budo_naczolemalowane

A teraz Lin Zhaolun - w telewizji kantońskiej (Guangzhou)

http://www.yiquanclu...7/video_001.htm
http://www.yiquanclu...7/video_002.htm

Kolejny program jest przygotowywany z Yao Chengguang'iem w Pekinie

Dla MKOl istnieją dwie organizacje karate: WKF (dawniej WUKO) i ITKF, i cały konflikt ogranicza się do tych dwóch organizacji i różnic regulaminów tych dwóch organizacji. Cała reszta, a zwłaszcza style knock-downowe nie ma dla nich najmniejszego znaczenia. Kwestie innych styli i organizacji w ogóle nie były w MKOl podnoszone z prostej przyczyny - bo inne style i organizacje się właściwie do MKOl nie zgłaszały.

Wiele lat temu MKOl postulował, żeby WUKO i ITKF się połączyły i ustaliły wspólny regulamin, jako warunek, i zaproponował nową nazwę: WKF. Po czym WUKO po prostu zmieniło nazwę na WKF, ale nie łącząc się z ITKF - czyli sytuacja pozostała taka sama - i to jest cały czas problem z karate olimpijskim. A kyokushin się może dzielić jeszcze bardziej, mogą powstawać nowe style, nowe regulaminy walki, a dla MKOl to żadnego znaczenia nie ma. Z perspektywy tego karate (tzw. "bezkontaktowego"), które faktycznie aspiruje na olimiadę, kyokushin i pochodne, to nieistotny margines, uprawiany przez mniejszość

Myslicie, ze klotnie w okol karate rozbijajace sie o kase pooga we wprowadzeniu tej sztuki walki do programu Igrzysk Olimpijskich? (a glosowanie juz za rok).

Tylko po co takie pytanie w temacie dotyczącym kyokushinu? O akces olimpijski ubiega się karate sportowe WKF, a nie knock-downowy kyokushin. Jeśli ktoś z kyokushinu ma chęć się podłączyć, to faktycznie oznacza to rezygnację z kyokushinu i przejście na uprawianie wyczynowo karate sportowego wg regulaminu WKF, żeby się do olimpiady przygotować

iken to japońska odmiana opracowana przez kenji Sawai -tak wyczytałem w książce Jremicza

Iken to po prostu japońska wymowa oryginalnego chińskiego yiquan. Natomiast odmiana Iken opracowana przez Kenichi Sawai nazywa się Taikiken (lub w pełniejszej wersji Taiki Kenpo). Warto zwrócić uwagę, że niektórzy mylą Taikiken z Taijiquan (Tai Chi Chuan). Są to jednak różne rzeczy, i pisownia japońskimi (chińskimi) znakami jest inna.

Z ta Tajlandia to nie tak, Royama sam o tym pisze: kickboxing cwiczyl w Japonii, nie w Tajlandii, w tym czasie poznal Sawai i zaczal trenowac I-ken a potem karate tradycyjne u Hideo Nakamury. Kiedy ten musial wyjechac poradzil Royamie wrocic do Oyamy. Przyczyna poszukiwan i kryzysu Royamy bylo rozczarowanie i gorycz po porazce w walce z Kallenbachem, z ktorym jak sam pisze nie mial szans.

Dla ścisłości, u Sawai'a Royama uczył się odmiany I-ken, która nazywa się Taiki-ken. Sawai uczył się krótko w Chinach, po powrocie do Japonii nie miał kontaktu ze swoimi chińskimi nauczycielami (ponieważ komuniści przejęli władzę w Chinach i kontakty były utrudnione). Dlatego tego nie ośmielał się używać nazwy I-ken, wiedząc, że nie poznał pełnego systemu. Dopiero pod koniec lat 80. wznowiono kontakty z Chinami, i dopiero wtedy zaczęto używać nazwy I-ken (bezpośredniego odpowiednika chińskiej nazwy yiquan).

Skoro padło nazwisko J.Kallenbacha - ciekawostka: dwaj jego uczniowie przebywali w Polsce na początku maja, pobierając prywatne lekcje I-ken (yiquan) u jednego gościa, który prowadzi zajęcia w Warszawie.