budo_michalsos

Nie jest to żadna nazwa systemu bo byłoby to dość śmieszne. Użycie nazwy Cobra ma tylko podkreślać związek z naszym centrum szkoleniowym i szkołą.

Renia zapraszam w gości na obóz i pozdrawiam kobyłkę i okolice.

To nie żaden instruktor tylko, oszust prawdopodobnie bo o ile mi się zdaje nie ma takiej dyscypliny sportowej ani rekreacyjnej jak Combat Kalaki (chyba że się mylę) więc ten palant w świetle polskiego prawa nie jest instruktorem. Temat nadzoru i kontroli klubów i sekcji podejmowałem już wielokrotnie i nie chcę się powtarzać ale JESZCZE RAZ PROSZĘ WSZYSTKICH, KTÓRZY ZAPISUJĄ SIĘ NA JAKIEKOLWIEK TRENINGI SPORTOWE CZY REKREACYJNE W W SZCZEGÓLNOŚCI RODZICÓW DZIECI, KTÓRE CHODZĄ NA TRENINGI - ŻĄDAJCIE OD INSTRUKTORA KSIĄŻECZKI INSTRUKTORSKIEJ WYDANEJ PRZEZ INSTYTUCJĘ PAŃSTWOWĄ.

Niestety masz rację ale myślę że skoro w innych dyscyplinach jest to praktykowane to warto zacząć również w sportach i sztukach walki tym bardziej że jest dosyć duże zainteresowanie wśród rodziców, którzy chcą aby ich dzieci ćwiczyły w swoich grupach wiekowych bo dotychczas taki maluch ćwiczył z 7 - 8 latkami i po paru treningach się zniechęcał. Czas pokaże. Słyszałem nawet, ale to fakt nie sprawdzony przeze mnie, że w niektórych przedszkolach prowadzone są zajęcia z judo od 4-5 roku życia. Jest to traktowane jako alternatywa dla rytmiki i gimnastyki korekcyjnej (bo nie każdy jest muzykalny albo ma wadę postawy).
Myślę, że gra jest warta świeczki pod warunkiem, że zajęcia takie prowadzą naprawdę doświadczeni instruktorzy i trenerzy posiadający przygotowanie pedagogiczne. Uważam nawet (choć to nie realne w polskich warunkach), że działalnośc tego typu sekcji powinna być zgłaszana do kuratoriów oświaty lub wydziałów edukacji w urzędach miejskich. Klub posiadający taką zgodę czy też akredytację kuratorium dawałby gwarancję że instruktorzy i trenerzy prowadzący treningi z dziećmi posiadają wszystkie wymagane uprawnienia wynikające z Ustawy o Kluturze Fizycznej oraz posiadają kwalifikację do pracy z dziećmi. Istnieje jeszcze jedno niebezpieczeństwo, że jeżeli takie sekcję zaczną funkcjonować i się rozwijać to pojawi się wielu nieodpowiedzialnych i niedouczonych instruktorów, którzy nie potrafiąc za wiele mają problemy z pozyskaniem osób starszych do swoich sekcji i aby zaspokoić swoje ambicję oraz zarobić trochę kasy wyjdą z założenia, że treningi z małymi dziećmi to "rurka z kremem" i nie trzeba się za bardzo namęczyć. A o skutkach tego typu szkodliwej działalności nie muszę chyba wspominać.
Ja jednak jestem optymistą i od stycznia zrobię nabór a efektach pozytywnych lub negatywnych napewno was poinformuję.

