7 odpowiedzi w tym temacie

[budo_graframolo]

Bardzo ciekawy ostatnio przeczytałem artykuł napisany przez mądrego japończyka zajmującego sie profesjonalnie mieczami.

Artykuł poświęcony był zagadnieniu ostrości miecza Japońskiego.

Jak to na prawdę jest z tą ostrościa?
Otuż sa (schematycznie) dwa rodzaje ostrzy, takie jak żyletki czyli potwornie ostre, które swietnie tna lecz cieniutkie i delikatne, oraz takie jak siekiera czyli grube srednio ostre za to wytrzymałe. Zyletką drzewa sie nie zrąbie siekierą sie nie ogolisz, wszystko ma swoje zastosowanie.
Według tej tefinicji katana ostra nie jest.
Miecz japoński słuzył do walki, czyli za jego pomoca parowało sie ciosy, zasłaniało, wchodziło w klincz, przecinało twardą zbroję itp. Zatem jego główna cechą musiała być wytrzymałość. Miecze były wbrew pozorom dość masywne w cześci tnącej a i reszta także musiała byc odpowiednio proporcjonalna. Co za tym idzie miecz miał bardziej budowię i charakter siekiery niz zyletki. Czyli jego ostrość była naturalnie ograniczona przez określony krztałt. Oczywiście wiadomo iz im lepszy kowal tym i miecz leprzy, potrafił tak ostrze odchudzić by nie straciło wytrzymałosci a za razem krztałt dawał możliwość leprzego naostrzenia.
W zasadzie dobry miecz nie musi byc niesamowicie ostry ale musi przedewszystkim trzymac płaszczyzny. To jak z zyletka jesli sie zuzyje i przestanie golić to nawet po ponowny naostrzeniu nie bedzie już tak samo dobra. Dlaczego? bo tylko naostrzy się sama krawędz tnaca a właściwie w makroskali zaobli się ja. zamiast V bedzie U. I tu właśnie rola szlifierza który potrafi odpowiednio ustawić płaszczyzny. I niestety ostrzenie wiaze sie z prawie całym szlifem. Pozatym dzieki krzywiżnie i technice miecz tnie przesuwajac swoje ostrze po celu i dzieki temu przeciac mozna rozne rzeczy.

Jest też pewna kwestia. Ludzie uprawiający tameshigiri czesto bez najmniejszego wysiłku tna maty i kazdy mówi, ze maja wysmienite umiejętności. Wiekszość produkowanych obecnie mieczy jest odchudzona w cześci tnacej. Miecze te sa takze bardzo mocno ostrzone. Niestety przez to sa bardzo delikatne, wysmienicie nadaja sie do ciecia mat ale nie maja zbyt wiele wspolnego z prawdziwym ostrzem, nie wytrzymały by pierwszego starcia a przez to w pojeciu wartosci bojowych sa bezwartosciowe, sa to jedynie "przyzady sportowe".(bywa niestety, ze i antyczne miecze ludzie szlifuja by były ciensze i lepiej cieły, taki miecz jest praktycznie zniszczony)
Tameshigiri jest wyzwaniem wtedy gdy szermierz potrafi normalnym bojowym mieczem przeciać matę.

[budo_gwyn]

Zgodzę się z tym, co napisałeś a pan ów mądry podawał w całej rozciągłości. Rzecz ma się bardzo podobnie w głowniach mieczy europejskich, gdzie są przeróżne przekroje klingi w zależności od przeznaczenia, wszystkie jednakże zaostrzone są w podobny sposób, czyli 'jak przecinak' a nie 'jak nóż', przy czym mówiny tu o płaszczyznach ostrzenia właśnie a nie o 'ostrości'. W ten sposób uzyskuje się krawędź zdolną wytrzymać zarówno wszelkiej maści działania obronne jak i uderzenia w elementy uzbrojenia. Można zaryzykować tezę, że wiele współczesnych mieczy służących właściwie wyłącznie do tameshi-/suemonogiri zostało do tego przystosowanych co jednocześnie odebrało im część wartości bojowej jaką jest ogólna wytrzymałość.

Czytałem coś takiego o mieczach dwóch wielkich wojowników epoki krucjat, Ryszarda Lwie Serce i Saladyna: otóż swoim mieczem Ryszard przecinał żelazne pręty, Saladyn zaś poduszki. Żaden z nich nie potrafiłby zrobić własną bronią tego, co jego odpowiednik po drugiej stronie. Pozdrawiam
Gwyn

[budo_graframolo]

Czytałem coś takiego o mieczach dwóch wielkich wojowników epoki krucjat, Ryszarda Lwie Serce i Saladyna: otóż swoim mieczem Ryszard przecinał żelazne pręty, Saladyn zaś poduszki. Żaden z nich nie potrafiłby zrobić własną bronią tego, co jego odpowiednik po drugiej stronie

I to jest kwintesencja tego o czym ja pisalem, i zaloze sie iz na pewno kazdy z tych panow mial diametralnie inny styl walki dostosowany do posiadanej broni.

[budo_benek1313]

wydaje mi sie, że jest na to uzasadnienie historyczne. Po prostu po nastaniu szogunatu ustała era wielkich bitew, w których stawali przeciw sobie wojownicy w hełmach i zbrojach. Gdy nastał pokój, do samoobrony, gdy wróg ubrany był w kimono wystarczały lekkie miecze, ale za to bardzo ostre. Stąd we współczesnym iaido cięcia skonstruowane są w ten sposób, że "kroi" się miękkie tkanki przeciwnika, a nie główne kości ciała.

[budo_madsun]

wydaje mi sie, że jest na to uzasadnienie historyczne. Po prostu po nastaniu szogunatu ustała era wielkich bitew, w których stawali przeciw sobie wojownicy w hełmach i zbrojach. Gdy nastał pokój, do samoobrony, gdy wróg ubrany był w kimono wystarczały lekkie miecze, ale za to bardzo ostre. Stąd we współczesnym iaido cięcia skonstruowane są w ten sposób, że "kroi" się miękkie tkanki przeciwnika, a nie główne kości ciała.

Tez doszedlem do podobnych wnioskow. Jednak lekki ubior nie byl regułom, a klingi spotykaly sie niewiele żadziej niż w epoce wielkich bitew.

[budo_benek1313]

m.in. po to wojownicy nosili drugi miecz, gdy złamali katanę, mogli bronić się wakizashi.

[budo_red dragon]

Gdzies zasłyszałem, że samuraj nosił w gości albo na codzień inna katane niż ta która miał na wojnie. To by się zgadzało, biorąc pod uwagę, że miecz "spacerowy" był lzejszy i ostrzejszy a bitewny masywniejszy.

[budo_marcin954]

Dobrze słyszałeś. :-)