103 odpowiedzi w tym temacie

[budo_voivod]

to jest wlasnie kit ktory wcisneli ci twoi nauczyciele, bo niewiele potrafia cie nauczyc, lub nie chca cie nauczyc

fakt, wiedze trzeba zdobywac samemu, sam jestem tego przykladem niestety, ale o ile szbciej mozna sie nauczyc z kims... druga strona medalu jest taka, ze to co sam zdobylem jest oje i nikt mi kitu nie wcisnie, ale koszty tego sa duze...

Ej, no, Smailu, sam sobie w jednym poscie zaprzeczasz?

Nauczyciel nie ma za zadanie nauczyć - tego właśnie mnie nauczyli moi nauczyciele...

[budo_mr smail]

nic nie zaprzeczam
nauczyciel ma uczyc, a uczen wiedze zdobywac, oba razem

w naszych japonskich klimatach utarlo sie ze nauczyciel to taki ktos kogo uczen slucha i sznyje a uczy sie od niego nie kiedy on uczy ale kiedy robi wszystko inne
bez sensu
wlasnie na moim przykladzie to moge powiedziec, bo zamiast zastanawiac sie czy jak mistrz sika to chce mi cos przekazac, powinien powiedzic dzisiaj to i to rob tak i tak i wyciagaj wnioski...

[budo_voivod]

A bo ja miałem na myśli wyłącznie Sztukę, a nie prywatne życie i obyczaje nauczycieli...

[budo_gosc(usunięty)]

Każdy rzut polega na wytrąceniu z równowagi. Różne systemy mają różne metody na osiągnięcie tego. Przeciwnika w równowadze nie rzucisz, chyba że masz kilkadziesiąt kilo przewagi masy i siły.

I ja tak myślałem. Bo stała za tym wieloletnia praktyka zawodnika, instruktora, i sędziego w judo. Nawet, na określnym etapie 'rewizji' mojej wiedzy o aikido, błędnie zinterpretowałem zamysł Mistrza, pisząc swego czasu na tym forum, że aikido to "sztuka podwójnego wychylenia." Wydawało mi się, że jeżeli w wyniku uniku, mamy wolne obie ręce, to nic prostszego, jak wychylić najpierw partnera 'na bok' (na kant stopy), by potem już bez problemu, zgodnie z określoną techniką, wychylić go powtórnie, i rzucić. Takiego wychylenia (na bok) nie da się zrobić, kiedy partnerzy są w objęciach.

Otóż, wszystkie (!!) techniki aikido, wychylenia (wytrącenia z równowagi) nie potrzebują. Są technikami góra-dół (niebo-ziemia, ten-chi), i w zasadzie, bazują na odwróceniu uwagi partnera. Należy unieść jego rękę (łokieć) do góry, z określonym zamachem, i następnie, dynamicznie opuścić w dół, razem z podążającą za tym głową. Temu służy przedłużenie 'linii ataku', lub podświadoma reakcja partnera, by uniknąć bólu, przy założonej dźwigni. Zmiana kierunku, w krytycznym momencie, pozwala na 'łagodne lądowanie', co wszyscy doświadczamy w dojo. Nie mniej, mało kto, zdaje sobie sprawę z tego, o co, faktycznie chodzi.