MJ

Częściowo masz rację, ale jest pewna różnica między nauczaniem ruchów sztucznych i naturalnych mianowicie.
Pewne czyności życiowe podlegają na odruchach warunkowych i bezwarunkowych (badał to słynny rosyjski uczony Pawłow). Człowiek upadając np. do tyłu wyciąga automatycznie ręce, prostuje się i odchyla głowe co kończy się tym że uszkadza ręce i z reguły uderza głową (potylicą) o podłoże co kończy się utratą przytomności lub złamaniem podstawy czaszki i rychłym zgonem. Nie jest to jednak odruch bezwarunkowy którego nie można zmienić. Jest to jak najbardziej odruch warunkowy wyuczony (źle) i tak zapamietany przez organizm. Jeżeli młodemu człowiekowi pokaże się zasady bezpiecznego przewracania się do tyły to nie musi on walczyć z odruchem poprzednim. W związku z tym nie można uznać że upadanie bezpieczne do tyły jest nauczaniem czynności sztucznej (owszem jest dla człowieka, który nie zna innego upadku tylko ten z wyciągniętymi rękoma do tyłu). Jeżeli zaś przyjmiemy że od maleńkości ktoś upadał bezpiecznie to dla niego sztucznym zabiegiem będzie nauczenie go upadania z rękoma do tyłu i z odchyloną głową. Poza tym im dziecko jest młodsze tym ma mniej wyuczonych odruchów warunkowych i tym łatwiej go nauczyć bezpiecznych. Dla zilustrowania podam taki przykład - czy ktoś jedząc zupę łyżką zastanawia się jak wysoko pod jakim kątem podnieść rękę żeby trafić do ust. Myślę, że nie zastanawia się nad tym a przecież nikt nie pobierał specjalnych nauk precyzyjnego zjadania zupy łyżką stołową. Je w ten sposób jak jedzą inni i tak samo jest z upadaniem. Jeżeli od najmłodszych lat będzie upadał poprawnie to nie pozna innej możliwości i na odwrót.
Jeśli chodzi o kształtowanie cech motorycznych w procesie nauczania dzieci to przenikają się one o wiele bardziej niż u dorosłych. U dorosłych możemy doskonalić elementy motoryczne słabiej wykształcone lub bardziej potrzebne w danej dyscyplinie (szybkość, wytrzymałość). U dzieci natomiast u których dopiero kształtują się poszczeglne cechy motoryczne nie możemy wprost powiedzieć że ćwiczymy szybkość, wytrzymałość, skoczność, refleks itp.. Dlatego trening sportowy w wieku 4-6 lat opiera się w głównej mierze na zabawach i grach zespołowych oraz ćwiczeniach gibkościowych gdyż one wpływają na kształtowanie cech motorycznych a przy pewnej ich odpowiedniej kombinacji mogą i powinny mieć wpływ na prawidłowy rozwój psycho - fizyczny.

Oczywiście podczas treningów nie ma mowy o specjalistycznych technikach czy ćwiczeniach. Trening trwa ok. 1 godziny i ukierunkowany jest głównie na rozpoznanie cech psycho - fizycznych dzieci. Są to głównie gry i zabawy ruchowe z elementami rywalizacji i współpracy w grupie. Jedynym elementem związanym ze sztukami walki jest nauka padów i przewrotów bo bez 100% opanowania tego elementu nie ma mowy o dalszej nauce (ta sama zasada obowiązuje w innych przedziałach wiekowych) bo jak mówi stare przysłowie nie nauczy się biegać ktoś kto nie umie chodzić. Czasami widzę treningi rżnych sztuk walki prowadzone przez osoby niedoświadczone i nieodpowiedzialne które aby uniknąć monotoni treningu i odchodzeniu uczniów (czytaj kasy) pomijają ten podstawowy element. Fakt ten nie jest bez wpływu na kontuzje - nie wiem czy widzieliście (nie jest to miły widok) wywichniętych obydwu barków gdy upadając do tyłu osoba niedouczona wystawi ręce do tyłu zamiast porządnie upaść, albo ma połamane obydwa nadgarstki. Nie wspominam już o kontuzjach kręgosłupa. Te same mechanizmy występują w sportach uderzanych kiedy zbyt szybko przechodzimy fazę podstawowych uderzeń i kopnięć po to by jak najszybciej uczniowie zaczęli sparować bo przecież oni przyszli się tu nauczyć bić a nie machać rękami i nogami w powietrze. Takich przykładów można mnożyć bardzo wiele. Dlatego zawsze będę obstawiał fakt że im wcześniej zacznie się ćwiczyć (od podstaw) jakąś czynność to w przyszłości przyniesie ona rezultaty. Jeśli chodzi o rywalizację sportową takich 4-5 letnich maluchów to polecam obejrzenie takich minizawodów polegających na tym że zawodnicy klęczą na macie i próbują się tylko wytrącić z równowagi i obalić (taki dzięcięcy grappling albo mini zapasy) i ile oni wkładają w to zaangażowania, energii i zapału a wszysko w imię wspaniałej zabawy i co najważniejsze z akceptacją i przyklaskiem rodziców. I na zakończenie jeżeli ktoś nie wie to pragnę poinformować iż do sekcji jazdy figurowej na łyżwach przyjmowane są dzieci w wieku 3-4-5 lat. Moja starsza córka która kilka lat temu miała 6 lat i chciała koniecznie jeździć figurowo była ZA STARA by podjąć treningi. A przecież środowisko treningowe łyżwiarstwa jest moim zdaniem znacznie niebezpieczniejsze od miękkiej i przytulnej maty. Na szczęście zaczęła ćwiczyć judo i jujitsu i teraz plasuje się w czołówce zawodniczek w kraju a ma dopiero 9 lat .Tym optymistycznym akcentem pragnę zakończyć moją przydługą wypowiedź i jescze raz składam życzenia wszystkiego najlepszego wszystkim z okoazji nadchodzącego Nowego Roku.

MJ