pey

1. Jedz co 2-3 godziny zjadajac łącznie 6-8 posiłków dziennie

2. Każdy z Twoich posiłków musi zawierać pełne (zawierające wszystkie niezbędne aminokwasy), chude białko

3. Każdy z Twoich posiłków powinien zawierać choć trochę warzyw lub owoców o niskim IG

4. Węglowodany we wszystkich posiłkach poza posiłkami przed i potreningowym powinny pochodzić głównie z warzyw i owoców o niskim IG.

5. Posiłek przedtreningowy powinien byc bogaty w łatwo przyswajalne aminokwasy

6. Posiłek potreningowy powinien zawierać węglowodany proste i łatwo przyswajalne białko w proporcji 2:1

7. Upewnij się że 25-35 procent spożywanych kalorii w Twojej diecie pochodzi z tłuszczy, prz czym 1/3 z tłuszczy nasyconych (zwierzęcych), 1/3 z tłuszczy jednonienasyconych (np. oliwa z oliwek), a 1/3 z tłuszczy wielonienasyconych (olej lniany, rybi itp.)

8. Pij jedynie napoje bezkaloryczne - wodę mineralna niegazowaną, zielona herbatę itp.

9. Z wyjątkiem okresów przed i potreningowych gdzie dopuszczalne są odżywki staraj się jeść wyłącznie naturalne, jak najmniej przetworzone produktu. Unikaj konserwantów, barwników, słodzików itp.

10. Spożycie większych ilości węglowodanów skupiaj zawsze w okolicy przed i potreningowej, posiłki te powinny zawierać znikomą ilość tłuszczu. We wszystkich innych posiłkach dominować powinny tłuszcze a węglowodany powinny być ograniczone do niewielkiej ilości warzyw lub owoców o niskim IG. Oczywiście jak napisano w punkcie 2. białko jest obowiązkowe w każdym posiłku.

Dieta ta jest przeznaczona dla osób z wysokim stężeniem cholesterolu i trójglicerydów, a także dla obciążonych ryzykiem zachorowania na chorobę niedokrwienną serca, zawałem, miażdżycą, udarem mózgu.

Aby "uwolnić" się od "szkodliwego" cholesterolu należy również pamiętać o następujących sprawach: wysiłku fizycznym, który najlepiej "topi" cholesterol, unikaniu palenia papierosów i unikaniu palenia "biernego", unikaniu nadmiaru Słońca i unikaniu stresu.

Produkty zalecane w diecie niskocholesterolowej:

-Pieczywo pełnoziarniste,

-Kefir, maślanka, jogurt naturalny,

-Chudy biały ser,

-Czerwone wino z dzikiej róży,

-Ryby pochodzenia morskiego: makrela, dorsz, śledź, łosoś, szprot, sardynka (nie smażone),

-Oliwa tłoczona na zimno, olej rzepakowy tłoczony na zimno, -Marchew, czosnek, cebula, buraki, kalafior, pomidory, dynia, szpinak, kabaczki, brokuły, zielony groszek, fasola szparagowa, cykoria, sałata, ziemniaki, kapusta,

-Jabłka, cytryny, winogrona, truskawki, arbuzy, morele, kiwi, brzoskwinie, pomarańcze, maliny, porzeczki,

-Zupy owocowe i warzywne bez tłuszczu,

-Herbata zielona,

-Ryż brązowy i grube kasze,

-Naturalne (przecierane) soki owocowe i warzywne, napoje owocowe.

Produkty dozwolone w diecie niskocholesterolowej:

-Mleko niskotłuszczowe,

-Żywność pochodzenia morskiego,

-Czekolada gorzka,

-Orzechy włoskie i laskowe,

-Pieczywo jasne,

-Olej sojowy, słonecznikowy, masło roślinne,

-Cukier,

-Kompoty, kisiele, musy, galaretki, budynie,

-Makaron bezjajeczny,

-Chude mięso: cielęcina, wołowina, kurczaki, indyki w postaci: duszone, gotowane, pieczone w folii, pergaminie, potrawki.



