Xerael

Jeśli to nie jest odpowiedni temat lub forum, to proszę mnie o tym poinformować i nie krytykować za próbę rozwiązania problemu.
Nazywam się Michał, mam 19 lat i całe życie byłem grubasem, którego dręczono w szkole, zrobiły mi się przez to kompleksy, z czasem depresja. Od 1 liceum próbowałem coś zmienić w swoim życiu. Zacząłem jeść wafelki ryżowe zamiast chleba, próbowałem ograniczać liczbę posiłków i ich ilość, a także robić ćwiczenia z internetu oraz różne inne jakie wpadły mi w ręce. Nigdy jednak nie umiałem wytrzymać dłużej niż 3 tygodnie. Ten najdłuższy okres spędziłem ćwicząc na siłowni, jednak po wspomnianym czasie po prostu nie mogłem się ruszyć. Moje ramiona i z jakiegoś powodu zgięcia w łokciu bolały do tego stopnia, że nie mogłem wyprostować rąk czy założyć t-shirtu, a nogi uginały się gdy tylko wchodziłem na bieżnię w celu rozgrzania się (te 25-30 minut truchtałem chyba samą siłą woli). Ćwiczenia wykonywałem zgodnie z instrukcją od trenera, więc nie było możliwości pomyłki. Robiłem rzetelnie tyle ile zalecił (z tego, co pamiętam był mistrzem Europy w kulturstyce). Nigdy nie stosowałem żadnej diety, ponieważ mam bardzo słabą wolę i najmniejsza próba kończyła się fiaskiem po max. 2 tygodniach. W pewnym momencie ważyłem 102 kg przy 183 cm wzrostu. Obecnie mam z pustym żołądkiem około 90 kg, zero mięśni, sam tłuszcz. Gdy próbuję biegać, po 1-2 km dostaję całkowitej zadyszki, robi mi się biało przed oczami a w gardle czuję smak krwi. Nie wiem co robić. Jeśli tak dalej pójdzie, prawdopodobnie zejdę w wieku 40-45 lat na zawał. Chcę się wziąć dla siebie (bycia z siebie zadowolonym), dla zdrowia i dla mojej przyjaciółki/dziewczyny, która mnie wspiera, ale też nie daje rady. Rozpocząłem studia w obcym mieście. Jeśli chodzi o jedzenie, jestem zdany na stołówkę. Czy jestem beznadziejnym przypadkiem? Możliwe, że przesadzam albo użalam się, ale po prostu mówię jak jest. Co mógłbym zrobić, od czego zacząć? Proszę o pomoc, przyznaję, że jestem zdesperowany ._.