211 odpowiedzi w tym temacie

[budo_szczepan]

Czesto sie spotyka okreslenie ze aikido to Budo. Ponizszy artykul dosc dobrze przedstawia co to jest Budo. Jest po angielsku, przepraszam nie mam czasu tlumaczyc, jesli ktos by mial ochote to presze bardzo.

Orginalny tekst tutaj:
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

So you do budo? What does that mean?




So you do budo? What exactly does that mean? It’s some kind of moving zen right? Or maybe Taoist philosophy? After all, the character for “do” in budo is the same as the “tao” in Taoism. Does studying budo mean you practice a system of killing people descended from ancient Japanese warrior arts? Does it mean we dress up in old-fashioned Japanese clothes and use a bunch of Japanese words that native Japanese don't understand? Does it mean your art has a sophisticated set of moral, ethical and philosophical teachings? Does it mean that your regular practice of techniques for maiming and killing your fellow human beings are supposed to make you a better human being? Purer? Holier maybe?


For most of us, myself included, we’re doing something we enjoy. Stop. End of discussion. We enjoy it. Just like other people enjoy paddle-boarding, bird watching, and exclaiming over the latest super-hoppy beer they’ve discovered. What we’re doing in the dojo is something we enjoy. Unless you are involved in law enforcement or security of some sort, you’re probably doing this because you enjoy it. That’s the main reason any of us keep doing this for 10 or 20 or 30 or 50 or 80 years.


As much as I love all the great, high-minded benefits and lofty ideals that budo training can potentially provide, I have to recognize that what keeps me and everyone else coming back year after year, decade after decade, is the fact that we really enjoy it. Admitting that up front lets us get on to those high-minded benefits and lofty ideals honestly.


Martial arts training provides a lot of benefits. People get out and get exercise. We learn potentially useful fighting skills of various applications, self-confidence, and coordination. These things you can get from any sort of martial art though, not just budo. So what does it mean to say you do budo?


To start with, it means you’re doing a Japanese tradition. Sorry guys, but I would say that arts from other cultural traditions shouldn’t be called budo (except in Japan when the term is being used in it’s broadest possible meaning of “martial art”). If it’s not Japanese, it can’t really be budo. This isn’t to say that budo is some sort of superior concept that only the Japanese have access to.


Budo includes hundreds of years of philosophical development about individual and social responsibility and the responsibility to fully develop the oneself. The majority of this comes from a combination of Neo-Confucian ideas and native Japanese ideas about self and society, but there are a few chunks of Buddhist philosophy, a liberal dose of tea ceremony theory and practice, and a dash of Taoist mysticism sprinkled on so lightly most people don’t even realize it’s there. It is the presence and more importantly, the application of these Japanese cultural ideas that makes something budo. Without them, you’re not doing budo. You’re doing something else.


Not doing budo is not a bad thing. Chinese arts like Wing Chun, Paqua and Hung Gar all have rich cultural traditions of their own, as do arts like Escrima from the Philippines or Pencak Silat from Indonesia. To try to make any of these arts into Japanese budo would be an insult to the traditions, ideas and philosophy that have nurtured and developed those arts. There is no reason to try to force other traditions into the mold of Japanese budo. Show those traditions real respect and let them be the Philippine or Indonesian arts that they are. Respect them, don’t try to make them something else.


This brings up a reasonable question. If Japanese budo is the result of Japanese culture, can non-Japanese truly learn it? The simple answer is yes. That’s part of the brilliance of these traditions. They encapsulate so much of these philosophies and other ideas in their practice that if you train in a well established dojo in Japan, you’ll absorb most of them without even being aware that you are doing it. You’ll learn about properly fulfilling your roles in society as you occupy a variety of different ones in the dojo. You’ll be a beginner, a kohai, a sempai, an assistant, a leader and even a teacher as you stick around longer and longer. You’ll learn about Confucian ideas of self-development for the betterment of society. You’ll discover things about mental development and calm from the training.


