budo_emi

Ja też czasem jeszcze tu bywam.

W podstawówce pływanie, piłka ręczna, taniec, potem 5 lat aikido + tae-bo, w między czasie i później epizody z bjj i kung-fu, można by jeszcze do tego dodać jazdę na rolkach, łyżwach i rowerze, poranne bieganie za autobusem :wink: . Teraz nie trenuję i nie zanosi się żebym wróciła na sekcję. Obawiam się, że jednak będę zmuszona wybrać kurs językowy. Mimo wszystko codziennie ćwiczę we własnym zakresie, w domu, żeby trzymać formę - niestety to tylko namiastka tego co daje trening.

Aiki, Randall, Gambit: macie dużo racji, po cześci się z wami zgadzam. Kobiety generalnie powinny się zajmować sprawami babskimi... ale co złego w tym, że ćwiczą aikido?

Nic, nie ma w tym nic złego, idzie o to że baby i budo to pomyłka, ale jakos nikt tego nie chce chyba zauwazyć.

A więc ta pomyłka wyszła mi na dobre i zapewne wielu innym.

Aiki, Randall, Gambit: macie dużo racji, po cześci się z wami zgadzam. Kobiety generalnie powinny się zajmować sprawami babskimi... ale co złego w tym, że ćwiczą aikido?
Trenowałam przez 5 lat, potem poszłam do pracy i już nie było na to czasu, czyli jakby sprawdziła sie wasza teoria... ale nie do końca, bo ja wiem ile aikido mi dało i jak bardzo mi go teraz brakuje. Nie uważam tych 5 lat treningów za zmarnowane i nie sądzę, żeby aikido mogło jakiejkolwiek kobiecie zaszkodzić, a wręcz przeciwnie - rozwija. Dobrze jest mieć w życiu jakąś pasję, jeśli akurat jest nią aikido, to tym lepiej. Życie bez pasji jest puste i ja czuję tę pustkę teraz, kiedy już nie trenuję, a jak tak dalej pójdzie to jeszcze się spotkamy na treningu niedługo

Emi.. nie, żebym była nietolerancyjna, czy cos.. Ale na wszystkich bogów - masz 22 lata!!! 8O
Nauka? ok. Praca - no, rozumiem.. Dom? DOM??? 8O
Ja sie zastanawiam, czy wychodzić za mąż przed 30....

Kończ studia, prowadzenie domu z chłopem po połowie, i po pracy wracaj na mate! :wink:

:wink: Prowadzimy dom po połowie, ile kto może. Jakiś czas temu zapisalismy sie razem na treningi (co prawda nie Aikido) wytrzymaliśmy jakieś 2 tygodnie i zrezygnowaliśmy z powodu braku czasu dla siebie. Co prawda wtedy pracowałam 3 - 4 dni w tygodniu po 13 godzin (czyli do późnych godzin nocnych) i wolny wieczór spędzony na treningu oznaczał zaległości w innych sferach życia. Od września prawdopodbnie będę pracować normalnie (8 h pn-pt). Może wtedy się uda, ale napewno nie tak intensywnie trenować jak kiedyś.