budo_mameha

Czy ktoś zna konkretny przypadek napadu na kobietę z dzieckiem lub dziećmi?

Podzielcie się informacjami. Najlepiej byłoby, gdyby to były opowieści realne, a nie przeczytane w internecie pod spreparowanym filmikiem. Intersuje mnie czas napadu, okoliczności i efekt końcowy (o ile można użyć takiej nomenklatury).

Trwa przeprowadzka biura - przenoszenie paczek, pakunków, pudełeczek i stosów dokumentacji... itp. Sweter się podczas dźwigania na chwilę zadarł się i ... odsłonił kawałek pleców. Były szef podchodzi, a właściwie zachodzi i smera mnie po tym gołym fragmencie pleców i ślini się. Dodam, że były szef jest alkoholikiem ( właśnie dlatego jest już byłym). Ma tylko dwie fazy w życiu - w trakcie alkoholu lub przed alkoholem. Nie wiadomo, która gorsza. Wówczas był nawalony jak wywrotka piaskiem.

Pierwsza reakcja - odwracam się i ... no, właśnie co? Mam przed sobą truchło przeżarte alkoholem... Kiedyś było moim przełożonym, a teraz jest zwykłym śmieciem... Nikt, ale to dosłownie nikt go już w firmie nie poważa... Zraził do siebie wszystkich... Nie może pogodzić się ze zmianą ról, więc narusza granice (fizyczne i psychiczne) swoich byłych podwładnych... Nie jest nawet wart tego, żeby się na niego wydrzeć... Nie mówiąc już o innych "technikach" samoobronnych. Zresztą, co dotrze do alkoholika? I co z takim zrobić?

Kto jeździ pomarańczowym fordem oklejonym lepkami "Judo Gliwice"?

Poproszono mnie o założenie takiego tematu, co niniejszym czynię:

Najczęstsze błędy w szkoleniu kobiet:

1.Założenie, że samoobrona kobiet jest działalnością niewymagającą szczególnych kwalifikacji, niepoważną, dorywczą, drugogatunkową.

2.Przekonanie, że sprawność fizyczna jest warunkiem sine qua non samoobrony kobiet. W konsekwencji prowadzi to do nauczania kobiet konfrontowania siły fizycznej z facetem, czyli tego, czego absolutnie powinny unikać.

3.Prowadzenie szkolenia dla kobiet w formie treningu sportowego, tyle że ulgowego. Prezentowaanie technik sportowych jako sprawdzonych sposobów na samoobronę dla kobiet.

4.Przypadkowość tematów wchodzących w szkolenie. Program szkolenia najczęściej jest oparty o subiektywne wyobrażenie instruktora, który będąc fachowcem w dziedzinie sportu czy sztuki walki, ma mętne pojęcie o rzeczywistych potrzebach, oczekiwaniach i możliwościach kobiet.

5.Brak analizy potrzeb i oczekiwań kursantek.

6.Brak informacji zwrotnej.

7.Przedmiotowe traktowanie kobiet.

8.Instruktor w roli bezwzględnego autorytetu w sprawach bezpieczeństwa.

9.Dawanie rad, czyli dogmatyzm i powielanie stereotypów.

10.Cel szkolenia: większoć kursów niestety odbywa się nie po to, by nauczyć kobiety, jak mogą się bronić. Chodzi w nich głównie o to, żeby zrobić jednorazową akcję dla splendoru konkretnego klubu czy dla zaspokojenia ambicji instruktora.

11.Metody pracy: tutaj najczęstszym błędem jest stosowanie metody podającej, którą można nazwać „popatrz jak ja to pięknie robię”. Metoda zakłada bierność kobiet w procesie uczenia. Metoda ta jest zupełnie nieskuteczna. Dowód: po paru miesiącach od zakończenia szkolenia kbieta nie jest w stanie przypomnieć sobie, jak wyglądała ta technika. Nie mówiąc o tym, żeby ją samej zastosować.

12.Założenie, że w relacji instruktor – kursantka tylko ten pierwszy ma coś do dania, a kursantka tylko może brać. Nigdy nie jest tak, że wyłącznie jedna strona coś daje, a druga bierze. Uczymy się od siebie nawzajem. Radość obcowania z ludźmi polega na tym, że wszyscy od wszystkich mogą czerpać.

13.Patronat instutucji cieszących się dużym zaufaniem społecznym. W większości przypadków objęcie takiego patronatu następuje nie całkiem oficjalnie (instruktor szkolący kobiety często sam jest byłym policjantem lub ma kolegów policjantów). Nie ma weryfikacji programu i metod szkoleniowych. Efekt jest taki, że pod patronatem Policji lub Straży Miejskiej odbywa się szkolenie kobiet, w którym popełnione zostają te wszystkie błędy, o których mowa wyżej.