65 odpowiedzi w tym temacie

[budo_yawara]

mam kolegów, którzy ćwiczyli u jednego z mistrzów ........... techniki tylko na prawą stronę, ............ wiem co to znaczy kiedy ktoś zaatakuje Cie lewą reką, wykonna nawet najprostrzy atak i człowiek musi kombinować bo trafił na mańkuta.
Teraz ćwiczę 50/50 i jest mi dokładnie obojętne jak i z której strony zostanę zaatakowany :

Powitać szacowne grono....prawo i lewo ręcznych!

No cóż, z zasady zgadzam się z wszystkimi...i o co kruszyć kopie...?
Ja tam jestem prawo ręczny a z lewej też lubię przyłożyć...czasami ćwiczę i jedną i druga stronę. W zasadzie nigdy nie liczę na "właściwą" stronę ataku czy to uke na treningu czy na ulicy.
Po prostu pada...albo ja..hehe!

Co do nauki czy też treningu na obie strony... temat nie jest sporny. Każdy robi co uważa za słuszne, a rzeczywistosć to oceni i przetestuje..8)

Na zakończenie krótki cytat:

."...Drugim powodem jest rewolucyjne podejście Kano do nauki technik, który pewnego razu powiedział: będziemy od dziś ćwiczyć rzuty na dwie strony ! Będziemy równie dobrze posługiwać się technikami wykonywanymi na prawą jak i lewą stronę !
Uczniowie Kano byli prawdopodobnie pierwszymi adeptami sztuk walki posługującymi się obiema rękoma na tym samym poziomie. To między innymi było tak ważne w pierwszych turniejach pomiędzy judo a jujutsu i przyniosło judo wielki sukces.
W większości przeciwnicy zawodników judo byli absolutnie zaskoczeni tym że judoka może chwycić również lewą stronę i wykonać rzut. Taka postawa spowodowała że techniki stały się niebywale potężną bronią, szczególnie kiedy większość faworyzowała jedną stronę. Uczyniło to z judoków bardzo niebezpiecznych przeciwników ale było też ogromnym wyzwaniem dla szkół jujutsu....."

miłego trenowania...i skutecznego!!

[budo_martius]

Na zakończenie krótki cytat:

."...Drugim powodem jest rewolucyjne podejście Kano do nauki technik, który pewnego razu powiedział: będziemy od dziś ćwiczyć rzuty na dwie strony ! Będziemy równie dobrze posługiwać się technikami wykonywanymi na prawą jak i lewą stronę !
Uczniowie Kano byli prawdopodobnie pierwszymi adeptami sztuk walki posługującymi się obiema rękoma na tym samym poziomie. To między innymi było tak ważne w pierwszych turniejach pomiędzy judo a jujutsu i przyniosło judo wielki sukces.
W większości przeciwnicy zawodników judo byli absolutnie zaskoczeni tym że judoka może chwycić również lewą stronę i wykonać rzut. Taka postawa spowodowała że techniki stały się niebywale potężną bronią, szczególnie kiedy większość faworyzowała jedną stronę. Uczyniło to z judoków bardzo niebezpiecznych przeciwników ale było też ogromnym wyzwaniem dla szkół jujutsu....."

Tylko jakos nikt w historii judo nie wspomina tego ze Ci pierwsi wielcy z judo co walczyli ze szkolami JJ - mieli w nich wysokie stopnie i nie byli trenowani przez Kano a tylko chcieli szerzyc jego idee sportowego rozwoju i sie do niego przylaczyli. Doswiadczenie wyniesli ze szkol JJ
Terazniejsi judocy tez ucza sie kilku lub kilkunastu technik i to im wystarcza aby w okreslonych przepisach pokonywac na zawodach zawodnikow jj - ktorzy cwicza mnogosc technik na obie strony.
Malo ktory judoka robi tak samo dobrze technike na obie strony najczesciej jest to atak ulubiona technika na jedna strone a potem przejscie do innej techniki na druga lub tez atak swoja gorsza technika na inna strone dla zmylki a rzut ulubiona na druga.
Na obie strony rzucac mozna swietnie ale zazwyczaj sa to rozne techniki.
Zreszta europejczycy juz japonczykow dawno nauczyli szacunku do siebie na zawodach i do zmiany ich metod treningowych

