14 odpowiedzi w tym temacie

[budo_rybak]

...taki tam tekst z ksiazki, ktora byla inspiracja dla filmu, "Pierwszy lyk piwa i inne przyjemnosci", autor Philippe Delerm. byl jakis czas temu w "Wysokich obcasach".

jak tu juz bylo, to przepraszam.

#########

NÓŻ W KIESZENI


Oczywiscie nie kuchenny ani sprężynowy - dobry dla opryszka. Ale też
nie zwyczajny scyzoryk. Powiedzmy, opinel nr 6 albo i laguiole. Nóż,
który należeć mógłby do teoretycznego, wzorcowego dziadka. Taki nóż,
który wsunąłby on w kieszeń swych sztruksowych spodni w kolorze
czekoladowym i w szerokie prążki. Nóż, po który sięgnąłby z
nadejsciem południa i jeden po drugim nadziewałby na czubek
plasterki kiełbasy, a potem niespiesznie obrałby nim jabłko,
naciskając palcami całą długosć ostrza. Wreszcie, kiedy wypiłby już
kawę z grubosciennej szklanki, zamknąłby nóż szerokim, uroczystym
gestem - i każdy by wiedział, że czas wziąć się do pracy.


Nóż, który zdałby ci się istnym cudem, kiedy byłes mały - nóż do
strzał i łuku, do wystrugania miecza z rękojescią z kory - taki nóż,
jaki rodzice uznają, niestety, za zbyt niebezpieczny, by miały go
dzieci.


Ale własciwie po co ci ten nóż? Minęły czasy dziadka, dawno nie
jestes chłopcem. A więc bezrobotny, wirtualny nóż - i do tego
jeszcze żałosne alibi:


- Jasne, że się przydaje w wielu sytuacjach... Na spacerze na
przykład czy podczas pikniku... Można nim majsterkować, jak nie masz
narzędzi...


Nie przyda ci się nigdy, wyrasnie to czujesz. Ale przyjemnosć nie na
tym polega: rzecz w absolutnej rozkoszy płynącej z sobkostwa -
piękny, bezużyteczny przedmiot z przyjaznego drewna lub też oziębłej
macicy perłowej i ten sekretny znak na klindze, czytelny tylko dla
wtajemniczonych: dłoń zwieńczona koroną, parasol albo słowik - na
rękojesci pszczoła... W epoce telefaksów to pierwotny luksus.
Przedmiot, który jest tylko sobą, jałowym przedmiotem. Bezużytecznie
wypycha ci kieszeń - sięgasz po niego od czasu do czasu, lecz nigdy
po to, by się nim posłużyć. Wyjmujesz go, by dotknąć, by na niego
spojrzeć; czujesz obłudną satysfakcję, gdy go otwierasz i kiedy
zamykasz. W tej szczodrej chwili ukryta jest przeszłosć. Na moment
stajesz się siwowąsym, sielankowym dziadkiem i zarazem malcem, który
nad wodą wdycha zapach czarnych bzów. Przez ten krótki czas, kiedy
otwierasz i zamykasz ostrze, przestajesz być w srednim wieku -
jestes na początku i na końcu drogi. Na tym własnie polega tajemnica
noża.

[budo_fraktal0]

Nie było..
Dobrze że jest :wink:
Twój nozoholizm, rybak, zasługuje już na miano poważnej choroby
Pozdrawiam

[budo_smoku]

czytałem w gazecie - piękne.
Ale nie wszyscy mogą wiedzieć o co chodzi z tym kłosem na rękojeści, czy pszczołą, dlatego pozwolicie, że zacytuję gościa (Anglika), który w podobnym stylu napisał już z pięć niesamowitych książek o Prowansji (poł. Francji, jakby nie wiedzieli ):

"[...]Tak ładnego jeszcze nie widziałem. Był wzorowany na tym, co niekiedy nazywa się Przyjacielem Kelnera - nożyk z jednej strony, otwieracz z drugiej, pośrodku korkociąg.[...] Byl dość cieżki, z trzonkiem z polerowanego rogu i stalowymi okuciami. Wzdłuż grzbietu rękojeści biegł kręgosłup z ciemniejszej, zdobionej stali, z płaską, stylizowaną podobizną pszczoły na czubku. Na otwieraczu widniało wybite słowo Laguiole.
- To - oświadczył Regis - jest najlepszy korkociąg na świecie. Oczywiście francuski.

[...]

Laguiole to słynne z noży miasto w regionie Aveyron na poł. Francji[...]
Niestety, jak powiedział Regis, na tym podłym świecie imitacje można znaleźć wszędzie: noże podobne do tych z Laguiole, lecz maszynowo montowane (to zabiera około godziny) i sprzedawane znacznie taniej. Wykonanie "prawdziwego Laguiole" wymaga około 50 różnych czynności, w tym wielu prac ręcznych. Każdy prawdziwy nóż nadal składa rzemieślnik, nie maszyna, na każdym ostrzu widnieje stempel L. To znak autentyczności. Są też inne znaki, tradycyjne symbole żywiołów: wodę przedstawiają faliste karby na grzbiecie ostrza; powietrze - stylizowana pszczoła; ogień - wzór płomienia biegnący wzdłuż kręgosłupa; ziemię - skupisko mosiężnych gwoździków, osadzonych w rękojeści, a oznaczających ziarna pszenicy. Bez nich nóz może być ostry i ładny, nawet dobrze zrobiony, lecz nie będzie prawdziwy
[..]
- Widzisz to - Wskazał na krótkie ostrze korkociągu - Jest ząbkowane. Czyściej niż ostrze gładkie obcina kapsel i nie tępieje[..]"

