59 odpowiedzi w tym temacie

[budo_łyba]

Otóż drodzy koledzy karatecy, od jakiegoś czasu mam kryzys. Treningi nie cieszą mnie już tak jak kiedyś, jak dawniej nie wyobrażałem sobie dnia bez treningu tak dziś muszę się do nich zmuszać. Czuję się zmęczony tym wszystkim, dochodzę coraz częściej do wniosku że sie do tego nie nadaję itp. Jak do tej pory na palcach jednej ręki mógłbym policzyć opuszczone treningi, tak coraz częściej gdybym się nie zmusił do pójścia na trening brakło by palców u wszystkich kończyn żeby policzyć ile razy by mnie na nich nie było. Nawet dobry sparring w którym uda mi się komuś z o wiele wyższym stopniem nawtykać już prawie nie sprawia mi satysfakcji. Przechodziliście może przez coś takiego w waszych karierach? Samo przejdzie czy trzeba coś z tym zrobić? Jakieś rady? Pozdrawiam

[budo_.qzi]

To mija... lub nie Odpocznij troche od treningow, jesli zatesknisz i wroci Ci chec to super, jesli nie... no coz... byla to mila przygoda w zyciu

Pozdrawiam!

[budo_silver]

Zmień sw. Ja swego czasu trenowałem Oyama Karate, ale te wszelkie kata (układy robione pod publikę) i trenowanie techniki uderzając w powietrze znudziły mnie totalnie. Zapisz się na jakieś jj, bjj czy po prostu mma, gdzie przed/po treningu nie będziesz miał żadnej medytacji, składania przysięg, kolorowych pasów czy innych dupereli, tylko rozgrzewka, technika na tarczy/worku/macie i w pizdu sparringów w stójce i parterze.

Szanuję karate patrząc przez pryzmat ludzi z jakimi trenowałem i na pewno jest to skuteczny sw, który daje pewność siebie na ulicy. Ale jak do czegoś nie masz serca i nie daje Ci to satysfakcji - poszukaj czegoś innego.

[budo_łyba]

Zbyt dużo planów na przyszłość z tym wiązałem by do tego nie wracać i odpuścić to sobie, zwłaszcza że to jedna z niewielu przyjemności w moim życiu. Nie chcę odpuszczać treningów, bo boję się że już bym do nich nie wrócił albo zaczął ich sobie coraz więcej odpuszczać z błahych powodów

[budo_łyba]

Chodzi o to że w mojej sekcji kata robi się prawie tylko wtedy gdy rozpoczyna się przygotowania do egzaminu także prawie non stop mam treningi pod walkę, mało co technik w powietrze wszystko z partnerem, dużo kombinacji i rozwiązań pod walkę a nawet trening w Full Contact karate więc na same treinngi nie narzekam

ps. trenowałem jakiś czas mma, i mam zamiar w połowie maja dalej rekreacyjnie do tego wrocić (poza treningami karate). Ale przyznać muszę że stójka tam gdzie ćwiczyłem chowa się przy tej którą mam u siebie w sekcji karate

[budo_silver]

Bo nie będzie czarnego pasa ze złotym pagonem i jakimiś orientalnymi literkami?

Rób jak uważasz. Dobre ruchanko to też swego rodzaju poprawiacz motywacji i chęci do treningów. :wink:

[budo_łyba]

Bo postawiłem sobie cel w życiu mieć taki pasek z orientalnymi literami na który patrząc będę mógl sobie powiedzieć osiągnąłem coś w życiu. Bo miałem zacząć regularnie prowadzić treningi i bo wiele innych powodow.

No właśnie ostatnio sprawa wygląda tak że dziewczyna jest jedyną rzeczą która mnie motywuje podczas i do treningów

[budo_silver]

Idź poruchać. Monogamia tez deprymuje.

[budo_łyba]

Nie jestem w monogamii więc to nie to.

ps. dopiero teraz sobie przypomniałem znaczenie słowa monogamia

Owszem jestem w monogamii ale dobrze mi z tym :wink:

[budo_sally]

to może przejdź sie na MMA

[budo_łyba]

Mam jeszcze zawody w maju i nie mam czasu w tej chwili na rozdrabnianie się chodzeniem po sekcjach, na mma chcę wrocić początkiem maja dopiero

[budo_romanowicz]

Ja przechodziłem taki "dziwny" okres w swoim życiu. Nie bardzo wiedziałem co dalej robić. Kilku znajomych chciałem przeciągnąć na "jasną stronę mocy" - shotokan. Okazało się, że to oni mnie przeciągneli - kyokushin-kan i zrobili dobrze. Zmiany, nawet czasowe, dobrze robią. Albo utwierdzą cię w przekonaniu, że dobrze zrobiłeś dokonując zmiany albo wrócisz do korzeni.