[budo_yawara]

Tylko jakos nikt w historii judo nie wspomina tego ze Ci pierwsi wielcy z judo co walczyli ze szkolami JJ - mieli w nich wysokie stopnie i nie byli trenowani przez Kano a tylko chcieli szerzyc jego idee sportowego rozwoju i sie do niego przylaczyli. Doswiadczenie wyniesli ze szkol JJ

"....Są jeszcze dwa inne powody lub opinie dla których wielu uważa że judo w trakcie zawodów pokonało jujutsu.
Pierwsza to opinia że Kano zbudował potęgę kodokan judo na bazie siły tych którzy studiowali inne szkoły jujutsu a on tak naprawdę niewiele ich nauczył. Mam tu na myśli fakt że Kano miał wokół siebie takich ludzi jak Yamashita, Yokoyama, Saigo i wielu innych, którzy przyszli z innych szkół jujutsu i dzięki treningowi z Kano byli zdolni do walki za Kodokan. A dzięki zwycięstwom stali się legendarnymi postaciami....
Podobno prawda jest inna, że dopóki nie zaczęli uczyć się u Kano, nie byli mistrzami. To dopiero jego unikalne zdolności polegające na zgłębianiu rzeczy, jego zdolność do rozumienia o co naprawdę chodzi i co jest centralną zasadą rzeczy jak również zdolność do uczenia innych tak, aby byli zdolni do działań na najwyższym poziomie doprowadziła do zgłębienia przez nich wyższych zasad.
Prościej mówiąc, potrafił wziąć to co oni umieli i dokonać w nich zmiany na lepsze poprzez pokazanie im co jest w tej sztuce walki najważniejsze..."

"...Nie sposób ocenić wszystkich poczynań Kano ale faktem jest to, że jeżeli nawet pewne działania doprowadziły w konsekwencji do osłabienia zainteresowania starymi szkołami jujutsu to i tak w sumie więcej mu te stare systemy zawdzięczają niż komukolwiek innemu. Nawet karate nauczane przez Funakoshiego zawdzięczamy Kodokanowi a jojustu i jego rozwój w jodo to zasługa osobistych kontaktów Kano z mistrzem Shimizu Takaji. Ponadto Kano nigdy nie zaprzeczał że jego uczniowie to ludzie z jujutsu, tak samo jak on sam ! Byli mu oni wierni z uwagi na doskonały system nauczania, wpierw Kano jujutsu a potem judo. Pierwsze turnieje w których judo radziło sobie tak dobrze to niewątpliwa zasługa wpływu Kano na przepisy tych zawodów, ale to efekt wspomnianych już nacisków z góry.
Dodać to tego należy jeszcze los wielu ubogich nauczycieli koryu, którzy straciwszy swoich uczniów znaleźli oparcie w Kodokanie.
Jeszcze jednym bardzo ważnym i ciekawym szczegółem jest to, że Kano jako jedyny wysyłał swoich uczniów do innych mistrzów w celu wzbogacenia ich umiejętności w judo. Nieraz aby tego dokonać musiał używać w tym celu swoich znajomości i wpływów (Sosuishitsu ryu, wczesne aikijutsu Ueshiby i wiele innych).
Nawet sam Kano potajemnie korzystał z nauk innych mistrzów, przykładem niech będzie relacja wnuczki jednego z ekspertów Araki ryu jujutsu. Według zapisków Kano spotykał się z jej dziadkiem przeważnie nocą i uczył się technik walki wręcz stosowanych na polu walki z których ta szkoła była znana...."

[budo_szczepan]

Mysle ze glowna zasluga Kano byla nowa metodologia nauczania technik. Po pierwsze uczyl jak padac i jak odbierac technike - takiego czegos nigdy nikt nie uczyl w starych szkolach jj. Po drugie, dobral takie techniki, zeby byly bezpieczne do wykonania na oporujacym przeciwniku nawet stosujac cala sile za kazdym razem. To tez nie istnialo z starym jj(do tej pory w starych systemach sie nie oporuje, podobnie jak w aikido), techniki byly zbyt niebezpieczne zeby wykonywac je z calej sily.
Inna sprawa to wprowadzenie randori. Randori jako koncept nie istnialo w starych szkolach jj..... Poniewaz ludzie u Kano sensei umieli padac to mozna bylo ich rzucac wielokrotnie z calej sily bez szkody dla zdrowia, wiec normalne jest ze ich umiejetnosci sie zwiekszaly blyskawicznie.

