Brak odpowiedzi do tego tematu

[EXPERTO]

Aby określić wpływ posiłków przedtreningowych na procesy przemiany materii, dr Gregory Pauł wraz z innymi naukowcami z Uniwersytetu Illinois przebadali wpływ kilku rodzajów płatków zbożowych zawierających węglowodany o różnych wartościach odżywczych. Płatki zbożowe różnią się pod względem profilu odżywczego i zawartości błonnika. Płatki kukurydziane i pszenne zazwyczaj nie zawierają tłuszczu i są bogate głównie w nierozpuszczalny błonnik. Płatki z pełnego owsa natomiast zawierają umiarkowane ilości białka, rozpuszczalny błonnik oraz niewielkie ilości tłuszczu. Badanie objęło grupę 12 zdrowych mężczyzn i kobiet, którym na śniadanie podawano płatki kukurydziane, pszenne lub z pełnego owsa, a ich metabolizm porównywano z osobami poszczącymi. Wszyscy brali udział w zajęciach aerobowych. Po spożyciu posiłku przedtreningowego badani mogli odpoczywać przez 90 minut, po czym byli poddani próbie wysiłkowej na rowerze stacjonarnym przy zużyciu tlenu na poziomie 60% maksymalnie przez 90 minut, po czym przebiegali dystans 6,4 km przy maksymalnym obciążeniu wysiłkiem. Po zakończeniu biegu mieli 60 minutową przerwę. Badanym pobierano krew kilkakrotnie, po raz pierwszy przed posiłkiem, a następnie w czasie odpoczynku. Na początku ćwiczeń ci, którzy zjedli płatki, mieli wyższy poziom insuliny i niższy poziom cukru we krwi niż ci, którzy nic nie jedli. Podczas ćwiczeń poziom cukru spadał u wszystkich czterech grup, natomiast poziom insuliny odpowiednio wzrastał. Na zakończenie ćwiczenia za- równo poziom glukozy, jak i insuliny „odbijały" i powracały do poziomu sprzed posiłku pod koniec okresu odpoczynku. Stężenie mleczanów znajdujących się we krwi (produktu ubocznego przemiany glukozy) zwiększyło się podczas ćwiczenia i spadło podczas odpoczynku i nie wykazywało zróżnicowania pomiędzy grupami. Na * początku ćwiczeń stężenie wolnych kwasów tłuszczowych (FFA) we krwi było słabsze u osób, które spożyły posiłek przed treningiem. Stężenie FFA zwiększyło się podczas wstępnej fazy ćwiczenia, następnie zmniejszyło się w odpowiedzi na próbę wysiłkową, a następnie powtórnie zwiększyło się w czasie odpoczynku. U osób poszczących zaobserwowano większe wydalanie i wykorzystanie FFA we wszystkich etapach badania niż u grup spożywających płatki. Naukowcy zauważyli, że tłuszcz był spalany jako główne źródło energii u osób poszczących, natomiast osoby, które zjadły płatki kukurydziane i pszenne spalały głównie węglowodany. Ci, którzy zjedli płatki z petnoziamistego owsa w większym stopniu spalali tłuszcz niż węglowodany. Stężenie aminokwasów o łańcuchach rozgałęzionych (BCAA) we krwi było bezpośrednio związane z zawartością białka w posiłku. Płatki z pełnego owsa, które zawierały więcej biatka, lepiej podtrzymywały poziom BCCA podczas ćwiczenia, nieco gorsze pod tym względem byty płatki pszenne i kukurydziane. Te różnice utrzymywały się w trakcie ćwiczenia, jak i podczas odpoczynku. Spożywanie węglowodanów, które pozwalają organizmowi uwalniać i wykorzystywać FFA jako podstawowe źródło energii podczas ćwiczeń powoduje, że ciało spala niepożądaną tkankę tłuszczową, zmniejsza wykorzystanie węglowodanów i oszczędza glikogen mięśniowy. Rezultat końcowy to mniej tkanki tłuszczowej większe mięśnie nasycone glikogenem. Ćwiczenia mogą również powodować uszczuplanie BCAA, które są niezbędne do syntezy białka mięśniowego. Ponieważ BCAA nie mogą być syntetyzowane przez organizm, muszą być dostarczane w pożywieniu. Żywność, która pomaga utrzymać stały poziom BCAA podczas ćwiczeń, zapewni istnienie odpowiednich zapasów, pozwalających odbudować białka mięśni po intensywnym treningu.