32 odpowiedzi w tym temacie

[budo_laser]

wiesz, tam był uśmieszek na końcu

Ale nie aż tak wielki.

[budo_jan111]

Przed laty na treningach walczyliśmy też w ten sposób dopóki nie stało się jasne że ten knockdown do niczego nie pasuje.

Nie bardzo rozumiem co masz na myśli w tym stwierdeniu. DO czego niby ma pasować lub nie pasować?

Chodziło mi o to że kiedyś na treningach walczyliśmy wedlug zasad zbliżonych do triatlonu (tzn. jedna runda knockdown, jedna runda K1 i jedna z rzutami i parterem), z czasem stało się jednak jasne że nawyki jakie wykształcają się walcząc w knockdown przeszkadzają w walce według innych, bardziej realnych zasad. (jasne było to właściwie zawsze, kłopotliwe było tylko podjęcie odpowiednich decyzji)
Brawo Laser! Zgadzam się z tobą! Na tym polega problem: przepisy sportowe wynaturzają walkę. Efektem jest "specjalizacja" zawodników i dopasowanie sie do konkretnych przepisów. Nie było by też w tym nic złego gdyby nie to że poczucie bezpieczeństwa jakie powstaje podsycane czesto przez fanatycznych trenerów (bo przecież trenujemy sztukę walki i nawet wygrywamy zawody!) nie przekłada się na rzeczywistość.
Myślę że jako trenerzy mam noralny obowiazek dać ludziom możliwie najlepszy "produkt", niestety ani formuła knockdown ani semi kontakt do nich nie należą!
Jestem natomiast przekonany że przepisy sportowe Sei Budokai są świetnym (jeśli nie najlepszym) kompromisem między realizmem walki i bezpieczeństwem zawodnika.
A do walk MMA trzeba przygotowywać się według zasad... MMA.
Pozdrawiam serdecznie!

[budo_kwiat]

Jan111 w shidokan nie ma formuły knockdown. Poza tym shidokan to nie tylko trzy formuły rywalizacji. Jest ich więcej.

[budo_laser]

Jan111 w shidokan nie ma formuły knockdown. Poza tym shidokan to nie tylko trzy formuły rywalizacji. Jest ich więcej.

ale bare knuckle jest w dużej mierze na knockdown oparte.

[budo_kwiat]

Na takiej samej zasadzie można się doszukać podobieństw pomiędzy tsuki w karate a ciosem prostym w boksie. Knockdown i bare knukle to dwa różne sporty walki oparte na innych przepisach.

[budo_jan111]

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia :wink: , o ile wiem w "gołych pięściach" nie wolno uderzać rękami w głowę, tzn że jest to forma karate knockdown, podobnie walczy się też w Ashihara, Enshin i paru innych. Podstawowa zasada pozostaje niezmienna, tam gdzie nie wolno uderzać rękami w głowę mowimy o knockdown. Gdybyś przesledzil naszą dyskusję Kwiecie uważniej to zauważył byś że Shidokan był tu raczej chwalony więc nie ma powodu do uniesień. Macie na wasze szczęście jeszcze thaiboxing i wolne walki i chwała za to sensei Soeno! (bo to naprawdę dzielny Gość)
A ta różnorodność przepisów wewnątrz organizacji, cóż, dla ciebie to zaleta a dla mnie wada i niech juz tak zostanie.
A wracając do tematu, jak podobają się wam zdjęcia z zawodów Sei Budokai?

[budo_kwiat]

Jan111 daleki jestem od obrażania się na kogokolwiek, ale miło mi się czyta Twoją odpowiedź i to wcale nie dlatego, że czuję się jakoś szczególnie związany z shidokan, ale dlatego, że potrafisz fajnie wymieniać poglądy. Chodzi mi o to, że dopuszczenie chwytania za bluzę kimona, rzuty, walka w parterze, dźwignie zupełnie zmienia obraz walki. Twierdzenie, że knockdown i bare knuckle to w zasadzie to samo to tak jakby twierdzić, że boks i kick boxing niczym się nie różni.
No ale dość o tym. Tematem jest przecież Sei Budokai. System wydaje się interesujący. Zamieszczone zdjęcia z zawodów bardzo efektowne. Trochę mi nie pasuje do całości systemu trening z kijem i nożem oraz ćwiczenia medytacyjne i oddechowe. Ale może dlatego, że nie lubię tego typu ćwiczeń.
Powiedz co to znaczy kask „Budolife”?

[budo_laser]

a widzisz. Tu mnie zagiąłeś, nie wiedziałem, że w bare knuckle jest walka parterowa. Myślałem, że tylko rzuty. Jeśli tak, to faktycznie spora zmiana.

Co nei zmienia faktu, że moim zdaniem konieczność przygotowywania sie pod trzy różne jednak formuły, może być kłopotliwa. Co innego bare knuckle jako metoda treningowa. Sam u siebie w klubie robie cos takiego, tyle, że bez full siły, a na 60-70%.

[budo_kwiat]

"Co nei zmienia faktu, że moim zdaniem konieczność przygotowywania sie pod trzy różne jednak formuły, może być kłopotliwa."