Takze widzialbym bardziej metodologie nauczania ktora dala przewage, choc faktycznie pierwsi uczniowie Kano mieli background w innych systemach jj.

[budo_martius]

Zgodze sie z tym ze nowa metodyka nauczania miala w tym przypadku najwieksze znaczenie.
Techniki wykonywane bezpiecznie z kontaktem i oporem w formie sparringu daly zawodnikom to ze mogli nisko kontuzyjnie (w stosunku do starych szkol i ich sparringow) przecwiczyc odpowiednie techniki.
Rzucal i padal kazdy a tylko duzo padajac sami sie nauczymy dobrze rzucac
Jak poczujemy technike na sobie wiemy o co chodzi.
Zreszta co jak bylo nigdy tak naprawde nie bedzie wiadomo bo historia sie zmienia w zaleznosci od potrzeb.

[budo_yawara]

Techniki wykonywane bezpiecznie z kontaktem i oporem w formie sparringu daly zawodnikom to ze mogli nisko kontuzyjnie (w stosunku do starych szkol i ich sparringow) przecwiczyc odpowiednie techniki.
Rzucal i padal kazdy a tylko duzo padajac sami sie nauczymy dobrze rzucac .

Co do treningu w tradycyjnych szkołach JJ, to rzeczywiście różnił się on od dzisiejszych i to znacznie....

np. Sho Sho ryu yawara

".....Przeglądając arsenał technik tej szkoły można by wyróżnić kilka zasadniczych form, jak kopnięcia (maegeri), uderzenia łokciem (hijiate) oraz rzucanie piachu po oczach (metsubushi). Do tego dochodzą techniki z bronią (tegatana i shamisengase). Używane są jeszcze techniki odparcia ataku, zwane ogólnie hogore oraz formy kata ura no kata do których używa się specjalnych ochraniaczy zwanych nigura. W formach nage no kata ( rzuty kinshinzume i kotemidare) wszyscy upadają twarzą na ziemię aby następnie szybko podnosić się. W technikach gdy jest się powalonym na ziemię, stosuje się specjalne formy błyskawicznych kopnięć w czułe punkty. Stosowane są także techniki kondycyjne gojudori przy podziale na pięć stopni. Warto także wspomnieć o walkach kumi uchi. Oczywiście ta bardzo skąpa informacja nie daje pełnego wyobrażenia o możliwościach tego systemu...."

lub Tenjin Shinyo ryu...