This is not to say that you have to go out and specifically study about Neo-Confucianism or Buddhism or Taoism or tea ceremony or anything else outside the lessons of the dojo. The lessons about these ideas are already built into the practice. In many cases these ideas are so deeply embedded in Japanese culture at this point that most native Japanese can’t tell you the origin of the specific ideas and practices. They are just part of the cultural atmosphere of Japan. In budo they are often contained in the expectations that surround how you train. These ideas will show in the way lessons are taught and how members of the dojo are expected to act and treat each other.


Even in Japan it’s possible to just go to the dojo, train and go home without doing anything else, but then you won’t really be a member of the dojo, and you won’t really be learning budo. You’ll just be practicing the physical techniques without getting anything else. You probably won’t even be getting the real techniques. If you aren’t showing any serious commitment to the dojo family, the real members of the dojo aren’t likely to make an effort to teach you anything beyond the surface movements of the art.


I can hear the people saying “OK, so you can learn budo if you go to Japan. Fine, but what about those of us who can’t travel all the way to Japan and spend years living there? Are we doing budo?” Well, if the dojo is a good one, with teachers and senior members who have absorbed the lessons and the way a dojo operates in order to maintain those lessons and ideals, then certainly it is possible to learn budo outside Japan.


The problem in many places outside Japan is that the dojo were not established by people with a rich understanding of all the facets of budo. In the US, often dojo were established by people with enough understanding of the techniques to teach in a limited capacity, but without the depth of experience in the dojo to really grasp all the other things that go into making budo. Budo is a Japanese cultural tradition, and even if we come from different cultural traditions (and hey, I’m a rustbelt America, it doesn’t get much more different) it is possible to learn and even internalize the ideas about relationships and responsibility and the responsibility to develop oneself so you can fulfill your duties to your fullest ability that is wrapped up in the concept of 武道.


Budo is a term loaded with cultural baggage Budo 武道 is a way, as is distinctly shown by it’s second character 道 (michi), meaning “way.” This Budo concept implies a great way of self development, going back to The Great Learning of Confucius. The first 4 characters in Chinese are (very roughly) “Way of Great Learning” 大學之道. That fourth character is pretty familiar. It’s this idea of learning and self-development that budo is an expression of, captured and built around the particular and almost contradictory practice of studying how to hurt, maim and kill our fellow members of society. To be doing budo we don’t have to have mastered all aspects of the martial, philosophical or cultural portions of the particular style of budo we study, but we do have to be working at mastering them.


Budo incorporates a lot more than just broad principles and specific techniques for fighting and killing. It’s build on traditions of thought that predate it by by nearly 2000 years. It incorporates ideas about self-development and fulfilling your role in society (in this case the dojo society) grounded in 17th century Neo-Confucian teachings. The pedagogy teaches fighting concepts specific to conditions in Japan at various times in history. Some arts go back to the 14th or 15 centuries, some were founded in the 20th century.The arts teach and maintain traditions of fighting originating with their founding and some have additions or modifications to adapt to new features in society and fighting that may be only a few decades old. They are all filled with Japanese cultural expectations about how one behaves, learns and grows, the role of the individual in the group and how one develops into various roles within the group.


That’s the path, the way of budo. Budo styles and traditions are Japanese traditions of combat that incorporate ideas and expectations for the development and actions of the individual members of the tradition. If we’re only learning the physical techniques, then we’re not doing budo. If we’re not trying to to learn and implement the ideas about personal development and responsibility in our lives, then we aren’t doing budo. Dressing up in funny looking, archaic Japanese clothes and using some Japanese terms isn’t enough, or even necessary. We have to be working at learning the ideas about self development and responsibility and seeing how they apply to our lives while learning to maim and kill people, then we are doing budo, whether we started yesterday or have been working at it for 80 years, or anywhere in between.

