budo_budoka

Proponuję zmienić temat na W.S.I - i co dalej?... bo "odjechliśmy" daleko od tematu dyskusji...
W.S.I. od dawna ma własny temat i jak na razie czytam off-topy, a chciałbym się czegoś dowiedzieć co do przwidywań o ewentualnej przyszłości PZKT - tam zaczynałem wiele lat temu przygodę z karate, jak wielu z nas.

We wspólnych treningach w Polsce nigdy nie uczestniczyłem, nawet nie było takich propozycji (w Grecji i owszem, ale to inna bajka - tam są również organizowane turnieje kilkustylowe w uzgodnionych warunkach sędziowania, m.in. kata, kumite w rękawicach i kaskach, rywalizacja w pokazach nunchaku itp, ale to bardziej show). Natomiast tutaj, dzięki chyba znajomościom naszego Sensei (trenował BOR, trenuje oddziały policji, styka się z trenerami z innych sportów i sztuk), zwykle kilka razy w roku mamy treningi z trenerami innych sztuk/sportów walki, m.in. mieliśmy kilka treningów z trenerem boksu (zwłaszcza praca nóg, uniki) judo (praca ciała przy rzutach, równowaga w zwarciu, elementy parteru) kick boksingu (praca nóg, bloki) i krawki (obezwładnianie, dźwignie, obrona przed pałką, nożem itp). Nasz Sensei zaprasza ich do dojo, oni prowadzą 1,5 godziine treningi. To bardzo ciekawe, urozmaica trening, ale jak wszystko, co nie jest systematycznie powtarzane nie staje się odruchową "umiejętnością", a tylko wspomnieniem.
Pisałem już o tym przy innych tematach w przeszłości.

Każdego Mistrza można rozpoznać po tym, że roztacza ulotną sferę mistrzostwa. Przy pochmurnym niebie w nocy lekko (czasem, jeśli to większy Mistrz, mocniej) jaśnieje. Mówią, że w całym spektrum barw, ale z reguły (tak słyszałem) jest to bursztynowa poświata.
Poza tym Mistrz charakteryzuje się czystością myśli (co widać), słów (co słychać) i ciała (co czuć).
Obserwując Mistrza często się odczuwa, że przekracza siebie. To daje się zauważyć nawet nieuzbrojonemu w oko.
Przebywając w pobliżu Mistrza nabywasz wartości dodanej. Mistrz przekazuje ją Tobie, samemu nic nie tracąc (takie perpetuum mobile).
Mistrz jest zawsze spokojny (chyba, że się wkurwi). Spokój widać na jego pogodnym obliczu, niezmąconym myślą. Mistrz jest poza, ponad a nawet "w" i "pomiędzy".
Czasem Mistrza można poznać po tym, że jest nieogolony. A czasem nie. Inną charakterystyczną cechą fizyczną Mistrza jest nieco nieuporządkowana fryzura (nieraz uzupełniona łysiną, ale to zależy od szkoły i tradycji). Poza tym Mistrz jest obrzydliwy, tzn. niektórymi rzeczami się brzydzi, ale to juz indywidualna cecha Mistrza.
Sądzę, iż tych parę wskazówek, nabytych przeze mnie w drodze obserwacji, kontemplacji i medytacji poprzez długotrwałą naukę u jednego z Mistrzów, chyba już teraz pozwoli każdemu rozpoznać Mistrza.

Marta, moja rada jest prosta - idź koniecznie do specjalisty w poradni medycyny sportowej, do żadnego innego! "Zwykli" lekarze patrzą na Twoje dolegliwości jak u przeciętnego zjadacza chleba, ponieważ nie mają specjalizacji, doświadczenia ani pojęcia o zwykle standardowych dolegliwościach charakterystycznych dla różnych rodzajów sportów itp. Ja trenuję sztuki walki i wierz mi, że życie mnie tego nauczyło - kiedyś omal nie zostałem kaleką przez skądinąd dobrego i cenionego chirurga, ale "cywila" - który nie miał pojęcia o urazach w sportach walki i specyfice leczenia itp. W przychodni sportowej chirurg bez problemu rozpoznał i wyleczył mój uraz. I to nauczyło mnie raz na zawsze - uraz związany z walką, sportem - do specjalistów medycyny sportowej, tylko!
Pozdrawiam.

Czyste niebo
Odchodzę drogą
Którą przyszedłem...
(Gitoku 1699-1754)