7 odpowiedzi w tym temacie

[budo_zapas]

Pytanie brzmi czy podjeli byscie sie stworzenia programu nauczania opartego na karate, dla dzieci/mlodziezy z zabuzeniami i niedorozwojem umysłowym ?
I jak by ten program wyglądal pytam bo dostalem oferte stworzenia takiej grupy i programu dla stowarzyszenia harytatywnego. Ale mam mieszane uczucia , raczej podejme probe wszelki sugestie mile widziane

[budo_gaweł]

Uuuu gruba sprawa.
Kiedyś przez chwilę miałem takiego dzieciaka w grupie. Przez chwilę, bo niestety w grupie zdrowych dzieci nie dało rady ...
Jak miałbym cokolwiek powiedzieć w podjętej przez Ciebie temacie, to jeżeli bym się zdecydował:
- zapoznał z tematem, jakie to zaburzenia, jak można z takimi dzieciakami pracować, poprostu zasiegnął bym języka u osób zajmijących się takimi dzieciakami
- obserwował, analizował

Kurde, to trudne zajęcie...

[budo_piotr***]

Kiedyś kolega miał w grupie zdrowych dzieci jednego chłopca z ADHD. Chłopak był wyjątkowo nieskoordynowany ale po dwóch latach pojawiły sie pierwsze efekty tzn. opanował materiał który zdrowe dzieci "łykają" w pół roku. Tato tego dziecka był bardzo zadowolony z pozytywnych zmian jakie zaszły w jego synu. Podobno chłopak nauczył się trochę dyscypliny i zaczął lepiej skupiać uwagę. Skończyło się to tym, że chłopak pobił jakiegoś innego ucznia ze swojej szkoły na tyle, że za tatę wziął się prokurator. Tak zakończyła się kariera chłopca z ADHD. Tato uznał, że farmakologia jest bezpieczniejsza.

[budo_risk]

Pytanie brzmi czy podjeli byscie sie stworzenia

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

[budo_romanowicz]

Zapas zadanie trudne ale uwierz mi, że to sprawia wielką frajdę. Nie wiem dlaczego ale mnie rajcuje własnie pomaganie dzieciakom a nie wychowywanie zawodników. Karate ma pewien atrybut którego nie ma w stylach stricte sportowych jest sztuką ruchu. Nie ważne czy Twoi podopieczni robią szybsze czy wolniejsze postępy, ważne że się angażują w to co robią.
Ważne, że poczują dowartościowani przez wspólny trening.

[budo_tedo]

Cześć Leszku, podejrzewam że będziesz to robił w Anglii. Nie wiem jaki jest tam system opieki nad w/w osobami. Na początek musisz zapoznać się z możliwościami i ograniczeniami każdej osoby z grupy, którą będziesz chciał prowadzić. Grupy te muszą być mieszane(chodzi o to aby w jednej grupie nie znalazły się osoby z dużymi ograniczeniami ruchowymi) Musisz sprawdzić czy osoby te poza upośledzeniem nie mają zaburzeń psychicznych, gdyż z takimi osobami trzeba inaczej pracować i one inaczej współdziałają w grupie/bądź nie współdziałają. Jeżeli chodzi o program to niech będzie to to samo co robisz na normalnych zajęciach z tym tylko, iż powinieneś poświęcić więcej czasu na opanowanie danej techniki lub materiału i bazowanie na powtórzeniach. Czyli na każdych zajęciach(początek zajęć) powtarzasz materiał z poprzednich, wplatając nowe elementy(w ten sposób utrwalasz ich wiedzę i uczysz nowych rzeczy, trening wtedy nie jest monotonny i daje szansę na przypomnienie i utrwalenie materiału). Na zajęciach powinny znajdować się osoby, które znają te dzieci, pracują z nimi, ale tylko do asekuracji i nawet jeżeli CI pomagają to z czasem muszą się wycofać, żeby mieli jak najmniejszy wkład.
Wyselekcjonuj ze swojej grupy studentów osoby, które będą w stanie pomóc Ci w tych zajęciach. Muszą to być osoby, którym nie "straszne" tak to nazwijmy jest obcowanie z dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną intelektualnie. Nie możesz oczekiwać, że efekty Twojej pracy będą widoczne po kilku treningach. Nie może Cię to zniechęcać do dalszych działań. Musisz wiedzieć, że takie osoby wyczują czy ktoś jest z nimi z przymusu czy dlatego, ze chce z nimi być i spędzać z nimi czas. Nie możesz się ich bać, dobrym ćwiczeniem będzie dla Ciebie odwiedzenie miejsc gdzie osoby takie przebywają, poznanie jak funkcjonują, jak się komunikują, jak reagują na różne bodźce, najnormalniej w świecie jak żyją. Musisz z nimi spędzić trochę czasu i osądzisz czy chcesz się tego podjąć. Leszku jeżeli będziesz miał jakieś pytania to zapraszam, postaramy się Tobie pomóc. Mnie znasz, natomiast moja żona pracuje z takimi osobami już 12 lat i jej doświadczenie pomaga mi prowadzić zajęcia w takich grupach. Aga wychowała się w pobliżu takich osób(jej mama jest terapeutką od ponad 20 lat) Zaczęła swoją pracę z grupą 5 osób głęboko upośledzonych, gdzie przy nich trzeba był zrobić dosłownie wszystko włącznie z podcieraniem pupy. W trakcie tej pracy ukończyła studia z zakresu pedagogiki specjalnej. Obecnie zajmuje się nauczaniem osób w różnymi stopniu niepełnosprawnych, intelektualnie i ruchowo. Uzupełniamy się i dzięki temu mamy efekty i dużo frajdy. Tylko naprawdę jest to ciężka praca.
Tyle możemy CI napisać na "szybkiego"
Pozdrawiam Emil

Ps. Musisz mieć wszystko ułożone i ten sam sposób prowadzenia zajęć. Czyli trzymaj się tzw. szablonu początek treningu taki i taki(siadamy zazen i mokuso itd, potem powtórka materiału, kolejne ćwiczenia i zakończenie zajęć w zawsze w sposób w który będziesz je zakańczał. Jest to dla nich istotne, aby czuły się bezpieczne. Mam nadzieję, ze rozumiesz co chcę przez to napisać.

[budo_zapas]

Dzieki za odpowiedz i cenne wskazówki.
Pomysł wyszedl z incjatywy opiekonow i rodzicow dzieci autystycznych, z ktorymi juz pracowalem jako opiekun.
Teraz mam sie spotkac z rodzami i dziweciakami na luzne spotkanie.
Dla mnie obowiazkowo bede musieli byc rodzice lub opiekun na zajeciach zwlaszcza ze to jest anglia.
Ale zobaczymy lubie wyzwania
Emil jak cos to na priva napisze bo jeszcze nie wiem czy to wypali

[budo_jersey]

Dirk Robertson instruktor baaaardzo tradycyjnego shotokanu przeprowadzał bardzo ciekawe doświadczenia z Kanku-Dai (Kushanku) z takimi przypadkami.
Mój kolega przyjął do grupy dwa takie przypadki, jednemu z nich przydzielił indywidualnego trenera, wyniki przeszły oczekiwania. Po dwóch latach rodzice przyszli z podziękowaniami ( skierował tam lekarz), jeden z tych chłopców trenuje do dziś (5kyu z etapu zupełnego odizolowania od bodźców zewnętrznych).