Produkty zabronione w diecie niskocholesterolowej:

-Mleko tłuste,

-Ser biały tłusty, sery żółte, sery topione,

-Żółtko jaja,

-Podroby,

-Margaryna,

-Gęsi, kaczki,

-Ryby słodkowodne,

-Tłuste mięso,

-Śmietana,

-Łój, smalec, bekon,

-Zupy w proszku,

-Fast-foody,

-Frytki, placki ziemniaczane,

-Czekolada słodka, słodycze, czekoladki, ciastka, cukierki,

-Alkohol, kakao,

-Makaron jajeczny,

-Miód, dżem, marmolada,

-Napoje kolorowe, gazowane,

-Majonez,

-Pączki, ciastka przygotowywane na tłuszczu.

http://mojtrening.w....ria.pl/Diety/te … olowa.html

Witamina B12 należy do witamin rozpuszczalnych
w wodzie i jest skuteczna nawet w małych dawkach.
Poza tym zawiera elementy mineralne niezbędne dla
organizmu.

--------------------------------------------------------------------------------
Rola w organizmie

Podobnie jak inne witaminy z grupy B, witamina B12 bierze udział w przemianie węglowodanowej, białkowej, tłuszczowej i w innych procesach. Wpływa na energetyczną przemianę materii, dzięki czemu zapewnia
aktywność, ma wpływ na wzrost, pracę mięśni, ułatwia przemianę żelaza, tłuszczu oraz pobudza apetyt.

Przede wszystkim zaś uczestniczy w wytwarzaniu czerwonych ciałek krwi, a więc przeciwdziała niedokrwistości. Jest niezbędna do prawidłowej syntezy kwasów nukleinowych w komórkach, szczególnie szpiku kostnego, które wytwarzają komórki krwi. Poza tym stwierdzono, że anemii zapobiegają zarówno określone czynniki wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Witamina B12 (która jest obecna m.in. w wątrobie) podawana choremu razem z pożywieniem należy do czynników zewnętrznych, natomiast czynnikiem wewnętrznym, zwanym także czynnikiem Castle'a, są m.in. jony wapnia oraz białko, które służy do jej transportu. Jest ono zawarte w sokach trawiennych żołądka i umożliwia wchłanianie tej witaminy. Łączy się w jelicie cienkim z witaminą B12, dzięki czemu jest ona przyswajana przez organizm.

Odkryto, że anemię można również leczyć za pomocą witaminy B12, podając ją np. w postaci zastrzyków, czyli z pominięciem przewodu pokarmowego. Skuteczne jest również jednoczesne doustne podawanie chorym tej witaminy oraz aplikowanie im soku żołądkowego zdrowych ludzi. Samo podawanie tej witaminy drogą doustną nie jest w pełni skuteczne, gdyż osoby te mają upośledzoną zdolność wchłaniania tej witaminy z powodu zmniejszonego wydzielania soku żołądkowego. Tak więc równoczesne oddziaływanie czynników zewnętrznego i wewnętrznego zapewnia właściwy skutek leczniczy.

Witamina B12 wpływa także na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Uczestniczy w tworzeniu otoczki mielinowej ochraniającej komórki nerwowe, a także neuroprzekaźników nerwowych, które ułatwiają przepływ informacji między komórkami. Poza tym B12 - razem z kwasem foliowym (czyli witaminą B9) - bierze udział w procesie wytwarzania metioniny zapewniającej dobry nastrój. Tak więc witamina B12 ułatwia osiągnięcie równowagi psychicznej, pomaga w uczeniu się i skupieniu uwagi.

Oprócz tego odgrywa ona dużą rolę przy odtwarzaniu kodu genetycznego, aktywizuje budowę kwasów dezoksyrybonukleinowych oraz rybonukleinowych, czyli białek wchodzących w skład jąder komórek i zawierających cechy dziedziczne.

Obecność witaminy B12 ma wpływ na funkcjonowanie karnityny, substancji "wyławiającej" z krwi cząsteczki tłuszczu i przenoszącej je do mitochondriów znajdujących się w komórkach, gdzie ulegają one utlenieniu, dzięki czemu komórka uzyskuje energię. Dlatego też dzięki witaminie B12 zmniejsza się ilość lipidów (tłuszczów) we krwi, gdyż przyczynia się ona do ich zużytkowania.

