8 odpowiedzi w tym temacie

[budo_jarek]

Mam takie pytanie. Znałem kiedyś dobrego zawdonika kyokushin. Zresztą potem był zawodnikiem kick boxingu i jakoś nie tak dawno zakończył karierę. Otóż ten człowiek mówił mi raz, że jak walczy to nie myśli, nie kombinuje tylko reaguje w sposób automatyczny. Raz nawet, jak twierdził, że chciał w czasie walki pomyśleć ale wóczas go znokautowali i przestał się tym zajmować.

Moje pytanie co myślicie o szczegółowym robiereniu przeciwnika jego techniki i stylu walki ? A moze po prostu Wasze ciało robi swoje i staracie sie oddać temu automatyzmowi ?

[budo_mort]

generalnie jest tak że jak kogoś leję to nie myślę o taktyce tylko huragan ciosów, przechwycenie zasłaniającej ręki i wejście za plecy, duszenie koniec; kombinować zaczynam jak mi to nie wychodzi albo jak już przegrywam, wtedy głupotą byłoby nie pomyśleć co źle robię i co powinienem zmienić.
poza tym myślenie w tym kontekście można łatwo pomylić z nieumiejętnością powziecia decyzji wtedy kiedy boimy się przeciwnika

[budo_freestyler]

tutaj oprocz myslenia jest jeszcze jedna rzecz a mianowicie nastawienie na to co zamierzamy uzyskac, kiedys na kadrze mielismy takie walki zadaniowe i pamietam ze wtedy pierwszy raz do mnie dotarlo ze walka nie powinna byc tylko i jedynie odruchem ale rowniez posiadac cele typu: masz zaladowac jak najwieksza ilosc czystej techniki gyaku zuki i o dziwo to co do tej pory bylo zabawa w walke stawalo sie realna bronia- prawie kazda technika wchodzila czysto bo bylo takie nastawienie, nie rozdrabnialem sie na inne rozwiazania techniczne a mialem zrobic tylko ta jedna rzecz dobrze-takie podejscie rowniez dziala-nie myslec w trakcie ale ustawic sie przed walka zarowno psychicznie jak i technicznie...

[budo_mariusz radliński]

Moim zdaniem jest tak, ze w ataku (szczegolnie gdy walka nie toczy sie bardzo szybkim tempem) planujemy atak gdy mamy na to czas, wiec myslimy nad tym, przygotowujemy akcje.
W obronie i kontrataku raczej reagujemy spontanicznie, odruchowo - tu nie ma czasu na zastanawianie sie. Dlatego mozolnosc treningu sztuk walki polega na wyrobieniu odruchow, tak aby to czego sie nauczymy wykonywac instynktownie. Tak aby reagowac odpowiednio na to, co zrobi przeciwnik.

Pozdrowienia,
MR.

[budo_yayami_omate]

W obronie i kontrataku raczej reagujemy spontanicznie, odruchowo - tu nie ma czasu na zastanawianie sie

Atak też bywa instyktowny, zwłaszcza kiedy robimy którąś z wyuczonych akcji.np:kiedy rozpoczniey juz lewym prostym, to ten prawy prosty i lewy sierp sam jakoś wchodzi

[budo_marchew]

Myslec zaczynam w momencie kiedy dostaje kogos znacznie starszego i silniejszego ode mnie. I to nie tyle "jak go ugryzc" tylko predzej jak zrobic, zeby mnie nie zgniotl bedac silniejszym.

Marchew

[budo_kyrix]

Myslec zaczynam w momencie kiedy dostaje kogos znacznie starszego i silniejszego ode mnie. I to nie tyle "jak go ugryzc" tylko predzej jak zrobic, zeby mnie nie zgniotl bedac silniejszym.

Marchew

-- To nie ma nic do rzeczy, ze jest silny. Liczy sie szybkosc, zaskoczenie, kordynacja i przewaga psychiczna, pewnosc.

