10 odpowiedzi w tym temacie

[budo_lothian]

24 lipca minęła 26 rocznica śmierci Edwarda Stachury. Tak sobie przypominając jego twórczość, dopiero teraz zauważyłem, że bardzo często w jego utworach pojawia się NÓŻ. Nie jest to jakieś szczególne zainteresowanie tym przedmiotem, ale... coś w tym musiało być :-)

NARODZINY ŚWIATA

Oto pierwsze padły słowa: oto stało się!
Każda rzecz ma raz początek czy kto chce czy nie!

Rodzi się ziemi kula; rodzi się świat!

Bezimienni wstają z mułu; idzie w góre las!

Rodzi się wąż i robak; rodzi sie ptak!

Co to będzie, jak to będzie, nie wiadomo nic!
Kto już za kim cicho tęskni; nie wiadomo nic!
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
Suną chmury, grzmią pioruny - oto pada deszcz!
Pętla czasu sie rozwija i do gardła lgnie!

Rodzi sie życie nowe; rodzi sie śmierć!

Człowiek stoi ponad wodą, własna zgłebia toń!
Rodzi sie płacz i lament; rodzi sie moc!

Ten sie dźwiga, ten się garbi, w plecach stoi nóż!
Słońce wschodzi i zachodzi, nie przeszkodzi ból!
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
Beznadziejne są nadzieje, wiara, lęk i żal!

Starożytność, nowożytność a za dalą dal!

Rodzi się ogień wieczny; rodzi sie pieśń!

Przegrać - wygrać, kochać - gardzić, poza cieniem blask!
Rodzi sie "nie" jak niemoc; rodzi sie "tak"!

Walą serca, krwawią stopy, gońmy gońmy wiatr!
Walą serca, krwawią stopy, gońmy gońmy wiatr!
Wala serca, krwawią stopy, gońmy gońmy wiatr!


ACH, KIEDY ZNOWU RUSZĄ DLA MNIE DNI

Minęło wiele miesięcy.
Ale mnie nic nie minęło;
Czas dla mnie w miejscu przystanął;
takie jest, chłopcy, takie jest piekło

Na odgłos kroków po schodach
Serce wciąż skacze do gardła,
Że może jednak to ona,
Ona - to: piękna moja zagłada.

Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni?
Noce i dni!
I pory roku krążyć zaczną znów
Jak obieg krwi:
Lato, jesień, zima wiosna -
Do Boliwii droga prosta!
Wiosna, lato, jesień, zima -
Nic mi się nie przypomina!

Ni żyć już można, ni umrzeć.
Wypłakać łzy doszczętnie;
Oddycham ledwie i z bólem,
Kością mi w gardle staje powietrze

Czy tak już będzie i będzie,
Boże mój, Boże, mój Boże.
Zawsze i wszędzie w obłędzie,
Boże mój, wbiłeś we mnie wszystkie noże!

Ach, kiedy znowu ruszą dla mnie dni?
Noce i dni!
I pory roku krążyć zaczną znów
Jak obieg krwi:
Lato, jesień, zima wiosna -
Do Boliwii droga prosta!
Wiosna, lato, jesień, zima -
Nic mi się nie przypomina!


TANGO TRISTE

To było tak jak zaćmienie słońca w sercu:
Przestała naraz widzieć mnie;
To było tak jak trzęsienie ziemi w Peru:
Przestała naraz słyszeć mnie;
To było tak,
Jak o Latarnie morską
Rozbija się wędrowny ptak.

W najgłebszą ciemność strącił mnie największy blask.

Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy.
Tango - to smutna myśl, którą się tańczy.
Z kulą u nogi przeklętej pamięci,
Z nożem, co w plecach aż do rękojeści,
Z obłędem, co w oczach się nie mieści.

Niech będzie tak, że zaćmienie zawsze będzie:
Nie wyjdzie słońce dla mnie już;
Niech będzie tak, że trzęsienie ziemi wszędzie:
Zaginął wszędzie po mnie słuch;
Niech będzie tak,
Bo ja nie żyję wcale,
Bo duchem ptaka stał się ptak.

W najgłebszej nocy tańczę do czarnego dnia.

Tango - żałobny śpiew jak po szarańczy.
Tango - to smutna myśl, którą się tańczy.
Z kulą u nogi przeklętej pamięci,
Z nożem, co w plecach aż do rękojeści,
Z obłędem, co w oczach się nie mieści.


CZY WARTO

Zwalić by można się z nóg
Co rusz,
Co krok.
Co noc,
To szloch
I rozpacz.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto.
Nie, nie - nie warto.

Zginąć by można jak nic:
Do żył
Jest nóż.
Lub w dół
Na bruk
Z wysoka.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto.
Nie, nie - nie warto.

Jechać by można do miast
Lub w las,
Na błoń.
Na koń
I goń
Nieboskłon.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Ech, chyba warto...
Tak, tak - warto.
Bardzo to warto.
O, tak - to warto.
Jeszcze jak warto.

No i oczywiście niezapomniane słowa Peresady z "Siekierezady" - "Fajny nóż - dobry na zabawę!".
W "Całej jaskrawości" też było coś z nożem, ale już nie pamiętam...
Cóż... myślę, że ci, którzy lubią, z przyjemnością sobie przypomnieli :-) Pozdrawiam.[/code]

[budo_grozes desperades]

Stachura...nic dodac nic ując

[budo_robin]

Znalazlo by sie pewnie i pare innych ostrych przedmiotow u tego pana

Akurat czytam po raz 23238765323 Fabula Rasa, nic tam nie ma o nozach ale zbieg okolicznosci mily...

[budo_lothian]

Hm... tak mało osób lubi twórczość E.Stachury? 8O

[budo_cromcruah]

niemało lubi. mało lubi stachure i noze jednoczesnie.

[budo_cynik]

Ja Stachury nie lubie, po zmieleniu fabula rasa nie mam najmniejszej ochoty na wiecej... No ale rozumiem, ze moze sie komus podobac

[budo_lothian]

budo_cynik napisał

Ja Stachury nie lubie, po zmieleniu fabula rasa nie mam najmniejszej ochoty na wiecej... No ale rozumiem, ze moze sie komus podobac

Jesteś po prostu... cyniczny.

[budo_jani]

Jeśli już nóż w polskiej poezji to jednak pierwsze skojarzenie dla mnie to A. Bursa....

[budo_cynik]

Dla mnie fabula rasa to po prostu belkot zdolowanego grafomana i tyle. Wole, futurystow, "motorze! moj lepszy bracie!"

[budo_lothian]

budo_Jani napisał

Jeśli już nóż w polskiej poezji to jednak pierwsze skojarzenie dla mnie to A. Bursa....

Pewnie tak, ale tu chodzi nie o nóż w poezji wogóle, tylko o nóż w poezji Steda :-) Pozdro.

[budo_robin]

budo_cynik napisał

Dla mnie fabula rasa to po prostu belkot zdolowanego grafomana i tyle.

Po wciagnieciu ladnych paru kilo papieru buddyjskiego, jogicznego i zachodnio - filozoficznego musze powiedziec, ze Edziu trzyma poziom, chociaz moze nie znal sie na dharmie albo nie wiedzial co to ateizm semiotyczny. A jednak - przy calej swojej naiwnosci drwala - niezle zdaje z tego sprawe i z paru innych rzeczy takze. Ale coz, moze brakuje mi wgladu zeby to ocenic, ja tam nie wiem :wink:

A poza tym z Fabula rasa emanuje optymizm, mimo, ze nie ma tam nic o nozach.
Poeta wolal siekiery.
Temat na inne forum