Jest tam też nieco o rękojeściach, np. z jałowca - podobno pięknie pachnie (jakże to różne podejście do noża niż np. Strider )

Peter Mayle "Jeszcze raz Prowansja" - polecam wszystkie książki z serii!!


PZDR

[budo_akme]

Alez mi daliscie Panowie do myslenia przed snem... Chyba jutro odwiedze jakis Empik, a tymczasem melancholijnie odplywam w strone lozka... francuzkiego zreszta :wink:

Pozdrowionka,
Akme

[budo_raf]

poklon poklon poklon

[budo_rybak]

Alez mi daliscie Panowie do myslenia przed snem... Chyba jutro odwiedze jakis Empik, a tymczasem melancholijnie odplywam w strone lozka... francuzkiego zreszta :wink:

ale nie zapomnij noza z reki przelozyc pod poduszke... :roll:




fraktal0:

nie wiem, czy to nozoholizm, ale znalazlem, to sobie pomyslalem, ze wrzuce - a nuz ktos sie w tym "odnajdzie"

ciesze sie, ze sie Wam podobalo.

[budo_piterm]

Piękny fragment... kupuję

[budo_kubuś puchatek]

No, podoba mi sie. Kiedys zaproponowalem mojemu promotorowi temat; "motyw noza w literaturze polskiej", ale niestety... nie byl zachwycony. Nie wiem dlaczego?
K_P

[budo_sokół]

Jak to miło wiedzieć, że nożomaniakami są też ludzie kultury, bo po tym tekście na to wychodzi. A swoją drogą z tego fragmentu bije głębsza prawda. Jakiś czas temu był post, w którym wszyscy wypowiadali się, dlaczego lubią noże i dlaczego to przybiera formę takiej manii. Teraz wydaje mi się, że jestem w 100% pewien, dlaczego tak jest.
To mój dziadek miał taki stary scyzoryk Gerlacha, który zawsze wyciągał z kieszeni kiedy trzeba było obrać jabłko czy naostrzyć ołówek lub kijek. To jest powrót do dzieciństwa. No i pierwszy nożyk był od dziadka

Poza tym ten autor to chyba zna się na rzeczy.

[budo_swingline]

Smoku,
Zapewniam ze Strider tez pachnie, tylko inaczej niz drzewo jalowca
Pozdrowienia,
Swingline

[budo_rybak]

Smoku,
Zapewniam ze Strider tez pachnie, tylko inaczej niz drzewo jalowca
Pozdrowienia,
Swingline

jasne - i to sa zapachy do wyboru.

zalezy, w co wpadnie

[budo_wardog]

Ładny kawałek, napisany z duszą.

[budo_elwood]

Oczywiscie nie kuchenny ani sprężynowy - dobry dla opryszka. Ale też
nie zwyczajny scyzoryk. Powiedzmy, opinel nr 6 albo i laguiole. Nóż,
który należeć mógłby do teoretycznego, wzorcowego dziadka. Taki nóż,
który wsunąłby on w kieszeń swych sztruksowych spodni w kolorze
czekoladowym i w szerokie prążki. Nóż, po który sięgnąłby z
nadejsciem południa i jeden po drugim nadziewałby na czubek
plasterki kiełbasy, a potem niespiesznie obrałby nim jabłko,
naciskając palcami całą długosć ostrza. Wreszcie, kiedy wypiłby już
kawę z grubosciennej szklanki, zamknąłby nóż szerokim, uroczystym
gestem - i każdy by wiedział, że czas wziąć się do pracy.

Kurna, prosze mi tutaj takich tekstow nie publikowac Przeczytalem, polazlem do sklepu i kupilem swojego pierwszego Opinela, a jakze - nr 6

Kiedys tez bede dziadkiem przeciez Sztruksy juz mam

Dobrze ze nie bylo takiego poetyckiego opisu np o sebenzie Budzet leglby w gruzach

[budo_magdalena]

8O 8O 8O
Chłopaki, chłopaki jestem w szoku, przegladam sobie czasem to forum i wszystkiego bym sie spodziewała ale nie postów w klimacie Proust'owskich magdalenek.

Wracając do tematu właściwego, pamiętam scyzoryk pradziadka, który miał jeszcze z CK austiackiego wojska, prawie do końca życia oprawiał nim króliki i miał na niego wyłączność - nikomu nie pozwalał go używać, po jego śmierci jakiś czas poniewierał się po szufladach ale w koncu wytarta przez dziesiątki lat ostrzenia klinga pękła a sam nożyk przepadł.

Ja osobiście lubię obierać pomarańcze na wycieczkach niekoniecznie Victorinoxami , ostrza typu hawk są do tego zdecydowanie najlepsze.

Pozdrawiam

[budo_sokół]

8O 8O 8O
Chłopaki, chłopaki jestem w szoku, przegladam sobie czasem to forum i wszystkiego bym sie spodziewała ale nie postów w klimacie Proust'owskich magdalenek.

No wiesz tacy już jesteśmy, romantycy nożownicy. :wink: