16 odpowiedzi w tym temacie

[budo_patrrryk]

Witam!
Jestem nowy na forum, jak i w tajnikach sztuk walki... Od przyszłego tygodnia chciałbym zacząć trenować aikido, czytałem trochę o tej sztuce walki, ale wolałbym, żeby wypowiedziały się osoby, które już trenują! Co nowego wnosi w życie aikido, czy po załóżmy 6 miesiącach treningów można czuć się bezpiecznie Przyjmijmy, że rozwój jest prawidłowy Czy treningi są ciężkie dla osoby która nigdy nie trenowała, żadnej sztuki walki? Czy można połączyć treningi na siłowni z aikido, wiem że to zależy od organizmu, ale może i nie?
Pozdrawiam!

[budo_shabu]

Na pewno człowiek czuje się pewniej. Czy bezpiecznie? Wątpię. Na bezpiecznie trzeba dużo więcej czasu, uważam, a to wczesne uczucie pewności jest nieco złudne. Ale pewne nawyki się wyrabia, a do tego np. człowiek prostuje postawę i nabiera lepszej formy ogólnej. Czy trening ciężki to zależy od prowadzącego, ale ogólnie aikido nie jest jakieś niesamowicie wymagające fizycznie i można dać radę. A czemu miałbyś nie łączyć siłowni z aikido nie wiem - no, chyba że bardzo konkretnie pakujesz, a wtedy sam rozmiar niektórych mięśni może utrudniać ruch.

[budo_patrrryk]

Konkretnie to może nie pakuje, ale przy wzroscie 179cm waze tylko 73kg i chce troszke przybrac na masie 4-5kg a potem popracowac nad sylwetka na silowni i do tego trenowac aikido... Pracuje za biurkiem wiec potrzebuje troche ruchu zeby nie zastygnac, a znalazlem ogloszenie ze sa prowadzone zapisy na aikido wiec pomyslalem ze moge sprobowac Myslalem tez o KravMadze albo BJJ, ale jakos pomyslalem ze aikido wystarczy (przynajmniej narazie)

[budo_shabu]

"Bardzo konkretnie pakujesz" znaczyło "jesteś koksem, który nie może rąk opuścić swobodnie wzdłuż ciała".

[budo_isao]

Moge powiedzieć Ci jak to wygląda z perspektywy początkującego- ćwicze miesiąc i moge powiedzieć tak- treningi trochę męczą ale nie sa jakieś super tyrające. Przede wszystkim w dupe dostają nogi (:)) reszta nie za bardzo. Co do tego co dają treningi- początki sa frustrujące, ale w niektórych szkołach realizuje sie plan półroczny- tzn przez pół roku nie jarzysz nic i nawet nie nadażasz za nazwami technik, a potem łapiesz wszystko naraz i zostaje tylko szlifowanie. Co do korzyści z aikido- kilka przydatnych odruchów i dźwigni na początek, a potem szlifowanie krótkich form- czyli jak szybko zakończyć technike
To wiedza nie tylko moja, ale tez przekazana mi przez starszych kumpli

[budo_macex]

Wszystko zależy od klubu, jedni mają cieżki trening inni nie, jedni łapią szybko inni wolniej a niektórzy wogóle. Najlepiej samemu określić czego się oczekuje i znaleźć taką sekcję.

[budo_garry]

Masz 20 lat więc twoje ciało nadal się rozwija. W aikido jest dużo przewrotów które mogą wpłynąć pozytywnie na twój układ kostny (poprzez większe obciążenia kości staną się grubsze) oraz mięśniowy (jak się nauczysz poprawnie przewrotów, po pewnym czasi bedziesz je odczówał jak automasaż). Dzwignie natomiast wpłyną na twoją gibkość.
Jednak trzeba też dodać że można załapać też kontuzje, które przyniosą wrecz odwortny efekt.

Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, to raczej w niewielkim stopniu. Aikido jest bardzo trudne technicznie i wymaga długich lat ćwiczeń. Do tego etycznie nie przystaje do otaczjącej nas rzeczywistości (a szkoda). W celach lepszego samopoczucia o wiele łatwiej kupić sobie dużego psa czy zaopatrzyć w jakiś gaz łzawiący Podpowiem że duża część aikidoków w związku z powyższym problemem, dodatkowo para się innymi SW, które są obciążone mniejszym moralnym szkieletem.

Co do siłowni to raczej nie. Oczywiście w celu poprawienia ogólnej sprawności ciała czy wyglądu to jak najbardziej. Natomiast nie robiłbym tego pod kontem aikido, bo w samych technikach aikido ruch oparty jest na zasadzie omijania siły adwersarza. Zatem to nie siła ma w nich decydujące znaczenie. Moża teoretycznie wykonywać techniki aikido w liniach prostych na zasadzie "kto jest silniejszy" (niektórzy w ten sposób starają się nadrabiać cieniznę techniczną), ale wtedy łatwo trafic kogoś kto jest jeszcze silniejszy (a zakładam, że przy twojej wadze o to nietrudno) i taka praca przestaje działać.

