4 odpowiedzi w tym temacie

[budo_mursi]

Może coś było już na ten temat na forum - jeśli tak, to uniżenie przepraszam...

Z ciekawości pytam Wszystkich związanych z ju-jitsu: co sądzicie o stosowaniu japońskich nazw technik, pozycji, etc.?

Jest w tym duże udogodnienie: po pierwsze, kodyfikacja - wystarczy zarzucić krótką nazwą techniki, i wiadomo, o co chodzi, nie trzeba opisywać.

Po drugie, dużą zaletą jest na pewno daleko idąca unifikacja: w obrębie japońskich SW jest w tej materii pełne zrozumienie - mówiąc np. o mawashi-geri, oi-zuki, jodan/chudan/gedan czy de-ashi-barai zostanie się zrozumianym często niezależnie od stylu, jaki się ćwiczy (jj, aikido, judo, karate...). Zupełnie inaczej, niż np. w chińskich SW, gdzie liczba dialektów (pekiński, kantoński, mandaryński) czy transkrypcji wyklucza taką możliwość...

Na ile jednak jest to istotne w treningu? Czy w ogóle jest sens przyswajać sobie japońskie nazwy technik? Może nie ma to żadnego znaczenia? A jak widzicie to np. w modern ju-jitsu, czerpiącym z japońskiej tradycji, ale wybiegającym we współczesność...

Ciekawy Waszych zdań na ten temat, pozdrawiam wieczornie,
M.

[budo_niebieski]

Jestem zdecydowanym zwolennikiem stosowania japońskiego nazewnictwa, ale może dlatego, że od początku byłam tak uczona. Nigdy nie sprawiało mi to problemu i jest to dla mnie jakiś element kolorytu i tradycji

[budo_motyllek]

Jestem zdecydowanym zwolennikiem stosowania japońskiego nazewnictwa... i jest to dla mnie jakiś element kolorytu i tradycji

zgadzam się niestety ja nie mogę zapamiętać tych nazw
Ale to pewnie tylko kwestia czasu Mi się bardzo podoba japońskie gaworzenie w dojo

[budo__samuel_]

Kodyfikacja dobra rzecz... a przy okazji troche japonskiego mozna liznac
I bardzo fajnie to wyglada na egzaminach jak sensei rzuca nazwe jakiejs techniki lacznie z poczatkowa postawa, rodzajem ataku i na ktora strone ma byc - a zdajacemu trybiki w mozgu zaczynaja grzechotac gdy rownoczesnie musi wykonywac technike i przetlumaczyc sobie, co to w zasadzie ma byc to co on robi

[budo_mursi]

I co, żadnych protestów, oskarżeń o japoński nacjonalizm czy zbyt archaiczne podejście i przywiązywanie wagi do tradycji? Jestem zawiedziony ;-)

Oczywiście mnie też podoba się stosowanie japońskich nazw.

W gruncie rzeczy jest to element SW i znacznie ułatwia ćwiczenie, systematyzując wiedzę.

Druga sprawa, jest to element tradycji, który razem z szeroko rozumianą etykietą dojo nadaje treningowi unikalnego, np. "pozasportowego" charakteru.

Oczywiście jest chyba spora ilość technik nienazwanych (zwłaszcza w systemach modern/mieszanych - choćby na skutek zapożyczeń), niekiedy też nowe terminy wypierają stare (np. angielski "low kick" czy "balacha" zamiast ude-hishigi-juji-gatame, itd.) - jest to zjawisko naturalne, tak samo jak zmienia się język, i chyba nie należy tego źle oceniać.

Ale też jestem za :-)

Pozdrawiam,
M.