Mirko ‘CroCop’ Filipovic:
Data urodzenia: 10 września 1974 r.
Kraj pochodzenia: Chorwacja
Miejsce urodzenia: Privalka, północna Chorwacja
Wzrost: 188cm
Waga: 97kg (brak wiarygodnego potwierdzenia)
Rekord MMA: 19-4-2
Team: CroCop Squad
Mirko trenować zaczął już w wieku 11 lat, na co wpłynął obejrzany przez niego film „Blood Sport”. Początkowo trenował w domowym zaciszu, a właściwie w szopie, wykorzystując w tym celu własnoręcznie wykonany worek bokserski wypełniony trocinami, sztangę, także własnej roboty, drążek, a nawet ścianę. W 1991 roku Mirko został zmuszony przez wojnę domową, do przeniesienia się wraz z rodziną do sąsiedniego miasta. Wojna spowodowała brak szkoły w jego rodzinnym mieście, dlatego przeprowadzka była konieczna. Mirko, nadal zainteresowany treningami, rozpoczął naukę w sekcji karate, jednak tradycyjna forma treningu nie pasowała Chorwatowi. Gdy tylko zobaczył grupkę ćwiczących w ochraniaczach i rękawicach, za pozwoleniem trenera, zaczął trenować wraz z nimi. Po 6 miesiącach spędzonych w mieście, powrócił do Privlaki, gdzie kontynuował trening.
Kilka lat później nadszedł najcięższy okres w życiu Mirko. Śmierć ojca, jedynego żywiciela rodziny, zmusiła przyszłego zawodnika, w owym czasie uczącego się w szkole wojskowej, do wstąpienia w szeregi słuchaczy Akademii Policyjnej. Za wstawiennictwem jednego ze swych znajomych, dostał się po jakimś czasie, do antyterrorystycznej jednostki policji – Lucko.
Światową sławę zawodnika zdobył walcząc na ringach K1, gdzie wygrywał z takimi sławami jak Jerome LeBanner, Peter Aerts, Mark Hunt czy Remy Bonjasky. Wygrał także z Bobem Sappem, ogromnym zawodnikiem, któremu uległ (i to dwukrotnie) nawet Ernesto Hoost. Ten sam Ernestoo Host, także dwukrotnie, pokonał CroCopa.
Karierę w MMA rozpoczął walką na gali K1 Andy Hug Memorial, na której pokonał przez TKO Kazujiukiego Fujitę, weterana MMA. Fujita usiłując sprowadzić Chorwata do parteru, nadział się na jego kolano, co spowodowało rozcięcie łuku brwiowego, obfite krwawienie i przerwanie walki. Po niedługim czasie Mirko na swoim koncie miał już dwa remisy na ringach najbardziej prestiżowej organizacji – PRIDE. Zremisował z Nabuhiko Takadą i Wanderlei’em Silvą. Późniejsze walki CroCopa to pasmo zwycięstw, między innymi nad fenomenalnym Kazushim Sakurabą, Heathem Herringiem i Igorem Vovchanchynem. Ciąg wygranych przerwała walka z Brazylijczykiem Rodrigo Nogueirą, który wygrał przez dźwignię łokciową w drugiej rundzie walki. Po tym pojedynku nastąpiła kolejna seria triumfów, chwilowo przerwana jedynie porażką z Kevinem Randlemanem, jednak rewanż wyjaśnił wszystko – górą znów był CroCop. Potem nadszedł czas na to, na co czekali wszyscy fani MMA na świecie – walkę o pas mistrza wagi ciężkiej, z Fedorem Emelianenko. Po trzyrundowym pojedynku, jednogłośną decyzją wygrał Fedor, którego przewaga była znaczna. Po przegranej z mistrzem CroCop wygrał przez decyzję z Joshem Barnettem, przegrał z Markiem Huntem i w pierwszej rundzie i drugiej rundzie turnieju wygrał kolejno z Ikuhisą Minową i Hidehiko Yoshidą. Teraz czeka go, niewątpliwie trudna, rewanżowa walka z Wanderlei’em Silvą.
Wanderlei ‘The Axe Murderer’ Silva:
Data urodzenia: 3 lipca 1976 r.
Kraj pochodzenia: Brazylia
Miejsce urodzenia: Curtiba
Wzrost: 180cm
Waga: 96kg
Rekord MMA: 31-5-1 (1 NC)
Team: Chute Boxe
Silva od najmłodszych lat trenował Muay Thai i BJJ. W późnym wieku nastoletnim wstąpił do armii, gdzie szybko dostrzeżono jego umiejętności, dzięki czemu bardzo szybko awansował. Walczył też, wygrywając zawody w swojej kategorii wiekowej.
Swoją pierwszą zawodową walkę stoczył dla organizacji Brazilian Vale Tudo Fighting, 1 listopada 1996 roku, wygrywając przez knockout z Dilsonem Filho. Następną jego walką, była konfrontacja z Marcelao Marcelao, na BVF 10, 1 lipca 1997 roku. Silva wygrał starcie przez poddanie się przeciwnika, spowodowane kontuzją barku, już w 20 sekundzie pierwszej rundy.
