kilka osób i jestem z tego bardzo zadowolona, tym bardziej, że aktualnie uczę się na instruktora fitness i treningu siłowego.

Jeśli moją radość z wygranej czy osiągnięcia celu, podziela także ktoś inny, czy to znajomy czy nawet obca osoba, to jest to podwójna motywacja dla mnie, gdyż świadczy o tym, że mój sukces jest widoczny także na zewnątrz i budzi zainteresowanie innych osób.

 

 

5. Samopoczucie

 

Wszystkie motywatory opisane powyżej, wpływają na nasze myślenie i zmianę podejścia do życia i jego sensu w ogóle. Endorfiny i adrenalina towarzyszące wysiłkowi czy rywalizacji są swoistym opium działającym na organizm jak narkotyk. Już nie tylko widok ładniejszej sylwetki w lustrze, czy komplementy innych osób poprawiają nasze samopoczucie, ale także chemia wewnętrzna, która wytwarza się w organizmie, kiedy jesteśmy aktywni. Zmiana trybu życia na aktywny, która wiąże się z dietą i większym dotlenieniem organizmu, sprawia, że 24 godziny na dobę funkcjonujemy na wyższych obrotach, nasz mózg sprawniej funkcjonuje, lepiej śpimy, jesteśmy odporniejsi na stres i w końcu akceptujemy siebie i naszą przemianę, gdyż odkrywamy w sobie to co najlepsze.

 

 

Autorka: fitkot

Użytkownik fitkot edytował ten post Ponad rok temu

[Litwin81]

Mnie zmotywowało życie,stawiając mnie pod ścianą,zaryzykowałem wszystkim i akurat mi się na razie udaje.

[Magdalena83]

Na początku nie miałam jakiejś motywacji czy celu, chciałam spędzać czas ze swoim facetem w jego klimatach.

I tak złapałam zajawkę, rok, drugi, trzeci ... teraz jest to sposób na życie, ciągle dieta, ból i pot.... 

[fitkot]

U mnie też to różnie wyglądało, bo różnie się w życiu układało. Jak na ironię, żaden mój facet nie podzielał mojej motywacji. Może dlatego jestem singlem, bo faceci boją się silnych kobiet. Cele miałam różne, bo nie od razu była siłownia, po drodze wiele różnych aktywności, począwszy od tańca brzucha na indoor cyclingu skończywszy. Jednak teraz, jakbym miała wymienić, to pewnie jeszcze inne rzeczy, bardziej lub mniej przyziemne mnie motywują. Bo czasem jest to dobra pogoda, zachęcająca do biegów, czasem nowy ciuszek, w którym nie tylko ładnie się wygląda, ale i wygodnie ćwiczy. Teraz kiedy przechodzę na drugą stronę, czyli staję się instruktorem, patrzę z innej perspektywy na aktywność fizyczną, na ludzi, którzy ją uprawiają, a w końcu na siebie i swoje życie. 

[Grammatikk]

Patrzę w lustro, widzę biedę i motywacja rośnie. Od niedawna pewna Pani daje mi jej tyle że trudno to udźwignąć

[fitkot]

Patrzę w lustro, widzę biedę =D Mega motto =D <3 To ciężka ta Pani musi być, że ciężko udźwignąć

Użytkownik fitkot edytował ten post Ponad rok temu

[Litwin81]

Faceci mają na ogół prostą mobilizację,dostali w ryj i chcą się zemścić,przynajmniej tak było za "moich czasów",dopiero później łapało się bakcyla.

[Magdalena83]

Faceci mają na ogół prostą mobilizację,dostali w ryj i chcą się zemścić,przynajmniej tak było za "moich czasów",dopiero później łapało się bakcyla.

Hehe za moich czasów też tak było, w końcu my chyba tutaj jedni ze starszych

[fitkot]

Faktycznie, bo nie ważne czy suchoklates czy bebzun do ziemi, jak bić się nie potrafił, bo nie miał siły, to dostawał bęcki Wtedy osiedlowe pakiernie królowały, gdzie wszyscy się znali. Jedna wielka rodzina Ja mam to szczęście, że pomimo uczęszczania do sieciówki, jest świetna ekipa i atmosfera. I nie przeszkadza mi nawet to, że większość jest średnio 10 lat młodsza ode mnie.  

[Magdalena83]

A ja uwielbiam takie osiedlówki tyle, by sprzęt był i można by było z niego skorzystać, a nie czekać bo pozajmowane... 

No cóż wszystkiego mieć nie można, to się jeździ 25 km na siłownie i tam ma się wszystko, wesoło jak to w rodzinie..

[Litwin81]

Ja wychowałem się an "mordowni" ale ciężko by mi było tam wrócić,zwłaszcza w zimę jak tzreba była nie raz pakować przy -10

[23Viper23]

Dużo właśnie  zależne jest od klimatu  siłowni. Jak zaczynałem to siłownia się dopiero rozwijała i klimat od początku by fajny ale teraz ćwicze w domu ale nie mam problemów z motywacją

[Magdalena83]

W domu mam sztange, obciążenia, hantle, skos, orbitrek, rowerek i po prostu przy małym dziecku nie mogę się zmotywować, bo jeśli zaśnie to mam milion innych rzeczy na głowie. 

A jak idę na siłownię na trening to jest tylko siłownia i ja... 

[MociumPan]

Mnie zmotywowało to, że gdy ćwiczę będę miał lepszą sylwetkę i ogólnie chodzi o sprawność. Jak idę z laską wieczorem to lubię mieć poczucie, że jak ktoś wyskoczy to nie wstanie.   :respect:Typowych kretynów z zaczepki ignoruję, ale każdy wie o co chodzi. Dla kogoś kto chce dla mnie źle muszę być skurwielem z krwi i kości i ma wiedzieć i WIDZIEĆ z kim tańczy.

 

@Gramm

"Patrzę w lustro, widzę biedę i motywacja rośnie. Od niedawna pewna Pani daje mi jej tyle że trudno to udźwignąć  ;)" 

 

W Twoich biedę, w innych podziw.

Użytkownik MociumPan edytował ten post Ponad rok temu

[Grammatikk]

Wiesz jak to jest mój apetyt na sylwetke jest nizaspokojony dlatego chcę więcej i więcej, czasem sie udaje, czasem nie ale ide do przodu staram się zmieniać, uczyć, wczuwać w organizm. Może być tylko lepiej

[fitkot]

Właśnie najważniejsze to słuchać siebie. Ciało mówi wiele, tylko trzeba być czujnym i otwartym na jego potrzeby. Dążenie do doskonalenia to naturalna domena sportowców czyli ludzi aktywnych fizycznie, doskonalących się w jakiejś dziedzinie. Apetyt rośnie w miarę jedzenia. A małymi krokami można osiągnąć niesamowite cele. I to co wczoraj brzmiało nierealistycznie staje się faktem. 

[Maly Koksik]

Umnie zaczeło sie od sportów walki, jednak gdy wyeliminowała mnie kontuzja po której już nie było szans by wrócic na ring. I tak póltora roku w gipsie,wiec musiałem sie czymś zając. Na poczatku by tylko zabić nude a z czasem stało się to moją pasją.