B12 oddziałuje na układ kostny, co ma szczególne znaczenie dla rozwoju dzieci oraz dla kobiet w czasie menopauzy, które są w tym okresie zagrożone osteoporozą polegającą na utracie masy kostnej. O prawidłowym rozwoju kości świadczy obecność tej witaminy w tzw. osteoblastach, czyli komórkach produkujących substancję międzykomórkową tkanki kostnej.

Niedobór i nadmiar

Najbardziej znanym skutkiem niedoboru witaminy B12 jest oczywiście niedokrwistość. Wynika nie tylko z niedostatecznego dostarczania tej witaminy w pożywieniu, ale - jak już wspomnieliśmy - jednocześnie z zaburzeń w funkcjonowaniu układu pokarmowego, który nie wytwarza odpowiedniej ilości kwasu żołądkowego umożliwiającego wchłanianie witaminy B12. Poza tym - ze względu na jej rolę w komórkach szpiku kostnego produkujących krew - brak tej witaminy powoduje zahamowanie dojrzewania komórek i wytwarzanie czerwonych krwinek, co również powoduje anemię, a nawet przyczynia się do zmniejszenia liczby krwinek białych i płytek krwi. Powstające komórki nabierają charakterystycznego wyglądu i kształtu i zarówno one, jak i ich jądra stają się olbrzymie (stąd nazwa: "anemia megaloblastyczna" pochodząca od greckiego słowa "megas", czyli "wielki").

Skóra chorych ma odcień żółtawobrązowy (przypominający mleczną kawę), występują u nich częste biegunki i trudności w zachowaniu równowagi.

Niedobór witaminy B12 przyczynia się także do powstania zaburzeń w funkcjonowaniu mózgu i układu nerwowego. Obserwuje się długotrwałe stany rozdrażnienia, irytację, lęki, depresje, zmęczenie, drętwienie rąk i nóg, trudności z chodzeniem, jąkanie się. Brak tej witaminy towarzyszy ciężkim schorzeniom neurologicznym, takim jak stwardnienie rozsiane czy choroba Alzheimera. Nie wiadomo jeszcze, jakie są przyczyny tych chorób, ale stwierdzono, że obnażenie komórek nerwowych pozbawionych otoczki mielinowej, w której wytwarzaniu bierze udział witamina B12, powoduje bezwład umysłowy i fizyczny, drętwienie, mrowienie, utratę pamięci, dezorientację, zmiany w tkance nerwowej, postępującą demencję. Dlatego też stosowane w terapii dawki witaminy B12 mogą złagodzić przebieg tych - na razie nieuleczalnych - schorzeń.

Ponieważ objawy niedoboru witaminy B12 oraz zaburzeń układu nerwowego w cukrzycy są podobne, przypuszcza się, że jej brak może być związany z neuropatią cukrzycową.

Gdy w organizmie zabraknie witaminy B12, możemy również zaobserwować stany zapalne ust, niemiły zapach ciała i dolegliwości miesiączkowe.

Toksyczność witaminy B12 jest mała i nie jest ona szkodliwa nawet w dużych dawkach. Zaobserwowano wprawdzie objawy uczulenia podczas zażywania preparatów z tą witaminą, a nawet szok anafilaktyczny, ale prawdopodobnie reakcje te były spowodowane śladami zanieczyszczeń preparatów witaminowych B12, a nie oddziaływaniem witaminy.

Źródła witaminy B12

Obecność tej witaminy w przyrodzie jest bardzo ograniczona, ale za to już małe jej dawki są bardzo aktywne. Najbogatszymi źródłami witaminy B12 są produkty pochodzenia zwierzęcego, czyli wątroba, nerki i serce, a także chude mięso, ryby, skorupiaki, sery i jaja. Ostatnio pojawiły się doniesienia o obecności tej witaminy w bardzo małych ilościach w grochu i innych roślinach strączkowych oraz w siewkach zbóż.
Witamina B12 aktywizuje substancje żelaza w organizmie oraz umożliwia wchłanianie witaminy A, gdyż pobudza karoteny do udziału w przemianie materii, aby potem mogły się przekształcić w aktywną formę tej witaminy.