Kilka kolejnych walk na galach IVC w Brazylii otworzyło Wanderlei’owi drogę do walk w UFC. Pierwszy pojedynek jaki stoczył dla tej organizacji, miał miejsce na gali UFC Brazil – Ultimate Brazil, 16 października 1998 roku. Silva walczył wtedy z Vitorem Belfortem, ponosząc najdotkliwszą klęskę w całej swojej karierze. Silva został zknockoutowany po zaledwie 44 sekundach walki. Plamę na honorze zmył jednak swoją następną walką w octagonie UFC, wygrywając z Tonym Petarrą przez knockout, na gali UFC 20, 7 maja 1999 roku. Kolejną i jak do tej pory ostatnią walkę w UFC, z Tito Ortiz’em, Wanderlei przegrał przez decyzję, na gali UFC 25, 14 kwietnia 2000 roku.
Po wygranej walce z Petarrą, Brazylijczykiem zainteresował się PRIDE. Pierwsze dwie walki, z Carlem Malenko i Daijiro Matsui, Silva wygrał przez decyzję. Następna walka, wspominana już porażka z Ortiz’em, musiała być impulsem do przeniesienia się na stałe do PRIDE. Od tamtej pory Silva zostawiał za sobą, można rzec, stada pokonanych przeciwników, nie licząc walki No Contest z Gilbertem Yvelem i remisu z Mirko Filipovicem. Silva pozostawał niepobity, samemu wygrywając z takimi zawodnikami jak Sakuraba, Dan Henderson, Hidehiko Yoshida czy Quinton Jackson. Dopiero, przegrana przez decyzję, walka z Markiem Huntem, na gali noworocznej w roku 2004, przerwała pasmo zwycięstw Wanderleia. Wielu fanów twierdzi, że wygrana Hunta jest mocno dyskusyjna. Najbardziej znaczącymi pojedynkami w karierze Silvy, były z całą pewnością walki z Ricardo Aroną, jego największym przeciwnikiem. Pierwsza walka zakończyła się sukcesem Arony, który podkopał pozycję reprezentanta Chute Boxe, jako najlepszgo zawodnika wagi średniej PRIDE. Rewanż wygrał jednak Silva, dzięki czemu pas nadal pozostaje w jego rękach.
Silva doszedł do turnieju wszechwag w jego drugiej rundzie, teoretycznie w ramach zastępstwa za Fedora Emelianenko. Pokonał wtedy Kazujiukiego Fujitę, zawodnika cięższego o 13 kilogramów, dzięki czemu znalazł się w półfinałach. Już we wrześniu zmierzy się z Mirko ‘Cro Copem’ Filipovicem.
Antonio Rodrigo ‘Minotauro’ Nogueira:
Data urodzenia: 2 czerwca 1976 r.
Kraj pochodzenia: Brazylia
Miejsce urodzenia: Vitoria de Conquista
Wzrost: 191cm
Waga: 105kg
Rekord MMA: 28-3-1 (1 NC)
Team: Brazilian Top Team
Urodzony w Vitoria de Conquista Antonio rozpoczął treningi Judo już w wieku 5 lat. Niestety, pięć lat później Nogueirze przydarzył się straszny wypadek. Dziesięcioletni Rodrigo wpadł pod rozpędzoną ciężarówkę, wskutek czego zapadł w czterodniową śpiączkę, stracił żebro i kawałek wątroby. Wielu ludzi twierdziło później, że po takim wypadku nie powinien żyć, a co dopiero trenować. Jednak trenował dalej, a o wypadku do dziś przypomina jedynie spora blizna na plecach. Patrząc na tak doskonałego zawodnika jak on, ciężko choćby przypuszczać, iż mógłby być ofiarą takiego wypadku.
Nastoletni Antonio rozpoczął treningi boksu, a gdy miał 14 lat, jego przyjaciel zaprosił go na treningi brazylijskiego jiu-jitsu. W 1999 roku otrzymał czarne pasy zarówno w Judo, jak i w BJJ. Zaczął też trenować w Brazilian Top Team. Kilka lat później zadebiutował w MMA.
Swoją pierwszą walkę stoczył na gali WEF 6, wygrywając z Davidem Doddem przez poddanie, 12 czerwca 1999 roku. Następne pięć walk to seria zwycięstw, zakończona porażką z Danem Hendersonem, w finale turnieju Rings-King of Kings 1999. Następna walka, z Tsuyoshim Kosaką, zakończyła się remisem, jednak kolejne trzynaście starć to zdecydowane zwycięstwa Brazylijczyka. Jedną z nich był pojedynek z Heathem Herringiem, ówczesnym mistrzem, dzięki czemu pas znalazł się w rękach Nogueiry. Wśród owych starć znalazła się też rewanżowa walka z Danem Hendersonem, która odbyła się na gali PRIDE 24, 23 grudnia 2002 roku.
