3 odpowiedzi w tym temacie

[budo_dacheng]

Yao Chengguang
O TECHNICE W TUI SHOU
Redakcja: Xie Yongguang
Przekład z chińskiego: Andrzej Kalisz

Jest to niewielki fragment pracy "Zasady i metody treningu tui shou w yiquan". Pełne tłumaczenie udostępniane jest uczniom Akademii Yiquan.

a) Wszechstronność techniczna

W tui shou nie ma z góry ustalonych torów ruchu, możliwe jest wystąpienie wszelkich złożonych form. Ręce mogą jednocześnie rozpocząć akcję, ale tylko jedna z nich ją dokończy, bądź jedna ręka wykona akcję do przodu, a obydwie powrócą, bądź lewa strona będzie solidna, a prawa delikatna, albo góra ciężka, a dół lekki. Ponieważ przeciwnicy szukając okazji do efektywnego ataku nieustannie dokonują zmian akcji ataku i obrony, nie jest możliwe zastosowanie ustalonych z góry form ruchu. Jeśli chodzi o okazję, to można ją napotkać, ale nie można jej wymusić. Okazji nie należy stracić. Gdy zostanie utracona, taka sama okazja nie powróci od razu. Forma ruchów w tui shou jest więc dość złożona.

Zatem nie można się ograniczać tylko do prostych, często wykorzystywanych metod, takich jak np. wirowanie, przechylenie, czy pociągnięcie, a należy uzyskać biegłość w dostosowaniu do sytuacji i sposobu działania siły przeciwnika. Jeśli chodzi o środki ataku, nie można ograniczać się do dłoni, czy pięści, ale całe ciało powinno służyć do ataku. Gdy przeciwnik chwyci dłoń, tam następuje emisja siły, gdy chwyci przedramię, przedramię dokonuje emisji siły. Generalnie zatem nie ma ściśle ustalonych reguł. Ciało jest jak balon napełniony powietrzem, gdzie nastąpi kontakt, tam następuje emisja siły. Nie należy tylko zapominać o tym, by cały czas wykorzystany był ruch spiralny, zasada śruby. Niezależnie czy ruch następuje w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, czy w odwrotnym, w ruchu do przodu, czy do tyłu musi być zawarte skręcanie, nie powinien to być zwykły ruch prostoliniowy.

Popularna zasada mówi: "gdy stopa, by zająć pozycję wchodzi przez środkową bramę, wówczas nawet duchom trudno się bronić". Jego wykorzystanie w yiquan wskazuje, że zwinna praca stóp jest w tui shou niezwykle istotna. Atak może nastąpić podczas kroku w przód lub w tył, bądź w trakcie przemieszczeń krótszych niż standardowe kroki, gdy nieustannie zachowana zostaje gotowość do ruchu w innym kierunku. Zwycięstwo lub porażka zwykle uzależnione są od tego, czy wykonany zostanie ten właściwy, kluczowy krok.

Ponadto należy pamiętać o atakowaniu nie tylko czołowym, ale tym bardziej o skośnym. Gdy przeciwnik nagle znajdzie się z boku, jeśli nie zdążysz przejść do ataku frontalnego, należy zastosować właściwą siłę w kierunku bocznym. Trzeba w pełni wykorzystać pracę ramion, by zamknąć przeciwnikowi linię ataku i znaleźć się w sytuacji sprzyjającej własnemu atakowi.

Oczywiście jeśli chce się w pełni opanować technikę tui shou, nie jest to możliwe poprzez lekturę tekstu i oglądanie ilustracji . Niezbędne jest śmiałe zaangażowanie w intensywną praktykę. Tylko wtedy możliwe jest stopniowe podnoszenie poziomu umiejętności. W praktyce można wypróbować rozmaite formy ruchu, o ile nie przeciwstawiają się one zasadom yiquan. Nie należy bać się porażki podczas treningu. Bać należy się, że możliwości nie zostaną wypróbowane. Wang Xiangzhai kiedyś powiedział: "nie istnieje prawidłowe lub nieprawidłowe, a tylko odpowiednie lub nieodpowiednie". Jeśli nie ma prawidłowego lub nieprawidłowego, elementem kluczowym jest, czy coś jest odpowiednie w określonej sytuacji, czy też nie. Yao Zongxun mawiał: "kluczowe w nauce sztuki walki jest rozumienie zasad, jeśli tłumaczy się tylko określone sytuacje jedna po drugiej, to popada się w typowy tor mówienia o ustalonych technikach i ogranicza się kreatywne myślenie ucznia, trudno wówczas o przejawienie możliwości intuicyjnego rozumienia zasad i zdolności ich spontanicznego przeniesienia do różnych sytuacji."

[budo_hirshau]

do kilku, o Autorze stwrdzen, moglbym sie odniesc ad negativum, ale do tego " Jeśli chodzi o okazję, to można ją napotkać, ale nie można jej wymusić" to juz koniecznie. Otoz wlasnie poprzez wymuszenie reakcji mozemy wygrac "przegrana" walke. Oczekiwanie na wymuszenie, to przeciez na ulicy smierc. Wiec albo ja czegos nie chwycilem , albo Wacpan zes sie jednak lekko chybnal....
Pozdrawiam
Robert

[budo_adamd]

hirshau, ale tak w ogóle to Ty wiesz o czym jest ten artykuł? Bo mam wrażenie że nie do końca jakby :?

[budo_dacheng]

Wiec albo ja czegos nie chwycilem , albo Wacpan zes sie jednak lekko chybnal....

Pewnie żeś nie chwycił.

Tekst nie dotyczy walki na ulicy, a tylko specyficznej metody treningowej, służącej pomocą w rozwoju umiejętności walki, stanowiącej pewne uzupełnienie w treningu walki. Ale w odniesieniu do walki jako takiej też możnaby użyć tych sformułowań. Tylko należy rozumieć je w odniesieniu do właściwego kontekstu, tak jak są tutaj stosowane

W bardzo dużym uproszczeniu:

Gdy na siłę próbujesz wykonać zamierzoną akcję, podczas gdy sytuacja zmieniła się i należałoby się do tej zmiany dostosować, wykonać akcję lepszą w danej sytuacji, to jest działanie wymuszone.

Gdy potrafisz efektywnie wykorzystać każdą nadażającą się okazję, i dostosować działanie, zmieniając jest odpowiednio do zmienionej sytuacji, to nie jest wymuszone.

Gdy jesteś nastawiony na wykonanie ściśle określonej akcji i jesteś nastawiony na to by uzyskać systuację w której będziesz mógł swoją akcję wykonać w dokładnie zamierzony sposób - to jest to co tutaj nazwano wymuszeniem.

Ale gdy ofensywnie tworzysz dogodne dla siebie warunki, ale jednocześnie potrafisz dostosowywać się do zmieniajacych się sytuacji i wykorzystywać okazje, wtedy nie ma takiego wymuszenia.