[budo_gosc1418048977]

Jakiekolwiek by byly Twoje intencje Szczepanie, prosze wez pod uwage to, ze nie da sie zdefiniowac cwiczenia budo, co sugerujesz w tytule. Tego nie wyczytales z tego artykulu. Autor prawidlowo zas odnosi sie do definicji tego terminu w kontekscie tradycji i kultury Japonii. W zadnym jednak razie nie nalezy kojazyc uprawianego dzisiaj aikido z budo. A to pewnie nam sugerujesz.

Tu w Meksyku, spotkalem sie z karykatura budo w jednym z dojo, gdzie instruktor aikido nawet toalety oznaczyl znakami kanji oraz wydaje swiadectwa uzyskanych stopni kyu w jezyku japonskim. Do czego to prowadzi?

Wszystkie z kolei sprawy poruszone w artykule dotycza sztuk wojennych. Jezeli ja, wielokrotnie przedstawialem istote aikido, wlasnie jako sztuki wojennej, to juz Ty - zawsze byles tego przeciwnikiem. I nie tylko Ty. Rownie dobrze moglbys skojazyc gre w pchelki z budo i splynelo by to po Tobie jak po masle. To wlasnie odnosze do Twojej niedawnej uwagi pod moim adresem, ze nigdy nie zrozumiem strony duchowej aikido. Otoz czytaj ten artykul z uwaga. Budo bez doskonalenia umiejetnosci zabijania ludzi wogole traci sens. Podobnie jak sztuka ukladania kwiatow, bez kwiatow.

[budo_akahige]

Jezeli ja, wielokrotnie przedstawialem istote aikido, wlasnie jako sztuki wojennej, to juz Ty - zawsze byles tego przeciwnikiem. I nie tylko Ty. Rownie dobrze moglbys skojazyc gre w pchelki z budo i splynelo by to po Tobie jak po masle. To wlasnie odnosze do Twojej niedawnej uwagi pod moim adresem, ze nigdy nie zrozumiem strony duchowej aikido. Otoz czytaj ten artykul z uwaga. Budo bez doskonalenia umiejetnosci zabijania ludzi wogole traci sens. Podobnie jak sztuka ukladania kwiatow, bez kwiatow.

Dobrze gadasz Gościu, sam bym tego lepiej nie ujął.
Jednocześnie mam wrażenie, że właśnie Szczepan nigdy nie był przeciwnikiem traktowania aikido jako sztuki wojennej, za to był przeciwnikiem makdonaldyzacji budo i traktowania go powierzchownie. Podobnie jak ja.
A jednocześnie wszyscy trzej nie zgadzamy się ze sobą nawzajem, tzn kiedy kłócę się z Gościem mam Szczepana po swojej stronie, a kiedy spieram się ze Szczepanem mam po swojej stronie Gościa. Chociaż nie wprost. Ciekawe, nie? ;-)

[budo_shawnee]

Chociaż nie wprost. Ciekawe, nie? ;-)

Normalne, Polacy w dyskusji ;-)

[budo_tokugawa]

Budo bez doskonalenia umiejetnosci zabijania ludzi wogole traci sens. Podobnie jak sztuka ukladania kwiatow, bez kwiatow.

"Wygrana lub przegrana nie jest prawdziwym budo. Prawdziwe budo nie zna porażki. Nigdy nie przegrywać oznacza nigdy nie walczyć." - Morihei Ueshiba

Jak widać ile ludzi tyle definicji budo. Każdy może mieć swoją i na tym to polega. To jest droga, która powstaje pod wpływem kroków idącego a nie wytyczona przez kogoś ścieżka, która ma monopol na nazywanie się jedynym słusznym budo. Ustalanie wspólnej, uniwersalnej definicji budo nie ma sensu i jest chyba nawet niemożliwe.

[budo_szczepan]

Jakiekolwiek by byly Twoje intencje Szczepanie, prosze wez pod uwage to, ze nie da sie zdefiniowac cwiczenia budo, co sugerujesz w tytule. Tego nie wyczytales z tego artykulu. Autor prawidlowo zas odnosi sie do definicji tego terminu w kontekscie tradycji i kultury Japonii. W zadnym jednak razie nie nalezy kojazyc uprawianego dzisiaj aikido z budo. A to pewnie nam sugerujesz.