Niestety, następnie na drodze mistrza stanął pretendent do tytułu, do tej pory pokonany tylko raz w swojej karierze – był nim Rosjanin Fedor Emelianenko. W trzyrundowym pojedynku Fedor wyraźnie zaznaczył swoją przewagę, runda po rundzie demolując Antonio. Decyzja sędziów mogła być tylko jedna – pas znalazł się w rękach zawodnika z Rosji. Kilka walk później, wśród których znalazło się także zwycięstwo nad Mirko Filipovicem, panowie spotkali się znowu, w walce rewanżowej. Została ona jednak przerwana, z powodu rozcięcia na głowie Fedora, które pojawiło się tam w wyniku nieumyślnego ciosu głową, jaki przypadkowo wykonał Minotauro. Walka została zaliczona jako No Contest, więc zawodnicy musieli stanąć przeciw sobie raz jeszcze, w późniejszym terminie. Cztery miesiące później, na noworocznej gali PRIDE w roku 2004 odbył się kolejny rewanż, niestety dla Brazylijczyka, zakończony, tak jak poprzednio, zwycięstwem Rosjanina. Scenariusz się powtórzył i po trzyrundowym pojedynku Fedor został ogłoszony zwycięzcą.
Po ostatniej walce z Fedorem, Minotauro walczył jeszcze cztery razy: z Pawłem Nastulą, Kiyoshim Tamurą, oraz w pierwszej i drugiej rundzie GP wszechwag kolejno z Zuluzinho i Fabricio Werdumem. Antonio wygrał każdą z tych walk.
W półfinałach GP czeka go walka z doświadczonym Joshem Barnettem, którego fani twierdzą, że może sprawić wszystkim niespodziankę, pokonując Minotauro. Czy tak będzie w istocie, dowiemy się we wrześniu.
Josh ‘The Babyface Assassin’ Barnett:
Data urodzenia: 10 listopada 1977 r.
Kraj pochodzenia: U.S.A.
Miejsce urodzenia: Seattle
Wzrost: 190cm
Waga: 113kg
Rekord MMA: 18-3-0
Team: ???
Josh Barnett, trenujący Judo i zapasy, zadebiutował w MMA na gali UFCF – Clash of a Titans, 11 stycznia 1997 roku. Wygrał wtedy z Chrisem Charnosem przez poddanie. W kolejnym roku odbył jeszcze jedną walkę na kolejnej gali UFCF, także wygrywając, po czym zaczął startować w galach SuperBrawl. Wygrał wszystkie cztery walki jakie stoczył na tych galach, a 17 listopada 2000 roku pierwszy raz wystąpił w octagonie UFC. Walkę tą, z Ganem McGee, wygrał przez knockout techniczny, w czwartej minucie drugiej rundy. Niestety, kolejne starcie w UFC, Barnett przegrał, ulegając Pedro Rizzo w 2 rundzie pojedynku. W UFC stoczył jeszcze trzy walki, wszystkie wygrywając. Po ostatniej z tych walk został najmłodszym mistrzem UFC w wadze ciężkiej, pokonując w roku 2002 ówczesnego mistrza – Randy’ego Couture’a. Niestety dla Josha, kontrola antydopingowa wykazała używanie przez niego środków niedozwolonych, Barnett musiał się więc pożegnać z walkami w stanie Nevada. 24letni Josh wyjechał do Japonii, gdzie został wrestlerem w New Japan Pro Wrestling. Karierę zawodnika MMA prowadził równolegle z występami dla New Japan Pro Wrestling. Tę ostatnią organizację porzucił dopiero na początku 2006 roku.
W owych czasach walczył na różnych galach, takich jak K1 ROMANEX, czy Inoki Bom-Ba-Ye, aż wreszcie 31 października 2004 roku zawitał na ring PRIDE. Stoczył wtedy pojedynek, choć może to za mocne słowo, z Mirko Filipovicem. Niestety kontuzja Barnetta, która ujawniła się już w 46 sekundzie uniemożliwiła mu dalszą walkę, tym samym zwycięstwo przypadło Chorwatowi. Josh musiał poddać się operacji i półrocznej rehabilitacji, jednak jego pierwszą walką po powrocie na ring, był rewanż z CroCopem. Tym razem, choć walka odbyła się w pełnym wymiarze czasowym, górą znów był Mirko, któremu sędziowie jednogłośnie przyznali zwycięstwo. Kolejne walki Barnetta to wygrana z Kazuhiro Nakamurą, oraz występy w GP wszechwag: zwycięstwo nad Alexandrem Emelianenko w pierwszej rundzie turnieju, oraz triumf nad Markiem Huntem w rundzie drugiej.
W półfinałach Josh Barnett zmierzy się z człowiekiem, który uznawany jest za, drugiego po Fedorze, najlepszego zawodnika na planecie. Możliwym jest, że Josh rzeczywiście sprawi niespodziankę kibicom na całym świecie.
Autor: Mradu
Źródła: [link widoczny dla zalogowanych Użytkowników] ; [link widoczny dla zalogowanych Użytkowników] ; [link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
Wszelkie prawa zastrzeżone
:
FaceBook
