Brak odpowiedzi do tego tematu

[EXPERTO]

- Ciężkie życie, co?
- No nie da się ukryć. Trochę to wszystko waży. Ale ja lubię dźwigać...

- Po raz piąty zostałeś mistrzem świata i... od razu zaczęło się biadolenie, że kończysz karierę.
- Podobno też zemdlałem jak podnosiłem samolot. Bzdury. To tylko wymysł tabloidów. Wcale nie zemdlałem i nie zamierzam kończyć kariery. Na podobne rewelacje prasowe nawet nie zwracam już uwagi. Dużo wody upłynie, zanim pożegnam się ze sportem. Jak ktoś naprawdę będzie chciał wiedzieć, co u mnie słychać, to zadzwoni i zapyta. Powtarzam - nigdzie nie odchodzę.

- A co chcesz jeszcze udowodnić?
- Ja już nie muszę nic nikomu udowadniać. Osiągnąłem już wszystko. Tylko ja pięć razy byłem najsilniejszym człowiekiem świata. Będę jeszcze dźwigał, ale już nie na takim gazie. Bez tego ciśnienia, że zawsze i wszędzie muszę wygrać. Zamiast dwudziestu startów w roku, zdecyduję się na siedem, może osiem. Na razie robię sobie półtoramiesięczny urlop.

- Jak go spędzisz?
- Przede wszystkim skupię się na zaleczeniu drobnego urazu. Na tropikalnej wyspie pod palmami opalał się nie będę. Może skoczę na tydzień do jakiegoś Spa na odnowę biologiczną. Poświęcę też więcej czasu na dopilnowanie interesów. Ale nie pytaj jakich, bo nie lubię wystawiać życia prywatnego na pokaz.

- Ok. To może powiedz, co byś robił, jakbyś był chudy i słaby...
- Nie namówisz mnie na gdybanie. Biorę to, co przyniósł los. Wiar wieje w żagle, a ja pędzę do przodu!

- Mówisz jak bajkowy łowca przygód.
- Mocnych wrażeń mi nie brakuje. Jak choćby niedawno na mistrzostwach świata w Zambii. Mieszkałem w hotelu, który stał gdzieś na środku safari. Kiedyś wyszedłem z pokoju, ale zapomniałem o zamknięciu balkonu. A tam wszędzie pełno małp było. Wracam potem, a tu cała moja garderoba kwitnie na okolicznych drzewach. Poszukałem jakiegoś patyka i musiałem wszystko łowić. Majtki, skarpetki i inne "owoce" Afryki...

- Pewnie wtedy ktoś pomyślał, że to może jednak nie "Pudzian"...
- Nie sądzę. Mnie się nie da tak szybko pomylić.

- Fakt, kobiety rozpoznają cię bezbłędnie. Starają się o to, żebyś je zauważył?
- Nie wiem, co powiedzieć. Może lepiej spytać pań. Jestem normalnym facetem i nie stronię od kontaktów z kobietami. Czasem to jest kawa w restauracji, czasem kręgle. Dostaje też dużo maili. Na te sympatyczne odpisuję. Porozmawiać zawsze można...

- Tylko porozmawiać? Jedna z brukowych gazet szukała ci niedawno żony...
- Nie wyraziłem na to zgody, ale na pewne rzeczy wpływu nie mam. Jak mnie nie mogą spotkać z kobietą na mieście, to wymyślają cuda. Czytam potem o jakichś modelkach, których nawet nie znam. Ale to jest bardziej problem tych, co piszą, niż mój. Powiedziałem, że życia prywatnego na pokaz wystawiał nie będę. Tu jest granica i koniec!

- Potrafisz uderzyć pięścią w stół. A mówią o tobie, że nie skrzywdziłbyś nawet muchy...
- No bez przesady. Jak mi siądzie na nodze, to ją zmiażdżę...

- Biłeś inne dzieci w przedszkolu?
- Specjalnie grzeczny to nie byłem. Nie pozwalałem sobie nastąpić na odcisk. No i czasem ojciec musiał fatygować się do szkoły...

- Nie dawałeś sobie w kaszę dmuchać również potem, kiedy byłeś już dużym chłopcem. Osiem lat temu trochę za mocno przeczesałeś komuś czuprynę...
- Taki tam, mały epizodzik. To był błąd, za który już dawno zapłaciłem. Trafiłem wtedy za kratki, ale dziś wcale nie staram się tego ukrywać. To żadna tajemnica, mówię o tym głośno. Było, minęło. Sprawa zamknięta.

- Zdarzyło się, że ktoś chciał się z tobą sprawdzić na ulicy? Darek Michalczewski miał ostatnio taki mały epizodzik, kiedy wyszedł z przyjaciółmi na kolację...
- Ale ja mam trochę inne gabaryty niż Darek Michalczewski. Nie zdarzają mi się takie historie. Nikt się przecież nie wyrwie z siekierą na słońce. Nawet gdyby tak się stało, to ja się nie muszę bić. Wystarczy jak leciutko przycisnę. A poza tym od takiej roboty są chłopaki, nie ja...

- Jakie chłopaki?
- Jak gdzieś wychodzę, to zawsze biorę ze sobą ze dwóch. W razie czego...

- Dałbyś radę sam. Trenowałeś różne sporty...
- Trochę boksowałem, uprawiałem karate, bawiłem się w rugby. Generalnie - wszystko, co siłowe. Ojciec trochę dźwigał i w domu zawsze leżały sztangi. Poukładałem je raz po swojemu i... tak już zostało.

- Ale to nie znaczy, że na ciężarach wszystko się kończy. W swoim życiorysie masz przecież wątki kariery muzycznej, filmowej, a nawet tanecznej...
- Czasem lubię się zabawić w ten sposób. Ale traktuję to z przymrużeniem oka. Tak naprawdę największą frajdę to sobie sprawiłem na ostatnich zawodach, jak skopałem Amerykanom dupę. Im się wydaje, że wszędzie muszą być najlepsi i niedoścignieni. Ale dopóki ja dźwigam, oni zawsze będą piętro niżej, a Polska będzie na szczycie!

- Duży jesteś, ale na kompleksy to w tobie miejsca nie ma...
- No jakoś ich nie mogę na sobie zauważyć. Może widzą je tylko ci, którzy je naprawdę mają. Ja nie muszę kupować co chwilę nowego auta, żeby sobie przedłużyć... poczucie męskości.

- Ale poszaleć za kierownicą lubisz...
- Bo to jest taki klasyczny zestaw: piękne kobiety, stare wino i szybkie samochody. To lubię.

- A jest coś, czego się boisz?
- Boję się kontuzji i kalectwa. Zawsze może się zdarzyć na przykład wypadek na autostradzie i w tedy w jednej chwili coś się kończy. Ale poza tym - nie wiem, co to strach...

źródło: pudzian.pl