Wrocmy do tematu:

Nie, w kumite nie powinno sie wogole myslec, przynajmniej w taki sposob, jak robimy to na codzien. Wiem, ze zaraz kazdy powie, ze to teoria, a praktyka to co innego. Prawda ( to moje zdanie, ale z doswiadczeniem ) jest taka, ze to zalezy od trenera, czy trenujemy silna wole, ducha na treningach, nie nastawiamy sie na zawody lub bicie, lecz na ducha - Duch jest zawsze pierwszy technika druga.

W kumite, robimy to co cwiczymy w kata, w kihonie, nasze ulubione techniki. patrzymy sie albo w oczy ( trzeba miec dobra psychike, by miec kumite z shodanem i patrzec w oczy, jak on robi kiai!) lub w krtan - nasz cel ( zart of course ) Wzrok nie jest normalny, nie patrzymy tak jak zawsze ze szczególami, lecz patrzymy jakby gdzies daleko, obraz jest zamazany, ale katem oka wszystko widac, wyczuwamy przeciwnika, latwiej jest sie zkoncentrowac - to jest prawdziwe, skuteczne karate, z silnym duchem. Trzeba cwiczyc medytacje, ale nie koniecznie na siedzaco, i zapuszczac cialo. Nalezy medytowac w ruchu. Czlowiek po mocnym, dlugim treningu wpada w letarg, ktory umozliwia mu calkowite zapanowanie nad swym cialem i w polaczeniu z odpowiednim oddychaniem ( nie cala klatka piersiowa ! ) pozwala robic wieksze postepy w karate, w technice, w kumite...

Wiem, ze nie wszyscy sie z tym zgodza, ale moje zdanie jest takie, ze karate tylko wtedy jest skuteczne, to co cwiczy sie w wiekszosci klubow to sport, nie samoobrona.

[budo_pasjonat]

W ankiecie sa tylko skrajne przypadki. Z tego, co jednak widze, to faktycznie nie mozna i nawet nie trzeba zbyt wiele myslec, kiedy juz trzeba odpierac lomot jakiegos przeciwnika. Mózgownica ze swoim mysleniem wprowadza spore opoznienie.
Ale kiedy jest czas na chwile przemyslenia nad tym, jak zaatakowac, albo sie bronic, trzeba sie starac to zrobic. Moze to nawet nie jest myslenie, a jakas umiejetnosc obserwacji? Poszerzenie pola widzenia? Moze raczej cos takiego?
Np. ilu jest zawodnikow na turniejach, ktorzy walcza i nie mecza sie zbytnio fizycznie, a przy tym jeszcze potrafia zerkac na zegar? To wlasnie jest kombinacja "szybkiego" pomyslunku i umiejetnosci obserwacji. Walczacy, ktory sie "napala" na przeciwnika, jest owszem silny fizycznie, jak trafi, to wyrwie glowe z plucami, ale przy tym zatraca wlasnie ta umiejetnosc patrzenia na boki. Widac to zwlaszcza w walkach bokserskich. W pierwszych rundach jest "szukanie" i takie wymacanie przeciwnika, pozniej bokser musi pomyslec, jak tu goscia ugryzc i dopiero wali te swoje wyuczoone kombinacje.
A jesli idzie o wyrobienie automatu przez lata cwiczen, to wlasnie dlatego tak bardzo niechetnie nzmienilbym styl na jakis inny. Bo trzeba lat wlasnie, zeby nabrac sprawnosci fizycznej - owszem, ale trzeba tez lat, zeby nauczyc glowe jak ma sterowac cialem bez wlaczania za kazdym razem programu myslacego, kiedy masz uderzyc goscia ze trzy razy, ale dobrze...

[budo_santi]

Ja bym walkę porównał tu do jazdy samochodem. Sprzęgło - gaz -hamulec, nie myslisz, robisz to - zmieniasz biegi jak jest potrzeba, hamujesz kiedy musisz, perfekcyjny ruch w zależności od warunków, wyuczony, wyćwiczony. Oczywiście walka to nie jazda, jest o wiele więcej do nauki.
Tygrys atakując nawet nie zdaje sobie sprawy, że z łapy wysuwają mu się ostre pazury, gdyby chciał najpierw o tym pomysleć na pewno nie byłby tak skutecznym łowcą.