Prawidłowo działająca tarczyca ułatwia wchłanianie witaminy B12.

Osoby starsze mają często trudności z przyswajaniem witaminy B12, dlatego też potrzebują jej dodatkowych dawek dostarczanych drogą iniekcji.

Witaminę tę stosuje się - razem z innymi witaminami - u kobiet mających obfite krwawienia.

Ludzie nie jadający jajek, mięsa i przetworów mlecznych powinni zażywać dodatkowo witaminę B12, gdyż mają jej za mało w organizmie.

Czynniki szkodliwe dla witaminy B12 to: alkohol, kwasy, alkalia, woda, światło słoneczne, estrogeny, tabletki nasenne.

Wchłanianie witaminy B12 umożliwia wapń, a proces ten ułatwia obecność żelaza, witaminy B6 oraz E.

Cynk jest minerałem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego. Od wielu lat wykorzystuje się ten związek w kuracjach witaminowych mających wpłynąć pozytywnie na skórę, paznokcie czy włosy. Odkryto, że Cynk ma także zdolność do działania antyandrogenowego, a dokładnie inhibicji 5-alfa-reduktazy typu I (odkryto także takie właściwości u innych kationów takich jak: Cd, Cu, Ni, Fe )."5ar" 5-alfa reduktaza to enzym odpowiedzialny za przekształcanie testosteronu w jego aktywną formę dihydrotestosteron (DHT). DHT powoduje degradację komórek skracając fazę anagenu włosa. Z czasem staje się on coraz cieńszy lub zupełnie niewidoczny. Jednym ze sposobów przeciwdziałania temu procesowi jest stosowanie związków takich jak cynk mających działanie antyandrogenowe. Cynk może być wykorzystywany w kuracji stosowania miejscowego jako bezpieczny nie powodujący przykrych efektów ubocznych składnik antyandrogenowy. Trzeba jednak pamiętać, iż zbyt duża ilość tego związku może także powodować nadmierne wypadanie włosów.

Cynk (siarczan cynku) dobrze rozpuszcza się w wodzie i dlatego do sporządzenia kosmetyku z tym minerałem wystarczy woda destylowana i siarczan cynku. W tworzeniu tego typu kuracji dobrym składnikiem uzupełniającym będzie także witamina B6.

Przykładowy sposób zrobienia kosmetyku z cynkiem do stosowania miejscowego:
60ml wody destylowanej
110mg siarczanu cynku (zinc sulfate)
Cynk trzeba rozkruszyć możliwie jak najdrobniej i następnie zalać wodą. Dobrze wymieszać, do rozpuszczenia i odstawić na jakieś 1-2 dni. Stosować 1-2 razy dziennie (miejscowo) po ok. 1-3 ml na raz.

Czy wiesz, że rocznie zjadamy z pożywieniem 4-7 kg różnego rodzaju toksyn. Jeszcze w 2000 roku były to tylko 2 kg. Tak duża ilość chemikaliów nie może być obojętna dla organizmu. Często efektem są wysypki, ataki astmy, stany zapalne żołądka, zła praca jelit, nadpobudliwość, bezsenność, zaburzenia ciśnienia itd. Związki te utrudniają przyswajanie witamin, makro i mikroelementów, a nie strawione pokarmy stają się kolejnymi toksynami, które przenikają do krwi i drażnią układ odpornościowy.

Wciąż zapominamy, że jedzenie nie powinno zaśmiecać, lecz czyścić i regenerować organizm.

Kuracja oczyszczająca to wielka ulga dla całego organizmu. Żołądek, wątroba, trzustka i woreczek żółciowy nie muszą wtedy produkować soków trawiennych, jelita kurczą się rzadziej, a okrężnica może nareszcie wydalić cały stolec, także ten, którego resztki latami odkładają się na jej ściankach. Przenikają one do krwi, a odciążone nerki i wątroba mogą je przerobić i usunąć z organizmu. Nasz organizm ma siedem głównych dróg wydalania i oczyszczania, które - jeśli pracują prawidłowo - gwarantują nam zdrowie i witalność. Te drogi to: wątroba, nerki, płuca, jelita, skóra, układ krwionośny i układ limfatyczny.