Tu w Meksyku, spotkalem sie z karykatura budo w jednym z dojo, gdzie instruktor aikido nawet toalety oznaczyl znakami kanji oraz wydaje swiadectwa uzyskanych stopni kyu w jezyku japonskim. Do czego to prowadzi?

Wszystkie z kolei sprawy poruszone w artykule dotycza sztuk wojennych. Jezeli ja, wielokrotnie przedstawialem istote aikido, wlasnie jako sztuki wojennej, to juz Ty - zawsze byles tego przeciwnikiem. I nie tylko Ty. Rownie dobrze moglbys skojazyc gre w pchelki z budo i splynelo by to po Tobie jak po masle. To wlasnie odnosze do Twojej niedawnej uwagi pod moim adresem, ze nigdy nie zrozumiem strony duchowej aikido. Otoz czytaj ten artykul z uwaga. Budo bez doskonalenia umiejetnosci zabijania ludzi wogole traci sens. Podobnie jak sztuka ukladania kwiatow, bez kwiatow.

Gosciu,
Jak cwiczysz z instruktorami japonskimi starej daty, to nawet judo mozna cwiczyc jako Budo, mimo ze znane jest na swiecie jako sport Zapeniam cie, ze nawet obecnie jest mozliwe ciwczyc aikido jako Budo, musisz tylko znalesc odpowiedniego Mistrza.

Co do zabijania ludzi w kontekscie cwiczenia Budo, to jesli solidnie cwiczysz techniki(to znaczy z odpowiednim nastawieniem psychicznym, przy fizycznie duzych obciazeniach treningowych i minimalnej wspolpracy uke ) jedna z uzyskanych umiejetnosci jest umiejetnosc manipulacji biomechanicznej ciala atakujcego. Co prowadzi do sytuacji, ze zaczynasz miec realny wybor, jak duzo 'wspolczucia' mozesz zaaplikowac podczas wykonywania techniki(naturalnie zalezy to w duzyme stopniu od trudnosci ataku).
z drugiej strony rozwijasz umiejetnosc natychmiastowej, bezposredniej trafnej decyzji i rozumienia ze zasady fair play nie mieszcza sie w definicji Budo

[budo_szczepan]

Dobrze gadasz Gościu, sam bym tego lepiej nie ujął.
Jednocześnie mam wrażenie, że właśnie Szczepan nigdy nie był przeciwnikiem traktowania aikido jako sztuki wojennej, za to był przeciwnikiem makdonaldyzacji budo i traktowania go powierzchownie. Podobnie jak ja.
A jednocześnie wszyscy trzej nie zgadzamy się ze sobą nawzajem, tzn kiedy kłócę się z Gościem mam Szczepana po swojej stronie, a kiedy spieram się ze Szczepanem mam po swojej stronie Gościa. Chociaż nie wprost. Ciekawe, nie? ;-)

Akahige - ja sie z nikim nie kloce. Ja spokojnie wymieniam poglady.
Naturalnie ze w wielu rzeczach sie zgadzamy, co nas rozni moim zdaniem, to fakt ze ja podchodze do aikido calosciowo(czyli nie wykluczajac zadnego aspekty nauczania Dziadka) natomiast wy obaj robicie to selektywnie - czyli wybieracie sobie co wam jest wygodne/co wam sie podoba.

Wynika to moim zdaniem z braku zrozumienia z waszej strony co to znaczy cwiczyc aikido jako Budo, dlatego zamiescilem ten artykul, zebysmy mieli pewna wspolna podstawe do dyskusji.

Maly przyklad:

To start with, it means you’re doing a Japanese tradition.