[budo_isao]

Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, to raczej w niewielkim stopniu. Aikido jest bardzo trudne technicznie i wymaga długich lat ćwiczeń. Do tego etycznie nie przystaje do otaczjącej nas rzeczywistości (a szkoda). W celach lepszego samopoczucia o wiele łatwiej kupić sobie dużego psa czy zaopatrzyć w jakiś gaz łzawiący Podpowiem że duża część aikidoków w związku z powyższym problemem, dodatkowo para się innymi SW, które są obciążone mniejszym moralnym szkieletem.

Tu nie do końca się zgodzę. Bezpieczeńśtwo to nie tylko super hiper dźwignie i unieruchamianie, ale także zwykłe odruchy w stylu przewroty, zejścia z linni ataku, czy odpowiednia ochrona twarzy. Tego tez uczy aikido i to w miare szybko wchodzi w krew. Co do trudności technicznych to prawda, ale na treningach ćwiczy sie przeciez pełne, długie formy które są w zasadzie awykonalne na ulicy, lub przynajmniej bardzo ciężkie do przeprowadzenia. Natomiast w realnej walce przydadza sie krótkie formy i szybkie techniki, skrócone i ograniczone do skutecznego minimum. Na to również nie trzeba długich lat.
A co do drugiej sw z mniejszym obiażeniem moralnym to ogólnie lol, to znaczy co, w środy i piątki ktoś jest pokojowo nastawionym gościem, który robi techniki nie krzywdzące przeciwnika, a we wtorki i czwartki zamienia sie w żądnego złamań i krwi krav magowca? xD
Tu trochę nie o to chodzi, niektórych sw nie da sie łączyć z z duchem aikido, ale są tez takie które z nim nie kolidują. Ale i tak to wszystko siedzi w nas samych, co najwyżej można wybrać złą sztukę dla siebie...

[budo_shabu]

Bezpieczeńśtwo to nie tylko super hiper dźwignie i unieruchamianie, ale także zwykłe odruchy w stylu przewroty, zejścia z linni ataku, czy odpowiednia ochrona twarzy. Tego tez uczy aikido i to w miare szybko wchodzi w krew.

Natomiast w realnej walce przydadza sie krótkie formy i szybkie techniki, skrócone i ograniczone do skutecznego minimum. Na to również nie trzeba długich lat.

Byłbym na Twoim miejscu bardzo ostrożny z wygłaszaniem takich tekstów (zasadniczo prawdziwych, poza wytłuszczonymi fragmenatmi) po miesiącu ćwiczenia.

[budo_isao]

Shabu---> wiem że ćwicze krótko, a nawet bardzo krótko. W zasadzie to można powiedzieć że jeszcze nie ćwiczę
Ale cały czas rozmawiam z ludźmi z sekcji i swoje "mądrości" czerpię glównie z ich wiedzy, bo swoje własne doświadczenie mam bardzo ubogie. Poza tym nie twierdzę że zjadłem wszystkie rozumy, przedstawiam sprawę tak jak ją widze i tak jak mi mówią ludzie którzy ćwicza dłużej ode mnie.

[budo_voivod]

Shabu---> wiem że ćwicze krótko, a nawet bardzo krótko. W zasadzie to można powiedzieć że jeszcze nie ćwiczę
Ale cały czas rozmawiam z ludźmi z sekcji i swoje "mądrości" czerpię glównie z ich wiedzy, bo swoje własne doświadczenie mam bardzo ubogie. Poza tym nie twierdzę że zjadłem wszystkie rozumy, przedstawiam sprawę tak jak ją widze i tak jak mi mówią ludzie którzy ćwicza dłużej ode mnie.

I tak bezkrytycznie wierzysz we wszystko, co uslyszysz...? :twisted: :twisted: :twisted:

[budo_isao]

I tak bezkrytycznie wierzysz we wszystko, co uslyszysz...? :twisted: :twisted: :twisted:

Ależ sie mnie czepiasz. Nie wierze bezkrytycznie we wszystko, wiadomo że poddaję to własnej ocenie. Częsci informacji nie mogę poddac własnej ocenie, bo wiem za mało, wtedy wrzucam je tutaj i tacy milusińscy jak Ty pomagają mi zweryfikować poglądy

[budo_shabu]

Ogólnie to jest tak, że po miesiącu, dwóch "wiesz już wszystko", aikido nie ma wobec Ciebie żadnych tajemnic.

A potem z każdym mijającym miesiącem, rokiem, itd. zdajesz sobie coraz bardziej sprawę z tego, że jednak ma. I to coraz więcej.

[budo_ligeia]

Ogólnie to jest tak, że po miesiącu, dwóch "wiesz już wszystko", aikido nie ma wobec Ciebie żadnych tajemnic.

