budo_koshirae

MrSmail, nie masz nauczyciela i uczysz innych? A czego ty ich uczysz? :? 8O
Co za horror

On ma nauczyciela...A jest nim..."tenkan of steel" 8)

Ale o czym tu się wypowiadać. Każda najmniejsza uwaga bądź przytoczenie czegoś spowoduje, że internetowi napinacze ruszą do boju i zaczną najeżdzać na wszystko dookoła.
Jednakowoż trzeba próbować

W moim odczuciu staż był naprawdę trudny (innego się nie spodziewałem ;-) ) ale przez to szalenie wartościowy. I to nie pod względem tego co materialne ale raczej pod względem tego co nie jest fizyczne i dotykalne w aikido. Tu uczulam wszelkich napinaczy by zwrócili uwagę na to, że nie mam na myśli mówienia o kosmosie i takich sprawach a o bardzo innych i ciekawych aspektach.
Shihan AC dokładnie wyjaśniał sprawy etyki i estetyki ale o tym pisał już JS.
Mnie najbardziej utkwiło w pamięci stwierdzenie, że aikido można robić bardzo długo ale jeśli nie przełamie się pewnej bariery, nieprzekroczy pewnej granicy, może nawet krawędzi ;-) zawsze pozostanie się tylko dobrym rzemieślnikiem a nie artystą Dotarcie w swojej praktyce do refleksji, że aikido to relacja między sercem a sercem
po tym stażu nabrało jaśniejszego znaczenia. Przynajmniej dla mnie.
Na koniec Shihan AC opowiadał o anegdotę, którą przed laty zwykł opowiadać mistrz Hirokazu Kobayashi. Bardzo rozbawiło mnie porówanie aikidoków do pilotów samolotów. Chodziło o to, że poziom doświadczenia aikidoki zależy tak jak u piotów od ilości "przelatanych" godzin w powietrzu.
Shihan zwrócił uwagę, że w momencie gdy wykonujemy pad i jesteśmy w tym ułamku sekundy w zawieszeniu w powietrzu, gdy nie stykamy się ani z matą ani z tori; właśnie w tym momencie można się doskonale skupić na swoim centrum. Poczuć jak pracuje nasze ciało i jak sprawić by było nam podczas padu posłuszne. Taka praca pozwala zrozumieć pojęcie środka ciężkości i wiele innych rzeczy.
Najbardziej podobało mi się, że Shihan AC chyba wrócił do swojej dobrej formy. Był uśmiechnięty i bardzo pogodny, a w niedzielę to nawet sobie podśpiewywał - nie wiem co tam gospodarz mu zafundował za atrakcje ;-) ale humor miał doskonały.
No i język. Choć mówił o trudnych rzeczach uzywał prostych słów i porównań. Nie wszyscy to rozumieją i rozumieli ale to już inna kwestia.
Staż bardzo ciekawy, choć poziom abstrakcji i odstępstw od normy psychicznej momentami sięgał 5 kaftanów z dwoma troczkami

Pozdro600

A ile u Szczepana?

Ja mysle ze chyba z 1000 dolków bo przeciez tam jest wszystko na krawedzi

Nie przelewki

No właśnie odwrotnie Jeżeli ręce atakującego będą w przeproście to atakujący bardzo łatwo przepcha siedzącego w seiza. Dowcip polega na tym aby siedząca osoba kontrolowała od wewnatrz łokcie atakującego, aby te były ugięte. Wtedy siła atakującego rozschodzi się na boki. Sztuczka prosta, pokazali mi ją w pierwszym roku mojej praktyki Aikido

No wlasnie. Prosta to ona jest w tym przypadku, który opisałeś powyżej. Jednak gdy partner ma zablokowne łokcie nie jest juz tak prosto. Ale widziałem na własne oczy, że się da 8)

Nie obylo sie tez bez uzycia tajemniczego meguri, co w zasadzie dyskwalifikuje pretensje pewnych srodowisk, ktore probuja od lat monopolizowac ten dosc trywialny element kazdej techniki.

Sensei pokazal jak elegancko mozna przesunac atakujacego wokol siebie megurujac go radosnie

Hmmm...A mnie się zdaje, że po prostu dobrze podpatruje i wyciąga prawidłowe wnioski