Co prawda mam chyba parę lat więcej od ciebie ale największa radość z trenowania karate u mnie wróciła gdy zaprowadziłem na pierwszy trening mojego starszego syna ...

[budo_sally]

jak cos było nie tak to się zmieniało klub, mnie się co prawda nie zdarzyło znudzić treningami tak po prostu bo zawsze ma to jakąś przyczynę ale np jak widac było ze sie w danym klubie już nic wiecej nie nauczę, albo nie ma juz z kim ćwiczyc to konieczna była zmiana klubu. Albo na przykład walka po jakimś czasie treningów w klubie tak naprawdę pokazuje czego się tam nauczyłeś i co z niego można wynieść, więc poczekaj na zawody, jak robisz błędy wciąż te same i trener nie poprawia to zmień klub, a jak bedą postępy to sie zachęcisz do trenowania.

[budo_łyba]

Romanowicz parę lat jeszcze minie zanim zaprowadzę potomstwo na trening;)
Styl mi odpowiada, trenerzy też moim zdaniem są bardzo dobrzy. Chodzi o to że jakoś już nie cieszę się z sukcesów typu jak kogoś wyskładam po ciosie w wątrobię albo po low kicku kolo ląduje na glebie. Dawniej po takich akcjach szedłem rozpromieniony z treningu a dziś no cóż trening jak trening. I tu nie chodzi o to co trenuję ale chyba ogólnie o treningi, może jakoś bardziej zacząłem myśleć o życiu. Przyznam się ze mam obecnie 23 lata za rok skończę studia. Może po prostu taki okres w życiu jak to Romanowicz wspomniał. I za nic w świecie nie chcę się poddać i zostawić tego co robię zeby było jasne.

[budo_poul sepek]

Witaj,Lyba ja jak Romanowicz zmienilem styl zdejmujac czarny pas z trzema belkami w Oyama Karate zalorzylem pomaranczowy w Enshin Karate. Na nowo poznalem sztuke walki ten swiezy oddech,radosc nauki i nowych doznan. Nie namawiam Cie na to, bo to zbyt trudne, ale sprobuj na nowo poznac Oyama Karate od strony technicznej, skontaktuj sie z shihan Jozefem Pietrasem i pogadaj z nim o swoich problemach. Jesli nie masz z nim kontaktu napisz na priva.Pozdrawiam

[budo_łyba]

Podejrzewam że zmiana stylu wiele by nie dała, bo nawet jak ćwiczymy w full contact który jest właściwie kick boxingiem czy jak chodziłem jeszcze na mma to mimo że działy się rzeczy z których powinienem się cieszyć to jakoś się nie cieszyłem. Więc zapewne problem dotyczy ogólnie treinngów bez względu na to co trenuję.
Dziękuję za pomoc pozdrawiam

[budo_koźlak]

Łyba, jasne, że nic nie da. Ja zmieniałam w swoim życiu przez wiele lat bardzo dużo. Nawet facetów ;-) Można całe życie za czymś gonić. Każdy jest inny. U mnie to jest kwestia wyzwań. Tracę motywację, kiedy zaczyna ich brakować. Jeżeli masz tak samo, to przechodząc na nowy styl na pewno znajdziesz nowe. Pytanie, na ile Ci to starczy? A potem co? Kolejny styl?
Teraz są takie czasy, że wszystko się wymienia. Zakwaterowanie, hobby, partnerów, a nawet orientację. Sztuką jest znaleźć nowe wyzwania w obrębie dziedziny, która właśnie straciła dla nas urok. Przynajmniej jeśli uważamy, że jest dla nas ważna. Bo jeśli nie... ale wtedy nie miałbyś chyba tego problemu.

To nie jest prosta recepta. Niemniej jednak myślę, że taki właśnie jest sens dojrzałości. Ale czy może Ci mówić o dojrzałości ktoś, kto sam ma się nadal za gówniarza?

[budo_łyba]

No w końcu dopiero co skończyłaś 18 lat :wink:

Myśle że to nie jest kwestia wyzwań bo te wciąż są ale podejmowanie ich już nie przynosi tyle satysfakcji

[budo_koźlak]

Zależy jak na to spojrzeć. Jeśli, jak piszesz, uda Ci natłuc starszym stopniom to jest to wyzwanie. Ale jeśli zaczyna to być na porządku dziennym, to przestaje być wyzwaniem.

Jeżeli faktycznie nie w tym rzecz, to po prostu odpocznij. Zmuszanie się do czegoś też nie jest dobre.

[budo_wyborowa]

brak motywacji....przykro mi, nie wiem co napisac, nie jestem w temacie.