Myślę Laser, że kłopotliwe to może być jak ktoś traktuje sporty walki bardzo poważnie. Ja sportami walki zajmuję się tylko dlatego, że ich uprawianie sprawia mi przyjemność. Dla mnie to tylko rekreacja i nic więcej. Jeżeli jakaś forma treningu mi nie odpowiada (np. semi kontakt) to jej nie ćwiczę.

[budo_jan111]

Kask Budolife to po prostu kask z kratką , my w BIKO używamy przede wszystkim sprzętu firmy Budolife, stąd ,tak troche na skróty wzięło się to określenie.
Co do formy rywalizacji: z punktu widzenia ćwiczącego nie jest to pewnie złe, mi i Laserowi (jeśli się nie mylę) chodzi o to że z punktu widzenia trenera jest to męczące. My też na treningach stosujemy różne formy sparingu np: tylko uderzenia, tylko zwarcie z uderzeniami i rzutami, tylko parter itd. celem jest jednak przygotowanie do walki Sei Budokai lub po prostu do walki "bez reguł". Przygotowanie zawodnika do zawodów prowadzonych według trzech różnych przepisów jednocześnie jest trudne i czasochłonne.
Spowodowane jest to tym że w każdej z tych "poddyscyplin" przydatne są inne nawyki inna strategia i ostatecznie inne kombinacje i inne reakcje. Z mojego punktu widzenia lepsza jest jedna forma rywalizacji w której wolno prawie "wszystko".
Również uważam że lekkie walki (50-60%) są lepsze niż sparingi "na maksa".

[budo_kwiat]

Jan111 zostawmy już shidokan w spokoju, przecież nie on jest tematem dyskusji. Powiedz mi czy przypadkiem stosowany przez Was kask Budolife nie ogranicza znacznie widoczności i nie powoduje w praktyce sytuacji, kiedy wielu uderzeń i kopnięć nie widać, albo można je zobaczyć dopiero w ostatniej chwili przed trafieniem i bardzo trudno jest się wtedy bronić przed takimi technikami?

[budo_budokai_leszek]

Chciałem porobić zdjęcia "z kasku" ale fotografia nie oddaje należytej perspektywy. Ograniczenia widoczności oczywiście są, nie stanowią one jednak większego problemu. Trzeba się do kasku trochę przyzwyczaić. Po czasie człowiek uczy się patrzeć między kratką. Początki były trudne: zwłaszcza wszelkiego rodzaju uderzenia okrężne były trudne do zablokowania. Z czasem te trudności mijają i nie ma już efektu "wyjścia z jaskini".
W zamian za lekko ograniczoną widoczność do momentu przyzwyczajenia się, zyskujemy brak oznak walki na twarzy, a jak wiadomo nie każdy może pozwolić sobie żeby do pracy czy szkoły pójść z p...śliwką pod okiem.

[budo_jan111]

[quote name="kwiat"] System wydaje się interesujący. Zamieszczone zdjęcia z zawodów bardzo efektowne. Trochę mi nie pasuje do całości systemu trening z kijem i nożem oraz ćwiczenia medytacyjne i oddechowe. Ale może dlatego, że nie lubię tego typu ćwiczeń.

Przepraszam że dopiero teraz odpowiadam. Cieszę się że poruszyłeś tę kwestię. Myślę że dobrze rozumiem twoją ostrożność. Ja również kiedy słyszę o tzw. ekspertach walki mieczem, nożem czy kijem pełnych energii wewnętrznej dostaję alergii . Osobiście znam kilku takich "ekspertów" dla których nawet Shotokan Karate było za ciężkie... i trudno zweryfikować te umiejętności...
Ale do rzeczy: Rozwój ćwiczącego w Sei Budokai przebiega dwutorowo, z jednej strony skuteczność w walce, z drugiej nacisk na zdrowie i zachowanie sprawności. Temu celowi służą właśnie ćwiczenia oddechowe i medytacyjne, są świetnym uzupełnieniem treningu, właściwie wykonywane przynoszą wymierne efekty i są chętnie ćwiczone nawet przez największych sceptyków. Np w niektórych odłamach Kyokushin wprowadzono elementy Taikiken i z tego co wiem wszyscy są z tego zadowoleni.
W metodyce sportu wyczynowego temat regeneracji i koncentracji zawodnika zajmuje ważne miejsce, i min. ćwiczenia medytacyjne są tu sprawdzoną metodą. Tak więc problem nie leży w samych ćwiczeniach tylko w tych wszystkich bajkach jakie się do tego opowiada i ludziach bajki te opowiadających. (Opowieści są zazwyczaj odwrotnie proporcjonalne do umiejętności )
Cwiczenia z bronią są dopełnieniem naszego programu, nie robimy tego zbyt wiele i zaczyna się je dość późno (od 1 kyu). Chodzi o to żeby ludzie zaczynający trening z bronią mieli już pojęcie o walce, o bólu i troche o strachu... inaczej to nie ma sensu. (Mało kto wie że np. Jigoro Kano do swojego pierwotnego programu nauczania w Judo wprowadził... strzelanie z pistoletu!)
Cwiczenia z bronią bardzo wzbogacają ćwiczących i poszerzają horyzonty. Łącznie z technikami oddechowymi są świetną metodą utrzymania lub poprawienia sprawnośći dla osób starszych lub dobrą formą regeneracji dla zawodników po zawodach. Myślę że odpowiedziałem na twoje pytanie, możemy też rozwinąć troche ten temat jeśli chcesz.