Co to dokladnie oznacza? Ze bez znajomosci i AKCEPTACJI tej tradycji w codziennym treningu, nie cwiczy sie aikido jako Budo.
Czy oznaczenie drzwi toalety w dojo za pomoca kanji to oznaka akceptacji japonskiej tradycji? ....hmhmh....troche to powierzchowne, nieprawdaz.... Pewniejsza oznaka jest akceptacja elementow Neo-Konfucianizmu, Buddyzmu czy Taoismu ktore ta tradycje zawiera. Jak rowniez chec samodoskonalenia sie poprzez cwiczenie technik walki, rozumienie swojej roli w dojo czy w spoleczenstwie...

Teksy typu "co te zoltki mnie moga nauczyc" czy 'sam fakt ze jest japonczykiem nie znaczy ze jest jakims mistrzem', choc czasami prawdziwe, moga rowniez oznaczac odrzucanie a priori japonskiej tradycji....

Dlatego potrzebna nam jest podstawa w formie pewnej definicji co to jest Budo zeby dyskusja byla konstruktywna.

[budo_szczepan]

Budo bez doskonalenia umiejetnosci zabijania ludzi wogole traci sens. Podobnie jak sztuka ukladania kwiatow, bez kwiatow.

"Wygrana lub przegrana nie jest prawdziwym budo. Prawdziwe budo nie zna porażki. Nigdy nie przegrywać oznacza nigdy nie walczyć." - Morihei Ueshiba

Jak widać ile ludzi tyle definicji budo. Każdy może mieć swoją i na tym to polega. To jest droga, która powstaje pod wpływem kroków idącego a nie wytyczona przez kogoś ścieżka, która ma monopol na nazywanie się jedynym słusznym budo. Ustalanie wspólnej, uniwersalnej definicji budo nie ma sensu i jest chyba nawet niemożliwe.

Bylbym NIEZWYKLE ostrozny z cytowaniem Dziadka - istnieja rozne powazne niebezpieczenstwa:
1. wyrwanie zdania z kontekstu - a japonski jest jezykiem wysoce kontekstualnym
2. nieadekwatne tlumacznie na jezyk polski czy angielski
3. malo wiarygodne zrodla

Zeby dobrze zdefiniowac Budo potrzebna jest powazna wiedza kultury japonskiej. Dlatego zacytowalem ten artykul poniewaz jego autor taka wiedze posiada, jak rowniez jest dosc dobrze wycwiczony fizycznie.

Definicje tworzone przez ignorantow nie maja zadnego znaczenia dla naszej dyskusji.

[budo_shouryu]

Jedno proste pytanie - po co wam wytwór japońskiej myśli, jakim jest "budo"?

[budo_tokugawa]

Jedno proste pytanie - po co wam wytwór japońskiej myśli, jakim jest "budo"?

Jak to po co? Żeby patrzeć na wszystkich z góry i mówić : "To nie jest żaden sport ani nawet sztuka walki. To jest BUDO, droga, życia... ale wy i tak nic nie zrozumiecie śmiertelnicy" Do takiego przekazu się to najczęściej sprowadza. Budo samo w sobie wato jest zrozumieć poprzez praktykę sztuk, które do budo są zaliczane, czyli takie które uczą pokory dyscypliny, szacunku i cierpliwości a nie obijania się na treningach, kupowania stopni za kasę i walenia pseudo mistycznych tekstów na każdym kroku.

[budo_shouryu]

Budo samo w sobie wato jest zrozumieć poprzez praktykę sztuk, które do budo są zaliczane, czyli takie które uczą pokory dyscypliny, szacunku i cierpliwości a nie obijania się na treningach, kupowania stopni za kasę i walenia pseudo mistycznych tekstów na każdym kroku.

Hmm, czyli krąg cywilizacji greko-rzymskiej / rzymsko-chrześcijańskiej nie wytworzył nic podobnego budo ? I trzeba wybiegać w poszukiwaniach aż na antypody cywilizowanego świata ?

[budo_tokugawa]

Budo samo w sobie wato jest zrozumieć poprzez praktykę sztuk, które do budo są zaliczane, czyli takie które uczą pokory dyscypliny, szacunku i cierpliwości a nie obijania się na treningach, kupowania stopni za kasę i walenia pseudo mistycznych tekstów na każdym kroku.

