Brak odpowiedzi do tego tematu

[Haroldek48]

Dipsy, należą do
kategorii ćwiczeń podstawowych, to
oznacza, że nie jest to ćwiczenie na
klatkę ani też na triceps. Zwykle
bowiem tak się je określa w
poszczególnych planach czy atlasach
ćwiczeń. Jest to błędna klasyfikacja.
Jednak to stwierdzenie wymaga
pewnego dopowiedzenia. Mowa tutaj
o dipsach w wersji podstawowej. Tej,
która będzie generowała największą
siłę . Można także znacznie
modyfikować tę podstawową wersję
poprzez ustawienie korpusu, rąk, czy
nóg. Wtedy faktycznie będziemy
bardziej lub mniej akcentować pracę
klatki i tricepsa. Idąc dalej tym
tropem. Każde ćwiczenie ma zwykle
sporo odmian mniej czy bardziej
egzotycznych. Niektóre są na tyle
kontuzjogenne, że lepiej ich unikać.
Inne można wprowadzać do treningu
wtedy, gdy już wypracujemy
podstawy i jesteśmy pewni swojej
siły. Ważne jest to, czy wystarczająco
wzmocniliśmy stawy, ścięgna i
wiązadła. Dotyczy to szczególnie
wszystkich ćwiczeń z arsenału
Girondy . To nie są wersje dla
początkujących. By je wprowadzić
musimy dysponować w danym
zbiorze łańcuchów kinematycznych
siłą dwa razy większą niż ta, jaka
potrzebna jest do podniesienia
naszego ciała.
Praca poszczególnych mięśni
Łatwo już się domyślić, że skoro tak,
to w pompkach na poręczach pracuje
nie tylko klatka i tricepsy, choć nie
ma sensu zaprzeczać, że właśnie te
partie mięśni są najbardziej
obciążone. Sporo pracy wykonują tu
także barki. Ze względu na
bezpieczeństwo, właśnie na pracę
barków należy zwrócić szczególną
uwagę.
Jednak mocno statycznie pracuje
także cały górny grzbiet (dość mocno
mięśnie czworoboczne), ale również
dół pleców, czyli to co wliczamy do
tzw. rdzenia. Skoro tak, to również
brzuch będzie miał zajęcie. Rzecz
jasna w swojej funkcji podstawowej,
czyli statycznym podtrzymywaniu
kręgosłupa. O przedramionach oraz
kontrze ze strony bicepsów nie
muszę chyba wspominać.
Prawidłowa Technika :
Właściwie technika wykonania
dipsów w wersji podstawowej jest
banalnie prosta. Problemy zaczynają
się, gdy próbujmy nadmiernie
kombinować. Tak to przynajmniej
wygląda w teorii. W rzeczywistości
rzecz jest nieco bardziej złożona.
Naturalna dla człowieka postawa to
wyprostowany korpus, głowa lekko
uniesiona, łopatki i brzuch
ściągnięty. Taka postawa znamionuje
zdrowie. Wszelki odchylenia od niej,
nie tylko w czasie treningów, ale i w
życiu, świadczą o tym, że coś jest nie
tak.
Już samo długie przesiadywanie
przed komputerem sprawia, że
wzrasta liczba ludzi, którzy
nadzwyczajnej w świecie się garbią.
Kręgosłup szyjny poddawany jest
ciągłej nienaturalnej presji, co musi
doprowadzić do trwałych skrzywień.
Do tego dochodzi zwyczaj trwania w
pozycji rozjechanych łopatek. To zaś
między innymi skutkuje przykurczami
mięśni piersiowych. Przy takim
układzie automatycznie trudniej
będzie wykonać nie tylko dipsy, ale i
większość pozostałych ćwiczeń na
górne partie ciała. Stopniowy zanik
mięśni sterujących łopatkami
ograniczy wyniki we wszelkich
wyciskaniach.
U pań dochodzi jeszcze do innego
zjawiska, które zauważyli
psychologowie. W wieku dojrzewania,
gdy zaczynają powiększać się piersi
niektóre dziewczęta wstydzą się tego
i odruchowo się garbią, by nie było
widać zachodzących zmian. Później
taka postawa się utrwala. U
niejednej kobiety narzekającej w
późniejszym wieku na zbyt mały
biust, wystarczy wprowadzić
ćwiczenia mobilności łopatek przed
lustrem, by uzyskać niewiarygodny
wizualny efekt.
Gdy więc taka kobieta zjawi się na
siłowni i ma zrobić dipsy czy też
podciąganie na drążku okazuje się
to dla niej niewykonalne. Możemy się
tylko domyślać, na ile przeszkodą jest
mniejsza siła, a na ile nabyte wady
postawy.
Co więc zrobić, gdy nie da się
wykonać dipsów? Do możliwych
rozwiązań tego problemu jeszcze
powrócę.
Poprawne wykonanie pompek na
poręczach
W tym momencie warto wreszcie
opisać, jak powinno to wyglądać
poprawnie. Tak, jak nadmieniłem
powyżej postawa wyprostowana. Tu
również ważna jest dbałość o
krzywizny kręgosłupa, choć punkty
podparcie przenoszą się ze stóp na
dłonie. Łopatki ściągnięte, brzuch
lekko napięty. Cały czas staramy się
utrzymać ciało pionowo w stosunku
do ziemi. Najlepiej byłoby, by
poręcze były na tyle wysoko, by
można mieć nogi wyprostowane. Jeśli
jest to niemożliwe, to pozostaje zgiąć
je w kolanach wysuwając do przodu
kolana, a stopy w tył, tak, by uzyskać
układ maksymalnie pionowy.
Z tego też powodu, gdy już
zaczniemy doczepiać sobie
dodatkowe obciążenie, należy
umieszczać je dość nisko. Powinno
znaleźć się między udami. Każde
inne miejsce uniemożliwi nam
przyjęcie pionu i zupełnie zmieni
charakter ćwiczenia. Dodatkowo
zawieszanie ciężaru na szyi grozi
kontuzją.
Ramiona powinny być w takim
rozstawie, że gdy schodzimy w dół
odchodzą na ok. 45 stopni od
korpusu. W wersji pełnej i
prawidłowej schodzimy jak najgłębiej
się da, czyli do punktu zetknięcia
przedramienia z bicepsem. Jeśli nie
widzicie tak głębokich zejść na swojej
siłowni, to się nie dziwcie. Łatwiej
szpanować z ćwierćdipsami i
podwieszonym obciążeniem niż
zrobić jeden pełny ruch bez
dodatkowego ciężaru. To samo
zjawisko dotyczy przysiadów, ale to
już pewnie wiecie.
W czasie trwania ruchu nie powinno
się pomagać sobie wymachami nóg i
tym podobnymi przyruchami. Mimo
setek artykułów napisanych na temat
ruchów oszukanych , ja
zdecydowanie odradzam wszelkie
oszukiwanie. Nie tędy droga. Natury
oszukać się nie da. Ruch oszukany
nieraz oznacza, że duże obciążenie
zostaje nagle przerzucone na małe i
nieprzygotowane do tego grupy
mięśniowe.
Co, predzej czy puzniej oznacza kontuzję