A potem z każdym mijającym miesiącem, rokiem, itd. zdajesz sobie coraz bardziej sprawę z tego, że jednak ma. I to coraz więcej.

poklon

[budo_dzieciak]

Ogólnie to jest tak, że po miesiącu, dwóch "wiesz już wszystko", aikido nie ma wobec Ciebie żadnych tajemnic.

A potem z każdym mijającym miesiącem, rokiem, itd. zdajesz sobie coraz bardziej sprawę z tego, że jednak ma. I to coraz więcej.

Świete słowa

Dodam tylko od siebie jako nowy na tym forum, że oprócz tego co napisał ShabuShabu przychodzi jeszcze etap po 6-8 miesiacach, że człowiek zdaje sobie sprawe iż tak naprawde nic nie potrafi i to sie chyba nazywa pierwszy kryzys )

Ja po ponad 5 latach terningow uważam iz dopiero teraz zaczynam się uczyć, bo nie sztuką jest zrobic technikę aby ją tylko zrobic ale sztuką jest ją robic i byc z zadowolonym z jej wykonania. A faktem jest iz czym człowiek dłużej trenuje tym wiecej od siebie wymaga (przynajmniej ja tak mam) i coraz rzadziej jest z tych swoich technik zadowolony.

Pozdrawiam

[budo_apas]

Dodam tylko od siebie jako nowy na tym forum, że oprócz tego co napisał ShabuShabu przychodzi jeszcze etap po 6-8 miesiacach, że człowiek zdaje sobie sprawe iż tak naprawde nic nie potrafi i to sie chyba nazywa pierwszy kryzys )

Ja po ponad 5 latach terningow uważam iz dopiero teraz zaczynam się uczyć, bo nie sztuką jest zrobic technikę aby ją tylko zrobic ale sztuką jest ją robic i byc z zadowolonym z jej wykonania. A faktem jest iz czym człowiek dłużej trenuje tym wiecej od siebie wymaga (przynajmniej ja tak mam) i coraz rzadziej jest z tych swoich technik zadowolony.

Pozdrawiam

Prawda. Od siebie dodam, ze po pierwszym kryzysie przychodzi drugi, trzeci i nastepne. Po nich z reguly nastepuje zrozumienie i progres, potem kolejny kryzys i zniechecenie. Ktoregos dnia osiagasz poziom, o ktorym zawsze marzyles, ze bedziesz wtedy Mistrzem, a tu okazuje sie, ze najwyzej "miSZCZem" na razie jestes... W pewnym momencie - ja tak przynajmniej mialem - kolejny kryzys staje sie upierdliwy i dlugotrwaly, robisz techniki tak, ze mlodym szczeny opadaja ale tak naprawde nie wiesz, w jakiej jestes bajce i po co to wszystko... Egzaminy, wysokie kyu, dany - bull shit. Co wtedy robic? Ja spotkalem na swej drodze Shihana, niezyjacego juz Japonczyka , ktory nie byl moim nauczycielem - zbyt krotko dane mi bylo z Nim przebywac - ale ktory pozwolil mi zrozumiec MOJE aikido, a zwlaszcza to, ze jest to wedrowka dla samej wedrowki, a nie dla osiagniecia jakiegos celu. I nie byla to madrosc przekazana w czasie wielogodzinnej medytacji tylko prosta odpowiedz na trudne pytanie, udzielona podczas rozmowy po wspolnym treningu... Odpowiedz, ktora nabrala sensu w kontekscie osobowosci i umiejetnosci (niezyklych) tego niewysokiego staruszka...
Podsumowujac - nie mowimy o miesiacach, latach czy dziesiatkach lat... Mowimy o calym zyciu i o byciu aikidoka, nie tylko o trenowaniu Aikido. Pozdrawiam

[budo_voivod]

...po pierwszym kryzysie przychodzi drugi, trzeci i nastepne. Po nich z reguly nastepuje zrozumienie i progres, potem kolejny kryzys i zniechecenie. Ktoregos dnia osiagasz poziom, o ktorym zawsze marzyles, ze bedziesz wtedy Mistrzem, a tu okazuje sie, ze najwyzej "miSZCZem" na razie jestes... W pewnym momencie - ja tak przynajmniej mialem - kolejny kryzys staje sie upierdliwy i dlugotrwaly, robisz techniki tak, ze mlodym szczeny opadaja ale tak naprawde nie wiesz, w jakiej jestes bajce i po co to wszystko...
...nie mowimy o miesiacach, latach czy dziesiatkach lat... Mowimy o calym zyciu i o byciu aikidoka, nie tylko o trenowaniu Aikido...

Zgrabnie ujęte...
PS. APAS - lubisz szkocką...?
PS2. A Twój opis w ogóle nie jest śmieszny... :twisted: :twisted: :twisted: