„Te statuy NIO, mocno trzymające się ziemi palcami stóp na podobieństwo kotów, stanowią do dziś doskonałą lekcję poglądową dla ćwiczących karate” – wyjaśnił Oyama. Przyjął podobną postawę i poprosił pięciu z nas, byśmy go przesunęli .Razem ważyliśmy trzy razy więcej niż on sam, a jednak zupełnie nie potrafiliśmy go poruszyć, zupełnie jak by wrósł w ziemię. Gdy wytężyliśmy wszystkie siły, wydało mi się przez moment że mistrz się poddaje i w następnej chwili siedziałem na ziemi jako jedna piąta części okręgu złożonego z przewróconych ciał. W środku stał, śmiejąc się, mistrz karate „(GLUCK)
Specjalne metody treningowe służące rozwijaniu koncentracji i siły wewnętrznej, na jakie natykamy się w szkole Matsutatsu Oyamy, są niezwykle podobne do tych jakie rozwiną Yamaguchi Gogen (słynny kot) .Obaj mistrzowie za najbardziej istotne dla rozwoju siły wewnętrznej uważali oddychanie brzuszne. „Strać kontrole nad oddechem”- przestrzegał Oyama –„ a nie zdziałasz w karate nic , może z wyjątkiem kilku sprytnych trików”. Bardziej
Szczegółowo metoda mistrza Oyamy i jej zalety przedstawiały się następująco:
„Należy oddychać brzuchem...Głebokie oddychanie klatką piersiową powoduje zawroty głowy i nadmiar tlenu w krwiobiegu. Jest to gorsze niż jego chwilowy niedomiar, gdyż odbiera siłę i przytępia zmysły, pozostawiając cię bezbronnym i pozbawionym równowagi. Zamknij usta i zaczerpnij nosem powietrze do klatki piersiowej. Cofnij ramiona, wypnij pierś... Sprowadź powietrze w dół , w dół ... aż do ziemi.”(GLUCK)
Wsystemie Yamaguchiego istnieją dwa zasadnicze typy oddychania. Oba jednak oparte są na podbrzuszu, a różnią się jedynie szczególnymi zastosowaniami w walce.
„Istnieją dwa rodzaje oddychania, jakie praktykujemy: in-ibuk i yo-ibuki.Pierwszy z nich jest miękki, ale silny. Swój początek bierze głęboko w trzewi.Jest on podobny do tego typu oddychania, jaki spotyka się w jodze medytacji zen. Jego praktyka nakierowana jest głównie na sprawy duchowe, medytacyjne. Jak wskazują prktycy Goju,jest to naturalny rodzaj oddechu, taki, jakim posługuje się małe dziecko. Dopiero gdy dorastamy. Uczymy się oddychać klatką piersiową. Yo-ibuki jest twardym stylem oddychania. Oddech taki jest głośny i ciężki, wydobywa się z głębi brzucha i przypomina pomruk lwa szykującego się do ataku. Wdech przebiega szybko przez nos, natomiast wydech trwa dłużej i składa się z kilku krótkich ”sapnięć” ustami. Podczas twania wydechu całe cialo pozostaje napięte, łącznie z gardłem. To utrudnia przepływ powietrza i wymusza ”wyciskanie” go podbrzuszem. cały proces można określić jako niezwykle tajemniczy, wręcz zwierzęcy.” (Black Belt)"
Moje pytanie jak to jest u was na treningach, ćwiczycie oddychanie czy może tylko podczas kata robicie cos co ma niby przypominać ibuki?
Szczerze mówiąc ja nie interesowałem się tym specjalnie do pewnego momentu, teraz ćwiczę oddychanie, jakie da to efekty zobaczymy.
„Umysł w karate znaczy więcej niż mięśnie... zalecam uczniom medytację przed każdym treningiem i zachęcam ich do medytowania również w domu”(MAS OYAM)
Cytat pochodzi z książki „Sekrety Samurajów”- Którą polecam
[/b]
FaceBook