"....Dzisiejsze Tenjin Shinyo ryu, nauczane przez niektórych "ekspertów" różni się od tego pierwotnego wzorca wprowadzonego przez Iso Mataemona. W jego wersji styl ten obejmował liczne uderzenia zadawane dłońmi, kopnięcia, rzuty na równi z dźwigniami jak i specjalne techniki z użyciem różnych rodzajów broni (także ukrytej).
Podobno istniało ponad trzy tysiące technik aby przeciwstawić się lub pokonać przeciwnika. Nie znaczy to jednak że tak wyszkolony człowiek korzystający z tych nauk był dostatecznie "uzbrojony" aby przeciwstawić się jakiemukolwiek antagoniście, niezależnie jaki by on nie był silny. Sama ilość technik jest niewystarczająca aby tego dokonać. Gdyby rzeczywiście ta teoria sprawdzała się w praktyce, to większość ówczesnych i dzisiejszych ekspertów bujutsu byłaby zaliczana do kategorii "herosów" a znając przecież historię (chociażby pobieżnie), wiemy że tacy eksperci to zaledwie mały procent wszystkich trenujących japońskie bujutsu.
Niemniej jednak praktyczna strona Tenjin Shinyo ryu w sytuacji ekstremalnej jest skuteczna i niebezpieczna dla przeciwnika, gdyż oprócz sposobów prowadzenia walki w pozycji stojącej (tachi waza), szczególnie niebezpieczne było stosowanie technik w zwarciu z przeciwnikiem w ne waza. Aby doprowadzić do takiej sytuacji znanych jest wiele sposobów rzucania przeciwnika przez zmianę położenia jego środka ciężkości w celu unieruchomienia go na ziemi i zneutralizowania (kontroli). Gdy zachodzi taka konieczność możliwe są tu do zastosowania wszelkie sposoby skręcenia karku, uszkodzenia kręgosłupa a nawet miednicy ale najbardziej skuteczne są jednak duszenia (shime waza), powodujące odcięcie dopływu krwi do mózgu lub powietrza do płuc. Trzeba wspomnieć także o rzadko stosowanych aczkolwiek bolesnych i niebezpiecznych uciskach na punkty witalne a nawet na narządy wewnętrzne, aczkolwiek nie mam tu na myśli bardzo popularnej ostatnio (na zdjęciach) techniki wkładania palców do oczu (kciuka w szczególności).
Gdy mówimy już o technikach to chciałbym jeszcze przedstawić bardzo skrótowo kilka ćwiczeń w dojo Tenjin Shinyo ryu. Zacznę od technik bez broni:
shin-no kurai - z zaskoczenia nagły chwyt dwoma rękami za gardło lub tętnice szyjne i wykonanie duszenia.
ushirodori - będąc złapanym od tyłu, uderzyć tyłem głowy i rzucić do przodu.
shimoku - przyjąć uderzenie i podciąć prawą nogą.
tomoguruma - przyjąć uderzenie, objąć szyję, przechylić ciało do pozycji poziomej i rzucić.
Techniki z bronią lub przeciw niej:
kabezoi - przechylanie głowy, aby uniknąć grotu strzały.
tsukikake - zadając ciosy, rzucić przy pomocy kotehen (rękawica zbroi), chwycić nadgarstki.
tobichigai - wymieniając wzajemnie cięcia w głowę krótkim mieczem (kodachi), wywrócic na plecy, opanować i pozbawić przeciwnika miecza.
Techniki wtajemniczenia od poziomu chuden (średni stopień) wzwyż:
tengusho - uderzenie w gardło, wywrócenie na plecy, przyduszenie gardła, złapanie lewą ręką tętnic szyjnych i uderzenie prawym łokciem.
yahazu - zapanować nad cięciami miecza skierowanymi w głowę, krawędzią miecza odparować atak, wywrócić przeciwnika, odebrać miecz, dusić lub zastosować kopnięcie.
okoroshi - trzema uderzeniami wywrócić do tyłu, uderzyć w wątrobę, udusić lub kopnąć....."

czy też Takeuchi ryu (Takenouchi)

"....Do określenia tej formy walki wręcz (mocowania) oprócz nazwy kogusoku stosowano także często termin koshi no mawari (dookoła bioder). Powstanie tej nazwy wiązało się z użyciem przez wojownika krótkiego miecza , który dodatkowo był owinięty w pasie długim sznurem. Tak więc forma kogusoku związana była z użyciem broni, gdyż w żadnym wypadku nie stawiała ona przed wojownikiem wymagania, aby był on nieuzbrojony....
....Śledząc zmiany techniczne w Takeuchi ryu, można zauważyć znaczącą zmianę z technik z bronią do technik walki wręcz bez broni a następnie przystosowanie podstaw i technik do zmian w uzbrojeniu i ubiorze samuraja , a także do zastosowań w przypadku używania codziennej odzieży.
W Takeuchi ryu wyróżniamy jeszcze inne sztuki i strategie walki. Można by tu oprócz kogusoku kumi uchi (mocowanie w lekkiej zbroi) wymienić np. tori nawa, hade (forma kenpo) , tegasajutsu , katsusatsujutsu , wyjątkową formę nabebutajutsu (stosowanie pokrywy rondla) znaną tylko w tej szkole oraz shurikenjutsu, tessenjutsu, iaijutsu, bojutsu, jojutsu naginatajutsu, saide (forma kenjutsu), juttejutsu, kusarigamajutsu, sojutsu...."

i wiele innych ciekawych....

z pozdrowieniem....