Hmm, czyli krąg cywilizacji greko-rzymskiej / rzymsko-chrześcijańskiej nie wytworzył nic podobnego budo ? I trzeba wybiegać w poszukiwaniach aż na antypody cywilizowanego świata ?

Mi na przykład duchowość chrześcijańska w której zostałem wychowany bardzo nie odpowiada i garnę się do tej wschodniej. Oczywiście są ludzie, który mają zupełnie na odwrót i stronią od medytacji czy wschodnich sztuk walki albo nie mają ochoty mieć do czynienia ani z ta ani z tą. Podobnego budo zachodu? Hmmm.... może bractwa rycerskie.... ale to zupełnie nie to samo.

[budo_shouryu]

Jesteś młody. Masz czas się uczyć. Możesz zacząć od tego terminu - καλοκἀγαθία .
Pokolenie bitników, oraz hippisów new age jest już na to za stare.

[budo_tokugawa]

Jesteś młody. Masz czas się uczyć. Możesz zacząć od tego terminu - καλοκἀγαθία .
Pokolenie bitników, oraz hippisów new age jest już na to za stare.

Sorry ale szukam i nie wiem co to znaczy...

[budo_shouryu]

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

[budo_tokugawa]

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kalokagatia

Ok... czyli ja po prostu nie umiem szukać No ale co to ma do budo? Z aikidocką wizją budo się to pokrywa trochę... ale jak znajdziesz wspólną płaszczyznę z ludźmi który rozumieją budo jako specjalizowanie się w zabijaniu?

[budo_akahige]

Akahige - ja sie z nikim nie kloce. Ja spokojnie wymieniam poglady.

Tak, tak, wiem. To był taki żart z tym kłóceniem się. Chociaż Gość wielokrotnie sugerował, że jestem idiotą albo jakoś tam inaczej opóźniony w rozwoju jestem. Pod spokojną wymianę poglądów nie podpadają też argumenty ad personam w rodzaju: "nie rozumiesz celu uprawiania budo".

Naturalnie ze w wielu rzeczach sie zgadzamy, co nas rozni moim zdaniem, to fakt ze ja podchodze do aikido calosciowo(czyli nie wykluczajac zadnego aspekty nauczania Dziadka) natomiast wy obaj robicie to selektywnie - czyli wybieracie sobie co wam jest wygodne/co wam sie podoba.

Problem polega na tym, że nie istnieje coś takiego jak"nauczanie Dziadka". Dziadek niczego nie nauczał, bo nauczanie to świadomy, celowy proces wg metodyki uwzględniającej psychofizyczną konstrukcję człowieka. Dlatego istnieje taka nauka/dziedzina wiedzy jak pedagogika, o której Dziadek nie miał zielonego pojęcia. Używając Twojego przykładu z pieczeniem makowca - Dziadek nikogo nie nauczył jak upiec makowiec. Mało tego, sam również nie potrafił.

Wynika to moim zdaniem z braku zrozumienia z waszej strony co to znaczy cwiczyc aikido jako Budo,

Mylisz się. Dokładnie rozumiem, co znaczy ćwiczyć aikido jako Budo. Problem polega na tym, że budo jest częścią tradycji japońskiej, z którą nie mamy ( i nie będziemy mieć ) nic wspólnego. Jeszcze raz przytoczę moją ulubioną definicję tradycji z wiadomego źródła:

"Ona nie może się tak nazywać: Tradycja!
– Dlaczego niby?
– Pytasz, dlaczego? No bo tradycją nazwać niczego nie możesz. I nie możesz uchwałą specjalną zarządzić ani jej ustanowić. Kto inaczej sądzi, świeci jak zgasła świeczka na słonecznym dworze. Tradycja to dąb, który tysiąc lat rósł w górę. Niech nikt kiełka małego z dębem nie przymierza. Tradycja naszych dziejów jest warownym murem, to jest właśnie kolęda, świąteczna wieczerza… To jest ludu śpiewanie, to jest ojców mowa, to jest nasza historia, której się nie zmieni. A to co dookoła powstaje, od nowa, to jest nasza codzienność, w której my żyjemy..."