Stan naszych wewnętrznych organów określa nasz wygląd zewnętrzny.

"Mało kto wie, że u dorosłej osoby w jelicie grubym znajduje się od 8-15 kg kamieni kałowych, które człowiek nosi przez całe życie. Przeważnie po 40 roku życia grube jelito jest na tyle zapełnione kamieniami, że wypiera ze swoich miejsc inne organy, utrudniając pracę wątrobie, nerkom, płucom. To jest właśnie istotna przyczyna większości chorób.

..Niestrawione resztki pokarmu dostają się do jelita grubego, oddzielają się od strawionego pokarmu, zlepiają się w bryłkę, nazywaną kamieniem kałowym.

..Jelito grube dla nas - jest jak doniczka dla roślin, a strawiony pokarm gra rolę dobrze nawiezionej gleby. Człowiek - to drzewo. Scianki jelita grubego są pokryte korzonkami, które podobnie jak korzenie rośliny, wsysają do krwi pożyteczne substancje. Każda grupa korzonków odżywia odpowiedni organ. Zbyteczne pozostałości są wydalane. To jest zrozumiałe. A co się dzieje z niestrawioną żywnością, która tworzy już pokażnych rozmiarów bryłkę? Podczas następnego posiłku do niej dokleja się jeszcze następna, potem jeszcze.... Niestrawiony pokarm przylepia się do ścianek jelita grubego. Człowiek nosi ich aż po kilka kilogramów. A co się dzieje z tymi produktami "przechowywanymi" przez wiele lat w temperaturze powyżej 36 oC nietrudno sobie wyobrazić.

Funkcjonujący nadal pod warstwą "brudów" układ wchłaniający jelita grubego dostarcza do ciała toksyny, substancje rakotwórcze, produkty gnicia. To się rozumie samo przez się, że z tych substancji nie zbuduje się nowych komórek. Rozchodzą się one z krwią po całym organiżmie i stopniowo osiadają na ściankach naczyń krwionośnych, w stawach.

Z powyższego jasno wynika, że u człowieka nie może być chory tylko jeden organ. Chory jest cały organizm. Po prostu jakiś organ odmawia posłuszeństwa jako pierwszy i leczyć go nie ma sensu. Bowiem gdy medycyna leczy jakąś konkretną chorobę, to tak naprawdę likwiduje skutek ogólnej choroby, czyli zanieczyszczenia całego organizmu.

Tymczasem główny sprawca chorób pozostaje i jest gotowy w każdej chwili ujawnić się w każdej części ciała. Przecież z zanieczyszczonego jelita grubego stale przedostają się do organizmu szkodliwe substancje. Takie jelita są żródłem ogólnego zatrucia. Stale rosnące zasoby kamieni kałowych zmieniają się w zwały.

...Szczególnie cierpi dolna część odbytu: przeciążone żyły uwypuklają się, tworząc krwawe guzy. Niezliczone są objawy i uszkodzenia organów, nieprzewidywalna jest diagnostyka chorób powstałych z powodu stale zanieczyszczonego jelita grubego. Ale szczytem wszystkiego jest niedrożność w ostatnim stadium raka, kiedy zatyka się wąski kanał i człowiek skazany jest na śmierć z powodu zatrucia organizmu.

...Przyroda zaopatrzyła organizm człowieka w mocny system obronny. Jelito grube spełnia w tym bardzo istotną rolę. Każdy odcinek jelita grubego stymuluje odpowiedni organ w naszym ciele. Jeśli jelito grube jest zdrowe, nie są nam straszne żadne choroby, natomiast jeśli w jelicie grubym powstaje "osad" lub naruszona jest jego mikroflora, to stan zdrowia jest zagrożony.

Jeśli nasze jelito grube jest chore, pewnymi oznakami mogą być: zaparcia, gazy, wzdęcia brzucha. Czarny nalot na zębach, szary, biały lub lekko żółty nalot na języku. Oznaką chorego jelita grubego może być również pojawienie się na ciele znamion czy wiszących brodawek.


źródło