I cytat:
Capoeiras (osoby praktukujące capo - jw) z Rio de Janeiro używali swojej sztuki do walki, konfrontacji z przeciwnikami, bez jakiegokolwiek ducha sportowego, w konfliktach o terytorium. Brzytwa i nóż były ich stałymi kompanami, powodując rany lub śmierć w wyniku bójek. Najprawdopodobniej dlatego capoeira jest uboga w kwestii walki chwytanej i uzupełnia się używaniem tych broni.
Capoeira Sinhozinho bliższa jest Regional niż Angoli. Wyselekcjonowane techniki, wydające się efektywne, były nauczane przez Sinhozinho w czasie rygorystycznego treningu powtórzeniowego, w czasie którego wykorzystywano worki i piłki szkoleniowe, aż do momentu uzyskania precyzji i skuteczności ciosów (...)
Bez śpiewu i wygrywanego rytmu, jego capoeira rozwija tylko aspekt walki. Poświęca piękno dźwięku i obrazu w poszukiwaniu skuteczności w walce.
(...)
Ginga, która jest duszą artystycznej capoeiry z bahia, dowodzi grą capoeira, ale w realnej walce, musi być dostosowana do sytuacji., w końcu musi pozwalać uniknąć zbytniego zmęczenia, który tylko przyspiesza naszą porażkę. To samo tyczy się elementów akrobatycznych, które radują oczy ale posiadają znikomą skuteczność w celu dominacji nad przeciwnikiem, a zwiększają ryzyko zranienia, tych którzy je wykonują
(...)
reszta na stronie.