budo_cin

Mam pytanie... czy ktoś ma i używa może Trackera Toma Browna? Tak wiem zaraz posypią się gromy i pierony na głową mą, że to nie nóż i w ogóle jakaś totalna porażka, ale... takie właśnie mam pytanko. Chodzi mi o wrażenia z użytkowania, a nie opinie o bezsensowności konstrukcji.
pozdrawiam Cin

Cześć, fajną styronkę znalazłem http://www.riverside...ills/Fire.html, może już było... jak tak to sorki, a jak nie to miłej lektury.
Cin

Na Masters Of Steel coraz więcej nesmuków się pojawia i mam pytanie w związku z tym, czy tak w ogóle to ktoś na forum może zwrócił uwagę,że oryginalne noże Nesmuka zazwyczaj miały stosunkowo długą rękojeść w porównaniu z ostrzem, tak sobie myślę, że wynikało to z faktu iż do drobnych, lekkich prac chwyt był blisko klingi, a kiedy trzyba było coś dajmy na to przerąbać to nóż trzymany był za końcówkę rękojeści i wtedy punkt ciężkości noża, przesunięty do przodu względem miejsca uchwytu, zdecydowanie lepiej do tego się nadawał. Wydaje mi się że taki sam myk-przemyślenia zastosowano również w Trackerze Toma Browna, znanym z filmu The Hunted.
pozdro Cin

Jak przystało na "MAGIĘ STALI" mam straszną, niepohamowaną wręcz chęć pomacać "magiczne" rękojeści Swamp Ratów - Battle Rata lub Camp Trampa. Ma ktoś takie sztuki we Wrocku lub okolicy?
pozdrawiam Cin

Sobota, 7.30 czas wstawać, szybko... szybko, bohaterowie porównania mocno się niecierpliwią. Na początek może jakieś śniadanie, będzie jajecznica – pieczywo ukrojone, wędlina pokrojona, cebula... no cóż... pokroić można każdym nożem, ale przy obieraniu TAKiem wymiękłem, kukri dało radę. W sumie w kuchni można tymi nożami zrobić wszystko, ale tak naprawdę są do tego odpowiedniejsze ostrza.
Godzina 10.30 wyjazd z Wrocławia, kierunek Góry Sowie. Na siedzeniu z tyłu plecak z przypiętymi nożami. Przypiętymi, bo takie „maluchy” niestety nie mieszczą się w małym plecaczku, dla przypomnienia:

RTAK MINI GURKHA KUKRI
Długość całkowita 17,125” 14,5”
Długość ostrza 10” 9,5”
Grubość ostrza 3/16” 9/64”
Ciężar 22 oz 13,9 oz
Stal 1095 CarbonV
Rękojeść Micarta Kreaton
Pochwa Cordura Skóra


Samo południe już na miejscu, z Przełęczy Jugowskiej krótki spacer na Kalenicę. Pogoda sprzyja, widoki z wieży super, w zasięgu wzroku Ślęża, Śnieżka i Góry Stołowe. Ale trzeba wracać na Zimną Polanę i przygotować ognisko. W okolicy Bukowego Rezerwatu wycinamy kijki do kiełbasek bo potem to już tylko świerki i sosny. Na pierwszy ogień idzie RTAK, nówkę trzeba wypróbować... dwa cięcie i kijek wycięty jeszcze dwa i kolejny kijek. Potrzebne trzy więc TAK wędruje w ręce syna a ja łapię za Kukrii, cięcie... jedno i jest trzeci patyczek do kiełbasek. Hmm... pierwsza różnica, TAK tnie świetnie... to wielka kosa, ale kukri dzięki swoim krzywiznom zdecydowanie lepiej, bardziej agresywnie przecina sprężysty, twardy materiał.
Dochodzimy do Polany, mała wtopa, brak zapałek i rozpałki (plecak powinien być użytkowany tylko przez jedną osobę, jak masz wspólników to nagle okazuje się, że szpej który jest Ci niezbędnie potrzebny został upchnięty w szufladzie w kuchni bo na basen było za ciężko go nosić) nic to jednak. Poprzednicy pozostawili żar, kilka delikatnych gałązek i płomyk znowu wesoło tańczy, oddalając perspektywę jedzenia bułki z zimną kiełbaską bardzo, baaaardzo daleko. Trzeba tylko zaostrzyć patyczki i przygotować zapasik drewna na ognisko. Ostrzenie idzie bez problemowo, noże ostre (golą) więc nie ma problemu. Jednak różnice w wadze robią swoje RTAK jest zdecydowanie mniej precyzyjny od MINI, dodatkowo kolejny raz kształt kukri zdecydowanie ułatwia pracę. Przygotowanie opału – twarde, suche drewno poddaje się raz za razem. Przerąbywanie okrąglaczków idzie sprawnie choć dla bezpieczeństwa RTAK wymaga linki na nadgarstek, rękojeść kukri jest zdecydowanie lepiej ukształtowana, a kreaton pewniej się trzyma, teraz tylko rozłupać – tutaj zdecydowany plus dla TAKa długą, prostą klingę łatwiej dobijać przy łupaniu. Dobijak lubi ześlizgiwać się po załamanym grzbiecie kukri.
Popołudnie, prawie wieczór, kiełbaski zjedzone, ognisko rozgarnięte, powrót do domku. W domu czas na przemyślenia:

RTAK PLUSY:
- Wielka, ciężka kosa, robi wrażenie samym wyglądem (zwłaszcza na paniach „O!!ale wielki...” choć po pewnym czasie „kurcze ciężki... i taaaki toporny...”).
- Pełen, płaski szlif – zdecydowanie wielki plus!!
- funkcjonalna pochwa (choć kiepsko wykonana) – zapinanie bez potrzeby odpinania pasa, kieszeń na ostrzałkę i/lub krzesiwo.

MINI GURKHA KUKRII PLUSY:
- Rozmiar – nie rzuca się tak w oczy jak RTAK, a jednocześnie sprawnie wykonuje wszelkie zadania jakie można postawić przed dużym nożem.
- Waga – zdecydowanie lżejszy od konkurenta, ale wystarczająco ciężki by sprawnie rąbać (umiejscowienie środka ciężkości).
- Kształt – bardzo ułatwia cięcie, korzystnie wpływa na sprawność rąbania (uzasadnienie jw.)
- Rękojeść – ergonomicznie ukształtowana no i pewnie trzymający kreaton.

RTAK MINUSY:
- Obieranie owoców lub jarzyn nie jest jego domeną – w żadnym razie!!
- Wielka rękojeść i okładziny z micarty nie dają pewnego chwytu – dla bezpieczeństwa (własnego i innych) należy dowiązać linkę!!

MINI GURKHA KUKRII MINUSY:
- Wprawdzie można nim obierać, ale jest to nieco mało wygodne.
- Pochwa mogła by być bardziej funkcjonalna – brak dodatkowej kieszeni, brak możliwości założenia bez rozpinania pasa.
- 3,5 mm grubości ostrza sprawia wrażenie, że przy cięższych pracach może się złamać – wolałbym 5 mm ostrza i pełen płaski szlif.

Podsumowując, oba noże sprawdzą się w swojej roli – dużego noża w teren. Osobiście jednak do lasu i w góry zabierać będę nadal MINI. RTAK będzie zaś owianym legendą członkiem kolekcji (zwłaszcza w związku z doniesieniami o zaprzestaniu jego produkcji) i powędruje na półkę.

Pozdrawiam Cin