Jedno proste pytanie - po co wam wytwór japońskiej myśli, jakim jest "budo"?

Shouryu,
Jak zwykle dobrze gadasz! Coś za mądry jesteś jak na 26 letniego gówniarza. :roll: ;-)

[budo_shouryu]

Ludzie specjalizujący sie w zabijaniu nie praktykują budo. Chyba, że na emeryturze ( mundurowej ). Albo w więzieniu.
Chcesz do nich dołączyć ? W Blackwater mają wakaty.

Akahige, czasem coś tak palnę. Uwaga, bo właśnie takie coś się zbliża...
Mowa jest o budo. Kolejne pytanie - czy było by budo , bez bushido ?

Edit.
Bo i tak trzeba będzie tłumaczyć ...
Buto, kalokagatia itp. to ideały wychowawcze. Przez wieki była ich niezliczona ilość w każdej w miarę rozwiniętej kulturze.

Marciniak kiedyś krótko skwitował, sedno było mniej więcej takie - uprawianie sztuk walki to egoistyczna i egocentryczna droga. Finito. Nie ma w tym miejsca na budo.

[budo_tokugawa]

Ludzie specjalizujący sie w zabijaniu nie praktykują budo. Chyba, że na emeryturze ( mundurowej ). Albo w więzieniu.
Chcesz do nich dołączyć ? W Blackwater mają wakaty.

Akahige, czasem coś tak palnę. Uwaga, bo właśnie takie coś się zbliża...
Mowa jest o budo. Kolejne pytanie - czy było by budo , bez bushido ?

Edit.
Bo i tak trzeba będzie tłumaczyć ...
Buto, kalokagatia itp. to ideały wychowawcze. Przez wieki była ich niezliczona ilość w każdej w miarę rozwiniętej kulturze.

Marciniak kiedyś krótko skwitował, sedno było mniej więcej takie - uprawianie sztuk walki to egoistyczna i egocentryczna droga. Finito. Nie ma w tym miejsca na budo.

Może miał na myśli sporty walki albo sztuki walki obdarte z filozofii i duchowości. Samo doskonalenie techniki nie jest uprawianiem sztuki to nie jest budo. Budo jest drogą, postawą życiową nie tylko na treningu ale zawsze. Sztuki walki odpowiednio praktykowane nie służą do egoistycznego łechtania sobie ego ale do rozwijania takich cech jak pokora, cierpliwość, opanowanie i szacunek. Walka nie jest celem sztuki walki jak się niektórym wydaje. Walka w sztuce walki jest sposobem pracy nad sobą. Celem jest kształtowanie i uszlachetnianie swojego charakteru poprzez uczenie się technik, które nierzadko są trudne i wymagają cierpliwości, opanowania i pokory żeby się ich nauczyć.

To jest właśnie metodyka i cel treningu tradycyjnych sztuk walki. I nie jest ona przestarzała ani nieskuteczna. Jest idealna bo jej celem jest rozwijanie tych dobrych cech a nie nauka walki jako takiej. To jest właśnie to czego nie rozumieją fighterzy kiedy rozmawiają o sztukach walki. Od razu przyjmują, że celem jest osiągnięcie skuteczności tak jak u nich. A tak nie jest. Umiejętność walki w sztukach gendai budo, jest nabywana przy okazji treningu nad osobowością. Umiejętność walki nie jest na 1 miejscu z punktu widzenia sztuki, ale nie można jej odmówić mistrzom którzy praktykują ją latami.

[budo_shouryu]

Tak... piękne, jak teksty z ulotek reklamowych klubów. Pusty, błędny i demagogiczny.
Napisałem post na stronę. Skasowałem.


[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Akahige dorzuci brakujące pojęcia.


Marciniak pisał o kenjutsu, praktycznej umiejętności zabijana mieczem.

Ps. Zapisz się na judo.